مَتّایِ انجیل 24
24
آخرِ زماتِ نیشانه ئان
1وقتی کی عیسی معبدَ تَرکا کود و خو رائَ شئون دوبو، اونِ شاگردان عیسی ورجه باموئید تا معبدِ ساختمانانَ اونَ نیشان بدید. 2عیسی اوشانَ بگفت: «اَشان همه یَ دینیدی؟ حئیقتن، شمرأ گَم، دِه سنگ سنگ سر نمانه، بلکی همه فوگورده.»
3وقتی عیسی زیتون کو سر نیشته بو، اونِ شاگردان خلوتی اونِ ورجه باموئید، بگفتید: «اَمره بُگو اَ ایتفاقات کِی دکفه و تی اَمون و آخرِ اَ زماتِ نیشانه چیسه؟» 4عیسی جواب بدَه: «واخُب بیبید تا کسی شمرأ گُمرا نُکونه. 5چونکی خَیلیان می نامِ مرا خوائید اَمون و خوائید گفتن کی، ”من مسیح موعود ایسم،“ و خَیلیانَ گُمرا کونید. 6هَطویَم جنگ باره خوائید ایشتاوستن و جنگ خبران شیمی گوش خوائه فارسن. ولی هراس ندَرید، چونکی بایسی اَجور ایتفاقی دکفه، ولی هنو آخر زمات فأنرسه. 7ملّتی ضّد ایتا دیگر ملّت و مملکتی ضّد ایتا دیگر مملکت خوائید ویریشتن. و قحطی و زمین لرزه خَیلی جائان خوائه اَمون. 8ولی اَشان همه شروعِ زایمان دردَ مانه کی زمات، جه اَ درد تا اُ درد، کمتر و کمتر به.»
9«اُ زماتِ درون شمرأ تسلیم خوائید کودن تا خَیلی مصیبت بیدینید، و شمرأ خوائید کوشتن. تمانِ مردوم شیمی جا می نامِ واسی خَفت خوائید داشتن. 10اُ روجان درون خَیلیان خوشانِ ایمان جا واگردیدی و همدیگرَ خیانت کونیدی و کَس کَسِ جا خَفت خوائید داشتن. 11دوروغِ پیغمبرانِ زیادی ویریزید و خَیلیانَ گُمرا خوائید کودن. 12شرارت انقد زیادَ به کی خَیلیانِ محبت سرد خوائه بوستن. 13ولی هر کی تا به آخر بئسه، نیجات یابه. 14و اَ پادشائی خُبِ خبر، سراسرِ دُنیا فدَه به، تا تمانِ مردومان ره گُوائی ببه. هو موقع دُنیا به آخر فارسه.»
15«پس اُ ویرانگرِ چندش آور کی دانیال پیغمبر اون باره بینیویشته بیدینید کی مقدسِ معبدِ درون برپا بُبوسته ،- اونکی خوانه مُلتفت بِبِه- 16بازون هر کی یهودیه درون بئسه، کوئان سمت جیویزه؛ 17و هر کی خانه بامِ سر بئسه، بجیر نایه تا ایچی اوسانه؛ 18و هر کی زمین سر بئسه، خو قبا اوسادَن ره بخانه وانگرده. 19وای بر شکمدار زناکان و مارانی کی خوشانِ زاکانَ اُ روجانِ درون شیر دیئیدی! 20دُعا بُکونید کی شیمی فرار کودن زمستان یا مُقدّسِ شنبه درون نبه. 21چونکی اُ زماتِ درون پیله مصیبتی ایتفاق دکفه کی جه دُنیا بنا تا هسّا اونِ مانستن ایتفاق دنکفته و هَرگسم ایتفاق دنکفه. 22اَگه اُ روجان کوتاه نُبوسته بی، هی آدمی، جانِ سالم بِدَر نبردی. ولی سیوا بُبوسته ئان واسی کوتاه خوائه بوستن.»
23«اُ زماتِ درون، اَگه اینفر شمرأ بگه ”بیدینید، مسیح موعود اَیا ایسا!“ یا ”مسیح موعود اویا ایسا!“ واوَر نُکونید. 24چونکی دوروغِ مسیح ئان و دوروغِ پیغمبران ویریزید، پیله مُعجزه ئان و نیشانه ئان آشکارَ کونید تا اَگه ببه، حتی سیوا بُبوسته ئانَم گُمرا بُکونید. 25بیدینید، پیشتر شمرأ بگفتم. 26جه اَ رو اَگه شمرأ بیگید، ”اون ویاوانِ درون ایسا، “ اویا نیشید؛ و اَگه بیگید، ” خانه درون ایسا،“ واوَر نُکونید. 27چون هُطو کی برق، آسمانِ شرقِ جا بیرون اَیه و اونِ نور تا غرب فارسه، انسان پسر اَمونَم هَطو خوائه بوستن. 28هر‌جا کی لاشه ئی ببه، لاشخورانم اویا جمَ بیدی!
