نؤمه رومیان ئبه 4
4
ابراهیم صالح به حیساب أمأن، ایمؤن همرأ
1پس او چی باره کی ابراهیم بدست بارده، چی گوته شانه، او کی بواسیطه جِسم، امئه جّد حیساب أنه؟ 2چون اگه ابراهيم خوشه اعمال واسی صالح به حساب بمابو، یک چی افتخار گودن به داشت؛ امّا نه خُدا ورجه. 3چون تورات مئن چی بنویشته بوبو؟ «ابراهیم خُدا ایمون بارده و ای، اونِ به صالحی به حیساب بما.»
4ایسه او کس کی كار كونه، اونِ مزد اونِ حّقه، نه پیشکش. 5ولی او کَس کی کار نوکونه، بلکی اونِ توکل خُداییه ایسه کی حتی بی خدایونم صالح شومارنه، اونِ ایمون اونِ به صالحی به حساب هنه. 6هوطوکی داوود پادشاهم او کسیَ کی خُدا اونَ بدونِ اونه اعمال صالح بحیساب ابئنه موارک دوخونه، و گونه که:
7«خوشا به حال او کسونی کی اوشونِ خطائان ببخشئه بوبو
و اوشونِ گُنائان بپوشونئه بوبو.
8خوشا به حال او کی خُداوند اونِ گناه به اونِ حیساب نَنئه.»
9مگر ای خوشا به حالون، فقط اوشونی کی ختنه بودن شئه یا ختنه نوبورون شئم ایسه؟ چونکی بوتیم ابراهیمِ ایمون اونِ به صالحی به حساب بما. 10پس چوطو اونئبه بحیساب بما؟ او زمت کی ختنه بوده بو یا اون پیشتر؟ البته کی ختنه بون اجی پیشتر بو، نه اون پسی. 11ابراهیم ختنه نوشونه هیته تا اون صالحی به مهری ببون کی قبل ختنه بون و ایمان همره، اون نصیب بوبوبو. هین واسئه او تموم کسونی کی بدونِ ختنه ایمون ابئنن پئر ایسه تا اوشونَم صالح به حساب بان. 12و ختنه بوبورون پئر هم ایسه، یعنی اوشونِ پئر کی نه فقط ختنه بوبون، بلکی ایمونِ راهِ مئن قدم ویگینن، هو راه مئن کی امئه پئر ابراهیمَم قبلِ ای کی ختنه ببون، قدم ویت.
خدا وعدهَ گیتن، ایمون را یأجی
13چو شریعت را یاجی نبو کی ابراهیم و اونِ نسلَ وعده بدا بوبو کی دُنیا وارث خان ببون، بلکی او صالحی راه جی ایسه کی ایمونِ سر استواره. 14چون اگه اوشونی کی شریعتِ دومبال کونن، وارث ببون، ایمون باطیلا بنه و وعده هیچ. 15چونکی شریعت، خدا غضبه ابئنه؛ امّا اوره کی شریعت نَنا، شریعته پا جیر نأن نی نَنا.
16این واسی، وعده بواسیطه ایمون هنه تا فیض سر استوار ببی و تموم ابراهیمِ پیغمبر نسل ئبه یکته ضمانت، یعنی نه فقط اوشونِ به کی شریعت اجی ایطاعت کونن، بلکی او کسون شی هم ایسه کی ابراهیمِ ایمونَ جی ایطاعت کونن، کی امه همه ته پئره. 17هوطوکی تورات کتاب مئن بنویشته بوبو: «مو تأ خیلی از میلتون پئر بودم.» و خُدا دید مئنم هیطوره، خُدایی کی ابراهیم اونَ ایمون بارده، اون کی بمرده انه زینده واکونه و او چیزونئه که وجود ندانن، هستی هدئنه. 18او جایی که اُمیدی ننابو، ابراهیم امید همرا باور بوده کی خیلی از میلتونِ پئر بنه، هوطوکی اونَ بوته بوبوبو: «تی نسل ایطو خان ببون.» 19او خو ایمون مئن سوستانوبو، هوموقع کی خوشه بمرده جونَ نیا بوده، چونکی دوروور صد سال داشت و هو زمت که سارا رحم نی خوشکابوبو. 20ولی او بی ایمونی جی، خُدا وعدهَ شک نوده، بلکی ایمونِ مئن قوی بوبو، خُدا جلال بدا. 21او حتم داشت کی خُدا خوشه وعدهَ عمل گوده تینه. 22هین واسئه، «اون ایمون اونِ به صالحی به حیساب بما.» 23ولی ای گبون « اونِ به به حیساب بما»، هچی اون ئبه بنویشته نوبو 24بلکی امئبه هم بنویشته بوبو، تا امئبه هم به حساب با، اَمه که اونَ ایمون دانیم کی امئه خُداوند عیسیَ بمرده ان اجی زینده واگوده. 25او که امئه گُنائان واسی مرگِ تسلیم بوبو و امئه صالح بون ئبه، بمرده ان اجی زینده وابو.
