انجیلِ مَتّی 22

عروسی جشنه مثال

1هَنی چونییم مثالونیَم لاوش بکه، بِوات: 2«آسمانه پاتشاهی، شاهی شارین که اِشتن زار را عروسیش گَتِه. 3پاتشاه اِشتن نوکرونش بخرسا تا به اوه که دعوت بیه بنده، بوانده باینده جشن، امّا اَون نگَوسنده باینده. 4پس علایدَه نوکرونیش بِخِرسا و بوات: ”به اوه که دعوت بیه بنده بوایا جشن سِفرِم حاضر کَرده، گاو و گولگونی سر آبرییِمه و همَّه چی آمادَعه. بایا عروسی.» 5امّا اَون محلشون نِکَه و هر کومین اِشتن راه بِشنده، ایو بِشه اِشتن زمین سر و اَ ایو بِشه اِشتن کسب و کار پش. 6علایدَه هونَ نی، پاتشاه نوکَرونشون بِگتِنده و اجونشون بی حرمتی بکردنده و بِکوشتشونه. 7پاتشاه وختی امش بَشنَوِس، عصبانی ببه، اِشتن سربازش بخرسا و اَ قاتلِونش بکوشت و چون شهرش وَش بزه. 8و اِشتن نوکرونش بوا: ”عروسی جشن آمادعه، امّا اوه که دعوت بیه بنده لیاقت ندردنده. 9پس شهره کوچه بازارانَ بِشا و هر که رون بوینت جشن را دعوت بکرا.“ 10نوکره بشنده کوچَه سران و هر که شون بِوینت چِه چاک و چِه بد اِشتن خمنا بایردِشون هِمنَه که جشن مشت از مهمون ببه.

11«امّا وختی که پاتشاه میهمانان وینتنه را مجلسه دلَ بومه، ای مردکیش بوینت که خَلاوی که جشنِ را مناسب بیبی، دِنِکردشه 12پاتشاه چوکودَ آپرسس: ”ای رفق چه طَرَه بدون جشن خلاوِ اومیش؟ “اَ مردک جواویش ندَ. 13اُخُری پاتشاه اِشتن نوکرونش بوات: ”چو دست وچو لنگ دِبَندا و اَجو بَره سر تایریکی دَ دراینا، یقایی که برمنده و دندون دندونون سر فشار دینده.“ 14چون اوه که دعوت بیه بنده پر اِسنده، امّا اوه که انتخاب ببنده کَم اِسنده.»

اِمپراتوره مالیات آدایین

15اُخُری فَریسی فرقه عالمه اَبَر بِشنده و نقشه شون بکشس تا بویننده که چه طَرَه توننده عیسی عه چو لاوَعونییم گیریفتار بکرنده. 16فریسیان اِشتن شاگردونشون، هیرودیسه طرف دارون خمنا بخرساشون عیسی وَر و بواتشون: «استاد، اَما زونوم صادقَ مردکی اسیش و خدا راهه چاک یاد دی و هیچ کسیه دَ نِتَرسی، چون که ظاهره توجه نکری. 17پس اِشته نظره اجما بوا. روم امپراطوره مالیات آدایَن دِرِسته یا نه؟» 18عیسی که چون بدَ نیتش زونسَی بِوات: «ای دِ دیمون، چرا اَمِن امتحان کرو؟ 19سکه‌ای که چوعییم مالیات دیيا، اَمِن نشون بدیو.» اَوه ای ای دیناریه سکه ای اجوشون بدا. 20عیسی چون کودَ آپرسس: «چه که نقش و نوم اَ سکه سر اسه؟» 21جواوشون بدا: «روم امپراتور. عیسی اَجون بوات: «پس امپراتور ماله، امپراتور آدیا و خدا ماله، خدا آدیا.» 22وختی امشون بشنوس، پِر تعجبشون بِکَه و عیسی شون بِر ترک بکه و بشنده.

سوال درباره داوری روزِ

23هَه روز صَدّوقیان فرقه عالمه که مردَعون زنده آبیینه قبول نِدارنده، عیسی وَر بومِندِ و سؤالی چوکودَ آپرسسنده، 24بواتشون: «استاد، موسی پیغمبر، چَما را ام فرمانش نیویشتشه که اَگم مَردکی بی خوردِگ بِمَره چو برا گَوَن اَ بیوه زَنَکه بِبَره تا چواَم اِشتن برار را نسلی بنی. 25چَما میون هفت برا بِنده. اولین برا ای زنِگیش ببه و بِمَه و چون خُوردِگیش نِدَ، اِشتن بیوه زَنِگش اِشتن برار را باشتشه. 26دوّمین و سوّمین برا، تا هفتمین براعه نی هِمنَه بِبِنده. 27آخِر سر اَ زَنَکَ نی بمه. 28حلا، اَ روز که مرده عه زنده بینده، اَ زَنَک کومین از اَ هفت برارونِ زنِگ بی؟ چون همَّه ی برارون اجو برده بنده»

29عیسی جواو بدا: «شَما اشتباه فکر کرو، چون نه خدا کلامَ خَوَر دارا و نه خدا قدرتِ! 30چون که اَ روز که مرده عه زنده بینده هیچکه نه زن بره نه شو کره، بلکم همَّه، آسمانه فرشته عون شارین اِسنده. 31امّا درباره مردعون زنده آبین، مگم توراتَ دَ نخونتیو که خدا شَماش چه واته؟ 32خدا واتشه که، ”از ابراهیمه خدا و اسحاق خدا و یعقوب خدا اِسیم“. اَو مردَعون خدا نی، بلکم زندَعون خداعه.» 33مردم اَم لاوهون اَشنوسنییَم، چُو تعلیم دَ مات ببنده.

پیله ترین حکم

34امّا وختی فَریسیون بَشنوِسِشونه که عیسی چه طَرَه اِشتن جواو آداییَنییَم صدوقیان گَرش دِبَسته، جمع ببنده. 35ای نفر از اوِ که شریعت قاضی به، چمه خونین که عیسی امتحان بکره چو کو دَ آپرسس: 36«ای استاد، شریعته پیله ترین حکم کومه؟» 37عیسی جواو بدا: «‌خداوند اِشته خداییَم تموم دل و تموم جان و تموم فکرییم خش ببه.“ 38ام اولین و پیله ترین حکم اسه. 39دوّمین حکم، اولین حکمه شارینِ: ”اشته قونشییم اِشتن شارین خش ببه.“ 40تموم تورات و پیغمبران نیوشته ان، اَم دِ حکمه سر اِسه.»

مسیح موعود چِه کِه زا اِسه؟

41وختی که فَریسی فرقه عالمه جمع بییه بنده، عیسی چون کود آپرسس: 42«شَما نظر درباره مسیح موعود چیه؟ اَو چِه کِه زاعه؟» اَون جواوشون بدا:«داوود پاتشاه زا.» 43عیسی بوات: «پس چه طره عه که داوود پاتشاه، خدا روحییم، مسیحِ، خداوند وا؟ چون اَ‌و زبور کتابَ دَ واتشه:

44«‌”خداوند، چِمن خداوندِ بوات:

«چِمن راست طرف بِنِش

تا وختی که اِشته دشمنون اِشته پا بِن دِراینم.»“

45اگم داوود اَجو خداوند وا، پس چه طَرَه اَو تونه داوود زا ببی؟» 46هیچکس نتونسشه چو جواوَ دَ ای کَلمه ای بوا و اَ روز پش دِ هیچ که جرعتش نکه چو کودَ سوالی آپرسه.

Currently Selected:

انجیلِ مَتّی 22: KTT

Highlight

Copy