نؤمه رومیان ئبه 7
7
شریعت اجی ازادابون
1ای برارون، مگر نودونین- چون اوشونِ همرا گب زئنم کی شریعت دونن- کی شریعت فقط تا او موقع آدم سر حکومت کونه کی آدم زیندهَ؟ 2چون بنا به شریعت، یکته زنای کی مرد دانه تا او موقع کی اونِ مردای زینده، اونِ شئه، امّا اگه اونِ مردای بمیره، او زن، شرعن ده اونَ جی آزادابنه. 3پس اگه او موقع کی اونِ مرد زندهَ، یکته ده مرداکِ همرا ببی، زیناکاره. امّا اگه اونِ مردای بمیره، ای شریعت اجی آزاده، وا گه یکته ده مرداک همرا وصلت بوکونه، زیناکار نئه.
4هین واسی، ای می برارون، شمرام بواسطه ی مسیحِ تن شریعتِ واسی بمردین تا یگ نفر دیگرِ هما وصلت بوکونین، یعنی اونِ همرا کی بمردئان اجی زینده وابو، تا خُدا واسی ثمر باریم. 5چون او زمت کی جسم مئن دبیم، امئه هوا و هوس کی گناه جی پور بو و بواسیطه شریعت ویریسأبو، امئه اوسم و اعضا مئن کار گود تا مرگِ به ثمر باریم. 6امّا ایسه امه شریعت اجی آزادابؤیم و او چی واسئه کی اونِ گیرفتار بیم بمردیم، تا روح القدس همأ یکته تازه راه مئن خدمت بوکونیم، نه قدیم راه، کی یکته بنویشته ویشتر نئه.
شریعت و گناه
7پس چی بوگویم؟ مگر شریعت گنا ایسه؟ هرگیز! با ای حال اگه شریعت ننابی، امه هرگی نفهمسه نابیم کی گنا چیسه. چونکی اگه شریعت نوته بی «طمع نوکون»، فهمسه مننسیم طمع گودن چیسه؟ 8ولی گنا بواسطه ی شریعت حکم فرصت پیدا بوده کی هر جور طمعَ می مئن به وجود باره. چونکی شریعت اجی سیوا، گنا بمردهَ. 9یک زمت مو شریعت اجی سیوا زینده بوم؛ ولی وقتی کی شریعت حکم بما، گنا زینده وابو و مو بمردم. 10هو حکمی کی زیندگی وعدهَ هدأ، می مرگ باعیث بوبو. 11چونکی گنا، بواسطه ی شریعت حکم فرصت پیدا بوده، ما گول بزئه و بواسطه ی او ما بکوشته. 12پس، شريعت مقّدسه و شريعت حكمم مقّدسه، دُرست و خوب ایسه.
13پس مگه او چی کی خوب بو باعیث می مردَن بوبو؟ هرگی! بلکی گنا بواسطه ی او چی کی خوب بو، مردَنَ می مئن به وجود بارده تا ایطوری معلوم ببون کی گُنا، گُنا ایسه و بواسطه شریعت حکم، معلوم ببون کی گناه پلیدی چندی بی حد و حیساب ایسه.
14چون اَمه دونیم کی شریعت روحونیئه، ولی مو آدمی ایسم جسمونی و یکته نوکر مورسون گنا بفورته بوبوم. 15چره که مو نودونم چی کادرم، چونکی نه او چیَ که اونِ خوانم، بلکی او چیَ کی مأ مراغادئنه، انجوم دئنم. 16ایسه اگه او چیَ کی نخوانم، انجوم دئنم، پس قبول کونم کی شریعت خوبه. 17پس ایطوری، ده مو نئم کی او کارَ انجوم دئنم، بلکی گُنائی ایسه کی می دورین هننا. 18چونکی دونَم کی می دورین، یعنی می جسم مئن، هیچ خورم چی ننا. چونکی خوانم او چیَ کی درسته انجوم بدئم، ولی اونَ انجوم دا مننئم. 19چونکی او خورم کاره کی خوانم، نوکونم، بلکی او بَدِ کارَ کی نخوانم، هیطو کأدرم. 20ایسه اگه او کاره کی نخوانم بوکونم، کونم، ده مو نئم کی او کارَ کونه، بلکی او گُنائی ایسه کی می دورین دره.
21پس ای قانونه فهمنم کی وقتی خوانم خوبی بوکونم، می دسفارس بدی هننا. 22چون مو می باطین مئن خُدا شریعت اجی کیف کونَم، 23ولی یکته ده قانون می اوسم و اعضا مئن اینم کی او شریعت همرا کی می عقل اونَ قبول کونه، دعوایی دانه و مأ گُناهِ شریعتِ اسیر چاکونه، کی می اوسم و اعضا مئن هننا. 24وای کی چی آدم سیابختی ایسم! کیسه کی ما ای بمرده تن اجی رهایی بدئه؟ 25خُدایَ شُکر- بواسطه ی امئه خُداوند عیسی مسیح!
پس مو می عقل همرا خُدا شریعتَ نوکری کونم، ولی می جسم هما گناهِ شریعت نوکرم.
Currently Selected:
نؤمه رومیان ئبه 7: EGB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
