مَرقُس 12
12
مَثَل باغبُنُویِ شریر
1پَ عیسی با مَثَلُ باهاشُ گَپ ایزَه و ایگو: «یه مَرد باغ انگور ایکاشت و دوری دیوال ایکِشی. اُ یه حوضی به لِه کِردِن انگور و یه برج به پاسبُنی درست ایکه. بعد باغ انگورُ به چَن تا باغبُن اجاره ایدا و خویی به یه مملکت دگه رَه. 2وختی فصل جمع کِردِن انگور بو، یه نوکر حد باغبُنُ ایفِرِستا تا یه خو محصول ازشُ بِگِنت. 3ولی باغبُنُ به اُ نوکر شُگِه، شُزَه و دَس خالی ایشُفِرِستا. 4دومرتبه صاحب باغ یه نوکر دگه حدشُ ایفِرِستا، ولی باغبُنُ سری شُشکَختُ باهاش با زشتی رفتار شُکِه. 5صاحب باغ یه نوکر دگه هم ایفِرِستا، ولی باغبُنُ به اُ هم شُکُشت. و همیطو با خیلیُ دگه هم همیطو رفتار شُکِه؛ به بعضی شُزَه و به بعضی شُکُشت. 6اُ صاحب باغ فَکَه یَک نُفر دگه ایشَستَه که بفرسته و اُ، پُس عزیزشَه. پَ آخِرِسَر به پُسُ خو پهلو باغبُنُ ایفِرِستا و با خوش ایگو: ”به پُسُم احترام اَنوسِن.“ 7ولی باغبُنُ به همدگه شُگُفت: ”ایی میراث بَرِن؛ بیِی بِی اُ ایبُکُشیم تا ارث و میراثی به ما بِرَسه.“ 8پَ به اُ شُگِه، و شُکُشت و اَ باغ انگور دری شُکَردی. 9حالا، صاحب باغ انگور چه اَکُنت؟ اُ اَتاتُ و به باغبُنُ هلاک اَکُنت، باغ انگور رو به کسوی دگه اَسپارِت. 10مگه توو زبور داوود تُنَخوندِن که:
«”همو سنگی که معمارُ رد شُکِه،
سنگ اصلی ساختمُن بودِن.
11خداوند ایی کارُ ایکِردِن
و وا نظرمُ عجیبِن“؟»
12رئیسوی کوم شاواستَه به عیسی بِگِرِن، چون شُفهمی که ایی مَثَلُ راجب اُشُ ایگُفتِن، ولی اَ مردم شاتِرسی؛ پَ به عیسی ول شُکِه و رفتِن.
مالیات دادن به قیصر
13بعد اُشُ به یه عده اَ فَریسیُ و طرفداروی هیرودیس پهلوی عیسی شُفِرِستا تا بِی اُ وا گَپُن خویی توو تله ایبِکَردُنِن. 14اُشُ پهلو عیسی هُندِن و شُگُو: «استاد، اَدونیم که تو آدم درستی و اَ کسی باکی اِتنی، چونکه به ظاهر آدمُ نگاه ناکُنی. بلکه با راستی و درستی راه خدائو تعلیم اَدِی. شرعاً اجازه مُهَه که به امپراطور روم خراج هادِیم؟ بایه خراج هادِیم یا نه؟» 15ولی عیسی که اَ ریاکاری اُشُ خبر ایشَستَه، ایگو: «به چه به مه امتحان نَکِردِین؟ یه دینار بیاری تا بیگینُم.» 16اُشُ هم یه سکه شُوا. عیسی ازشُ ایپُرسی: «نَکش و نُم کِ رو ایی سِکَن؟» اُشُ جواب شُدا: «امپراطور روم.» 17عیسی به اُشُ ایگو: «پَ مال امپراطورُ به امپراطور هادِی و مال خدائو به خدا.» اُشُ اَ گَپُن عیسی بُهتِشُ ایزَه.
