مَرقُس 2
2
عیسی به یه فلجی شفا اَدِت
1بعد اَ چَن رو، وختی عیسی به شهر کَفَرناحوم برگشت، مردم واخبر بودِن که اُ توو لَهَرِن. 2جمعیت گِپی اُجا جمع بودِن، طوری که تا دَمِ درَم جا نَهَستَه، و عیسی کَلُم خدائو به اُشُ تعلیم شَدا. 3همی موکَع، یه عده اَ راه رسیدِن که به یه فلج چهار نُفری، حد عیسی شاوا. 4ولی وا خاطریکه جمعیت زیادَه شُنِتونِست حد عیسی ایبیارِن، پَ سخف بالا سر عیسی شُسِی. وختی سخفُ واز شُکِه، فلجو وا جاگَه ای که روش خوافته، زیر شُفِرِستا. 5وختی عیسی ایمُن اُشُ ایدی به اُ فلجو ایگُفت: «ای چوک، گناهُت بخشیده بو.» 6بعضی اَ معلّموی تورات که اُجا نِشترِن تو دل خو شاگو: 7«به چه ایی مَرد ایطوکا گَپ اَزدِن ایی کُفر اَگُفتِن. کِ جُلَ خدا اِتون گناهُنُ بُبَخشِه؟» 8عیسی همو موکَع در روح خو ایفَهمی که اُشُ توو دلشُ چه اَگذَشتِن و بهشُ ایگو: «بِی چه تو دل خو ایطو اَگُفتین؟ 9گُفتِن کَم یه تا به ایی فلجو آسُنتِرِن، ایکه ”گناهُت بخشیده بودِن،“ یا ایکه ”هُرُس و جاگَه خو بِسَه ئو راه بِرَه“؟ 10ولی وا خاطریکه بُدُنین پُس انسان، رو زمین کُدرَت و اقتدار ایشَه که گناهُنُ بُبَخشِه» عیسی به فلجو ایگو: 11«به تو اَگَم هُرُس، جاگَه خو واگِه و به لَهَر بِرَه!» 12فلجو ووستا و درجا جاگَه خو ایسِی و جلو چِهمُن همه اَ اُجا در بو، طوری که همه تعجب شُکِردَه و خدائو شُکر شُکِه شُگُو: «هیچِوَه همچین چیزی مُندیدَه.»
عیسی جار لاوی اَزَنت
13عیسی یه بار دگه لُو دریاچه رَه. جماعت همه شاهُندَه پهلوش و عیسی تعلیمشُ شَدا. 14موکعی که عیسی اَ اُجا شَگذَشت، به لاوی پُس حَلْفای ایدی که توو دَکّه خراجگیری خو نِشتَه. عیسی شیگو: «دُمبال مه بُدو.» لاوی هم پا بو و دُمبال عیسی رَه.
15وختی که عیسی توو لَهَر لاوی سر سفره نِشتَه، خیلی اَ خراجگیرُ و گناهکارُ با عیسی و شاگردُش سر سفره نِشترِن، چون خیلی اَ اُشُ دُمباله‌رُو عیسی هَستَرِن. 16وختی معلّموی تورات که اَ فرقۀ فَریسی ئَرِن، شُدی که عیسی با گناهکارُ خراجگیرُ جیره اَخارِه، به شاگردُنی شُگُو: «به چه عیسی با خراجگیرُ و گناهکارُ جیره اَخارِه؟» 17وختی عیسی ایی گَپُ شِشنُت به اُشُ ایگو: «مریضُئَن که به طبیب نیاز شُهَستِن، نه سالمُ. مه هُندَم تا به گناهکارُ بگم که توبه بُکنِن نه به صالحُ.»
سؤال دربارۀ روزه
18شاگردویِ یحیی و فَریسیُ روزه هَستَرِن، مردم پهلو عیسی هُندِن و بهش شُگُو: «به چه شاگردویِ یحیی و شاگردویِ فَریسیُ روزه اَگِرِن، ولی شاگردُنِ تو روزه ناگِرِن؟» 19عیسی بهشُ جواب ایدا: «مگه اِبو مهمونوی هِیش تا موکعی که دوماد باهاشُن، روزه بِگِرِن؟ تا وختی دوماد باهاشُن ناتونِن روزه بِگِرِن. 20ولی روزوئی اَتا که دوماد اَ اُشُ گِفتَه اِبو. توو اُ روزُن که اُشُ روزه اَگِرِن.
