انجیلِ یوحنا 4
4
عیسی وَ زِئنَه سامری
1هِه کِه عیسی خداوند فَمِس کِه علما فِرقَه فَریسی اِشنَفتِنَه کِه عیسی بیشتِر دِ یحیی شاگرد دارَه وَ تَعمیدِشُو مِی‌ئَه 2(شاگردیا عیسی تعمید مِی‌دَن، نَه خُوش)، 3یهودیَه نِه ترک کِرد وَ دُوارَه وِرگَشت وِ جَلیل. 4وَ او می‌بایِس دِ منطقَه سامِرَه رَد بوئَه. 5پس رَسِس وِ شهری دِ سامِرَه وِ نُومِ سوخار، نِزیکِ گُلَه زِمینی کِه یعقوب وِ کُرِش یوسف دِئی. 6چاه یعقوب دِ اوچِه بی وَ عیسی شَکَت دِ سفر، نِشِس دِ لُوء چاه. نِزیکِ ساعتِ دُوازَه ظهر بی.
7دِ ایی موقَع، زنی دِ مردِمُونِ سامِرَه اُوما سی کَشیئِه‌نِ اُو. عیسی وِش گُت: «تُلِکی اُو وِم بِه،» 8سی یَکِه شاگردیاش سی اِسَه‌یِه‌نِ خوراک رَتینی وِ شهر. 9زِئنَه سامِری وِش گُت: «چطور اَ تو کِه یهودیئی، دِ مِه کِه زنی سامِری‌اِم اُو می‌حای؟» (سی یَکِه یهودیُو وا سامری‌یا آمَدوُشُد نِمی‌کَن.) 10عیسی دِ جُئُو گُت: «اَر دِ چیئی کِه خدا بی‌عِوَض پیشکَش مِی‌ئَه خَوَر داشتی، وَ دُونِسی کی دِ تو اُو می‌حا، تو خُوت دِش می‌حاسی، وَ او وِ تو اُوِ حیات مِی‌دَه.» 11زِئنَه وِش گُت: «اِ آقا، دَلم ناری وَ چاه قیل اَ، اوسِه اُوِ حیات دِ کجا میاری؟ 12مَر تو دِ بُوَه اِیما یعقوب گَپتِری کِه ایی چاه نِه دَه وِ اِیما، وَ خُوش وَ کُریاش وَ گلَه‌یاش دِ وَه می‌‌حَردِن؟» 13عیسی گُت: «هَر کَه دِ ایی اُو مُوحُورَه، هَنی تِشنَه موئَه. 14اما هَر کَه دِ او اُو کِه مِه وِش بِئِم بُحُورَه، دُوارَه هرگز تِشنَه نِموئَه، بَلکم اُوی کِه مِه وِش مِی‌ئِم دِ او موئَه وِ چَشمِه‌ای کِه تا وِ حیاتِ ابدی می‌قُلِئَه.» 15زِئنَه وِش گُت: «اِ آقا، دِ ایی اُو وِم بِه، تا دَ تِشنَه نوئِم وَ دَ سی کَشیئِه‌نِ اُو، نیام وِ ایچِه.» 16عیسی گُت: «رُو، مِیرَه‌تِه هِنا کُو وَ وِرگَرد.» 17زِئنَه جُئُو دَه: «مِیرَه نارِم.» عیسی گُت: «راس مُوئی کِه مِیرَه ناری، 18سی یَکِه پنج مِیرَه داشتیَه وَ وَه هَم کِه ایسِه داری، مِیرَه‌ت نی. او چیئی کِه گُتی راس اَ!» 19زِئنَه وِش گُت: «اِ آقا، مِئی‌نِم کِه نَبیئی. 20بُوَه‌یا اِیما دِ ایی کُوء پِرَسِش می‌کِردِن، اما شِما مُوئیت جائی کِه دِ وَه بایِس پِرَسِش کِرد اورشلیم اَ.» 21عیسی گُت: «اِ زَ، باوَر کُو، زِمُونی مِی‌رَسَه کِه بُوَه نِه، نَه دِ ایی کُوء پِرَسِش می‌کیت، نَه دِ اورشلیم. 22شِما او چیئی نِه کِه نِمی‌شناسیت می‌پِرَسیت، اما اِیما او چیئی نِه کِه می‌شناسیم می‌پِرَسیم، سی یَکِه نجات وِ واسطَه قُومِ یهود میا. 23اما زِمُونی مِی‌رَسَه، وَ هِه ایسِه رَسِسَه، کِه پَرَسَندَه‌یا حقیقی، بُوَه نِه دِ روح وَ دِ حقیقت می‌پِرَسَن، سی یَکِه بُوَه ها دِ مِنی چِنی پِرَسَندَه‌یائی. 24خدا روح اَ، وَ پِرَسَندَه‌یاش بایِس او نِه دِ روح وَ دِ حقیقت بَپِرَسَن.» 25زِئنَه وِش گُت: «دُونِم کِه مسیحِ موعود می‌آیَه؛ هِه کِه او بیا، همَه چی نِه سی اِیما دیاری می‌کَه.» 26عیسی وِش گُت: «مِه کِه وا تو قِصَه می‌کِم، هِه اونِم.»