صَدّوقیُن دربارۀ زنده بودِن مُردَئُن اَپُرسَن
18بعد عالموی فرقۀ صَدّوقی پهلوی عیسی هُندِن، صَدّوقیُن کبول شُنَهَستَه که مُردَهُ زنده اَبِن. اُشُ اَ عیسی سؤال شُکِه، شُگُو: 19«استاد، موسی پیغُمبَر بِی ما اینِوشتِن که اگه مَردی کاکاش بِمِرِت و اُ کاکاش که مُرد زن ایبَشِت ولی چَک و چوکی اینَبَشِت، اُ مَرد بایه به بیوه کاکا خو بِگِنت تا بِی کاکاش یه نسلی بُنوسِه. 20حالا، هفت تا کاکا هَستَرِن. کاکای اَوِّلی یه زن ایگِفت، و بدون ایکه چَک و چوکی ایبَشِت مُرد. 21پَ کاکا دوّم به اُ بیوه ایگِه، ولی اُ هم بدون ایکه چَک و چوک ایبَشِت مُرد. کاکا سوّم هم همیطو بو. 22همیطو، هیچِتا اَ هفت تا کاکا چَک و چوکی شُنَهَه. آخِرِسَر اُ زِنو هم مُرد. 23حالا، توو روزی که مُردَئُن زنده اَبِن، وختی اُشُ دوبارَه زنده اَبِن اُ زنِ کَم یه تا اَ هفت تا کاکا اِبو؟ چون هر هفت تا کاکا به اُ زِنو شُگِفتَه.»
24عیسی به ایشُ ایگو: «مگه همی سؤالتُ نِشُن نادِه که شما چِکَک اشتباه فکر اَکُنین؟ چون نه اَ نوشته ئُوی مقدّس اَدونین و نه اَ کُدرَتِ خدا خبر تُهَه. 25چون موکعی که مُردَئُن زنده اَبِن، نه زن اَگیرِن و نه شو اَکُنِن؛ بلکه مثه فرشته‌ئُونِ آسَمُن اَبِن. 26دربارۀ زنده بودِن مُردَئُن، مگه توو کتاب موسی پیغُمبَر تُنَخوندِن که توو چیچکای بوته، چطو خدا با موسی گَپ ایزَه و ایگو: ”مه اَم خدای اِبرائیم و خدای اِسحاک و خدای یَعکوب“؟ 27خدا خدای مُردَهُ نَن، بلکه خدای زندئُن. شما کاملاً اشتباه فکر اَکِردِین!»
گَپتِرین حکم
28یه تا اَ معلّموی تورات نِزیک بو و بحث کِردِن اُشُ ئو با همدگه شِشنُت. اُ وختی ایدی که عیسی جواب خُبی بهشُ ایدا، ازش ایپُرسی: «کَم تِی اَ حکمُ، اَ همه مهمتِرِن؟» 29عیسی به اُ ایگو: «مهمترین حکم ایین: ”بِشنُو ای کوم یهود، خداوندْ خدای ما، خداوندْ یکتان. 30به خداوند خدا خو با تَمُنِ دلت و با تَمُنِ جُنِت و با تَمُنِ فکرت و با تَمُنِ کُوّت خو دوست اِتبَشِت.“ 31دوّمین حکم ایین: ”به هَمسادَه خو مثه خوت دوست اِتبَشِت.“ حکمی گَپتِه اَ ایی دو تا حکم نین.» 32اُ معلّم تورات به عیسی ایگو: «خُب اِدگو، استاد! درست اِدگو که خدا یکین و جُلَ اُ خدایی نین، 33و به اُ با تَمُن دل و با تَمُن عکل و با تَمُن کُوّت دوست داشتن، و به هَمسادَه خو مثه خوت دوست داشتن، اَ تَمُن هدیه ئُو و کُربُنیوی تَمُن سوز مهمتِرِن.» 34وختی عیسی ایدی که اُ مَرد عاکلانه جواب ایدا، به اُ ایگو: «تو اَ پادشاهی خدا دور نِهی.» بعد اَ اُ، دگه هیچکَ جرأت اینَکِه اَ عیسی سؤالی بُکنت.