21«هیچکَ لَته ای که هُوو نَرفتِن و نُوِن به یه جِمه کُنَه پَچ نازَنت. اگه ایی کار بُکنت پَچ اَ جِمه کَنده اِبو، نو اَ کُنَه جدا اِبو و پارگی بدته اِبو. 22هیچکَ شراب تازهُ توو مشکوی کُنَه ناریزِه. اگه ایطوکا بُکنت، چون شراب تازه هِنو گاز ایشَه، مشکُ پاره اَکُنت، و ایطو شراب و مشکُ هر دو تاشُ اَ بین اَرِه. شراب تازه ئو توی مشکوی نو بایه بریزی.»
عیسی صاحب روز شنبه مقدّس
23توو یه تا اَ روزُی شنبه مقدّس یهودیُ، عیسی اَ میون مزرعه ئُوی گندم شَگذَشت و شاگردُش همیطو که شارَه، شروع وا چیدِن سر خوشه ئُوی گندم شُکِه. 24عالموی فرقۀ فَریسی به اُ شاگو: «بیگین به چه شاگردُت کاری که توو روز شنبه روا نین اَکِردَن؟» 25عیسی جواب ایدا: «مگه تا حالا توو تورات تُنَخوندِن که داوود پادشاه وختی که خوش و یارُش محتاج و گُشنه هَستَرِن چی ایکه؟ 26چطوکا اُ توو دورۀ اَبیّاتار که کاهن گِپوئَه، داخل لَهَر خدا بو و نُن تقدیس بودَه ایخا و به یارُن خو هم ایدا، همو نُنی که روا نَن هیچکَ اَ اُ بُخارِت جُلَ کاهنُن معبد.» 27عیسی بهشُ ایگو: «شنبه بِی آدم درست بودِن، نه آدم به شنبه. 28پَ، پُس انسان، حتی صاحب روز شنبه‌اَن.»
Currently Selected:
مَرقُس 2: PES
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company
مَرقُس 2
2
عیسی به یه فلجی شفا اَدِت
1بعد اَ چَن رو، وختی عیسی به شهر کَفَرناحوم برگشت، مردم واخبر بودِن که اُ توو لَهَرِن. 2جمعیت گِپی اُجا جمع بودِن، طوری که تا دَمِ درَم جا نَهَستَه، و عیسی کَلُم خدائو به اُشُ تعلیم شَدا. 3همی موکَع، یه عده اَ راه رسیدِن که به یه فلج چهار نُفری، حد عیسی شاوا. 4ولی وا خاطریکه جمعیت زیادَه شُنِتونِست حد عیسی ایبیارِن، پَ سخف بالا سر عیسی شُسِی. وختی سخفُ واز شُکِه، فلجو وا جاگَه ای که روش خوافته، زیر شُفِرِستا. 5وختی عیسی ایمُن اُشُ ایدی به اُ فلجو ایگُفت: «ای چوک، گناهُت بخشیده بو.» 6بعضی اَ معلّموی تورات که اُجا نِشترِن تو دل خو شاگو: 7«به چه ایی مَرد ایطوکا گَپ اَزدِن ایی کُفر اَگُفتِن. کِ جُلَ خدا اِتون گناهُنُ بُبَخشِه؟» 8عیسی همو موکَع در روح خو ایفَهمی که اُشُ توو دلشُ چه اَگذَشتِن و بهشُ ایگو: «بِی چه تو دل خو ایطو اَگُفتین؟ 9گُفتِن کَم یه تا به ایی فلجو آسُنتِرِن، ایکه ”گناهُت بخشیده بودِن،“ یا ایکه ”هُرُس و جاگَه خو بِسَه ئو راه بِرَه“؟ 10ولی وا خاطریکه بُدُنین پُس انسان، رو زمین کُدرَت و اقتدار ایشَه که گناهُنُ بُبَخشِه» عیسی به فلجو ایگو: 11«به تو اَگَم هُرُس، جاگَه خو واگِه و به لَهَر بِرَه!» 12فلجو ووستا و درجا جاگَه خو ایسِی و جلو چِهمُن همه اَ اُجا در بو، طوری که همه تعجب شُکِردَه و خدائو شُکر شُکِه شُگُو: «هیچِوَه همچین چیزی مُندیدَه.»