29«”بلافاصله، بعدِ اُ مصیبتِ روجان
آفتاو تارِک بِه
و ماهِ روشنائی دِه نخوائه فتاوستن؛
ستاره ئان آسمانِ جا بجیر خوائید کفتن،
و آسمانانِ قُوّتان به لرزه دکَفه.“
30هو موقع انسان پسرِ نیشانه آسمانِ درون ظاهیر خوائه بوستن و تمان دُنیا قبیله ئان، خوشانِ سینه سر خوائید زئِن، و انسان پسرَ دینیدی کی قوّت و پیله جلالِ مرا آسمانِ اَبرانِ سر اَیه. 31اون خو فیریشته ئانَ شیپورِ بلندِ صدا مرا روانه کونه و اوشان اونِ سیوا بُبوسته ئانَ دُنیا چارگوشِ جا، جه اَ طرفِ آسمان تا اویتا طرف جمَ کونید.»
32«هَسا، اَ درسَ انجیل دارِ جا، یاد بیگیرید: وقتی کی اونِ خالئان زپه بزه و ولگ باورد، فهمیدی کی تابستان نزدیکه. 33جه اَ رو هر موقع بیدینید کی اَ ایتفاقان دکفه، فهمیدی کی انسان پسرِ اَمون نزدیکه، بلکی درِ سر ایسا. 34حئیقتن، شمرأ گَم، تا همه اَ ایتفاقات دنکفه، اَ نَسل از بین نیشه. 35آسمان و زمین از بین خوائه شئون، ولی می گبان هرگس از بین نیشه.»
هیکّس اونِ روج و ساعتَ نانه
36«ولی هیکّس اُ روج و اُ وقتَ نانه جغیر پِئر؛ حتی آسمانِ فیریشته ئان نانید و پسرم اونِ جا واخُب نیه. 37انسان پسرِ آشکار بوستنِ زمات، نوحِ اُ روجانِ مانستنه. 38پیش جه روجانی کی سیل بایه، قبل اَنکی نوح کشتی درون بشه، مردوم خوردید و نوش کودید و زن بردید و مردا بوستید 39و نانستید چی در پیش دَرید. تا اَنکی سیل بامو و همه یَ خو مرا ببَرد. انسان پسرِ اَمونم هَطو خوائه بوستن. 40هو موقع جه دوتا مردای کی زمین سر ایسائید، ایتا اوساده به و اویتا واهشته به. 41و دو تا زنای کی ایتا جا گندم آسیاب کونیدی، ایتا اوساده به و اویتا واهشته به. 42پس واخُب بیبید، چونکی نانید شیمی آقا چه روجی اَیه. 43بدانید کی اَگه صابخانه دانستی کی دوزد چی ساعتی خوائه اَمون، بیدار مانستی و وائنلاشتی اون خانه جا دوزدی ببه. 44پس شُمانم حاضیر بأسید، چونکی انسان پسر هو موقع خوائه اَمون کی اون رافا نیئید.»
45«پس اُ غلامِ امین و دانا کیسه، کی اونِ ارباب اونَ خو خانه پیله تر چاکونه تا اوشانِ خوراکَ به موقع فَدِه؟ 46خوشا به حال اُ غلامی کی وقتی اونِ ارباب وگردِه، اونَ اُ کارِ سر بیدینه. 47حئیقتن، شمرأ گَم، کی اونَ خو تمان دارائی سرِ جور خوائه نَئَن. 48ولی اَگه اُ غلام، شریر ببه و خو مرا بگه کی ”می ارباب دیرا کوده،“ 49و خو همکارانَ اذیت و آزار بُکونه و عیاشانِ مرا بُخوره و بُنوشه، 50هو موقع روجی کی خو ارباب رافا نیه و هو وقتی کی جه اون واخب نیه خوائه اَمون. 51و اونَ دوخالا کونه، و ریاکاران جیگا درون تَوَده، اویا کی گِریه کونید و گاز گاز سر خوائید سابانن.»
