4
فصلِ چارُم
زِندگی دَ مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُدا
1پس از خاطری که مسیح دَ جِسم رَنج کشِید، شُمو ام دَ امزُو نِیَت خودون خُو ره مُسَلَح کُنِید، چُون کسی که دَ جِسم رَنج کشِیده، اُو گُناه کدو ره ایله کده، 2تا باقی عُمر خُو ره دَ جِسم، نَه مُطابِقِ خاهِشاتِ اِنسانی، بَلکِه مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُدا زِندگی کُنه. 3چُون دَ گُذشته شُمو کَلو وخت خُو ره دَ کارای تیر کدِید که مردُمای خُدا ناشِناس#۴:۳ دَ جای «مردُمای خُدا ناشِناس» دَ زِبونِ یونانی «مِلَّت ها» نوِشته یَه. خوش دَره انجام بِدیه: دَ فِسق-و-فِساد، خاهِشاتِ نَفسانی، شراب خوری، عیاشی، محفِل های عَیش-و-نوش و بُتپرَستی نفرَتانگیز. 4اُونا حَیرو مَنده که شُمو دِیگه قد ازوا دَ بےبَندوباری های از حد کَلو یگجای نَمُوشِید و امزی خاطر شُمو ره بَد-و-رَد مُوگیه. 5لیکِن اُونا دَ خُدای حِساب مِیدیه که آماده یَه تا تمام زِنده ها و مُرده ها ره قضاوَت کُنه. 6دَمزی دَلِیل خوشخبری حتیٰ بَلدِه مُرده ها ام اِعلان شُد تا اگرچِه اُونا مِثلِ پگِ اِنسان ها دَ جِسم قضاوَت شُده مُرد، ولے دَ مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُدا دَ روح زِندگی کُنه.
7خَتمِ تمامِ چِیزا نزدِیک اَسته. پس فِکر خُو ره بِگِیرِید که دَ دُعای خُو مُنَظم-و-مُرَتَب بَشِید. 8از پگ کده اوّل، یگدِیگه خُو ره سخت مُحَبَت کُنِید، چراکه مُحَبَت غَدر گُناه ها ره مُوپوشَنه. 9از یگدِیگِه خُو بِدُونِ نِق نِق کدو مِهمون نَوازی کُنِید. 10هر کُدَم شُمو هر تُحفِه ره که یافتِید، بَلدِه خِدمت دَ یگدِیگِه خُو از شی کار بِگِیرِید، مِثلِ ناظِرای خُوب که از فَیضِ مُختلِفِ خُدا دُرُست اِستِفاده مُونه. 11اگه کُدَم کس دَ جم شُمو توره مُوگیه، رقمی کسی گپ بِزَنه که پَیغامِ خُدا ره اِعلان مُونه؛ اگه کُدَم کس خِدمت مُونه، اُو مُطابِقِ تَوانایی که خُدا دَز شی دَده، خِدمت کُنه تا دَ تمامِ چِیزا خُدا دَ وسِیلِه عیسیٰ مسیح بُزُرگی-و-جلال پَیدا کُنه. جلال و قُدرت تا اَبَداُلآباد ازُو اَسته. آمین.
رَنج و زَحمت کشِیدو دَ راه مسیح
12اَی عزِیزا، ازی آتِشی که بَلدِه آزمایش شُمو دَ مینکل شُمو قرار گِرِفته، حَیرو نَشُنِید که بُگی کُدَم چِیزی عجِیب-و-غرِیب دَ زِندگی شُمو رُخ دَده، 13بَلکِه دَ اندازِه که شرِیکِ رَنج-و-عذابِ مسیح اَستِید، دَ امزُو اندازه خوش بَشِید، تا دَ وختِ ظهُورِ بُزُرگی-و-جلال شی بِتنِید کَلو خوشحالی کُنِید. 14اگه بخاطرِ نامِ مسیح دَو-و-دشنام مِیشنَوِید، نیک دَ بَخت شُمو، چراکه روحِ پُرجلالِ خُدا دَ بَلِه شُمو قرار مِیگِیره. 15مگم نَیلِید که کُدَم شُمو دَ عِنوانِ یگ آدمکُش، یگ دُز، یگ شرارَت پیشه یا مُداخِلهگر رَنج-و-عذاب بِکشه، 16لیکِن اگه دَ عِنوانِ یگ مسیحی رَنج-و-عذاب مِیکشه، شرمِنده نَشُنه، بَلکِه خُدا ره حمد-و-ثنا بُگیه که اِی نام دَ بَلِه شی اَسته. 17چُون وخت شی رَسِیده که قضاوَت از خانَوارِ خُدا شُروع شُنه؛ و اگه شُروعِ شی از سر ازمو مُوشه، پس عاقُبَتِ کسای که خوشخبری خُدا ره قبُول نَمُونه، چی مُوشه؟ 18و
”اگه بَلدِه آدمِ عادِل سخت اَسته که نِجات پَیدا کُنه،
قد آدمِ بےخُدا و گُناهکار چِیز کار مُوشه؟“#ضَرب اُلمَثَل ها ۱۱:۳۱.
19امزی خاطر کسای که مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُدا رَنج-و-عذاب مِیکشه، خود ره دَ خالِقِ وفادار بِسپاره و دَ انجام دَدون کارِ نیک اِدامه بِدیه.