کَرِی حَوارِنیا 9
9
ایمون اَئوردَهِ سولُس
1ولی سولُس که از تهدید و کُشتَهِ شاگردِی خداوند اصلاً دست بردار نِهاد، حَدِ گَپترین کاهِن چو 2و از گَپترین کاهِن شَئِست اُ عبادتگاهِی یهودِنیا تِی شهر دمشق نامَه‌ئِی بِنوسِه تا اَگَه از آدامِی طریقت، کَسیا شاجو، یعنی کسِی که دُمبالَه‌راوِ عیسی هِت، چه زن و چه مرد، شُبِگِرِ و دست بَستَه شُن شهر اورشلیم بیارِ.
3هَمیناکِه تِی رَه هاد، وَختی اُ دمشق نَزیک آبو، جِخُو نوری از آسِمو دُورُش بَرک اُشزاد. 4سولُس لِی زِمی اُفتَه، صدایی اُششُنُفت که شُ آنا اَگُت: «شائول، شائول، اَسِی چه اُ ما آزار و اذیت اَرَسِنِش؟»
5سولُس اُشگُت: «سرورُم، تو کِه هِش؟»
آنا اُشگُت: «ما عیسی هام، مِ که تو اُ آنا آزار و اذیتُش اَکنِش. 6ولی آپابِش و اُ شهر اُچا. آنکا اُ تو گُتَه اَبِه که باید چه بِکنِش.»
7همسفرِی سولُس ساکت وَایستَدِستادِت؛ آنایا صدائا شواَشُنُفت، ولی اُ کسی شُنادی. 8سولُس از زِمی آپابو، و با اِکِه چَشیاش واز هاد ولی اُشنِشابو چِی بِبِنِه؛ پَ دستُش شُگِرِت و شُن دمشق بو. 9آنا سه راز کور هاد. نِه چِی شَخَه و نِه چِی شَدَخَه.
10تِی دمشق یَک مردی وَ اسم حَنانیا زندگی شَکِه و یکی از شاگردِی عیسی هاد. خداوند تِی رؤیا شُ آنا گُت: «حَنانیا!»
آنا هم اُشگُت: «بِفرما، در خدمتام اَی خداوندا.»
11خداوند شُ حَنانیا گُت: «آپابِش و اُ طرف کوچَه‌ای که ’راست‘ اسمُشِه اُچا و تِی خونَهِ یهودا، سراغ سولُس تارسوسیا بِگِر. اَسِی که آنا دعا کِردا، 12و تِی رؤیا اُ یَک مردی که اسمُش حَنانیائِه اُشدِدِ، که اَدا و لِی آنا دست اَنِسِه تَ چَشیاش دَفَیدو بِبِنِه.»
13ولی حَنانیا جواب اُشدَ: «اَی خداوند، از خیلیا دربارَهِ اِ مَردا اُمشُنُفتِ که تِی اورشلیم اُ آنایایی که اُ تو ایمون شُهَه چاد ظلم اُشکِردِ. 14و اِکا هم از طرف کاهِنِی گَپ معبد اختیار اُشَه تا هرکَه اُ اسم تو پرستش اَکو، دستگیر بِکو.»
15ولی خداوند شُ حَنانیا گُت: «اُچا، اَسِی که اِ مَردا ظرف انتخاب بُدَئِه مائِه تا اسمُم حَدِ غیریهودِنیا و پادشاهیا و بنی‌اسرائیل بِبَه. 16اَسِی که ما اُ آنا نِشو اَتام که وَخاطر اسم ما باید چاد عذاب بِکَشِه.»
17پَ حَنانیا چو و اُ تِک مِ خونَه‌وا چو. آنا دستیاش شُ لِی شائول نَه، اُشگُت: «اَی کاکَ، شائول، خداوند عیسی که وَختی اُ اِکا داندِش تِک رَه اُ تو ظاهر بو، اُشفِرِستَدِستام تا چَشیات دَفَیدو بِبِنِه و از روح کدّوس خدا پُر بِبِش.» 18جِخُو یَک چِی چُنِ پولَکِه از چَشِی شائول اُفتَه و چَشیاش دَفَیدو روشن آبو. مِ موکَوا شائول آپا بو و غُسل تعمید اُشگِرِت. 19بعد خوراک اُشخَه و جو اُشگِرِت.