عیسی جار لاوی اَزَنت
13عیسی یه بار دگه لُو دریاچه رَه. جماعت همه شاهُندَه پهلوش و عیسی تعلیمشُ شَدا. 14موکعی که عیسی اَ اُجا شَگذَشت، به لاوی پُس حَلْفای ایدی که توو دَکّه خراجگیری خو نِشتَه. عیسی شیگو: «دُمبال مه بُدو.» لاوی هم پا بو و دُمبال عیسی رَه.
15وختی که عیسی توو لَهَر لاوی سر سفره نِشتَه، خیلی اَ خراجگیرُ و گناهکارُ با عیسی و شاگردُش سر سفره نِشترِن، چون خیلی اَ اُشُ دُمباله‌رُو عیسی هَستَرِن. 16وختی معلّموی تورات که اَ فرقۀ فَریسی ئَرِن، شُدی که عیسی با گناهکارُ خراجگیرُ جیره اَخارِه، به شاگردُنی شُگُو: «به چه عیسی با خراجگیرُ و گناهکارُ جیره اَخارِه؟» 17وختی عیسی ایی گَپُ شِشنُت به اُشُ ایگو: «مریضُئَن که به طبیب نیاز شُهَستِن، نه سالمُ. مه هُندَم تا به گناهکارُ بگم که توبه بُکنِن نه به صالحُ.»
سؤال دربارۀ روزه
18شاگردویِ یحیی و فَریسیُ روزه هَستَرِن، مردم پهلو عیسی هُندِن و بهش شُگُو: «به چه شاگردویِ یحیی و شاگردویِ فَریسیُ روزه اَگِرِن، ولی شاگردُنِ تو روزه ناگِرِن؟» 19عیسی بهشُ جواب ایدا: «مگه اِبو مهمونوی هِیش تا موکعی که دوماد باهاشُن، روزه بِگِرِن؟ تا وختی دوماد باهاشُن ناتونِن روزه بِگِرِن. 20ولی روزوئی اَتا که دوماد اَ اُشُ گِفتَه اِبو. توو اُ روزُن که اُشُ روزه اَگِرِن.
21«هیچکَ لَته ای که هُوو نَرفتِن و نُوِن به یه جِمه کُنَه پَچ نازَنت. اگه ایی کار بُکنت پَچ اَ جِمه کَنده اِبو، نو اَ کُنَه جدا اِبو و پارگی بدته اِبو. 22هیچکَ شراب تازهُ توو مشکوی کُنَه ناریزِه. اگه ایطوکا بُکنت، چون شراب تازه هِنو گاز ایشَه، مشکُ پاره اَکُنت، و ایطو شراب و مشکُ هر دو تاشُ اَ بین اَرِه. شراب تازه ئو توی مشکوی نو بایه بریزی.»
عیسی صاحب روز شنبه مقدّس
23توو یه تا اَ روزُی شنبه مقدّس یهودیُ، عیسی اَ میون مزرعه ئُوی گندم شَگذَشت و شاگردُش همیطو که شارَه، شروع وا چیدِن سر خوشه ئُوی گندم شُکِه. 24عالموی فرقۀ فَریسی به اُ شاگو: «بیگین به چه شاگردُت کاری که توو روز شنبه روا نین اَکِردَن؟» 25عیسی جواب ایدا: «مگه تا حالا توو تورات تُنَخوندِن که داوود پادشاه وختی که خوش و یارُش محتاج و گُشنه هَستَرِن چی ایکه؟ 26چطوکا اُ توو دورۀ اَبیّاتار که کاهن گِپوئَه، داخل لَهَر خدا بو و نُن تقدیس بودَه ایخا و به یارُن خو هم ایدا، همو نُنی که روا نَن هیچکَ اَ اُ بُخارِت جُلَ کاهنُن معبد.» 27عیسی بهشُ ایگو: «شنبه بِی آدم درست بودِن، نه آدم به شنبه. 28پَ، پُس انسان، حتی صاحب روز شنبه‌اَن.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company