متّای انجیل 13

کیشاورز حیکایت

1هو روز، عیسی خونَه جی بیرون بومَه و دریا کنار بنیشته. 2امّا اونقده پیله جیمعیت اونه دورا گودن که یکته نوء مِیئن بوشو و بنیشته. مردوم دریا کنار ایسأ بُن. 3بازین عیسی خیلی چیزؤنِ حیکایت اَمره اوشونه به بارده و بوته: «یه روز یکته کیشاورز دنه فوکونی بِه بیرون بوشو. 4وختی دنه فوددّبو، اَنِی راه میئن بکالسه و پرندهأن بومَئن و اوشونه بوخوردن. 5انی ده چؤر زمین سر بکالسه که، خیلی خاک نداشت؛ پس زود کَل بوده، چونکه خاک عمق نداشت. 6امّا هیطو که آفتاؤ بومَه، بسوته و خوشکه بوُ، چونکه بنه نداشت. 7انی کم تیف کله میئن بکالسه. تیفون پیله بوبؤئن و دنه أن خفه بؤدَن. 8امّا بقیه دنه أن، خوروم زمینِ سر بکالسه و بار بأرده: بعضی صد برابر، بعضی شصت و بعضی أنم سی. 9هر کس گوش ایشتؤسنِ به دئنه، بشتؤئی.»

10هوموقع شاگردؤن عیسی ورجه بومئن، بپورسئن: «چرِء مردومِ بِه حیکایت اَمره گب زئنی؟» 11عیسی جواب بدا: «آسمؤنِ پادشاهی رازؤنِ فَهمسَن، شمره هده بوبُو، اما اوشؤنِ هَدَه نوبؤ. 12چونکه اونی که دَئنه، بیشتر هَدأ بنه تا به فت و فراوونی بَدأری، و اونی که ندَئنه، هونییم که دئنه، هَیته بنه. 13هینه وسه ایشؤنِ بِه حیکایت اَمره گب زِئنَم، چونکه:

«نیگاه کادرن، امّا نَینَن

گوش کُؤئنَن، امّا نشتؤئنَن و نفَهمنَن.

14راست راستِم اِشعیای پیغمبر نبوّت ایشؤنه بِه، به انجوم رسنه که گونه:

«”شیمه گوشِ اَمره أیشتؤنین، امّا هرگی نفَهمنین.

شیمه چیشمِ اَمره دینین، امّا هرگی شمره حالی نبنه.

15چونکه ایی قوم دیل سنگَ بوُ،

اوشونِ گوشؤن سنگینهَ بوُ،

و خوشؤنِ چیشمونِ دوستَن،

تا نبی که خوشؤنِ چیشمونِ اَمره بَینَن،

و خوشؤنِ گوشؤنِ اَمره بَشتؤئَن

و خوشؤنِ دیلون میئن بفَهمن

و وَگردَن و مو ایشؤنه شفا بدِئم.“

16امّا خوش‌بحال شیمه چیشمون که دینَن و شیمه گوشؤن که ایشتؤنن. 17راست راستِ شمره گونم که خیلی از پیغمبرون و صالحون ذوق و شوق داشتن اوچیزی که شمه دینین، بینَن و ندِئن و اوچیزی که شمه ایشتؤنین، بَشتؤئن و نشتؤسَن.

18«پس شمه کشاورز حیکایت معنیِ بشتؤئین: 19وختی ینفر خدا پادشاهی‌ کلام أیشتؤنِه اما اونه حَالی نبنه، شیطون هنه و اوچیزی که اونه دیلِ میئن بکاشته بوبُو، دوزی کؤئنه. ایی هو دنه ایسه که راه میئن بکاشته بوبُو. 20و اما دنه ای که چؤر زمین سر بَکالسه، کسیایسّه که کلامِ أیشتؤنه و اونه درجا ذوق اَمره قبول کؤئنه. 21امّا چونکه خوشِ میئن بنه ندئنه، فقط ایسکالِی دوؤم أبِئنه. ولی وختی کلام واسه، سختی یا آزار بینی، هو دم کِئنه. 22دنه ای که تیفون میئن بکاشته بوبُو، کسییه که کلامِ أیشتؤنه، امّا ایی دنیا دیل نیگرؤنیئن و زرق و برق مال دونیا اونه خفه کؤئنه و بار نَئبِئنه. 23امّا دنه ای که خوروم زمینِ سر بکاشته بوبُو، کسیایسه که، کلامِ أیشتؤنه و اونه فهمنه و تی تی کوئنه، صد، شصت، یا سی برابر بار أبِنه.»

