لوقا 1
1
مقدمه
1عالیجناب تِئوفیلوس: تا الان خیلیُ سعی شُکِردِن اُ چیزُیی که بین ما اِتفاک کَفتِنُ بنویسَن، 2درست همطو که شاگردُنِ عیسی که کَلُمِ خدائو خذمت شاکِه و اَ اَوِّل همۀ ایی اِتفاکُ وا چِهم خو شُدیدَه به ما شُرِسُندِن، 3مه هم که همۀ ایی اِتفاکُ اَ همو اَوِّل تا الان، وا دِکَت جُست و پِی اُمکِردِن، ایطو صلاح اُمدی تا ایی اِتفاکُ با ترتیب بِی شما، بنویسُم، 4تا اَ درستی اُ چیزُیی که واخبر بودِی، مطمئن بِشی.
پیشگویی تولد یحیای تعمیددهنده
5موکعی که هیرودیس، پادشاه یهودیه هَستَه، کاهنی به نُم زکریا زندگی شَکِه. اُ اَ کاهنُن گروه اَبیّا هَستَه. کاهنُ عالموی معبد هَستَرِن. اِلیزابِت زنِ زکریا اَ طِیفه هارون کاهنَ. 6اُشُ دو تاشُ تو چِهم خدا صالح هَستَرِن و همۀ حکمُ و فَرمُنوی خداوندُ بی کم و کاست اَنجُم شادا. 7ولی اُشُ چَک و چوکی شُنَهَه، وا خاطریکه اِلیزابِت نازارَ، و هر دو تاشُ پیر هَستَرِن.
8یه بار که نوبت خذمت گروه زکریا توو معبدهَ، و اُ توو محضر خدا کاهنی شَکِه، 9طِبکِ رسم کاهنُ، کُرعه داخل بودِن به معبدِ خداوند و سوزُندِنِ گِشتَه به نُم اُ کَ. 10موکِع سوزُندِنِ گِشتَه، مردم همه صَرا ووستادَرِن و دعا شاکِه 11یَکهو یه فرشته خداوند، سمتِ راست جائی که گِشتَه شاسوزُند ووستادَه، به زکریا نَمایُن بو. 12زکریا تا به فرشته ایدی پریشون بو و تِرس وا جُنی کَفت. 13ولی فرشته به زکریا ایگو: «زکریا، مَتِرس! وا خاطریکه دعات کبول بودِن، و زَنت اِلیزابِت به تو پُس اَتارِه و تو نُمی یحیی اَنوسی. 14غَرک شادی و خاشی اِبی، و خیلیُ اَ به دنیا هُندِنِ اُ خاش اَبِن. 15چونکه تو چِهمِ خداوند آدم گِپی اِبو. اُ نبایه هیچِوَه به شراب یا عَرَک لُو بِزَنت. حتی اَ موکعی که تو اُشکُمِ مُمِشِن، اَ روح قدّوس خدا پُر اِبو، 16و اُ به خیلیُ اَ چوکُنِ کوم یهود وا طَرَه خداوند، خداشُ بَراَگَردُنه. 17اُ جلوتِه اَ خداوند در روح و کُدرَت الیاس پیغُمبَر اَتات، تا دل بَپ ئُو وا طَرَه چوکُ بَربِگَردُنه، و تا به سرکشُ یاد هادِه مثه جدُشُ به خداوند دوست شُبَشِت و مردمی بَشَن که اَ خدا اَتِرسِن.
18زکریا به فرشته ایگو: «مه اَ کا بُدُنُم؟ چون که مه و زَنُم پیریم.» 19فرشته به اُ جواب ایدا: «مه جبرئیلُم. مه در حضور خدا اِووستُم. و فرستادَه بودَم تا با تو گَپ بِزَنُم و ایی خبر خاشُ وازِت بیارُم. 20بیگین، تو گُنگ اِبی و تا اُ روزی که ایی چیزُ اَنجُم نِبو، تو ناتونی گَپ بِزِنی، چونکه تو گَپوی مه ئو که توو زَمُن خوش اَنجُم اِبو، باور اِتنَکِه.
21مردم منتظر زکریا هَستَرِن و حیرون بودَرِن که به چه ایکَک موندِنی تو معبد طول ایکِشیدَه. 22وختی که زکریا صَرا هُند ایناتونِست که وا مردم گَپ بِزَنت، اُشُ شُفَهمی که اُ توو معبد رؤیا ایدیدِن، وا خاطریکه ایما و اشاره شَکِه و ایناتونِست گَپ بِزَنت. 23وختی که زکریا نوبت خذمتی تَمُن بو، وا لَهَر خو برگشت.
24بعد اَ ایی روزُ، زنی اِلیزابِت اُشکُمی بو و پنج ماه به خویی اَ مردم زَفت شَکِه و شَگُو: 25«توو روزوئی که خداوند به مه نگاه ایکِردِن، ایی کار به مه ایکه تا سرافکندگی مه ئو اَ میونِ مردم واگِرِه.»
