نؤمه رومیان ئبه 8
8
خُدا روح مئن زیندگی گودَن
1پس ایسه اوشونِ به كی عيسی مسیح مئن درن، د هیچ محكوميتی نَنا، 2چون شریعتی که زیندگی روحه، مسیح عیسی مئن، شمره گُناه شریعت و مرگ اجی آزادَ گوده؛ 3چون شریعت او چیَ، این واسئه که آدمی جسم ضعیف ایسه، مننیس انجوم بدئه، خُدا انجوم بدا. او خوشه پسرَ یکته گُنا کارِ جسم مورسون سرادا تا: ’گُنای قوربونی‘ ببون، و ایطو جسم مئن، گُناه محکوم بوده. 4تا او درست چیئنی کی شریعت خأنه، امئه مئن انجوم ببون، نه امئه مئن کی مطابق جسم رفتار کونیم، بلکی امئه مئن کی مطابق خُدا روح زیندگی کونیم.
5اوشونی کی جسمونی ایسن، خوشونِ فیکرَ او چی سر نئنن کی، جسم اجی ایسه، ولی اوشونی کی خُدا روحَ دانن، خوشونِ فیکرَ او چی سر نئنن کی روح جی انه. 6چون او آدم کی خو فیکرَ او چیئن ئبه کی جسمونی ایسه نئنه، مرگه، ولی او فیکری کی خُدا روح دومبال دره، زیندگی و سلامتیه. 7چونکی او آدم کی خوشه فیکرَ جسم سَر نئنه خُدا هما دوشمنگیری کونه، چره کی خُدا شریعت اجی فرمون نبئنه، و مننئه کی بَبره، 8اوشونی کی جسم اوشونِ به حکم کونه، مننئن خُدا راضی بوکونن.
9ولی جسم شیمئبه حکم نوکونه، بلکی خُدا روحه کی حکم کادره، البته اگر کی خُدا روح شیمئه مئن بیسه. کسی کی مسیح روحَ ندَاره، او مسیح شی نئه. 10ولی اگه مسيح شیمئه مئن ایسا، هرچن شیمئه تن گُنا واسی بَمردهَ، ولی چونکی صالح بحساب بماین، خُدا روح شیمئبه، زیندگی ایسه. 11اگه روحی کی عیسیَ بمردئان اجی زینده واگوده شیمئه دورین دبون، اونی کی مسیح عیسیَ بمردئان اجی زینده واگوده، بواسطه خودش روح کی شیمئه مئن ایسا، شیمئه مَردَنی بدنونَم زیندگی هدئنه.
12پس ای برارون، اَمه مدیونیم، ولی نه جسم مدیون، تا مطابق جسم زیندگی بوکونیم. 13چون اگه کی مطابق جسم زندگی بوکونین، خا بمیرین، ولی اگه خُدا روح همره، کارونیَ کی تن کونه بکوشین، زیندگی کونین. 14چون اوشونی کی خُدا روح اوشونِ رائنما ایسه، خُدا پسرون ایسن. 15چره کی شمه نوکری روحَ هینتین تا هندئرم ترس مئن دکین، بلکی شمه پسرون موقوم مئن فرزند خوندگی روحَ هیتین، کی بواسطه او داد زئنیم: «می پئر، آقا جون.» 16خُدا روح خودش، امئه روح همرا، گوائی دئنه که اَمه خُدا زاکونیم. 17اگه خُدا زاکونیم، پس واریثونَم ایسیم، یعنی خُدا وارثون و مسیح همرا ایرث مئن شَریکیم. به شرطی که امرام اونِ همرا عذاب بکشیم، تا امرام اون هما جلال پیداکونیم.
آینده جلال
18مو ایطو اینَم کی، ای دُنیا رنجونَ نشانه او جلالِ هما کی امئه مئن خان آشکار ببون، مقایسه گودن. 19چونکی خلقت تموم ذوق همرا خُدا پسرونِ ظاهیرابونِ رافا ایسَا. 20چونکی خلقت خوشه باطیلَ گوده، نه به خو خواسته، بلکی به خواسته یه او کی اونَ تسلیم بوده، ای امید همرا کی 21خود خلقتم فساد نوکری جی آزادابنه و خُدا زاکونِ پورجلال آزادی مئن سهم دانه.
