انجیل یوحَنا 4

عیسی و زِنِ سامِری

1عیسی اُشفَهمی که عالمِی فِرکَهِ فَریسی شُشُنُفتِ آنا بِشتَه از یحیی شاگرد اُشَه، و اُ آنایا غسل تعمید اَدَ 2با اِکِه شاگردِی عیسی تعمید شواَدَ نِه خوش 3وَخاطر هَمِ عیسی از منطکَهِ یهودیَه در اُمَ و دَفَیدو اُ طرف منطکَهِ جلیل چو. 4آنا باید از منطکَهِ سامِرَه رَد اَبو. 5پَ اُ یکی از شهرِی سامِرَه وَ اسم سوخار رَسی، نَزیک تِکَه زِمِنی که یعکوب شُ پُسُش یوسف دَدِستاد. 6چاه یعکوب آنکا هاد و عیسی که خستَهِ رَه هاد حَدِ چاه شَست. ساعت حدود دوازده پِشین هاد.

7یَک زِن سامِری اُمَ تا هُو از چاه بِکَشِه. عیسی شُ آنا گُت: «یَک چَکِ هُو مادِ،» 8اَسِی که شاگردیاش اَسِی خوراک خِلِدَ اُ شهر چِستادِت. 9مِ زِنِ سامِرِنا شُ عیسی گُت: «چینا تو که یهودی هِش، از ما که یَک زِنِ سامِری هام هُو تَئِه؟» اَسِی که یهودِنیا خاد سامِرِنیا رابطه‌ای شُنِهاد. 10عیسی جواب اُشدَ: «اَگَه از هَدیَه خدا خبر اُتهاد و تَدانِست کِی که اُ تو اَگِه: ”یَک چَکِ هُو مادِ“، تو از آنا تَئِست، و آنا هاوی که زندگی اَبَخشِه، شُ تو اَدَ.» 11زنِ شُ عیسی گُت: «آقا، تو که چِی اُتنی شُمرَه هُو بِکَشِش و چاه هم بُدورِ، پَ مِ هاوِ زندگی بَخشا از کُ دارِش؟ 12مَ تو از جَد اَما یعکوب گَپتَه هِش؟ آنا اِ چاها شُ اَما دَ، و خوش و پُسیاش و گَلَه‌یّاش از آنا هُو شواَدَخَه؟» 13عیسی شُ آنا گُت: «هرکَه از اِ هاوا اَدَخَه، دَفَیدو تشنَه اَدَبِه. 14ولی هرکَه از مِ هاوی که ما اُ آنا هاتام واخَه، هِسوَخت دِگَه تشنَه آنابِه، هاوی که ما اُ آنا اَتام تِی وجودُش یَک چشمَه‌ای اَبِه که تا زندگِنِ اَبَدی اَجوشِه و سرریز اَبِه.» 15زنِ شُ آنا گُت: «آقا، اِ هاوا اُ ما هادِ، تَ دِگَه تشنَه نِبام و اَسِی هُو کَشِدَ اِکا نِلگام.» 16عیسی شُ آنا گُت: «اُچا، اُ شوت جار بِزاد و بِدا اِکا.» 17زنِ جواب اُشدَ: «شو اُمنی.» عیسی شُ آنا گُت: «راست گُتاش که شو اُتنی، 18اَسِی که پنجتا شو اُتبُدِ و آنا هم که آلَه خاد توئِه، شوت نی. راست گُتاش!» 19زنِ اُشگُت: «آقا، دِدام که یَک پیغامبرِش. 20بابَیّامو تِی اِ کاوا خدائا پرستش شواَکِه، ولی شما یهودِنیا اَگائی، مِ جَی که مردم باید خدائا پرستش بِکنِت شهر اورشلیمه.» 21عیسی اُشگُت: «اَی زن، باور بِکو، زَمونی اَرَسِه که اُ بای آسِمونی نِه تِی اِ کاوا پرستش اَکنی، نِه تِی اورشلیم. 22شما اُ چِی که ناشناسی اَپَرَستی، اَما اُ چِی که اَشناسِم اَپَرَستِم، اَسِی که نجات از طرف کوم یهود اَدا. 23ولی زَمونی اَرَسِه، و هَمِ آلَه هم موکَش رَسِدِ که پرستَندَئِی حکیکی، اُ بای آسِمونی تِی روح و حکیکت پرستش اَکنِت، اَسِی که با اَزدُمِ اینا کَسِیه که اُشبِپَرَستِت. 24خدا روحِه و آنایایی که شَپَرستِت باید اُ آنا تِی روح و حکیکت بِپَرَستِت.» 25زنِ شُ عیسی گُت: «اَدانام که ماشیَح اَدا؛ وَختی آنا بیاد، هَمَه چیا اُ اَما اَگِه.» ماشیَح یعنی مسیح موعود. 26عیسی شُ آنا گُت: «ما که خاد تو حرف زَتام، ما مِ هام.»

27مِ موکَوا، شاگردِی عیسی آگِشتِت. آنایا حیرون بُدِت که عیسی خاد زِنی حرف زَتا. ولی هیچ یَکشو شُنِپُرسی «چه تَئِه؟» یا «اَسِی چه خاد اِ زنا حرف زَتاش؟» 28مِ موکَوا زنِ، نیفَدَش اُشنَه و اُ طرف شهر چو و شُ مردم گُت: 29«بِلگی مَردیا بِبِنی که هر کَری تا آلَه اُمکِردِ، شُ ما گُت. یعنی ممکنه آنا مسیح موعود بِه؟» 30پَ آنایا از شهر دَر چِدِت، حَدِ عیسی اَچِدِت.