پیشگویی تولد عیسی
26وختی که اِلیزابِت شیش ماهه اُشکُمِشَه، جبرئیل فرشته اَ طَرَه خدا به شهر ناصِرَه تو منطکه جلیل فرستادَه بو، 27پهلو یه دُهت باکره ای که نُمی میریَمَ. میریَم نُمزادِ مردی به نُم ایسُف هَستَه. ایسُف اَ طِیفه داوود پادشاهَ. 28فرشته پهلو میریَم هُند و ایگو: «سلام به تو، ای تو که تو چِهمِ خدا عزیزی، خداوند باتون.» 29ولی میریَم اَ اُ چیزی که فرشته ایگو خیلی پریشون بو و با خوش فکر شَزَه که ایی چطوکا سلامیَ. 30فرشته به میریَم ایگُفت: «میریَم، مَتِرس! چونکه توو چِهمِ خدا عزیز بودِی. 31بیگین، تو اُشکُمِت اِبو، پُسی اَتاری و نُمی عیسی اَنوسی. 32اُ شخص گِپی اِبو و پُسِ خدای متعال خونده اِبو. خداوند خدا تخت پادشاهی جَدّی داوودُ به اُ اَدِت. 33اُ تا ابد به کوم یهود که اَ نسل یَعکوبَن حکومت اَکُنت و پادشاهی اُ ابدین.» 34میریَم اَ فرشته ایپُرسی: «ایی چطو ممکنِن چونکه مه باکره اَم.» 35فرشته جواب ایدا: «روح قدّوس خدا بر تو اَتا و کُدرَت خدای متعال بر تو سایه اَکَردُنه. وا ایی خاطر، اُ چوک که وا دنیا اَتا بهش مقدّس و پُسِ خدا اَگَن. 36بیگین، اِلیزابِت که اَ کومُودونتِن، توو پیری اُشکُمِشِن و پُس ایشَه. کسی که ایناتونِست چوک بیارِه، الان شیش ماهِن که اُشکُمِشِن. 37وا خاطریکه به خدا هیچ چیزی غیر ممکن نینِ!» 38میریَم ایگُفت: «بیگین، مه نزیله خداوندُم؛ بُوال هرچه که در مورد مه اِتگُو اِتفاک بِکِت.» و فرشته اَ پهلو میریَم رَه.
میریَم وا دیدِن اِلیزابِت اَرِت
39توو همو روزُ میریَم پا بو و وا شتاب به شهری توو کوهستُنِ یهودیه رَه. 40اُ وا لَهَر زکریا رَه و به اِلیزابِت سلام ایکه. 41وختی اِلیزابِت سلام میریَمُ شِشنُت چوک توو اُشکُمی تکون ایخا و اِلیزابِت اَ روح قدّوس خدا پُر بو. 42اِلیزابِت وا صدای بلند ایگُفت: «اَ میونِ زنُ خدا به تو برکت ایدادِن و به چوکِ توو اُشکُمِت هم برکت ایدادِن! 43مه که بَشُم که مُمِ سرورُم پهلوم بیاد؟ 44چونکه وختی صدای سلام تو وا گوشُم رِسی چوک اَ شادی توو اُشکُمُم تَکون ایخا. 45خوش به حال اُ کسی که باور ایکه، هرچه اَ طَرَه خداوند به اُ گُفتَه بودِن اَنجُم اِبو.
سرود میریَم
46میریَم ایگو:
«جُن مه به خداوند ستایش اَکُنت
47و روح مه در نجات‌دهندم خدا، خاش اِبو.
48چون اُ به حال حَقیر نزیله خو نگاه ایکِردِن،
وا خاطریکه، اَ ایی به بعد همۀ نَسلُ به مه اَگَن، ایی همو کِسین که خدا به اُ برکت ایدادِن.
49چون اُ که خدای کادِرِن،
کاروی گِپی به مه ایکِردِن. نُم اُ قدّوسِن.
50اُ به تَمُن اُشُویی که اَزِش اَتِرسَن، نسل وا نسل رحمت اَکُنت.
51اُ دَسُ خو با کُدرَت دراز ایکِردِن،
و به کسوئی که توو نیت ئُوی دلشُ مغرورَن، پخش و پلا ایکِردِن؛
52اُ به کُدرَتمندُ اَ تختشُ زیر ایواردِن
و به اُشُویی که افتاده‌اَن سربلند ایکِردِن؛
53اُ به گُشنه‌ئُون وا چیزُی خُب سیر ایکِردِن
ولی به پولدارُ دَس خالی ایفِرِستادِن.
54اُ رحمت خو وا یاد اَتارِه،
و به خادمُ خو، یعنی کوم خویی کمک ایکِردِن.
55همطو که به جدمُ، اِبرائیم و نسل اُ
وعده ایدادَه که تا ابد ایطو بُکنت.»