مسیح پُس کِن؟
35موکعی که عیسی توو معبد تعلیم شَدا، ایپُرسی: «چطون که معلّموی تورات اَگَن مسیح موعود پُس داوود پادشاهِن؟ 36خود داوود پادشاه، با الهام روح قدّوس خدا، اعلام ایکه که:
«”خداوند به خداوند مه ایگُفت:
«به دَسِ راستِ مه بِنین
تا اُ وختی که به دشمَنُنِت زیر پات بِکَردُنُم.»“
37اگه داوود خوش، به اُ خداوند اَگِت، پَ چطو مسیح موعود اِتون پُس داوود بَشِت؟» جمعیت زیادی که اُجا هَستَرِن وا خاشی به گَپُنِ عیسی گوش شادا.
اَ معلّموی تورات دور بِشی
38پَ عیسی توو تعلیم خو ایگو: «اَ معلّموی تورات دوری بُکنین، اُشُ دوست شُهَه با عبائُوی بلند راه بِرِن و دوست شُهَه مردم توو کُنچیل و بازار بهشُ سلام بُکنِن، 39دوست شُهَه توو عبادتگاهو بهترین جا شُبَشِت و توو مهمونیُ بالای مجلس بِنینگِن. 40اُشُ اَ یه طَرَه لَهَر بیوه زنُنُ چَپُو اَکُنِن و اَ طَرَه دگه، وا خاطریکه به خوشُ خُب نِشُن هادَن دعائُوی طولانی اَکُنِن. مجازات اُشُ خیلی سخت تِه اِبو.»
هدیۀ بیوه زن
41عیسی رو وا رو اُ جایی نِشتَه که صَندوک معبد اُجائَه و به مردم نگاه شَکِه که پول توو صَندوک شاکَردی. خیلی اَ پولدارُ پول کَلُنی شادا. 42بعد یه بیوه‌زن فَخیر هُند و دو کِنی سکۀ مسی توو صَندوک ایکَردی. 43اُغایه عیسی به شاگردُنِ خو صدا ایکه و بهشُ ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، ایی بیوه‌زن فَخیر اَ همۀ اُشُ که توو صَندوک پول شُکَردی، بِشتِه پول ایدادِن. 44چون اُشُ همه، اَ زیادی مالُ خو شُدا، ولی ایی بیوه زن با نداری خو، هرچه که ایشَستَه، یعنی تَمُن خرجی خو ایدا.»
Currently Selected:
مَرقُس 12: PES
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company
مَرقُس 12
12
مَثَل باغبُنُویِ شریر
1پَ عیسی با مَثَلُ باهاشُ گَپ ایزَه و ایگو: «یه مَرد باغ انگور ایکاشت و دوری دیوال ایکِشی. اُ یه حوضی به لِه کِردِن انگور و یه برج به پاسبُنی درست ایکه. بعد باغ انگورُ به چَن تا باغبُن اجاره ایدا و خویی به یه مملکت دگه رَه. 2وختی فصل جمع کِردِن انگور بو، یه نوکر حد باغبُنُ ایفِرِستا تا یه خو محصول ازشُ بِگِنت. 3ولی باغبُنُ به اُ نوکر شُگِه، شُزَه و دَس خالی ایشُفِرِستا. 4دومرتبه صاحب باغ یه نوکر دگه حدشُ ایفِرِستا، ولی باغبُنُ سری شُشکَختُ باهاش با زشتی رفتار شُکِه. 5صاحب باغ یه نوکر دگه هم ایفِرِستا، ولی باغبُنُ به اُ هم شُکُشت. و همیطو با خیلیُ دگه هم همیطو رفتار شُکِه؛ به بعضی شُزَه و به بعضی شُکُشت. 6اُ صاحب باغ فَکَه یَک نُفر دگه ایشَستَه که بفرسته و اُ، پُس عزیزشَه. پَ آخِرِسَر به پُسُ خو پهلو باغبُنُ ایفِرِستا و با خوش ایگو: ”به پُسُم احترام اَنوسِن.“ 7ولی باغبُنُ به همدگه شُگُفت: ”ایی میراث بَرِن؛ بیِی بِی اُ ایبُکُشیم تا ارث و میراثی به ما بِرَسه.“ 8پَ به اُ شُگِه، و شُکُشت و اَ باغ انگور دری شُکَردی. 9حالا، صاحب باغ انگور چه اَکُنت؟ اُ اَتاتُ و به باغبُنُ هلاک اَکُنت، باغ انگور رو به کسوی دگه اَسپارِت. 10مگه توو زبور داوود تُنَخوندِن که:
«”همو سنگی که معمارُ رد شُکِه،
سنگ اصلی ساختمُن بودِن.