31مِ موکَوا، شاگردِی عیسی از آنا خواهش شواَکِه، شواَگُت: «استاد، یَک چِی بِخو.» 32ولی عیسی شُ آنایا گُت: «ما خوراکی اَسِی خَردَ اُمَ که شما چِی از آنا نادانی.» 33پَ شاگردیا شُن یَه گُت: «مَ کسی اَسِی آنا خوراک شَئوردِ؟» 34عیسی شُ آنایا گُت: «خوراک ما اِئِه که ارادَه کسی که اُشفِرِستَدِستام اَنجوم هاتام و کَرِ آنا اُ سراَنجوم بِرَسِنام. 35مَ اِ حرفا تُنِشُنُفتِ که ”هَنو چهار ماهِیدو تا فصل جورُم آمودِ“؟ چَش بِکنی، ما اُ شما اَگام، چَشیاتو واز آکنی و بِبِنی که آلَه زِمِنیا آمادَه جورُمِه. 36هَمِ آلَه، کسی که جورُم اَکو دستمزدُش اَگِرِ و اَسِی زندگِنِ اَبَدی محصول جمع اَدَکو، تَ آناکِه اَکَرِ و آناکِه جورُم اَکو، اُمرَییَه خارام آبِت. 37جَی اِ مَثَلا اِکائِه که اَگائِت ”یکی اَکَرِ و یِکِیدو جورُم اَکو“. 38ما اُمفِرِستَدِستی تَ محصولی جورُم بِکنی که زحمت کَشدَهِ خوتو نی. بَکیَه زحمت شُکَشِدِ و شما از زحمت آنایا نَفع اَبری.»

39بُری از سامِرِنیا که تِی مِ شهرا زندگی شواَکِه، وَخاطر شهادت مِ زنا که اُشگُتِستاد: «آنا هر کَری تا آلَه اُمکِردِ، شُ ما گُت،» اُ عیسی ایمون شُئو. 40پَ وَختی مِ سامِرِنیا حَدِ عیسی اُندِت، از آنا شُئِست شُنحَد وامانِه. عیسی هم دو راز آنکا آمود. 41و خیلِیدو هم وَخاطر حرفِی عیسی ایمون شُئو. 42آنایا شُن زنِ گُت: «دِگَه فَکَط وَخاطر حرف تو نی که ایمون دارِم، اَسِی که خومو حرفِی آنا مُشُنُفتِ و اَدانِم که اِ مَردا واکعاً نجات‌دَهندَهِ دنیائِه.»

43دو راز بعد، عیسی از آنکا اُ جلیل چو، 44اَسِی که عیسی خوش شهادت اُشدَدِستاد که یَک پیغامبر تِی شهر خوش حرمت اُشنی. 45وَختی عیسی اُ جلیل رَسی، جلیلِنیا وَ لوی خَش اُ آنا کَبول شُکِه، اَسِی که آنایا هم اَسِی عید پِسَخ اُ اورشلیم چِستادِت و هَمَهِ کَرِی که عیسی آنکا اَنجوم اُشدَدِستاد، شُدِدِستاد.

شفای پُسِ یَک دَرباری

46پَ عیسی دَفَیدو اُ دِهِ قانا تِی جلیل چو، مِکاکِه هاوا شا شراب کِردِستاد. تِی شهر کَفَرناحوم یکی از آدامِی دَربار هاد، که یَک پُسِ مریض اُشهاد. 47آن مَردا وَختی اُششُنُفت عیسی از یهودیَه اُ جلیل اُندِ، شُ دیدن چو و خواهش اُشکِه تَ بیاد و اُ پُسُش شفا هادَ، اَسِی که پُسُش در حال مرگ هاد. 48پَ عیسی شُ آنا گُت: «تا نِشونَه و معجزه‌یّا و چِی‌یَی عجیب نِبِنی، ایمون نِداری.» 49مِ مرد دَربارِنا شُ عیسی گُت: «آقا، کَبل از اِکِه بَچُم بِمِری، بِدا.» 50عیسی شُ آنا گُت: «اُچا؛ پُسُت زندَه اَدَمانِه.» مِ مَردا حرف عیسی باور اُشکِه و اُ رَه اُفتَه. 51مِ مَردا هَنو تِی رَه هاد که نوکریاش شُ جلو چِدِت و شُن آنا گُت که پُسُش بِه شابُدا. 52پَ مِ مَردا از آنایا اُشپُرسی که از چه ساعتی حالُش بِهتَه آبو؟ آنایا شُگُت: «دِ، ساعت یَک پِشین تُووُش کَعط بو.» 53باشو اُشفَهمی که اِ مِ ساعتی هاد که عیسی شُ آنا گُتِستاد: «پُسُت زندَه اَدَمانِه.» پَ خوش و هَمَهِ اهل خونَش ایمون شُئو. 54اِ دوّمین نِشونَه و معجزه‌ای هاد که عیسی موکَه‌ای که از یهودیَه اُ جلیل اُمَ، اَنجوم اُشدَ.

Currently Selected:

انجیل یوحَنا 4: LAB

Highlight

Copy