Currently Selected:
نؤمه رومیان ئبه 4: EGB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
نؤمه رومیان ئبه 4
4
ابراهیم صالح به حیساب أمأن، ایمؤن همرأ
1پس او چی باره کی ابراهیم بدست بارده، چی گوته شانه، او کی بواسیطه جِسم، امئه جّد حیساب أنه؟ 2چون اگه ابراهيم خوشه اعمال واسی صالح به حساب بمابو، یک چی افتخار گودن به داشت؛ امّا نه خُدا ورجه. 3چون تورات مئن چی بنویشته بوبو؟ «ابراهیم خُدا ایمون بارده و ای، اونِ به صالحی به حیساب بما.»
4ایسه او کس کی كار كونه، اونِ مزد اونِ حّقه، نه پیشکش. 5ولی او کَس کی کار نوکونه، بلکی اونِ توکل خُداییه ایسه کی حتی بی خدایونم صالح شومارنه، اونِ ایمون اونِ به صالحی به حساب هنه. 6هوطوکی داوود پادشاهم او کسیَ کی خُدا اونَ بدونِ اونه اعمال صالح بحیساب ابئنه موارک دوخونه، و گونه که:
7«خوشا به حال او کسونی کی اوشونِ خطائان ببخشئه بوبو
و اوشونِ گُنائان بپوشونئه بوبو.
8خوشا به حال او کی خُداوند اونِ گناه به اونِ حیساب نَنئه.»
9مگر ای خوشا به حالون، فقط اوشونی کی ختنه بودن شئه یا ختنه نوبورون شئم ایسه؟ چونکی بوتیم ابراهیمِ ایمون اونِ به صالحی به حساب بما. 10پس چوطو اونئبه بحیساب بما؟ او زمت کی ختنه بوده بو یا اون پیشتر؟ البته کی ختنه بون اجی پیشتر بو، نه اون پسی. 11ابراهیم ختنه نوشونه هیته تا اون صالحی به مهری ببون کی قبل ختنه بون و ایمان همره، اون نصیب بوبوبو. هین واسئه او تموم کسونی کی بدونِ ختنه ایمون ابئنن پئر ایسه تا اوشونَم صالح به حساب بان. 12و ختنه بوبورون پئر هم ایسه، یعنی اوشونِ پئر کی نه فقط ختنه بوبون، بلکی ایمونِ راهِ مئن قدم ویگینن، هو راه مئن کی امئه پئر ابراهیمَم قبلِ ای کی ختنه ببون، قدم ویت.
خدا وعدهَ گیتن، ایمون را یأجی
13چو شریعت را یاجی نبو کی ابراهیم و اونِ نسلَ وعده بدا بوبو کی دُنیا وارث خان ببون، بلکی او صالحی راه جی ایسه کی ایمونِ سر استواره. 14چون اگه اوشونی کی شریعتِ دومبال کونن، وارث ببون، ایمون باطیلا بنه و وعده هیچ. 15چونکی شریعت، خدا غضبه ابئنه؛ امّا اوره کی شریعت نَنا، شریعته پا جیر نأن نی نَنا.
16این واسی، وعده بواسیطه ایمون هنه تا فیض سر استوار ببی و تموم ابراهیمِ پیغمبر نسل ئبه یکته ضمانت، یعنی نه فقط اوشونِ به کی شریعت اجی ایطاعت کونن، بلکی او کسون شی هم ایسه کی ابراهیمِ ایمونَ جی ایطاعت کونن، کی امه همه ته پئره. 17هوطوکی تورات کتاب مئن بنویشته بوبو: «مو تأ خیلی از میلتون پئر بودم.» و خُدا دید مئنم هیطوره، خُدایی کی ابراهیم اونَ ایمون بارده، اون کی بمرده انه زینده واکونه و او چیزونئه که وجود ندانن، هستی هدئنه. 18او جایی که اُمیدی ننابو، ابراهیم امید همرا باور بوده کی خیلی از میلتونِ پئر بنه، هوطوکی اونَ بوته بوبوبو: «تی نسل ایطو خان ببون.» 19او خو ایمون مئن سوستانوبو، هوموقع کی خوشه بمرده جونَ نیا بوده، چونکی دوروور صد سال داشت و هو زمت که سارا رحم نی خوشکابوبو. 20ولی او بی ایمونی جی، خُدا وعدهَ شک نوده، بلکی ایمونِ مئن قوی بوبو، خُدا جلال بدا. 21او حتم داشت کی خُدا خوشه وعدهَ عمل گوده تینه. 22هین واسئه، «اون ایمون اونِ به صالحی به حیساب بما.» 23ولی ای گبون « اونِ به به حیساب بما»، هچی اون ئبه بنویشته نوبو 24بلکی امئبه هم بنویشته بوبو، تا امئبه هم به حساب با، اَمه که اونَ ایمون دانیم کی امئه خُداوند عیسیَ بمرده ان اجی زینده واگوده. 25او که امئه گُنائان واسی مرگِ تسلیم بوبو و امئه صالح بون ئبه، بمرده ان اجی زینده وابو.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company