22چونکی اَمه دونیم کی تموم خلقت تا ایسه یکته درد اجی کی زایمونِ دردِ مونه نالنه. 23و نه هچی خلقت، بلکی اَمه خودمون کی خُدا روح نوبره دَانیم، امئه مئن نالنیم، اوجور کی ذوق همرا پسرون موقوم مئن، فرزند خوندگی رافا ایسایم، یعنی امئه تنون رهایی. 24چونکی هی امید مئن نجات بیتیم. ایسه امیدی کی بدئه بنه، ده امید نئه. چونکی چوطو یگ نفر تینه یک چیَ کی اینه، امید دبستن؟ 25ولی اگه یک چیَ کی حلئه ندیم امید دبستیم، صبر همرا اونِ رافا ایسنیم.
26ایطورم خُدا روح امئه ضعف مئن امئه کومک ئبه هنه، چونکی نودونیم چوطو خا دعا بوکونیم. ولی خُدا روح، عمیقِ ناله ئانی همرا کی نشانه گوتن، امئه شفاعتَ کونه. 27و او کی دیلونَ وامجنه، روحِ فیکرَ دونه، چونکی روح، مطابق خُدا خواسته مقّدسینِ به شفاعت کونه.
28و دونیم کی در حق اوشونی کی خُدا دوست دانن و مطابق اونِ خواسته دوخونده بوبون، همه چی اوشونِ خیریت ئبه کار کادرن. 29چون اوشونیَ کی خُدا پیشتر بشناخته، پیشتر ایشونَم مُعین بوده تا اونِ پسر مورسون ببون، تا ایطو مسیح اولته زاک، زیاد برارون مئنه ببون. 30و اوشونیَ کی پیشتر تعیین بوده بو هم، دوخونده؛ و اوشونیَ کی دوخونده، صالح بحیساب بارده، و اوشونیَم کی صالح بحیساب بارده، جلال هدا.
31پس تموم ای چیزون باره چی شانه گوتن؟ اگه خُدا امئه همرا ایسا، کیسه کی بوتونه امئه ضید ببون؟ 32او کی خوشه پسرَ مضایقه نوده، بلکی اونَ اَمه همه ته واسی فیدا بوده، چوطواونِ هما همه چیَ امره دست و دیلبازی همرأ نخوانه هدان؟ 33کیسه کی خُدا دوجئرونه بندؤم بزنه؟ خُدا کی اوشونَ صالح بحیساب ابئنه! 34کیسه کی اوشونَ محکوماکونه؟ مسیح عیسی کی بمرده-اون اجی ویشتر بمرده ئان اجی زینده وابو- و خُدا راست دس ور بنیشته، اونه کی راس راسی امئبه شفاعت کونه! 35کیسه کی امره مسیح محبت اجی سیواواکونه؟ مصیبت یا پریشؤنی، جفا، قحطی، لُختی، خطر یا شمشیر؟ 36هوطو کی مزمور کیتاب مئن بنویشته هننا: «اَمه، تموم روج تی خاطیری مَردن ئبه شنیم؛ و گوسندونِ مورسون کی کوشتار ئبه حاضیرَ بنن بحیساب هنیم.»
37نه، تموم ای کارونِ مئن اَمه اوشون اجی کی پیروزن سرتریم، بواسیطه او که امره محبت بوده. 38چونکی حتم دانم کی نه مرگ و نه زیندگی، نه فریشته ئان و نه پیله ترون، نه او چیئنی که الون هننان و نه او چیئن کی آینده مئن هننان، نه هیچ قدرتی، 39نه بلندی و نه پَستی، و نه ده هیچی کی تموم خلقت مئن هننا، مننئه امره خُدا محبت اجی کی امئه خُداوند مسیحْ عیسی مئن دره، سیوا بوکونه.
