2
فصلِ دوّم
معلِمای دروغی و تباهی ازوا
1لیکِن دَ مینکلِ قَومِ اِسرائیل، اَنبیای دروغی ام بُود، امُو رقم که دَ مینکل شُمو ام معلِمای دروغی پَیدا مُوشه که تعلِیمای تباه کُنِنده ره تاشَکی بَلدِه شُمو میره و حتیٰ باداری ره اِنکار مُونه که اُونا ره خرِیده و اُونا تباهی زُودرَس ره دَ بَلِه خُو میره. 2غَدر کسا از فِسق-و-فِسادِ ازوا پَیرَوی مُونه و بخاطرِ ازوا راهِ حقِیقت بَدنام مُوشه. 3اُونا بخاطرِ حِرص-و-طَمَع قد توره های ساختگی دَ بَلِه شُمو تُجارت مُونه. محکُومیَتِ ازوا از غَدر وخت پیش فَیصَله شُده طال نَمُوخوره و تباهی ازوا آماده اَسته.#۲:۳ دَ جای «آماده اَسته» دَ زِبونِ یونانی «خاو نِیَسته» نوِشته یَه.
4چُون خُدا از مجازاتِ ملایکه های که گُناه کد دِریغ نَکد، بَلکِه اُونا ره دَ دوزَخ اَندخته دَ زنجِیرای ترِیکی تِیره تسلِیم کد تا بَلدِه قضاوَت نِگاه شُنه. 5اُو امچُنان از مجازاتِ دُنیای قدِیم دِریغ نَکد و طوفان ره دَ بَلِه دُنیای مردُمِ بےخُدا اَوُرد، ولے نوح، جارچی عدالت ره قد هفت نفرِ دِیگه نِجات دَد. 6خُدا شارای سَدُوم و عموره ره محکُوم دَ نابُودی کده دَ خگِشتر تَبدِیل کد و اُونا ره یگ نَمُونِه عِبرَت بَلدِه کسای جور کد که میخایه دَ بےخُدایی زِندگی کُنه. 7ولے خُدا لوطِ عادِل ره که از فِسق-و-فِسادِ مردُمای بےخُدا دَ تَنگ اَمدُد، نِجات دَد، 8چُون امُو مردِ عادِل که دَ مینکلِ ازوا هر روز زِندگی مُوکد، چِیزای ره که مِیدِید و مِیشِنِید، روحِ عادِل شی دَ وسِیلِه کارای شرِیرانِه ازوا رَنج-و-عذاب مِیکشِید. 9پس خُداوند مِیدَنه که چی رقم شخصِ خُداپَرست ره از آزمایش ها نِجات بِدیه و گُناهکارا ره تا روزِ قضاوَت بَلدِه جَزا نِگاه کُنه، 10خصُوصاً کسای ره که از خاهِشاتِ پلِیدِ جِسم خُو پَیرَوی مُونه و هر قُدرت-و-اِختیار ره خار-و-حقِیر حِساب مُوکُنه.
اَمیا دَ اندازِه سرکَش و کِبری اَسته که حتیٰ از تَوهِین کدو دَ حُکمرانای#۲:۱۰ «حُکمرانای آسمانی» اِمکان دَره «ملایکه های بَشه که دَ شَیطو تعلُق دَره.» آسمانی ترس نَمُوخوره، 11دَ حالِیکه ملایکه ها، اگرچِه قُدرت و قُوَتِ کَلوتر دَره، ولے دَ پیشِ خُداوند امُو حُکمرانا ره تَوهِین کده مُتَهَم نَمُونه. 12ولے امی مردُما رقمِ حَیوانا بےعقل اَسته؛ امیا زَیده شُده که شِکار و نابُود شُنه. اَمیا دَ ضِدِ چِیزای بَدگویی مُونه که هیچ نَمُوفامه و رقمی نابُود مُوشه که حَیوانا نابُود مُوشه 13و بخاطرِ بَدی که کده بَدی مِینگره، چراکه عیاشی دَ روزِ روشو ره خوشی خُو مِیدَنه. اُونا مایِه لَکه ها و عَیب ها اَسته که وختی دَ مِهمانی ها قد شُمو یگجای مُوشه، غَرقِ لِذَت های فریبِندِه خُو اَسته. 14اُونا چِیمای پُر از زِنا دَره که از گُناه کدو سیر نَمُوشه و مردُمای سُست-اِراده ره دَ دام مِیندَزه. اُونا دِلهای خُو ره دَ حِرص-و-طَمَع عادت دَده و آدمای نالَت شُده اَسته. 15اُونا راهِ راست ره ایله کده گُمراه شُده و از راهِ بِلعام باچِه بُصور#۲:۱۵ «بُصور» تلفُظِ یونانی «بِعور» اَسته. پَیرَوی مُونه که اُو عایدِ بَدکاری ره دوست دَشت، 16ولے بخاطرِ خطاکاری خُو سرزَنِش شُد؛ یگ اُلاغِ بےزِبو دَ زِبونِ اِنسان توره گُفت و دیونَگی امزُو پَیغمبر ره بَند کد.#عدَدها ۲۲:۱-۴۱.
17امی رقم آدما چشمه های بےآو اَسته و مَنیارای که دَ وسِیلِه بادِ شَدِید رانده شُده؛ بَلدِه امزیا ترِیکی تِیره مُقرَر اَسته. 18چُون اُونا توره های کِبرآمیز و باطِل مُوگیه و دَ وسِیلِه خاهِشاتِ شَهوانی جِسم، کسای ره دَ دام مِیندَزه که نَو از گِیرِ مردُمای گُمراه دُوتا کده. 19اُونا بَلدِه ازوا وعدِه آزادی مِیدیه، دَ حالِیکه خودون شی غُلامای فِساد اَسته؛ چُون هر چِیزی که دَ بَلِه یگ آدم حاکِم بَشه، اُو غُلامِ امزُو چِیز اَسته. 20چُون اگه اُونا بعد از آزاد شُدو از آلُودگی-و-ناپاکی های دُنیا دَ وسِیلِه شِنَختونِ مَولا و نِجات دِهِندِه مو عیسیٰ مسیح بسم دَزوا گِرِفتار شُنه و تابِع ازوا شُنه، آخِرِ ازوا از اوّل کده بَدتَر مُوشه. 21چُون بَلدِه ازوا بِهتَر مُوبُود که راهِ عدالت ره هیچ نَمِیشنَخت، نِسبَت دَزی که بعد از شِنَختون شی، امزُو حُکمِ مُقَدَّس که بَلدِه ازوا دَده شُد، رُویگردو شُد. 22اِی چِیزا قد ازوا مُطابِقِ امزی مَثَلِ راست رُخ دَد که مُوگیه:
”سَگ دَ بَلِه قَی کَدَگی خُو پس مییه.“
و
”خُوکِ شُشته شُده بسم خود ره دَ گِل لوڈ مِیدیه.“