شائول تِک عبادتگاهیا عیسی‌ئا اعلام اَکو
شائول چند راز خاد شاگردیا تِی دمشق آمود. 20آنا جِخُو تِک عبادتگاهیا شروع اُ حرف زادَ دربارَهِ عیسی اُشکِه و شَگُت: «عیسی پُسِ خدائِه.» 21هرکَه حرفِی آنا شَشُنُفت تعجب شَکِه و شَگُت: «مَ اِ مَردا مِ نی که تِی اورشلیم اُ آنایایی که اسم عیسی‌ئا شُن زابو اَدائو نابود شَکِه؟ مَ وَ اِ کَصدا که دستگیرشو بِکو و حَدِ کاهِنِی گَپ شُبِبَه، اِکا نِندِ؟» 22ولی شائول هر راز کَویتَه اَبو و اُ یهودِنِی که تِی دمشق زندگی شواَکِه، خاد دلیلِی که نابو رَد بِکنِش، مُجابشو شَکِه و ثابت شَکِه که عیسی هَمِ مسیح موعودِه.
گُروختَئِه شائول از دمشق
23بعد از گذشت بُری رازیا، یهودِنیا نَکشَه شُکَشی اُ شائول بِکشِت. 24ولی شائول از نَکشَه آنایا باخبر بو. آنایا شاو و راز از دروازَه‌ئِی شهر نگهبونی شواَکِه تا اُشبِکشِت. 25ولی شاگردِی شائول شَبونَه اُ آنا شُن تِی زانبیلی نَه، و از یَک شیفی که تِی دُوار دور شهر هاد شُن زیر فِرِستَ.
شائول تِی اورشلیم
26وَختی شائول اُ اورشلیم رَسی، سعی اُشکِه اُمرَهِ شاگردیا بِه. آنایا هَمَه از آنا شواَتِرسی، اَسِی که باور شُناکِه که آنا واکعاً شاگرد عیسی بُدِ. 27ولی بَرنابا آنا شاسِه و شُحَدِ حَوارِنیا اَئو، اَسِی آنایا نَکل اُشکِه که چینا شائول تِی رَهِ دمشق خداوندا اُشدِدِ و خداوند چینا خاد آنا حرف اُشزادِ و آنا چینا تِی دمشق وَ اسم عیسی وَ دِلِرزی تعلیم اُشدَدِ. 28پَ شائول حَدِ آنایا آمود و تِی اورشلیم مَجا رفت و آمد شَکِه و وَ دِلِرزی وَ اسم خداوند تعلیم شَدَ. 29شائول خاد یهودِنِی که زابوشو یونانی هاد حرف شَزاد و بحث شَکِه، ولی آنایا اَزدُم اِ هادِت که اُشبِکشِت. 30وَختی کاکَیّا از اِ کَضیَه‌وا باخبر بُدِت، شائولا شُن شهر قیصریه اَئو و از آنکا شُن شهر تارسوس فِرِستَ.
31اینایی کلیسائِی که تِی کُل منطکَه‌ئِی یهودیَه و جلیل و سامِرَه هادِت آرامش شُگِرِت، و بَنا اَبُدِت. ایمونداریا وَ تِرس خداوند زندگی شواَکِه و وَ دلگرمِنِ روح کدّوس خدا تعدادشو بِشتَه اَبو.
شفای اینیاس
32پِطرُس که مَجا اَگِشت، اُ شهر لُدَّه هم چو تا اُ آنایایی که اُ مسیح ایمون شُهاد و آنکا زندگی شواَکِه بِبِنِه. 33آنکا اُ یَک نفر وَ اسم اینیاس اُشدی، آنا هشت سال هاد که فلج هاد و تِی جاگَه اُفتَدِستاد. 34پِطرُس شُ آنا گُت: «اینیاس، عیسی مسیح اُ تو شفا اَدَ. آپابِش و جاگَت جمع آکو!» آنا جِخُو آپابو، 35هَمَهِ آنایایی که تِی لُدَّه و شارون زندگی شواَکِه اُ اینیاس شُدی و اُ طرف خداوند آگِشتِت.
