انجیل لوقا 10

عیسی اُ هفتادتا شاگرد اَفرِستِ

1بعد از اِ، خداوند عیسی هفتاد نفرِیدو مشخص اُشکِه و اُ آنایا دوتا دوتا جلوتَه از خوش شُ هَمَهِ شهریا و جَئِی که شَئِست اُچِه، اُشفِرِستَ. 2شُ آنایا گُت: «محصول بُریِه، ولی کارگر کامِه. پَ، از صاحب محصول تُبِئِه که اَسِی جمع آکِردَهِ محصولُش کارگر بِفرِستِ. 3اُچی! ما اُ شما چُنِ بَرَّه اُ مارَکَهِ گرگیا اَفرِستام. 4کِسَه پول یا تُبرَه یا جِتی اُمرَهِ خوتو مَبری، تِی رَه وَختتو وَ سلام و احوالپُرسی تَلَف مَکنی. 5اُ هر خونَه‌ای که اَچی، اوّل بِگائی: ”صلح و سلامتی خاد اِ خونَه‌وا بِه.“ 6اَگَه کسی آنکا اهل صلح و سلامتی بِه، برکت سلام شما لِی آنا اَدَمانِه، ولی اَگَه نِبِه، برکت سلامتو اُ خوتو اَدَگَردِ. 7تِی مِ خونَه‌وا وامانی و از هرچی که شُن شما دَ، بِخری و واخری، اَسِی که کارگر دستمزدُش حَکُشِه. از اِ خونَه‌وا اُ آن خونَه‌وا مَچی. 8هر وَخت اُ شهری چِدی و آنایا کَبول شُکِردی، هرچی شُن جلوتو نَه، بِخری. 9اُ مریضِی آنکا شفا هاتی و اُ آنایا بِگائی: ”پادشاهِنِ خدا اُ شما نَزیک آبُدِ.“ 10ولی وَختی اُ شهری چِدی و آنایا کَبول شُنِکِردی، اُ کوچَه‌ئِی آن شهرا اُچی و بِگائی: 11”اَما حتی بَل شَهرتو که لِی پَی‌یامو اُدائی، وَ ضدتو اَتُکِنِم تَ بِدانی خدا اُ شما غضب اَکو. ولی بِدانی که پادشاهِنِ خدا نَزیک آبُدِ.“ 12اُ شما اَگام که تِی رازِ داوری، تحمل مجازات اَسِی شهر سُدوم آسونتَئِه تا اَسِی آن شهرا.

13«وای وَ حالُت، اَی شهر خورَزین! وای وَ حالُت، اَی شهر بِیت‌صِیْدا! اَسِی که اَگَه معجزه‌ئِی که تِی شما اَنجوم بو تِی شهرِی صور و صِیدون اَنجوم بُدِستاد، مردم آنکا بُری زودتَه از اِ، جُمَهِ عَزا شُنبار اَکِه و لِی بَل و لاگ اَشَستِت و توبَه شواَکِه. 14ولی تِی رازِ داوری تحمل مجازات اَسِی صور و صِیدون آسونتَئِه تا اَسِی شما. 15و تو اَی شهر کَفَرناحوم، تَئِست تا آسِمو سِرَت بلند آکنِش؟ تا تَهِ جَهَنام تُ زیر اَکَشِت.

16«هرکَه اُ شما گاش کَر بِکو، شُ ما گاش کَر کِردِ؛ هرکَه اُ شما کَبول نِکو اُ ما کَبول اُشنِکِردِ و هرکَه اُ ما کَبول نِکو اُ کسی که اُشفِرِستَدِستام کَبول اُشنِکِردِ.»

آگِشتَئِه هفتادتا شاگرد

17آن هفتادتا شاگرد وَ خارامی آگِشتِت و شُگُت: «سرور اَما، حتی دیویا هم وَ اسمُت از اَما اطاعت اَکنِت.» 18عیسی شُ آنایا گُت: «شیطونا اُمدی که چُنِ بَرک از آسِمو اُفتَه. 19بِبِنی، ما مُ شما اِکتدار دَدِ تا ماریا و عَکربیا و هَمَهِ کُدرت دشمنا زِرِ پا لَه بِکنی، و هیچ چِی اُ شما آسیب نازاد. 20ولی از اِ خارام مَبی که روحیا از شما اطاعت اَکنِت، بلکه وَخاطر اِ خارام بی که اسمتو تِی آسِمو نوشتَه بُدِ.»

عیسی تِی اِرادَهِ بای آسِمونی خارامی اَکو

21مِ موکَوا، عیسی تِی روح کدّوس خدا خارامی اُشکِه و اُشگُت: «اَی با، صاحب آسِمو و زِمی، شکر تَکنام که اِ چِی‌یَه‌وا از عاکِلیا و بافَهمیا پِنهون اُتکِردِ و اَسِی بَچِی کینگِلِه آشکار اُتکِردِ؛ بله، اَی با، اَسِی که خواستَهِ پُر لطفُت اینا هاد. 22بای آسِمونیم مَچیا شُ دست ما دَدِ. هِسکَه نادو پُس کِی غیر از با، هِسکَه هم نادو با کِی غیر از پُس، و کسِی که پُس انتخاب شواَکو که با اُ آنایا آشکار بِکو.»