Currently Selected:
نؤمه رومیان ئبه 8: EGB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
نؤمه رومیان ئبه 8
8
خُدا روح مئن زیندگی گودَن
1پس ایسه اوشونِ به كی عيسی مسیح مئن درن، د هیچ محكوميتی نَنا، 2چون شریعتی که زیندگی روحه، مسیح عیسی مئن، شمره گُناه شریعت و مرگ اجی آزادَ گوده؛ 3چون شریعت او چیَ، این واسئه که آدمی جسم ضعیف ایسه، مننیس انجوم بدئه، خُدا انجوم بدا. او خوشه پسرَ یکته گُنا کارِ جسم مورسون سرادا تا: ’گُنای قوربونی‘ ببون، و ایطو جسم مئن، گُناه محکوم بوده. 4تا او درست چیئنی کی شریعت خأنه، امئه مئن انجوم ببون، نه امئه مئن کی مطابق جسم رفتار کونیم، بلکی امئه مئن کی مطابق خُدا روح زیندگی کونیم.
5اوشونی کی جسمونی ایسن، خوشونِ فیکرَ او چی سر نئنن کی، جسم اجی ایسه، ولی اوشونی کی خُدا روحَ دانن، خوشونِ فیکرَ او چی سر نئنن کی روح جی انه. 6چون او آدم کی خو فیکرَ او چیئن ئبه کی جسمونی ایسه نئنه، مرگه، ولی او فیکری کی خُدا روح دومبال دره، زیندگی و سلامتیه. 7چونکی او آدم کی خوشه فیکرَ جسم سَر نئنه خُدا هما دوشمنگیری کونه، چره کی خُدا شریعت اجی فرمون نبئنه، و مننئه کی بَبره، 8اوشونی کی جسم اوشونِ به حکم کونه، مننئن خُدا راضی بوکونن.
9ولی جسم شیمئبه حکم نوکونه، بلکی خُدا روحه کی حکم کادره، البته اگر کی خُدا روح شیمئه مئن بیسه. کسی کی مسیح روحَ ندَاره، او مسیح شی نئه. 10ولی اگه مسيح شیمئه مئن ایسا، هرچن شیمئه تن گُنا واسی بَمردهَ، ولی چونکی صالح بحساب بماین، خُدا روح شیمئبه، زیندگی ایسه. 11اگه روحی کی عیسیَ بمردئان اجی زینده واگوده شیمئه دورین دبون، اونی کی مسیح عیسیَ بمردئان اجی زینده واگوده، بواسطه خودش روح کی شیمئه مئن ایسا، شیمئه مَردَنی بدنونَم زیندگی هدئنه.
12پس ای برارون، اَمه مدیونیم، ولی نه جسم مدیون، تا مطابق جسم زیندگی بوکونیم. 13چون اگه کی مطابق جسم زندگی بوکونین، خا بمیرین، ولی اگه خُدا روح همره، کارونیَ کی تن کونه بکوشین، زیندگی کونین. 14چون اوشونی کی خُدا روح اوشونِ رائنما ایسه، خُدا پسرون ایسن. 15چره کی شمه نوکری روحَ هینتین تا هندئرم ترس مئن دکین، بلکی شمه پسرون موقوم مئن فرزند خوندگی روحَ هیتین، کی بواسطه او داد زئنیم: «می پئر، آقا جون.» 16خُدا روح خودش، امئه روح همرا، گوائی دئنه که اَمه خُدا زاکونیم. 17اگه خُدا زاکونیم، پس واریثونَم ایسیم، یعنی خُدا وارثون و مسیح همرا ایرث مئن شَریکیم. به شرطی که امرام اونِ همرا عذاب بکشیم، تا امرام اون هما جلال پیداکونیم.
آینده جلال
18مو ایطو اینَم کی، ای دُنیا رنجونَ نشانه او جلالِ هما کی امئه مئن خان آشکار ببون، مقایسه گودن. 19چونکی خلقت تموم ذوق همرا خُدا پسرونِ ظاهیرابونِ رافا ایسَا. 20چونکی خلقت خوشه باطیلَ گوده، نه به خو خواسته، بلکی به خواسته یه او کی اونَ تسلیم بوده، ای امید همرا کی 21خود خلقتم فساد نوکری جی آزادابنه و خُدا زاکونِ پورجلال آزادی مئن سهم دانه.
