اِنجیلِ مَتّی 24

هَین دورِه ای تُوم بَووئَنی نِشونِه

1وختی عیسی یَهودیِنی مَعبَدی جا دیرگا شیوِه، شاگِردِن وی وَر بیمونِه تا مَعبَدی ساختِمونِنِه وِرِه هَم هادِن. 2عیسی وِشونِه بُتِه: «دِشتِه هَین چیزارِه وینِنی؟ حَیقَتاً شِمارِ گِمِه، هیچ سَنگی، سَنگِ سَر نَمونِّه، بَلگی دِشت لی خارنِه.»

3وختی عیسی زِیتونی كوهی سَر نیشت وِه، شاگِردِن وی وَر بیمونِه و بُتِنِه: «اَمارِه بُو، هَین چیزا کِی اِتِّفاق کَفِنِه؟ و تی بیموئَن و آخَرِ زَمونی نِشونِه چیِه؟» 4عیسی جِواب هادا: «مِواظِب ووئین کَسی شِمارِ از راه به دَر نَکِنِه. 5چون خِیلیا می اِسمی هَمرا اِنِنِه و گِنِنِه: ”مِن مَسیحِ موعودِمِه!“ و خِیلیارِه از راه به دَر کِنِنِه. 6هَمینجور هَم جَنگی خَوَری اِشنُنِنی و جَنگی خَوَر شِمِه گوش رَسِنِه. ولی هَراسون نَووئین، چون هَینجور اِتِّفاق وِنِه دَکِفِه، ولی آخَرِ زَمونی دورِه حَلا نَرِسیِه. 7قوما و مَملِکَتا علِیه هَم اِرِسِنِنِه و قَحطی و زِلزلِه جاهای مِختَلِف اِتِّفاق کَفِنِه. 8ولی دِشتِه هَینِن تَنیا شِرو بَزائَنی دَردِ مونِّه.

9«اون موقِه شِمارِ دِشمَنِنی تَسلیم کِنِنِه تا شِکَنجِه ای بِن دَووئین و شِمارِ کِشِنِنِه. می اِسمی خاطری دِشتِه قومِن شِمِه جا بیزار وونِنِه. 10اون روزا خِیلیا شی ایمونِه از دَس دِنِنِه و هَمدیَرِ دِشمَنی تَسلیم کِنِنِه و هَمدیَری جا بیزار وونِنِه. 11خِیلیا اِنِنِه شِرِه پِیغَمبَر جا زَنِنِه و خِیلیارِه از راه به دَر کِنِنِه. 12شِرارَت اَنّی زیاد وونِه گه خِیلیایی محِبَت نِسبَت به هَمدیَر سَرد وونِه. 13ولی هر کس تا آخَر دَووم بیارِه، نِجات پیدا کِنِّه. 14سَرآخَر وختی پادشاهی ای خَوَرِخِش دِشتِه دِنیایی آدَمِنی گوش بَرِسِه و دِشتِه قومیشون اونی جا خَوَردار بَوون، اونوَخت دِنیا به آخر رَسِنِه.

15«پس اون وَحشتناکِ چی گه دانیالِ پِیغَمبَر وی خَوَری بَنوِشتِه رِه بَوینین، گه مِقَدّسِ جائی دِلِه بَرپا بَوِه.(اونیگه خونِّه وِرِه حالی بَوو) 16اون موقِه هر کس یَهودیِه ای دِلِه دَرِه وِنِه کوهی سَمت دَربورِه. 17و هر کی خِنِه ای بومی سَر دَرِه، هیچی ای بَیتَنی سِه جِر نیِه. 18هر کی زَمی ای سَر دَرِه، شی قَوایی بَیتَنی سِه خِنِه نَشوئِه. 19وای بِحالِ زَناکِنِنی گه هون دورِه حامِلِه هَسِّنِه و اونانیگه وَچِه شیر دِنِنِه! 20دِعا هاکِنین گه شِمِه فِراری موقِه زِمِسِنی دِلِه یا مِقَدّسِ شنبِه نَکِفِه. 21چون اون موقِه مَردِن اَتی مِصیبَتی دِچار وونِنِه گه دِنیا تا بِحال اونِه نَیِه و هیچ وَخت هَم نَوینِّه. 22اگه هون روزا کِتاه نَوونِسِه، هیچ بَشَری جونِ سالِم به دَر نَوِردِه. ولی اِنتِخاب بَوِه ایشونی خاطری هون روزا رِه کِتاه کِنِّه.

23«پس اگه کَسی شِمارِ بُئِه، ”هارِشین، مسیحِ موعود ایجِه دَرِه!“ یا ”هارشین اوجِه دَرِه!“ باوَر نَکِنین. 24چون خِیلیا اِنِنِه و دِردِرو اِدِّعا کِنِنِه گه اَما مَسیحِ موعود و پِیغَمبَرِمی، و گَت گَتِه مُعجِزِه و کارای عَجیب هَم کِنِنِه تا اگه بَوو حتّی انتخاب بَوِه ایشونِ هَم گِمراه هاکِنِن. 25بَوینین، مِن پِشتَر شِمارِ بُتِمِه. 26«اگه شِمارِ بُئِن، ”هارشین، وی صَحرایی دِلِه دَرِه،“ اوجِه نَشوئین، و اگه بُئِن، ”هارشین، وی خِنِه ای دِلِه دَرِه،“ باوَر نَکِنین. 27هَمونجور گه آسِمونی بَرق شَرقی جا اِنِه و وی نور تا غَرب رَسِنِه، اِنسونی ریکائی بیموئَن هَم هَینجورِ. 28هر جا لاش دَوو، لاشخوریشون اوجِه جَم وونِنِه.