11خداوند ایی کارُ ایکِردِن
و وا نظرمُ عجیبِن“؟»
12رئیسوی کوم شاواستَه به عیسی بِگِرِن، چون شُفهمی که ایی مَثَلُ راجب اُشُ ایگُفتِن، ولی اَ مردم شاتِرسی؛ پَ به عیسی ول شُکِه و رفتِن.
مالیات دادن به قیصر
13بعد اُشُ به یه عده اَ فَریسیُ و طرفداروی هیرودیس پهلوی عیسی شُفِرِستا تا بِی اُ وا گَپُن خویی توو تله ایبِکَردُنِن. 14اُشُ پهلو عیسی هُندِن و شُگُو: «استاد، اَدونیم که تو آدم درستی و اَ کسی باکی اِتنی، چونکه به ظاهر آدمُ نگاه ناکُنی. بلکه با راستی و درستی راه خدائو تعلیم اَدِی. شرعاً اجازه مُهَه که به امپراطور روم خراج هادِیم؟ بایه خراج هادِیم یا نه؟» 15ولی عیسی که اَ ریاکاری اُشُ خبر ایشَستَه، ایگو: «به چه به مه امتحان نَکِردِین؟ یه دینار بیاری تا بیگینُم.» 16اُشُ هم یه سکه شُوا. عیسی ازشُ ایپُرسی: «نَکش و نُم کِ رو ایی سِکَن؟» اُشُ جواب شُدا: «امپراطور روم.» 17عیسی به اُشُ ایگو: «پَ مال امپراطورُ به امپراطور هادِی و مال خدائو به خدا.» اُشُ اَ گَپُن عیسی بُهتِشُ ایزَه.
صَدّوقیُن دربارۀ زنده بودِن مُردَئُن اَپُرسَن
18بعد عالموی فرقۀ صَدّوقی پهلوی عیسی هُندِن، صَدّوقیُن کبول شُنَهَستَه که مُردَهُ زنده اَبِن. اُشُ اَ عیسی سؤال شُکِه، شُگُو: 19«استاد، موسی پیغُمبَر بِی ما اینِوشتِن که اگه مَردی کاکاش بِمِرِت و اُ کاکاش که مُرد زن ایبَشِت ولی چَک و چوکی اینَبَشِت، اُ مَرد بایه به بیوه کاکا خو بِگِنت تا بِی کاکاش یه نسلی بُنوسِه. 20حالا، هفت تا کاکا هَستَرِن. کاکای اَوِّلی یه زن ایگِفت، و بدون ایکه چَک و چوکی ایبَشِت مُرد. 21پَ کاکا دوّم به اُ بیوه ایگِه، ولی اُ هم بدون ایکه چَک و چوک ایبَشِت مُرد. کاکا سوّم هم همیطو بو. 22همیطو، هیچِتا اَ هفت تا کاکا چَک و چوکی شُنَهَه. آخِرِسَر اُ زِنو هم مُرد. 23حالا، توو روزی که مُردَئُن زنده اَبِن، وختی اُشُ دوبارَه زنده اَبِن اُ زنِ کَم یه تا اَ هفت تا کاکا اِبو؟ چون هر هفت تا کاکا به اُ زِنو شُگِفتَه.»
24عیسی به ایشُ ایگو: «مگه همی سؤالتُ نِشُن نادِه که شما چِکَک اشتباه فکر اَکُنین؟ چون نه اَ نوشته ئُوی مقدّس اَدونین و نه اَ کُدرَتِ خدا خبر تُهَه. 25چون موکعی که مُردَئُن زنده اَبِن، نه زن اَگیرِن و نه شو اَکُنِن؛ بلکه مثه فرشته‌ئُونِ آسَمُن اَبِن. 26دربارۀ زنده بودِن مُردَئُن، مگه توو کتاب موسی پیغُمبَر تُنَخوندِن که توو چیچکای بوته، چطو خدا با موسی گَپ ایزَه و ایگو: ”مه اَم خدای اِبرائیم و خدای اِسحاک و خدای یَعکوب“؟ 27خدا خدای مُردَهُ نَن، بلکه خدای زندئُن. شما کاملاً اشتباه فکر اَکِردِین!»