23بعد عیسی تِی خلوت، لو شُ شاگردیا کِه و اُشگُت: «خوش وَ حال چَشِی که، چِی‌یَی که شما اَبِنی اَبِنِت.» 24اَسِی که اُ شما اَگام، بُری از پیغامبریا و پادشاهیا آرزو شُهاد چِی‌یَی که شما اَبِنی، بِبِنِت و شُنِدی، و چِی‌یَی که شما اَشناوی، بِشناوِت و شُنِشُنُفت.»

مَثَل سامِرِنِ خَش

25یَک راز یکی از کاضِنِی شریعت آپابو و اَسِی اِکِه اُ عیسی امتحان بِکو، شُزپُرسی: «اَی استاد، چه بِکنام تا زندگِنِ اَبَدیا اُ میراث بِبرام؟» 26عیسی جواب اُشدَ: «تِی تورات چه نوشتَه بُدِ؟ از آنا چه اَفَهمِش؟» 27مِ کاضِنِ شریعتا شُ عیسی جواب دَ: «خاطر خداوندْ خدات وَ تَموم دلُتُ وَ تَموم جونُتُ وَ تَموم کُوّتُتُ وَ تَموم فکرُت اُتبِئِه، و خاطر هُمسادَت چُنِ خوت اُتبِئِه.» 28عیسی اُشگُت: «وَلم جواب اُتدَ. اِ کَرا اَنجوم هادِ که زندگی اُتَه.»

29ولی مِ مَردا وَخاطر اِکِه اُ خوش توجیه بِکو از عیسی اُشپُرسی: «هُمسادَهِ ما کِی؟» 30عیسی اینا جواب شادَ: «مردی از شهر اورشلیم اُ شهر اَریحا اَچو که تِی رَه اُ دست دُزیا اُفتَه. دُزیا اُ آنا لُخت شُکِه، شُزاد و نصف جو وِل شُکِه چِدِت. 31از کضا یَک کاهِن معبد از مِ رَها رَد اَبو. وَختی آن کاهِنا چَشُش اُ آن مَردا اُفتَه، رَهُش کَج شاکِه و از آنراوِ جادَه چو. 32هَمینا یَک لاوی هم که خادم معبد هاد وَختی اُ آنکا رَسی و اُ آنا اُشدی، رَهُش کَج شاکِه و از آنراوِ جادَه چو. 33ولی وَختی یَک مسافر سامِری اُ آنکاکِه آن مَردا هاد رَسی و اُ آنا اُشدی، دلُش وَ حالُش سُت. 34پَ حَدِ آن مَردا چو و زخمیاش وَ شراب اُششو و روغن اُشکَشی و شابَست. و بعد آن مَردا شُ لِی الاغُش نَه و شُ کاروونسرایی بو و از آنا پرستاری اُشکِه. 35رازِ بعد دو دینار شُدَر اَئو و شُ صاحب کاروونسرا دَ و اُشگُت: ”از اِ مَردا پرستاری بِکو و هرچی بِشتَه از اِ خرج اُتکِه، وَختی آگِشتام تَتام.“ 36اَلَه وَ نظر تو چه یَک از اِ سه نفرا ثابت اُشکِه که، هُمسادَهِ مردی هاد که اُ دست دُزیا اُفتَدِستاد؟» 37مِ کاضِنِ شریعتا جواب شادَ: «آناکِه اُ آنا رحم اُشکِه.» عیسی شُ آنا گُت: «اُچا و تو هم، هَمِ کَرا بِکو.»

مریم و مارتا

38وَختی آنایا تِی رَه اَچِدِت، عیسی اُ دِهی چو. زِنی وَ اسم مارتا اُ عیسی شُ خونَش دعوت کِه. 39مارتا دادَه‌ای اُشهاد که اسمُش مریم هاد. مریم حَدِ پَئِی خداوند عیسی اُداستاد و اُ تعلیمیاش گاش کَر شَکِه. 40ولی مارتا که بُری مشغول پذیرایی هاد، حَدِ عیسی اُمَ و اُشگُت: «سرورُم، تُسِه مهم نی که دادَمو وِل اُشکِردِستام تا خوم یکی پذیرایی بِکنام؟ اُشبِگِه تَ کُمَکُم بِکو.» 41ولی خداوند عیسی شُ آنا جواب دَ: «مارتا! مارتا! تو اَسِی بُری چِی‌یا نگرون و پریشونِش، 42ولی فَکَط یَک چی لازمه. مریم مِ چِی خَشا انتخاب اُشکِردِ، که از آنا گِرِتَه نابِه.»

Currently Selected:

انجیل لوقا 10: LAB

Highlight

Copy