27هِه دِ او دَم، شاگردیا عیسی دِ رَه رَسِسِن وَ بِلاجیشُو اُوما کِه او ها وا زنی قِصَه می‌کَه. اما هیچکُوم نَپُرسیئِن «چی می‌حای؟» یا «سی چی وا وَه قِصَه می‌کی؟» 28اوسِه زِئنَه کیزَه‌شِه نِئا وِ جا وَ رَت وِ شهر وَ وِ مردِم گُت: 29«بیایت پیائی نِه بِئینیت کِه هَر چی تا ایسِه کِردیمی، وِ مِه گُت. موئَه ایی شخص مسیح موعود با؟» 30پس وِنُو دِ شهر کِردِن وِ دَر، وَ مِی‌مان والا عیسی.
31دِ ایی مینَه، شاگردیا دِش خواهِشت کِردِن، گُتِن: «استاد، چیئی بُحُور.» 32اما عیسی وِشُو گُت: «مِه خوراکی سی حَردِه دارِم کِه شِما چیئی دِش نُئُونیت.» 33شاگردیا وا یَک گُتِن: «مَر کسی سیش خوراک اُوِردَه؟» 34عیسی وِشُو گُت: «خوراکِ مِه یِنَه‌آ کِه حاسَه وَه نِه کِه مِه نِه کِل کِردَه، بیارِم وِ‌جا، وَ کارِ او نِه کامل اَنجُوم بِئِم. 35مَر ایی قِصَه نِه نَشنَفتیتَه کِه ”چار ماه بیشتِر وِ موسِمِ دِرُو نَمَنَه؟“ اما مِه وِ شِما مُوئِم، چَش‌یاتُو نِه واز بَکیت وَ بِئینیت کِه هِه ایسِه کشتزاریا آمادَه دِرُو اَن. 36هِه ایسِه، دِرُوگر مُزِ خُوشِه می‌سُونَه وَ مَصولی سی حیاتِ ابدی جمع می‌کَه، تا هَم وَه کِه مِیکارَه وَ وَه کِه دِرُو می‌کَه، وا یَک شایی بَکَن. 37دِ ایچِه ایی قِصَه دُرِس اَ کِه ”یَکی مِیکارَه وَ یَکی دِرُو می‌کَه“. 38مِه شِما نِه کِل کِردِم تا مَصولی نِه دِرُو بَکیت کِه سیش زَمَت نَکَشیئیتَه. باقی زَمَت کَشینَه، وَ شِما زَمَت‌کَشیَه وِنُو نِه بَرداشت می‌کیت.»
39پس دِ دُمِ شاهادَتی او زِئنَه کِه گُتی «هَر چیئی کِه تا ایسِه کِردیمی، وِ مِه گُت،» بُری‌وُشُری دِ سامِری‌یا او شهر، وِ عیسی ایمُو اُوِردِن. 40هِه کِه او سامِری‌یا اُومان والا عیسی، دِش حاسِن بَمُونَه تِه‌شُو. پس دو رو مَن دِ اوچِه. 41وَ بُری‌وُشُری هَنی وِ سُنَه اِشنَفتِه‌نِ قِصَه‌یاش وِش ایمُو اُوِردِن. 42وَ وِنُو وِ او زِئنَه می‌گُتِن: «ایسِه دَ تَنیا وِ سُنَه قِصَه تو ایمُو نِمیاریم، سی یَکِه خُومُو قِصَه‌یا او نِه گوش دِئیم وَ دُونیم کِه ایی پیا دِ راسی نجات‌دهندَه دنیا اَ.»
عیسی دِ مینِ جلیل
43اوسِه دِما او دو رو، عیسی دِ اوچِه رَت والا جَلیل، 44سی یَکِه خُوش گُتی کِه «نبی دِ دیارِ خُوش قُرپی نارَه.» 45هِه کِه رَسِس وِ جلیل، جَلیلیُو او نِه وِ گرمی قبول کِردِن، سی یَکِه وِنُو هَم سی عید رَتینی وِ اورشلیم وَ او چیئی نِه کِه عیسی دِ اوچِه کِردی، دیئینی.