هرزه وشؤنِ حیکایت

24عیسی یکته حیکایت دیگرم ایشؤنه بِه بارده: «آسمؤنِ پادشاهی مرداکیِ مؤنه که خوشِ زمین سر خوروم دنه فوده. 25امّا وختی که اونه نوکرون خوته بُوئن، اونه دشمن بومَه و گندمِ میئن، هرزه وَش بکأشته و بوشو. 26وختی گندم سبز بوُ و خوشه بارده، هرزه وَشم ظاهیرَ بو. 27اربابِ نوکرؤن اونه ورجه بوشُوئن و بوُتن: ”آقا، مگه تو خوروم دنه تی زمین میئن نکاشتبی؟ پس هرزه وَش کورای بومه؟“ 28ارباب جواب بده: ”او دشمنِ کاره.“ نوکرون اونای بپورسئن: ”خوأئنی بشیم و اوشونه جومَه کونیم؟“ 29بوته: ”نه، اگه بخوأین هرزه وشؤن جومَه کونین، امکون دئنه گندمم اوشونه اَمره بنَه جی بکنین. 30بدارین هر دوتّه تا بِئنِ وقت پیلّه بوبؤئن. او زمون اوشونی که محصولِ بینَنِ گونم که اوّل هرزه وشؤنِ جومَه کونَن و دسته بکونَن تا بسوجی. بازین گندومؤنِ جومَه کونَن و بأرن مي تیلمار میئن.“»

خردل دنه و خمیرمایه حیکایت

31عیسی اوشونه یکته حیکایت دیگه بارده: «آسمونِ پادشاهی یکته خردل دنه مؤنه که ینفر اونه ویته و خوشِ زمین میئن بکأشته. 32خردل دنه با اینکه از همتهّ دنه أن کوشتایتره، اما وختی که پیلّه بنه، همتهّ گیاهونای پیلترَ بنه و داری مورسون بنه، جوری که آسمونِ پرنده‌أن هَنن و اونه خالؤنِ میئن فَک چأکوئنَن.»

33عیسی بازین اوشونه بِه یکته حیکایت دیگه بارده. بوته: «آسمونِ پادشاهی خمیرمایه‌اي‌یه مؤنه که یکته زناک اونه ویته و سُه ته پیله کیسه آرد أمره قاطی بوده تا خمیر همه واج بومَه.»

34عیسی هَمهء ایی گبؤنِ حیکایت اَمره جماعت بِه بوته و حقیتن بغیر حیکایت هیچی اوشونه بِه نؤته. 35ایی اتفاق دکته تا پیغمبر کلام به انجوم برسی که بوته بو:

«می دَهنِ حیکایت اَمره بازَ کُوئنَم،

و اوچیزی که از او اوّل دنیا، جابوخورده بومُنسه، گونم.»

هرزه وشؤنِ حیکایتِ وُشکنِئن

36بازین عیسی جمعّیتِ بنه و خونه میئن بوشو. هووخت اونه شاگردؤن اونه ورجه بومئن و بوُتن: «زمینِ هرزه واشؤنِ حیکایتِ أمه به وُئشکَن.»