29«بِلافاصِلِه، بَعدِ اون روزایی مِصیبَت،

«”خِرشید تاریک وونِه

و ماه دِ سو نَدِنِه؛

سِتارِه ایشون آسِمونی جا جِر کَفِنِنِه،

آسِمونِنی سِتونِن لَرزِه کَفِنِنِه.“

30سَرآخَر اِنسونی ریکائی بیموئَنی نِشون آسِمونی دِلِه ظاهِر وونِه. اَزما دِشتِه دِنیایی قوم عَزا گیرِنِه و اِنسون ریکارِه وینِنِه گه آسمونی اَبری میِن قِوَّت و گَتِه جَلالی هَمرا اِنِه. 31وی شی فِرِشتگونِه گَتِه شیپوری چِمری هَمرا رَسانِّه و وِشون وی اِنتخاب بَوِه ایشونِه دِنیایی چار سوکی جا، آسِمونی هَین سَر تا هُون سَری جا جَم کِنِنِه.

32«اِسا، اَنجیل داری جا دَرس بَیرین: هر وَخت وی شاخِه نوچ زَنِّه و وَلگ اُرنِه، فَهمِنِنی تاوِسِن نَزیکِ. 33هَمینجور هَم، وختی دِشتِه هَین چیارِه بَوینین، دِنّین گه اِنسونی ریکائی بیموئَن نَزیکِ، بَلگی دَری وَر دَرِه. 34حَیقَتاً شِمارِ گِمِه، هَین نَسل تا هَین چیارِه شی چِشی هَمرا نَوینِه، نَمیرنِه. 35آسِمون و زَمین از بِین شونِه، ولی می گَب هیچ وَخت از بِین نَشونِه.

هیچکس هون روز و ساعَتِ نَئونِّه

36«بِجز پیر هیچکی هون روز و ساعتِ نَئونِّه، حتّی ریکا و آسِمونی فِرِشتِگون هَم خَوَردار نینِه. 37اِنسونی ریکائی بیموئَن دِرِس نوحی روزگاری تَرا هَسِّه. 38روزایِ پِش از کِلاک، مَردِن خاردِنِه و نوش کِردِنِه و زَن وَردِنِه و شی کِردِنِه. تا هَینگه نوح کَشتی ای دِلِه بوردِه 39و نَئونِسِنِه چی پیش اِنِه. تا هَینگه کِلاک بیمو و دِشتِه شی هَمرا بَوِردِه. اِنسونی ریکائی بیموئَن هَم هَینجور هَسِّه. 40اون موقِه دِتا مَردی ای جا گه زَمی ای سَر دَرِنِه، یَتِه رِه گیرنِه و یَت دییَرِ هَموجِه اِلنِه. 41و دِتا زَنایی جا گه هَمدیری هَمرا آسیو کِنِنِه، یَتِه رِه گیرنِه و یَت دییَرِ هَموجِه اِلنِه. 42پَس ویشار ووئین، چون نَئونِنی شِمِه خِداوند چه روزی اِنِه. 43ولی هَینِه دِنّین اگه صابخِنِه دِنِسِه دِز شُو چی ساعتی اِنِه، ویشار مونِسِه و نِشتِه دِز وی خِنِه رِه بَزِنِه. 44پَس شِما هَم حاضِر ووئین، چون اِنسونی ریکا وختی اِنِه گه وی انتظارِ نارِنی.

45«پس اون اَمین و عَقلدارِ نوکر کیِه گه وی اَرباب وِرِه شی خِنِه ای سَرپَرَس کِنِّه تا وِشونی خِراکِ سَرِ وَخت هادِه؟ 46خِش بِحالِ اون نوکَر گه وختی وی اَرباب دَگِردِه، وِرِه وی کاری اَنجام هادائَنی سَر بَوینِه. 47حَیقَتاً شِمارِ گِمِه، مِن شی دِشتِه دارایی ای اِختیارِ وِرِه دِمِه. 48ولی اگه اون بَدِ نوکَر شی هَمرا بُئِه ”می اَرباب هَین زودیا نیئِنِه،“ 49و شی هَمکارِنِه اَذیَت و آزار هاکِنِه و عیاشِنی هَمرا بَخارِه و نوش هاکِنِه، 50اَزما وی اَرباب، روزی گه وی اِنتظار نارنِه و ساعتی گه وی خَوَر نارنِه، اِنِه. 51وِرِه گِل گِلی کِنِّه و دُروئِنی سَرگِذشت گِرِفتار کِنِّه، اوجِه گه بِرمِه هاکِردَن دَرِه و دَنِّن تَرسی جا هیکَش خارنِه.

Currently Selected:

اِنجیلِ مَتّی 24: WMB

Highlight

Copy