نامَه رومِنیا 4

صالح اُ حساب اُندَهِ ابراهیم پیغامبر

1پَ دربارَهِ مِ چِی که ابراهیم پیغامبر شُ گیر اُمَ، چه ماشابِه بِگائِم؟ مِ ابراهیما که طِبک جسم، جَد اَمائِه، 2اَسِی که اَگَه ابراهیم وَ اعمال، صالح اُ حساب دامَ، چِی اُشهاد که اُ آنا افتخار بِکو، ولی نِه تِی حضور خدا. 3اَسِی که کتاب تورات چِه اَگِه؟ «ابراهیم اُ خدا ایمون شَئو و اِ باعث بو که آنا صالح اُ حساب بیاد.»

4اَلَه کسی که کَر اَکو، مُزدُش حَکُشِه، هَدیَه اُ حساب نِدا. 5آناکِه کَری ناکو، بلکه اُ خدایی توکُل اُشَه که اُ بی‌دینیا صالح اُ حساب دارِ، ایمونُش شُسِه صالحی اُ حساب اَدا. 6هَموناکِه داوود پادشاه هم از مُتبارک بُدَئِه کسی حرف اَزاد که خدا اُ آنا بدون در نظر گِرِتَئِه اعمال، صالح اُ حساب دارِ، و اَگِه:

7«خوش وَ حال آنایاکِه کَرِی بَدشو بَخشِدَ بو

و گناهیاشو پوشِدَ بو.

8خوش وَ حال آناکِه خداوند گناهُش شُ حساب نیارِ.»

9اِ خوش وَ حالا، فَکَط اَسِی سُنَّت بُدَیّا یعنی یهودِنیائِه یا اَسِی سُنَّت نِبُدَیّا یعنی غیریهودِنیا هم هَه؟ اَسِی که اَگائِم که ایمون اَسِی ابراهیم صالحی اُ حساب اُمَ. 10پَ اِ تِی چه وضعی اَسِی آنا اُ حساب اُمَ؟ کَبل از اِکِه سُنَّت بِبِه یا بعد از آنا؟ بعد از سُنَّت بُدَش نِهاد، بلکه کَبل از آنا هاد. 11ابراهیم نِشونَه سُنَّتا اُشگِرِت تا مُهری بِه اُ مِ صالح بُدَئی که، کَبل از سُنَّت بُدَ، از رَه ایمون اُشهاد. هدف اِ هاد که خدا اُ آنا بای هَمَهِ کسِی بِکو که بدون سُنَّت بُدَ، ایمون دارِت، تا اینایی آنایا هم صالح اُ حساب بِلگِت. 12و تا اُ ابراهیم بای هَمَهِ سُنَّت بُدَیّا بِکو، یعنی بای آنایایی که نِه فَکَط سُنَّت بُدِستِت، بلکه تِی رَهِ ایمون هم کَدام اَنِسِت، مِ رَهی که بای اَما ابراهیم هم کَبل از اِکِه سُنَّت بِبِه، تِی مِ رَها کَدام شَدَسِه.

13اَسِی که از رَهِ شریعت نِهاد که اُ ابراهیم و نَسل آنا وعدَه دَدَ بو که وارث دنیا اَبِت، بلکه از رَه صالحی هاد که طِبک ایمونِه. 14اَسِی که اَگَه آنایاکِه طرفدار شریعتِت، وارث بِبِت، ایمون باطل اَبِه و وعدَه پوک اَبِه. 15اَسِی که شریعت، غضب خدائا اَدارِ؛ ولی جَی که شریعت نی، زِر پا نَدَهِ شریعت هم نی.

16وَخاطر هَمِئِه که وعدَه، تَکیَه‌اش اُ ایمونِه، تا اِ وعدَه‌وا طِبک فیض بِه و یَک ضمانتی بِه اَسِی تَموم نَسل ابراهیم، یعنی نِه فَکَط اَسِی طرفدارِی شریعت، بلکه اَسِی کسِی هم که تِی ایمون ابراهیم شریک هِت، مِ ابراهیمی که بای هَمَهِ اَمائِه. 17هَموناکِه تِی تورات نوشتَه بُدِ: «اُ تو بای بُری ملتیا اُمکِردِ.» تِی حضور خدا هم اینائِه، مِ خدایی که ابراهیم اُ آنا ایمون شَئو، مِ خدایی که اُ مُردَیّا زندَه اَدَکو و اُ چِی‌یَی که نِهِت، هَستی اَدَ.

18تِی جَی که هیچ امیدی نِهاد، ابراهیم وَ امید، ایمون شَئو که باید بای بُری ملتیا بِبِه، هَموناکِه اُ آنا گُتَه بُدِستاد که «نَسل تو اینا اَبِه.» 19ابراهیم وَختی که اُ بَدن خوش که چُنِ یَک بَدن مُردَه هاد چَش اُشکِه، تِی ایمون سُست نِبو، اَسِی که تقریبا صد سال اُشهاد، یا موکَه‌ای که اُ رَحِم مُردَهِ سارا چَش اُشکِه. 20ابراهیم وَ بی‌ایمونی کِردَ، اُ وعدَه خدا شک اُشنِکِه، بلکه تِی ایمونُش کَوی بو و خدائا جلال اُشدَ. 21آنا اطمینان کامل اُشهاد که خدا شَشابِه اُ وعدَه خوش وفا بِکو. 22وَخاطر هَمِئِه که ایمون آنا، «باعث بو که آنا صالح اُ حساب بیاد.» 23ولی اِ حَرفِه «اَسِی آنا اُ حساب اُمَ»، فَکَط وَخاطر آنا نوشتَه نِبو 24بلکه وَخاطر اَما هم نوشتَه بو. اَسِی اَما هم اُ حساب اَدا، اُ اَمایی که اُ آناکِه خداوندمو عیسی‌ئا از مُردَیّا زندَه شاکِه، ایمون مُهَه، 25مِ عیسایی که وَخاطر خطائِی اَما تسلیم بو و وَخاطر صالح اُ حساب اُندَهِ اَما، زندَه آبو.

Currently Selected:

نامَه رومِنیا 4: LAB

Highlight

Copy