انجیل متی 17

عیسی دیمه آگَردسن

1شش روجه پَش، عیسی، پِطرُس و یعقوب و یعقوب برا یوحناش اَکته و اَوِش ببردنده بِلنده کوهی کفا سر، تا اَگاره تینا بیبینده. 2اَگاره، چوان چَشمه پرانک، عیسی ظاهر دِگردس: دیمش اُفتوعه شوار سُو زییَرده و خَلوش نوره شوار، سیبی آبییَه به. 3اِم موقعک، موسی پیغمبر و ایلیا پیغمبر چَوان چشمان پرانک آشکار آبنده و عیسی نشان لاوَه بکه. 4پِطرُسه عیسی نه باته: «آقا، چِه چاکه که آما یارِمان. اَگم بِگَوِره یا، سُه گله کومه رَچ آکَرام، ایگله اِشته را، اییِه موسی را اَدَرینی ایلیا را.» 5پِطرُسه لاوَه حلا اُوجرسه نبه که ایرادَن مهی که سوش زیرده چوان سرکش سادیمه دِرند و صصی مِه دِلَه نه آمییرده که، واتردشه: «اِم چِمن عزیزه زایه که از اَوِک پر راضیم؛ چَه لاوان گوش آدَیا!» 6وقتی شاگرده اِم صصشان بَشنوس، صفتِنه گل جیگیسنده، و پِر بترسسنده. 7امّا عیسی بامه و اِشتن دسشه چوان سَرک بنایا و باتشه: «بیضا، مترسا!» 8شاگرده اِشتن چشمشان آکَردنده، عیسی غیراز کسی شان نیوینده.

9وقتی که کوه نه جیر آمییردنده، عیسی اَوانش دستور بدا: «اَ چیانی که بیندرانه کسی را مواجا، تا وقتی که انسانه زا مَردنه پَش زنده آبی.» 10شاگردان اَوِک آپرسسشانه: «پس چیه را توراته معلمین واجِنده که اوّل گه ایلیا پیغمبر بایه؟» 11عیسی جواو بدا: «البته که ایلیا آیه و همه چی چَه پرانتره شوار رچ آکره. 12امّا از شامانه واجم که اِسا نی ایلیا آمییَه، ولی اَوِشان آزانسه نییه و هر چیشان بگوس اَوِنه بِکَردِشانه. ایزه نی انسانه زا چوان دسک عذاب کَشه.» 13اَدَمی چَه شاگردان بِزانسه که اَوانه یحیای تعمید دهنده درباره لاوَه کردر.

دیوزییَه کوله شفا

14وختی آگردسنده مردمه وَر، مَردکی عیسی وَر بامه و چَوه پَرانکش زانو بیزی و باتشه: 15«ای آقا، چِمن کوله رحم بِکه. اَ غَشیه و پِر عذاب کَشسَر. آتشه دله دگنه، اُوعه دله دگنه. 16اَوِم بوعرده اِشته شاگردان وَر، ولی نتانسشانه اَوه شفا بدَینده.» 17عیسی اَونه باتشه: «ای بی‌ایمان و منحرفه نسل، تا کِی گه از شامانه بیبیم و شاما تُوع بوعرم؟ اَوه بوعرا اِنگا چِمن وَر.» 18عیسی اَ دیوه را غیضش بکه و اَ دیو کولک برشه بَر و اَ کوله اَلبحل شفا بکتشه. 19اَدمی شاگرده بامنده عیسی وَر و خلوتک اَوکشان آپرسس: «چیه را آما نتانسمانه اَ دیوه بَرکرام؟» 20عیسی جواو بدا: «چِمه واسنه که شاما ایمان کمه. حقیقتا، شامانه واجم، که اَگم شاما ایگله ویلیه خَردله دانه ای قدر ایمان بدارا، تانا اِم کوهنه باجا یاردنه بشه اَگا و اَ کوه نی شی، و هیچ چی شاما را غیر ممکن نیبی. 21امّا اِم جِنس دیو دعا و روجه غیراز هیچ چینه بَنِرشی.

عیسی دومین پیشگویی اِشتن مرگ و زنده آبیینه درباره

22وقتی عیسی و چَوه شاگردان جلیله منطقک بیدا آبنده، عیسی اَوانه باته: «انسانه زا، مردمه دَسِنه تسلیم بی. 23مردم اَوه کوشنده و اَ سُومین روجک مَردانک زنده آبی.» شاگرده پِر غمگین آبنده.

سکه ماهی گرک

24عیسی و چَه شاگرده کفرناحومه شهر آرَسَنه پَش، ماموره ای که دو دِرهَمیه مالیاتِشان که معبده کین بِه اَرکتِه پِطرُسه وَر بامنده و باتشانه: «آیا شاما استاد معبده مالیاته آنِدَیه؟» 25پطرس جواو آدا: «البته که آدَیه!» وختی پِطرُس دِشه کییَه دِله پیش از اِم که چی ای باجه، عیسی اَوِنش باته: «شَمعون، ته چِه فکری کری؟ جهان پادشاهان کیانک باج و خراج اَرگیرند؟ اِشتن مردمک یا خلک هانک؟ 26پِطرُس جواو بدا: «خلک هانک.» عیسی اَونه باته: «پس چَوه مردم معافنده! 27امّا چِمه واسنه که اَوان توهین مَکرام، بشه دریاچه وَر و ایگله غُرماقی فِر آده اُوعه دِله. اوّلین ماهیره که بِکَتا، چوه گَره آکه. ایگله چهار درهمیه سکه ای چَوه دله وینی. اَوِنه چِمن و اِشته مالیاته سهمه آده.»

Currently Selected:

انجیل متی 17: TIT

Highlight

Copy