زندَه آبُدَئِه طابیتا
36تِک شهر یافا یَک شاگردی وَ اسم طابیتا زندگی شَکِه. اُ طابیتا وَ زابُنِ یونانی دورکاس اَگائِت یعنی آهو. اِ زِنا بُری کَرِی خیر شَکِه و اُ فخیریا کمک شَکِه. 37طابیتا تِی مِ رازیا مریض بو و مُرد. جَسدُش شُشو و شُن تِک بالاخونَه‌ای نَه. 38وَخاطر اِکِه لُدَّه نَزیک یافا هاد، وَختی شاگردیا شُشُنُفتِستاد که پِطرُس تِی لُدَّه‌ئِه، دو نفر شُنحَد فرِستَ و خواهش شُکِه و شُگُت: «لطفاً جِخُو مُنحَد بِدا.»
39پَ پِطرُس آپابو و شُنُمرَه چو. وَختی اُ آنکا رَسی، اُ آنا شُن بالاخونَه بو. بِوَه‌زِنیا هَمَه دُورُش جمع آبُدِت و، وَ گِریخ جُمَه‌ئِی که دورکاس زَمونی که زندَه هاد اُشدوتِستاد، شُن نِشُنِ آنا اَدَ.
40ولی پِطرُس اُ هَمَه آنایا از تِک جا شُدَر کِه و جاک اُشزاد، دعا اُشکِه. بعد لو شُ طرف جَسد کِه و اُشگُت: «طابیتا، آپابِش!» طابیتا چَشیاش واز شاکِه و وَختی پِطرُسا اُشدی، شَست. 41پِطرُس دست طابیتائا اُشگِرِت و بلند شاکِه. مِ موکَوا اُ آنایایی که اُ مسیح ایمون شُهاد و اُ بِوَه‌زِنیا جار اُشزاد و اُ طابیتا زندَه شُ تحویل دَدِت. 42اِ خبرا تِی کُل یافا پیچِئِست و خیلیا اُ خداوند ایمون شُئو. 43پِطرُس بُری رازیا تِی یافا حَدِ یَک چرم سازی وَ اسم شَمعون آمود.
Currently Selected:
کَرِی حَوارِنیا 9: LAB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
کَرِی حَوارِنیا 9
9
ایمون اَئوردَهِ سولُس
1ولی سولُس که از تهدید و کُشتَهِ شاگردِی خداوند اصلاً دست بردار نِهاد، حَدِ گَپترین کاهِن چو 2و از گَپترین کاهِن شَئِست اُ عبادتگاهِی یهودِنیا تِی شهر دمشق نامَه‌ئِی بِنوسِه تا اَگَه از آدامِی طریقت، کَسیا شاجو، یعنی کسِی که دُمبالَه‌راوِ عیسی هِت، چه زن و چه مرد، شُبِگِرِ و دست بَستَه شُن شهر اورشلیم بیارِ.
3هَمیناکِه تِی رَه هاد، وَختی اُ دمشق نَزیک آبو، جِخُو نوری از آسِمو دُورُش بَرک اُشزاد. 4سولُس لِی زِمی اُفتَه، صدایی اُششُنُفت که شُ آنا اَگُت: «شائول، شائول، اَسِی چه اُ ما آزار و اذیت اَرَسِنِش؟»
5سولُس اُشگُت: «سرورُم، تو کِه هِش؟»
آنا اُشگُت: «ما عیسی هام، مِ که تو اُ آنا آزار و اذیتُش اَکنِش. 6ولی آپابِش و اُ شهر اُچا. آنکا اُ تو گُتَه اَبِه که باید چه بِکنِش.»
7همسفرِی سولُس ساکت وَایستَدِستادِت؛ آنایا صدائا شواَشُنُفت، ولی اُ کسی شُنادی. 8سولُس از زِمی آپابو، و با اِکِه چَشیاش واز هاد ولی اُشنِشابو چِی بِبِنِه؛ پَ دستُش شُگِرِت و شُن دمشق بو. 9آنا سه راز کور هاد. نِه چِی شَخَه و نِه چِی شَدَخَه.
10تِی دمشق یَک مردی وَ اسم حَنانیا زندگی شَکِه و یکی از شاگردِی عیسی هاد. خداوند تِی رؤیا شُ آنا گُت: «حَنانیا!»