شفا کُرِ یِه دَرباری
46اوسِه گِلی هَنی رَت وِ آبادی قانا دِ جَلیل، هِه اوچِه کِه اُوِ نِه کِردی وِ شِرُو. دِ اوچِه یَکی دِ دَرباری‌یا بی کِه کُرِ مریضی دِ کَفَرناحوم داشت. 47هِه کِه اِشنَفت عیسی دِ یهودیَه اُومایَه وِ جَلیل، آزِعی رَت وِ دیئِه‌نِش، وَ دِش خواهِشت کِرد کِه بیایَه وِ هار، وَ کُرِشِه شفا بِئَه، سی یَکِه کُرِش داشت می‌مُرد. 48عیسی وِش گُت: «تا نِشُونَه‌یا وَ معجزَه‌یا وَ چیا بِلاجی نِئینیت، ایمُو نِمیاریت.» 49او پیا وِ عیسی گُت: «اِ آقا، وِرَز یَکه بچَه‌م بَمیرَه، بیا.» 50عیسی وِش گُت: «رُو؛ کُرِت زِنَه می‌مُونَه.» او پیا کلُومی نِه کِه عیسی وِش گُت باوَر کِرد وَ اُفتا وِ رَه. 51هَنی دِ رَه بی کِه پاکاریاش دِ مینِ رَه اُومان وِ نِهاش، وَ وِش گُتِن: «حالِ کُرِت ها خو موئَه.» 52دِشُو پُرسی: «دِ چِه ساعتی ری وِ خوئی نِئا؟» گُتِن: «دیروز، دِ ساعتِ یَکِ بعدظهر تُوءش قطع بی.» 53اوسِه بُوَه فَمِس کِه یَه هِه او ساعتی بی کِه عیسی وِش گُتی: «کُرِت زِنَه می‌مُونَه.» پس خُوش وَ گِردِ هوزِحَضِراتِش ایمُو اُوِردِن. 54یَه دوئِمین نِشُونَه وَ معجزه‌ای بی کِه عیسی هِه کِه دِ یهودیَه اُوما وِ جلیل، اَنجُوم دَه.
Currently Selected:
انجیلِ یوحنا 4: NLB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
انجیلِ یوحنا 4
4
عیسی وَ زِئنَه سامری
1هِه کِه عیسی خداوند فَمِس کِه علما فِرقَه فَریسی اِشنَفتِنَه کِه عیسی بیشتِر دِ یحیی شاگرد دارَه وَ تَعمیدِشُو مِی‌ئَه 2(شاگردیا عیسی تعمید مِی‌دَن، نَه خُوش)، 3یهودیَه نِه ترک کِرد وَ دُوارَه وِرگَشت وِ جَلیل. 4وَ او می‌بایِس دِ منطقَه سامِرَه رَد بوئَه. 5پس رَسِس وِ شهری دِ سامِرَه وِ نُومِ سوخار، نِزیکِ گُلَه زِمینی کِه یعقوب وِ کُرِش یوسف دِئی. 6چاه یعقوب دِ اوچِه بی وَ عیسی شَکَت دِ سفر، نِشِس دِ لُوء چاه. نِزیکِ ساعتِ دُوازَه ظهر بی.