37عیسی جواب بده: «ینفر که خوروم دنه زمین میئن کارنه، انسونِ ریکاکه. 38زمین، ایی دنیا ایسه و خوروم دنه، آسمؤنِ پادشاهی زاکؤنَن. هرزه وَشؤن، او شرورِ زاکؤنَن. 39و دشمنی که اوشونه کارَنه، ابلیسِ. بِئن وقت، آخرِ زمون و اوشونی که محصول بینَن، فرشته أنایسّن. 40هیطو که هرزه وشؤنِ جومَه کؤنن و آتشه میئن سوجبِنَن، آخر زمؤنم هیطو بنه. 41انسؤنِ ریکه خوشِ فرشتهأنِ سرا دِئنه و اوشؤن هرچی که باعث و بانیِ گوناه بنه و تمؤم بدکارؤنم اونه پادشاهیَ جی جومَه کوئنن. 42و اوشونه تنورِ آتش میئن تؤدِنه، جایی که ونگ زِئنن و گازِ گاز سر سوئنَن. 43هو موقع صالحون خوشؤنِ پئره پادشاهی میئن، آفتاؤ مورسون فوتؤئنَن. هر کس که گوش ایشتؤسنِ دئنه، بشتؤئی.

جا بوخورده گنج حیکایت

44«آسمونِ پادشاهی یکته گنج مورسون ایسه که زمینِ دیلِ میئن جا بوخورده که ینفر اونه پیدا کؤئنه، و هَندِه اونه جا دئنه و ذوقای شنه هرچی که دئنه، فروشنه و او زمینِ هینه.

45«هیطورم آسمونِ پادشاهی تاجریه مؤنه که مرواریدؤن با ارزش دومبال دره. 46پس وختی مروارید خیلی باارزشی پیدا کؤئنه، شنه و اوچیزی که دئنه فروشَنه و او مرواریدِ هینه.

صیادؤن سالی حیکایت

47«و هنده آسمونِ پادشاهی سالیِ مؤئنه که دریا میئن تؤدَه بنه و همه جور ماهی اونه میئن شنه. 48وختی که سالی پورَه بنه، اونه جؤر هَکشنَن. بازین نیشَنن و خورومؤن سبدِ میئن جومَه کؤنن، امّا بدؤن تؤدِنَن. 49آخر زمونَم هیطؤ بنه. فرشتهأن هنن و بدکأرؤنِ درستکارؤن میئنای بیرون هَکشنَن 50و اوشونه تنورِ آتشِ میئن تؤدِنَن، اوره که ونگ زئنن و گازِ گاز سر سوئنَن.»

51بازین عیسی بپورسه: «همه ایی گبون بفَمسین؟» شاگردون جواب بدَئن: «بله!» 52عیسی بفرمأسّه: «پس هر تورات معلم که آسمونِ پادشاهی جی درس بگیری، حیکایت صابخونهیی ایسّه که خوشِ صوندوقَ جی، تازه و کوهنَه چیزون بیرون أبِنه.»

ناصره مردوم بی ایمونی

53وختی عیسی ایی حیکایتونِ تمنه گوده، اورای بوشؤ 54و خوشِ شهر ناصره وگرسه و عبادتگاه میئن مردومِ تعلیم بدا. مردوم ماتَ بوئن و بپورسئن: «ایی مردکای ایجور حکمت و قوت انجومِ معجزات کورای بدست بأرده؟ 55مگه ایی ریکه، او نجّارِ ریکای نیه؟ مگه اینه مئرِ ایسم مریم نیه؟ اینه برأرون یعقوب و یوسف و شمعون و یهودا نیئَن؟ 56مگه اینه خاخورؤن همته امه میئن زیندیگی نوُکئنَن؟ پس ایی چیزؤن کورای بدست بأرده؟» 57پس اوشونه خوش نومَه. امّا عیسی اوشونه بوته: «پیغمبر هیچ جا بی‌حرمت نَبنه، مگر خوشِ شهر و خوش خونه میئن!» 58و عیسی اوره اوشونه بی ایمؤنی وَسه زیاد معجزه نؤده.

Currently Selected:

متّای انجیل 13: EGB

Highlight

Copy