آنا هم اُشگُت: «بِفرما، در خدمتام اَی خداوندا.»
11خداوند شُ حَنانیا گُت: «آپابِش و اُ طرف کوچَه‌ای که ’راست‘ اسمُشِه اُچا و تِی خونَهِ یهودا، سراغ سولُس تارسوسیا بِگِر. اَسِی که آنا دعا کِردا، 12و تِی رؤیا اُ یَک مردی که اسمُش حَنانیائِه اُشدِدِ، که اَدا و لِی آنا دست اَنِسِه تَ چَشیاش دَفَیدو بِبِنِه.»
13ولی حَنانیا جواب اُشدَ: «اَی خداوند، از خیلیا دربارَهِ اِ مَردا اُمشُنُفتِ که تِی اورشلیم اُ آنایایی که اُ تو ایمون شُهَه چاد ظلم اُشکِردِ. 14و اِکا هم از طرف کاهِنِی گَپ معبد اختیار اُشَه تا هرکَه اُ اسم تو پرستش اَکو، دستگیر بِکو.»
15ولی خداوند شُ حَنانیا گُت: «اُچا، اَسِی که اِ مَردا ظرف انتخاب بُدَئِه مائِه تا اسمُم حَدِ غیریهودِنیا و پادشاهیا و بنی‌اسرائیل بِبَه. 16اَسِی که ما اُ آنا نِشو اَتام که وَخاطر اسم ما باید چاد عذاب بِکَشِه.»
17پَ حَنانیا چو و اُ تِک مِ خونَه‌وا چو. آنا دستیاش شُ لِی شائول نَه، اُشگُت: «اَی کاکَ، شائول، خداوند عیسی که وَختی اُ اِکا داندِش تِک رَه اُ تو ظاهر بو، اُشفِرِستَدِستام تا چَشیات دَفَیدو بِبِنِه و از روح کدّوس خدا پُر بِبِش.» 18جِخُو یَک چِی چُنِ پولَکِه از چَشِی شائول اُفتَه و چَشیاش دَفَیدو روشن آبو. مِ موکَوا شائول آپا بو و غُسل تعمید اُشگِرِت. 19بعد خوراک اُشخَه و جو اُشگِرِت.
شائول تِک عبادتگاهیا عیسی‌ئا اعلام اَکو
شائول چند راز خاد شاگردیا تِی دمشق آمود. 20آنا جِخُو تِک عبادتگاهیا شروع اُ حرف زادَ دربارَهِ عیسی اُشکِه و شَگُت: «عیسی پُسِ خدائِه.» 21هرکَه حرفِی آنا شَشُنُفت تعجب شَکِه و شَگُت: «مَ اِ مَردا مِ نی که تِی اورشلیم اُ آنایایی که اسم عیسی‌ئا شُن زابو اَدائو نابود شَکِه؟ مَ وَ اِ کَصدا که دستگیرشو بِکو و حَدِ کاهِنِی گَپ شُبِبَه، اِکا نِندِ؟» 22ولی شائول هر راز کَویتَه اَبو و اُ یهودِنِی که تِی دمشق زندگی شواَکِه، خاد دلیلِی که نابو رَد بِکنِش، مُجابشو شَکِه و ثابت شَکِه که عیسی هَمِ مسیح موعودِه.
گُروختَئِه شائول از دمشق
23بعد از گذشت بُری رازیا، یهودِنیا نَکشَه شُکَشی اُ شائول بِکشِت. 24ولی شائول از نَکشَه آنایا باخبر بو. آنایا شاو و راز از دروازَه‌ئِی شهر نگهبونی شواَکِه تا اُشبِکشِت. 25ولی شاگردِی شائول شَبونَه اُ آنا شُن تِی زانبیلی نَه، و از یَک شیفی که تِی دُوار دور شهر هاد شُن زیر فِرِستَ.
