ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄ 3
3
Οἱ προσήλυτοι τοῦ Παύλου
1Ἀρχίζομεν πάλιν νὰ συσταίνωμε τὸν ἑαυτόν μας; Ἢ μήπως ἔχομεν ἀνάγκην, ὅπως μερικοί, συστατικῶν ἐπιστολῶν σ᾽ ἐσᾶς ἢ συστατικῶν ἀπὸ σᾶς; 2Ἡ ἐπιστολή μας εἶσθε σεῖς, γραμμένη στὶς καρδιές μας, ἡ ὁποία εἶναι γνωστὴ καὶ διαβάζεται ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους· 3εἶσθε, φανερά, ἐπιστολὴ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι καρπὸς τῆς δικῆς μας ὑπηρεσίας, καὶ εἶναι γραμμένη ὄχι μὲ μελάνι, ἀλλὰ μὲ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωντανοῦ, ὄχι σὲ πλάκες πέτρινες, ἀλλὰ σὲ πλάκες καρδιῶν σαρκίνων. 4Τέτοια εἶναι ἡ πεποίθησις ποὺ ἔχομεν εἰς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Χριστοῦ, 5ὄχι ὅτι εἴμεθα ἱκανοὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ὥστε νὰ λογαριάσωμεν ὅτι προῆλθε κάτι ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μας, ἀλλ᾽ ἡ ἱκανότης μας προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεόν, 6ὁ ὁποῖος μᾶς ἔκανε ἱκανοὺς νὰ γίνωμεν ὑπηρέται νέας διαθήκης, ὄχι γραπτοῦ νόμου ἀλλὰ τοῦ Πνεύματος, διότι ὁ γραπτὸς νόμος καταδικάζει εἰς θάνατον, ἐνῷ τὸ Πνεῦμα ζωοποιεῖ. 7Ἀλλ᾽ ἐὰν ἐκεῖνο ποὺ παράγει θάνατον, ὁ γραπτὸς νόμος, χαραγμένος σὲ πέτρες, ἐγκαινιάσθηκε μὲ λαμπρότητα, ὥστε οἱ Ἰσραηλῖται νὰ μὴ μποροῦν νὰ κυττάξουν τὸ πρόσωπον τοῦ Μωϋσέως, λόγῳ τῆς λαμπρότητος τοῦ προσώπου του, ἡ ὁποία ὅμως θὰ παρήρχετο, 8δὲν θὰ ἔχῃ μεγαλύτερη λαμπρότητα ἐκεῖνο ποὺ παράγεται ἀπὸ τὸ Πνεῦμα; 9Διότι ἐὰν ἐκεῖνο ποὺ παράγει κατάκρισιν εἶχε λαμπρότητα, πολὺ μεγαλύτερη θὰ εἶναι ἡ λαμπρότης ἐκείνου ποὺ παράγει τὴν δικαίωσιν. 10Καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτήν, ἐκεῖνο ποὺ κάποτε εἶχε λαμπρότητα ἔχασε τὴν λαμπρότητά του ἐξ αἰτίας μιᾶς πολὺ μεγαλύτερης λαμπρότητος. 11Διότι ἐὰν ἐκεῖνο ποὺ ἔμελλε νὰ παρέλθῃ, ἐφάνηκε μὲ λαμπρότητα, πόσον μεγαλύτερη εἶναι ἡ λαμπρότης ἐκείνου ποὺ μένει. 12Ἐπειδὴ λοιπὸν ἔχομεν τέτοιαν ἐλπίδα, φερόμεθα μὲ πολλὴν παρησίαν· 13ὄχι ὅπως ὁ Μωϋσῆς, ὁ ὁποῖος ἔθετε κάλυμμα εἰς τὸ πρόσωπόν του, ὥστε οἱ Ἰσραηλῖται νὰ μὴ ἰδοῦν τὸ τέλος ἐκείνου ποὺ ἔμελλε νὰ παρέλθῃ. 14Ἀλλ᾽ αἱ διάνοιαί τους ἐπωρώθησαν. Διότι μέχρι σήμερον τὸ ἴδιο κάλυμμα μένει κατὰ τὴν ἀνάγνωσιν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καὶ δὲν ἀφαιρεῖται, διότι διὰ τοῦ Χριστοῦ καταργεῖται. 15Ἀλλ᾽ ἕως σήμερον, ὁσάκις διαβάζεται ὁ Μωϋσῆς, ὑπάρχει ἕνα κάλυμμα εἰς τὴν διάνοιάν τους· 16μόλις ὅμως ἐπιστρέψῃ κανεὶς πρὸς τὸν Κύριον, ἀφαιρεῖται τὸ κάλυμμα. 17«Κύριος» ἐδῶ σημαίνει τὸ Πνεῦμα καὶ ὅπου εἶναι τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ἐκεῖ ὑπάρχει ἐλευθερία. 18Ὅλοι ἐμεῖς μὲ ἀκάλυπτον πρόσωπον, ἀντανακλῶντες τὴν λαμπρότητα τοῦ Κυρίου, μεταμορφωνόμεθα εἰς ὁμοιότητα μὲ αὐτὸν ἀπὸ λαμπρότητα σὲ λαμπρότητα· τοῦτο προέρχεται ἀπὸ τὸν Κύριον, τὸ Πνεῦμα.
Currently Selected:
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄ 3: NTV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in