گَپتِرین حکم
28یه تا اَ معلّموی تورات نِزیک بو و بحث کِردِن اُشُ ئو با همدگه شِشنُت. اُ وختی ایدی که عیسی جواب خُبی بهشُ ایدا، ازش ایپُرسی: «کَم تِی اَ حکمُ، اَ همه مهمتِرِن؟» 29عیسی به اُ ایگو: «مهمترین حکم ایین: ”بِشنُو ای کوم یهود، خداوندْ خدای ما، خداوندْ یکتان. 30به خداوند خدا خو با تَمُنِ دلت و با تَمُنِ جُنِت و با تَمُنِ فکرت و با تَمُنِ کُوّت خو دوست اِتبَشِت.“ 31دوّمین حکم ایین: ”به هَمسادَه خو مثه خوت دوست اِتبَشِت.“ حکمی گَپتِه اَ ایی دو تا حکم نین.» 32اُ معلّم تورات به عیسی ایگو: «خُب اِدگو، استاد! درست اِدگو که خدا یکین و جُلَ اُ خدایی نین، 33و به اُ با تَمُن دل و با تَمُن عکل و با تَمُن کُوّت دوست داشتن، و به هَمسادَه خو مثه خوت دوست داشتن، اَ تَمُن هدیه ئُو و کُربُنیوی تَمُن سوز مهمتِرِن.» 34وختی عیسی ایدی که اُ مَرد عاکلانه جواب ایدا، به اُ ایگو: «تو اَ پادشاهی خدا دور نِهی.» بعد اَ اُ، دگه هیچکَ جرأت اینَکِه اَ عیسی سؤالی بُکنت.
مسیح پُس کِن؟
35موکعی که عیسی توو معبد تعلیم شَدا، ایپُرسی: «چطون که معلّموی تورات اَگَن مسیح موعود پُس داوود پادشاهِن؟ 36خود داوود پادشاه، با الهام روح قدّوس خدا، اعلام ایکه که:
«”خداوند به خداوند مه ایگُفت:
«به دَسِ راستِ مه بِنین
تا اُ وختی که به دشمَنُنِت زیر پات بِکَردُنُم.»“
37اگه داوود خوش، به اُ خداوند اَگِت، پَ چطو مسیح موعود اِتون پُس داوود بَشِت؟» جمعیت زیادی که اُجا هَستَرِن وا خاشی به گَپُنِ عیسی گوش شادا.
اَ معلّموی تورات دور بِشی
38پَ عیسی توو تعلیم خو ایگو: «اَ معلّموی تورات دوری بُکنین، اُشُ دوست شُهَه با عبائُوی بلند راه بِرِن و دوست شُهَه مردم توو کُنچیل و بازار بهشُ سلام بُکنِن، 39دوست شُهَه توو عبادتگاهو بهترین جا شُبَشِت و توو مهمونیُ بالای مجلس بِنینگِن. 40اُشُ اَ یه طَرَه لَهَر بیوه زنُنُ چَپُو اَکُنِن و اَ طَرَه دگه، وا خاطریکه به خوشُ خُب نِشُن هادَن دعائُوی طولانی اَکُنِن. مجازات اُشُ خیلی سخت تِه اِبو.»
هدیۀ بیوه زن
41عیسی رو وا رو اُ جایی نِشتَه که صَندوک معبد اُجائَه و به مردم نگاه شَکِه که پول توو صَندوک شاکَردی. خیلی اَ پولدارُ پول کَلُنی شادا. 42بعد یه بیوه‌زن فَخیر هُند و دو کِنی سکۀ مسی توو صَندوک ایکَردی. 43اُغایه عیسی به شاگردُنِ خو صدا ایکه و بهشُ ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، ایی بیوه‌زن فَخیر اَ همۀ اُشُ که توو صَندوک پول شُکَردی، بِشتِه پول ایدادِن. 44چون اُشُ همه، اَ زیادی مالُ خو شُدا، ولی ایی بیوه زن با نداری خو، هرچه که ایشَستَه، یعنی تَمُن خرجی خو ایدا.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company