7دِ ایی موقَع، زنی دِ مردِمُونِ سامِرَه اُوما سی کَشیئِه‌نِ اُو. عیسی وِش گُت: «تُلِکی اُو وِم بِه،» 8سی یَکِه شاگردیاش سی اِسَه‌یِه‌نِ خوراک رَتینی وِ شهر. 9زِئنَه سامِری وِش گُت: «چطور اَ تو کِه یهودیئی، دِ مِه کِه زنی سامِری‌اِم اُو می‌حای؟» (سی یَکِه یهودیُو وا سامری‌یا آمَدوُشُد نِمی‌کَن.) 10عیسی دِ جُئُو گُت: «اَر دِ چیئی کِه خدا بی‌عِوَض پیشکَش مِی‌ئَه خَوَر داشتی، وَ دُونِسی کی دِ تو اُو می‌حا، تو خُوت دِش می‌حاسی، وَ او وِ تو اُوِ حیات مِی‌دَه.» 11زِئنَه وِش گُت: «اِ آقا، دَلم ناری وَ چاه قیل اَ، اوسِه اُوِ حیات دِ کجا میاری؟ 12مَر تو دِ بُوَه اِیما یعقوب گَپتِری کِه ایی چاه نِه دَه وِ اِیما، وَ خُوش وَ کُریاش وَ گلَه‌یاش دِ وَه می‌‌حَردِن؟» 13عیسی گُت: «هَر کَه دِ ایی اُو مُوحُورَه، هَنی تِشنَه موئَه. 14اما هَر کَه دِ او اُو کِه مِه وِش بِئِم بُحُورَه، دُوارَه هرگز تِشنَه نِموئَه، بَلکم اُوی کِه مِه وِش مِی‌ئِم دِ او موئَه وِ چَشمِه‌ای کِه تا وِ حیاتِ ابدی می‌قُلِئَه.» 15زِئنَه وِش گُت: «اِ آقا، دِ ایی اُو وِم بِه، تا دَ تِشنَه نوئِم وَ دَ سی کَشیئِه‌نِ اُو، نیام وِ ایچِه.» 16عیسی گُت: «رُو، مِیرَه‌تِه هِنا کُو وَ وِرگَرد.» 17زِئنَه جُئُو دَه: «مِیرَه نارِم.» عیسی گُت: «راس مُوئی کِه مِیرَه ناری، 18سی یَکِه پنج مِیرَه داشتیَه وَ وَه هَم کِه ایسِه داری، مِیرَه‌ت نی. او چیئی کِه گُتی راس اَ!» 19زِئنَه وِش گُت: «اِ آقا، مِئی‌نِم کِه نَبیئی. 20بُوَه‌یا اِیما دِ ایی کُوء پِرَسِش می‌کِردِن، اما شِما مُوئیت جائی کِه دِ وَه بایِس پِرَسِش کِرد اورشلیم اَ.» 21عیسی گُت: «اِ زَ، باوَر کُو، زِمُونی مِی‌رَسَه کِه بُوَه نِه، نَه دِ ایی کُوء پِرَسِش می‌کیت، نَه دِ اورشلیم. 22شِما او چیئی نِه کِه نِمی‌شناسیت می‌پِرَسیت، اما اِیما او چیئی نِه کِه می‌شناسیم می‌پِرَسیم، سی یَکِه نجات وِ واسطَه قُومِ یهود میا. 23اما زِمُونی مِی‌رَسَه، وَ هِه ایسِه رَسِسَه، کِه پَرَسَندَه‌یا حقیقی، بُوَه نِه دِ روح وَ دِ حقیقت می‌پِرَسَن، سی یَکِه بُوَه ها دِ مِنی چِنی پِرَسَندَه‌یائی. 24خدا روح اَ، وَ پِرَسَندَه‌یاش بایِس او نِه دِ روح وَ دِ حقیقت بَپِرَسَن.» 25زِئنَه وِش گُت: «دُونِم کِه مسیحِ موعود می‌آیَه؛ هِه کِه او بیا، همَه چی نِه سی اِیما دیاری می‌کَه.» 26عیسی وِش گُت: «مِه کِه وا تو قِصَه می‌کِم، هِه اونِم.»
27هِه دِ او دَم، شاگردیا عیسی دِ رَه رَسِسِن وَ بِلاجیشُو اُوما کِه او ها وا زنی قِصَه می‌کَه. اما هیچکُوم نَپُرسیئِن «چی می‌حای؟» یا «سی چی وا وَه قِصَه می‌کی؟» 28اوسِه زِئنَه کیزَه‌شِه نِئا وِ جا وَ رَت وِ شهر وَ وِ مردِم گُت: 29«بیایت پیائی نِه بِئینیت کِه هَر چی تا ایسِه کِردیمی، وِ مِه گُت. موئَه ایی شخص مسیح موعود با؟» 30پس وِنُو دِ شهر کِردِن وِ دَر، وَ مِی‌مان والا عیسی.