Currently Selected:
مَتّایِ انجیل 24: GIL
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
مَتّایِ انجیل 24
24
آخرِ زماتِ نیشانه ئان
1وقتی کی عیسی معبدَ تَرکا کود و خو رائَ شئون دوبو، اونِ شاگردان عیسی ورجه باموئید تا معبدِ ساختمانانَ اونَ نیشان بدید. 2عیسی اوشانَ بگفت: «اَشان همه یَ دینیدی؟ حئیقتن، شمرأ گَم، دِه سنگ سنگ سر نمانه، بلکی همه فوگورده.»
3وقتی عیسی زیتون کو سر نیشته بو، اونِ شاگردان خلوتی اونِ ورجه باموئید، بگفتید: «اَمره بُگو اَ ایتفاقات کِی دکفه و تی اَمون و آخرِ اَ زماتِ نیشانه چیسه؟» 4عیسی جواب بدَه: «واخُب بیبید تا کسی شمرأ گُمرا نُکونه. 5چونکی خَیلیان می نامِ مرا خوائید اَمون و خوائید گفتن کی، ”من مسیح موعود ایسم،“ و خَیلیانَ گُمرا کونید. 6هَطویَم جنگ باره خوائید ایشتاوستن و جنگ خبران شیمی گوش خوائه فارسن. ولی هراس ندَرید، چونکی بایسی اَجور ایتفاقی دکفه، ولی هنو آخر زمات فأنرسه. 7ملّتی ضّد ایتا دیگر ملّت و مملکتی ضّد ایتا دیگر مملکت خوائید ویریشتن. و قحطی و زمین لرزه خَیلی جائان خوائه اَمون. 8ولی اَشان همه شروعِ زایمان دردَ مانه کی زمات، جه اَ درد تا اُ درد، کمتر و کمتر به.»
9«اُ زماتِ درون شمرأ تسلیم خوائید کودن تا خَیلی مصیبت بیدینید، و شمرأ خوائید کوشتن. تمانِ مردوم شیمی جا می نامِ واسی خَفت خوائید داشتن. 10اُ روجان درون خَیلیان خوشانِ ایمان جا واگردیدی و همدیگرَ خیانت کونیدی و کَس کَسِ جا خَفت خوائید داشتن. 11دوروغِ پیغمبرانِ زیادی ویریزید و خَیلیانَ گُمرا خوائید کودن. 12شرارت انقد زیادَ به کی خَیلیانِ محبت سرد خوائه بوستن. 13ولی هر کی تا به آخر بئسه، نیجات یابه. 14و اَ پادشائی خُبِ خبر، سراسرِ دُنیا فدَه به، تا تمانِ مردومان ره گُوائی ببه. هو موقع دُنیا به آخر فارسه.»
15«پس اُ ویرانگرِ چندش آور کی دانیال پیغمبر اون باره بینیویشته بیدینید کی مقدسِ معبدِ درون برپا بُبوسته ،- اونکی خوانه مُلتفت بِبِه- 16بازون هر کی یهودیه درون بئسه، کوئان سمت جیویزه؛ 17و هر کی خانه بامِ سر بئسه، بجیر نایه تا ایچی اوسانه؛ 18و هر کی زمین سر بئسه، خو قبا اوسادَن ره بخانه وانگرده. 19وای بر شکمدار زناکان و مارانی کی خوشانِ زاکانَ اُ روجانِ درون شیر دیئیدی! 20دُعا بُکونید کی شیمی فرار کودن زمستان یا مُقدّسِ شنبه درون نبه. 21چونکی اُ زماتِ درون پیله مصیبتی ایتفاق دکفه کی جه دُنیا بنا تا هسّا اونِ مانستن ایتفاق دنکفته و هَرگسم ایتفاق دنکفه. 22اَگه اُ روجان کوتاه نُبوسته بی، هی آدمی، جانِ سالم بِدَر نبردی. ولی سیوا بُبوسته ئان واسی کوتاه خوائه بوستن.»
23«اُ زماتِ درون، اَگه اینفر شمرأ بگه ”بیدینید، مسیح موعود اَیا ایسا!“ یا ”مسیح موعود اویا ایسا!“ واوَر نُکونید. 24چونکی دوروغِ مسیح ئان و دوروغِ پیغمبران ویریزید، پیله مُعجزه ئان و نیشانه ئان آشکارَ کونید تا اَگه ببه، حتی سیوا بُبوسته ئانَم گُمرا بُکونید. 25بیدینید، پیشتر شمرأ بگفتم. 26جه اَ رو اَگه شمرأ بیگید، ”اون ویاوانِ درون ایسا، “ اویا نیشید؛ و اَگه بیگید، ” خانه درون ایسا،“ واوَر نُکونید. 27چون هُطو کی برق، آسمانِ شرقِ جا بیرون اَیه و اونِ نور تا غرب فارسه، انسان پسر اَمونَم هَطو خوائه بوستن. 28هر‌جا کی لاشه ئی ببه، لاشخورانم اویا جمَ بیدی!