22چونکی اَمه دونیم کی تموم خلقت تا ایسه یکته درد اجی کی زایمونِ دردِ مونه نالنه. 23و نه هچی خلقت، بلکی اَمه خودمون کی خُدا روح نوبره دَانیم، امئه مئن نالنیم، اوجور کی ذوق همرا پسرون موقوم مئن، فرزند خوندگی رافا ایسایم، یعنی امئه تنون رهایی. 24چونکی هی امید مئن نجات بیتیم. ایسه امیدی کی بدئه بنه، ده امید نئه. چونکی چوطو یگ نفر تینه یک چیَ کی اینه، امید دبستن؟ 25ولی اگه یک چیَ کی حلئه ندیم امید دبستیم، صبر همرا اونِ رافا ایسنیم.
26ایطورم خُدا روح امئه ضعف مئن امئه کومک ئبه هنه، چونکی نودونیم چوطو خا دعا بوکونیم. ولی خُدا روح، عمیقِ ناله ئانی همرا کی نشانه گوتن، امئه شفاعتَ کونه. 27و او کی دیلونَ وامجنه، روحِ فیکرَ دونه، چونکی روح، مطابق خُدا خواسته مقّدسینِ به شفاعت کونه.
28و دونیم کی در حق اوشونی کی خُدا دوست دانن و مطابق اونِ خواسته دوخونده بوبون، همه چی اوشونِ خیریت ئبه کار کادرن. 29چون اوشونیَ کی خُدا پیشتر بشناخته، پیشتر ایشونَم مُعین بوده تا اونِ پسر مورسون ببون، تا ایطو مسیح اولته زاک، زیاد برارون مئنه ببون. 30و اوشونیَ کی پیشتر تعیین بوده بو هم، دوخونده؛ و اوشونیَ کی دوخونده، صالح بحیساب بارده، و اوشونیَم کی صالح بحیساب بارده، جلال هدا.
31پس تموم ای چیزون باره چی شانه گوتن؟ اگه خُدا امئه همرا ایسا، کیسه کی بوتونه امئه ضید ببون؟ 32او کی خوشه پسرَ مضایقه نوده، بلکی اونَ اَمه همه ته واسی فیدا بوده، چوطواونِ هما همه چیَ امره دست و دیلبازی همرأ نخوانه هدان؟ 33کیسه کی خُدا دوجئرونه بندؤم بزنه؟ خُدا کی اوشونَ صالح بحیساب ابئنه! 34کیسه کی اوشونَ محکوماکونه؟ مسیح عیسی کی بمرده-اون اجی ویشتر بمرده ئان اجی زینده وابو- و خُدا راست دس ور بنیشته، اونه کی راس راسی امئبه شفاعت کونه! 35کیسه کی امره مسیح محبت اجی سیواواکونه؟ مصیبت یا پریشؤنی، جفا، قحطی، لُختی، خطر یا شمشیر؟ 36هوطو کی مزمور کیتاب مئن بنویشته هننا: «اَمه، تموم روج تی خاطیری مَردن ئبه شنیم؛ و گوسندونِ مورسون کی کوشتار ئبه حاضیرَ بنن بحیساب هنیم.»
37نه، تموم ای کارونِ مئن اَمه اوشون اجی کی پیروزن سرتریم، بواسیطه او که امره محبت بوده. 38چونکی حتم دانم کی نه مرگ و نه زیندگی، نه فریشته ئان و نه پیله ترون، نه او چیئنی که الون هننان و نه او چیئن کی آینده مئن هننان، نه هیچ قدرتی، 39نه بلندی و نه پَستی، و نه ده هیچی کی تموم خلقت مئن هننا، مننئه امره خُدا محبت اجی کی امئه خُداوند مسیحْ عیسی مئن دره، سیوا بوکونه.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company