31دِ ایی مینَه، شاگردیا دِش خواهِشت کِردِن، گُتِن: «استاد، چیئی بُحُور.» 32اما عیسی وِشُو گُت: «مِه خوراکی سی حَردِه دارِم کِه شِما چیئی دِش نُئُونیت.» 33شاگردیا وا یَک گُتِن: «مَر کسی سیش خوراک اُوِردَه؟» 34عیسی وِشُو گُت: «خوراکِ مِه یِنَه‌آ کِه حاسَه وَه نِه کِه مِه نِه کِل کِردَه، بیارِم وِ‌جا، وَ کارِ او نِه کامل اَنجُوم بِئِم. 35مَر ایی قِصَه نِه نَشنَفتیتَه کِه ”چار ماه بیشتِر وِ موسِمِ دِرُو نَمَنَه؟“ اما مِه وِ شِما مُوئِم، چَش‌یاتُو نِه واز بَکیت وَ بِئینیت کِه هِه ایسِه کشتزاریا آمادَه دِرُو اَن. 36هِه ایسِه، دِرُوگر مُزِ خُوشِه می‌سُونَه وَ مَصولی سی حیاتِ ابدی جمع می‌کَه، تا هَم وَه کِه مِیکارَه وَ وَه کِه دِرُو می‌کَه، وا یَک شایی بَکَن. 37دِ ایچِه ایی قِصَه دُرِس اَ کِه ”یَکی مِیکارَه وَ یَکی دِرُو می‌کَه“. 38مِه شِما نِه کِل کِردِم تا مَصولی نِه دِرُو بَکیت کِه سیش زَمَت نَکَشیئیتَه. باقی زَمَت کَشینَه، وَ شِما زَمَت‌کَشیَه وِنُو نِه بَرداشت می‌کیت.»
39پس دِ دُمِ شاهادَتی او زِئنَه کِه گُتی «هَر چیئی کِه تا ایسِه کِردیمی، وِ مِه گُت،» بُری‌وُشُری دِ سامِری‌یا او شهر، وِ عیسی ایمُو اُوِردِن. 40هِه کِه او سامِری‌یا اُومان والا عیسی، دِش حاسِن بَمُونَه تِه‌شُو. پس دو رو مَن دِ اوچِه. 41وَ بُری‌وُشُری هَنی وِ سُنَه اِشنَفتِه‌نِ قِصَه‌یاش وِش ایمُو اُوِردِن. 42وَ وِنُو وِ او زِئنَه می‌گُتِن: «ایسِه دَ تَنیا وِ سُنَه قِصَه تو ایمُو نِمیاریم، سی یَکِه خُومُو قِصَه‌یا او نِه گوش دِئیم وَ دُونیم کِه ایی پیا دِ راسی نجات‌دهندَه دنیا اَ.»
عیسی دِ مینِ جلیل
43اوسِه دِما او دو رو، عیسی دِ اوچِه رَت والا جَلیل، 44سی یَکِه خُوش گُتی کِه «نبی دِ دیارِ خُوش قُرپی نارَه.» 45هِه کِه رَسِس وِ جلیل، جَلیلیُو او نِه وِ گرمی قبول کِردِن، سی یَکِه وِنُو هَم سی عید رَتینی وِ اورشلیم وَ او چیئی نِه کِه عیسی دِ اوچِه کِردی، دیئینی.
شفا کُرِ یِه دَرباری
46اوسِه گِلی هَنی رَت وِ آبادی قانا دِ جَلیل، هِه اوچِه کِه اُوِ نِه کِردی وِ شِرُو. دِ اوچِه یَکی دِ دَرباری‌یا بی کِه کُرِ مریضی دِ کَفَرناحوم داشت. 47هِه کِه اِشنَفت عیسی دِ یهودیَه اُومایَه وِ جَلیل، آزِعی رَت وِ دیئِه‌نِش، وَ دِش خواهِشت کِرد کِه بیایَه وِ هار، وَ کُرِشِه شفا بِئَه، سی یَکِه کُرِش داشت می‌مُرد. 48عیسی وِش گُت: «تا نِشُونَه‌یا وَ معجزَه‌یا وَ چیا بِلاجی نِئینیت، ایمُو نِمیاریت.» 49او پیا وِ عیسی گُت: «اِ آقا، وِرَز یَکه بچَه‌م بَمیرَه، بیا.» 50عیسی وِش گُت: «رُو؛ کُرِت زِنَه می‌مُونَه.» او پیا کلُومی نِه کِه عیسی وِش گُت باوَر کِرد وَ اُفتا وِ رَه. 51هَنی دِ رَه بی کِه پاکاریاش دِ مینِ رَه اُومان وِ نِهاش، وَ وِش گُتِن: «حالِ کُرِت ها خو موئَه.» 52دِشُو پُرسی: «دِ چِه ساعتی ری وِ خوئی نِئا؟» گُتِن: «دیروز، دِ ساعتِ یَکِ بعدظهر تُوءش قطع بی.» 53اوسِه بُوَه فَمِس کِه یَه هِه او ساعتی بی کِه عیسی وِش گُتی: «کُرِت زِنَه می‌مُونَه.» پس خُوش وَ گِردِ هوزِحَضِراتِش ایمُو اُوِردِن. 54یَه دوئِمین نِشُونَه وَ معجزه‌ای بی کِه عیسی هِه کِه دِ یهودیَه اُوما وِ جلیل، اَنجُوم دَه.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company