29«”بلافاصله، بعدِ اُ مصیبتِ روجان
آفتاو تارِک بِه
و ماهِ روشنائی دِه نخوائه فتاوستن؛
ستاره ئان آسمانِ جا بجیر خوائید کفتن،
و آسمانانِ قُوّتان به لرزه دکَفه.“
30هو موقع انسان پسرِ نیشانه آسمانِ درون ظاهیر خوائه بوستن و تمان دُنیا قبیله ئان، خوشانِ سینه سر خوائید زئِن، و انسان پسرَ دینیدی کی قوّت و پیله جلالِ مرا آسمانِ اَبرانِ سر اَیه. 31اون خو فیریشته ئانَ شیپورِ بلندِ صدا مرا روانه کونه و اوشان اونِ سیوا بُبوسته ئانَ دُنیا چارگوشِ جا، جه اَ طرفِ آسمان تا اویتا طرف جمَ کونید.»
32«هَسا، اَ درسَ انجیل دارِ جا، یاد بیگیرید: وقتی کی اونِ خالئان زپه بزه و ولگ باورد، فهمیدی کی تابستان نزدیکه. 33جه اَ رو هر موقع بیدینید کی اَ ایتفاقان دکفه، فهمیدی کی انسان پسرِ اَمون نزدیکه، بلکی درِ سر ایسا. 34حئیقتن، شمرأ گَم، تا همه اَ ایتفاقات دنکفه، اَ نَسل از بین نیشه. 35آسمان و زمین از بین خوائه شئون، ولی می گبان هرگس از بین نیشه.»
هیکّس اونِ روج و ساعتَ نانه
36«ولی هیکّس اُ روج و اُ وقتَ نانه جغیر پِئر؛ حتی آسمانِ فیریشته ئان نانید و پسرم اونِ جا واخُب نیه. 37انسان پسرِ آشکار بوستنِ زمات، نوحِ اُ روجانِ مانستنه. 38پیش جه روجانی کی سیل بایه، قبل اَنکی نوح کشتی درون بشه، مردوم خوردید و نوش کودید و زن بردید و مردا بوستید 39و نانستید چی در پیش دَرید. تا اَنکی سیل بامو و همه یَ خو مرا ببَرد. انسان پسرِ اَمونم هَطو خوائه بوستن. 40هو موقع جه دوتا مردای کی زمین سر ایسائید، ایتا اوساده به و اویتا واهشته به. 41و دو تا زنای کی ایتا جا گندم آسیاب کونیدی، ایتا اوساده به و اویتا واهشته به. 42پس واخُب بیبید، چونکی نانید شیمی آقا چه روجی اَیه. 43بدانید کی اَگه صابخانه دانستی کی دوزد چی ساعتی خوائه اَمون، بیدار مانستی و وائنلاشتی اون خانه جا دوزدی ببه. 44پس شُمانم حاضیر بأسید، چونکی انسان پسر هو موقع خوائه اَمون کی اون رافا نیئید.»
45«پس اُ غلامِ امین و دانا کیسه، کی اونِ ارباب اونَ خو خانه پیله تر چاکونه تا اوشانِ خوراکَ به موقع فَدِه؟ 46خوشا به حال اُ غلامی کی وقتی اونِ ارباب وگردِه، اونَ اُ کارِ سر بیدینه. 47حئیقتن، شمرأ گَم، کی اونَ خو تمان دارائی سرِ جور خوائه نَئَن. 48ولی اَگه اُ غلام، شریر ببه و خو مرا بگه کی ”می ارباب دیرا کوده،“ 49و خو همکارانَ اذیت و آزار بُکونه و عیاشانِ مرا بُخوره و بُنوشه، 50هو موقع روجی کی خو ارباب رافا نیه و هو وقتی کی جه اون واخب نیه خوائه اَمون. 51و اونَ دوخالا کونه، و ریاکاران جیگا درون تَوَده، اویا کی گِریه کونید و گاز گاز سر خوائید سابانن.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company