شائول تِی اورشلیم
26وَختی شائول اُ اورشلیم رَسی، سعی اُشکِه اُمرَهِ شاگردیا بِه. آنایا هَمَه از آنا شواَتِرسی، اَسِی که باور شُناکِه که آنا واکعاً شاگرد عیسی بُدِ. 27ولی بَرنابا آنا شاسِه و شُحَدِ حَوارِنیا اَئو، اَسِی آنایا نَکل اُشکِه که چینا شائول تِی رَهِ دمشق خداوندا اُشدِدِ و خداوند چینا خاد آنا حرف اُشزادِ و آنا چینا تِی دمشق وَ اسم عیسی وَ دِلِرزی تعلیم اُشدَدِ. 28پَ شائول حَدِ آنایا آمود و تِی اورشلیم مَجا رفت و آمد شَکِه و وَ دِلِرزی وَ اسم خداوند تعلیم شَدَ. 29شائول خاد یهودِنِی که زابوشو یونانی هاد حرف شَزاد و بحث شَکِه، ولی آنایا اَزدُم اِ هادِت که اُشبِکشِت. 30وَختی کاکَیّا از اِ کَضیَه‌وا باخبر بُدِت، شائولا شُن شهر قیصریه اَئو و از آنکا شُن شهر تارسوس فِرِستَ.
31اینایی کلیسائِی که تِی کُل منطکَه‌ئِی یهودیَه و جلیل و سامِرَه هادِت آرامش شُگِرِت، و بَنا اَبُدِت. ایمونداریا وَ تِرس خداوند زندگی شواَکِه و وَ دلگرمِنِ روح کدّوس خدا تعدادشو بِشتَه اَبو.
شفای اینیاس
32پِطرُس که مَجا اَگِشت، اُ شهر لُدَّه هم چو تا اُ آنایایی که اُ مسیح ایمون شُهاد و آنکا زندگی شواَکِه بِبِنِه. 33آنکا اُ یَک نفر وَ اسم اینیاس اُشدی، آنا هشت سال هاد که فلج هاد و تِی جاگَه اُفتَدِستاد. 34پِطرُس شُ آنا گُت: «اینیاس، عیسی مسیح اُ تو شفا اَدَ. آپابِش و جاگَت جمع آکو!» آنا جِخُو آپابو، 35هَمَهِ آنایایی که تِی لُدَّه و شارون زندگی شواَکِه اُ اینیاس شُدی و اُ طرف خداوند آگِشتِت.
زندَه آبُدَئِه طابیتا
36تِک شهر یافا یَک شاگردی وَ اسم طابیتا زندگی شَکِه. اُ طابیتا وَ زابُنِ یونانی دورکاس اَگائِت یعنی آهو. اِ زِنا بُری کَرِی خیر شَکِه و اُ فخیریا کمک شَکِه. 37طابیتا تِی مِ رازیا مریض بو و مُرد. جَسدُش شُشو و شُن تِک بالاخونَه‌ای نَه. 38وَخاطر اِکِه لُدَّه نَزیک یافا هاد، وَختی شاگردیا شُشُنُفتِستاد که پِطرُس تِی لُدَّه‌ئِه، دو نفر شُنحَد فرِستَ و خواهش شُکِه و شُگُت: «لطفاً جِخُو مُنحَد بِدا.»
39پَ پِطرُس آپابو و شُنُمرَه چو. وَختی اُ آنکا رَسی، اُ آنا شُن بالاخونَه بو. بِوَه‌زِنیا هَمَه دُورُش جمع آبُدِت و، وَ گِریخ جُمَه‌ئِی که دورکاس زَمونی که زندَه هاد اُشدوتِستاد، شُن نِشُنِ آنا اَدَ.
40ولی پِطرُس اُ هَمَه آنایا از تِک جا شُدَر کِه و جاک اُشزاد، دعا اُشکِه. بعد لو شُ طرف جَسد کِه و اُشگُت: «طابیتا، آپابِش!» طابیتا چَشیاش واز شاکِه و وَختی پِطرُسا اُشدی، شَست. 41پِطرُس دست طابیتائا اُشگِرِت و بلند شاکِه. مِ موکَوا اُ آنایایی که اُ مسیح ایمون شُهاد و اُ بِوَه‌زِنیا جار اُشزاد و اُ طابیتا زندَه شُ تحویل دَدِت. 42اِ خبرا تِی کُل یافا پیچِئِست و خیلیا اُ خداوند ایمون شُئو. 43پِطرُس بُری رازیا تِی یافا حَدِ یَک چرم سازی وَ اسم شَمعون آمود.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company