56میریَم تقریباً سه ماه پهلو اِلیزابِت مُند و بعد به لَهَر خو برگشت.
تولد یحیی تعمیددهنده
57وختی موکِع زادمُنِ اِلیزابِت بو، یه پُس وا دنیا ایوا. 58وختی که هَمسادَئُن و کومودونی شُشنُت خداوند چه رحمت گَپی به اِلیزابِت ایکِردِن، وا اُ شادی شُکِه.
59و توو روز هشتم، اُشُ هُندِن تا به چوک سُنَّت بُکنِن و شاواستَه که نُم بَپی زکریا رو اُ بُنوسِن، 60ولی مُمِش ایگو: «نه؛ نُمی بایه یحیی بَشِت.» 61مردم به اِلیزابِت شُگُفت: «توو کومودونِتُ کسی به ایی نُم نِبودِن.» 62و اُشُ به بَپ چوک اشاره شُکِه و اَزی شُپُرسی که شَوات نُم چوک چه بُنوسِه. 63زکریا یه تا تخته بِی نِوِشتِن ایخواست، اینِوشت: «نُم اُ یحیان و هَمَشُ تعجب شُکِه!» 64همو موکَع، لُو و زَبُنی واز بو و به خدا حمد و ثنا ایکه. 65همۀ هَمسادَه‌ئُش تِرسیدَن. و توو تَمُن کوهستُن یهودیه در مورد تَمُن ایی چیزُ گَپ شازَه. 66و تَمُن کسوئی که ایی گَپُنُ شاشنُوت تو دل خو شاگو که: «ایی چوک چطو آدمی اِبو؟» چونکه دَسِ خداوند وا اُ هَستَه.
نبوّت زکریا
67بَپ چوک زکریا، اَ روح قدّوس خدا پُر بو و نبوّت ایکه و ایگو:
68«ستایش بر خداوند بَشِت، خدای کومِمُ،
چونکه اُ به کمک کوم خو هُندِن و آزادی اُشُ ایخریدِن.
69اُ اَ نسل خادم خو داوود پادشاه به ما نجات دهندۀ کِوی ایفِرِستادِن،
70همطو که اَ کِدیم
اَ زَبُن پیغُمبَرونِ مقدّس خو وعده ایدادِن،
71که به ما اَ دشمَنُمُ
و اَ دَسِ تَمُن کسوئی که اَ ما نفرت شُهَستِن، نجات اَدِت؛
72تا اُ رحمتی که به جدُمُ وعده ایدادَه نِشُن هادِه
و عهد مقدّس خو وا یاد بیارِه؛
73همو کَسَمیُ که
اُ به جدِمُ اِبرائیم ایخا؛
74که به ما، اَ دَسِ دشمَنُمُ نجات هادِه،
اَنجُم اَدِت، تا بدون تِرس به اُ خذمت بُکنیم،
75همۀ روزُی زندگیمُ وا قدّوسیت و صالحی توو محضر خدا.
76و تو، ای چوک، پیغُمبَر خدای متعال خونده اِبی
به چه که جلوتِه اَ خداوند حرکت اَکُنی تا راهُ بِی اُ آماده بُکنی،
77تا به کوم اُ یاد هادِی نجات توو ایین که،
اَ گناهُنِشُ، بخشیده بَشِن.
78ایشُ همه وا خاطر رحمت بی حد خدامُن.
به همی زودیُ اَفتُوِ صُحب اَ بالائُو در اَتا.
79تا به اُشُویی که توو تُریکی و سایۀ مرگ نِشتَن، نور هادِه
و کَدَموی مائو به راه صُل راهبِری بُکنت.»
80و اُ چوک گَپ بو و در روح، کِوی شِبو و تا اُ روز که به خوش به کوم یهود نِشُن هادِه، توو لَردِکی زندگی شَکِه.
Currently Selected:
لوقا 1: PES
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company
لوقا 1
1
مقدمه
1عالیجناب تِئوفیلوس: تا الان خیلیُ سعی شُکِردِن اُ چیزُیی که بین ما اِتفاک کَفتِنُ بنویسَن، 2درست همطو که شاگردُنِ عیسی که کَلُمِ خدائو خذمت شاکِه و اَ اَوِّل همۀ ایی اِتفاکُ وا چِهم خو شُدیدَه به ما شُرِسُندِن، 3مه هم که همۀ ایی اِتفاکُ اَ همو اَوِّل تا الان، وا دِکَت جُست و پِی اُمکِردِن، ایطو صلاح اُمدی تا ایی اِتفاکُ با ترتیب بِی شما، بنویسُم، 4تا اَ درستی اُ چیزُیی که واخبر بودِی، مطمئن بِشی.
پیشگویی تولد یحیای تعمیددهنده
5موکعی که هیرودیس، پادشاه یهودیه هَستَه، کاهنی به نُم زکریا زندگی شَکِه. اُ اَ کاهنُن گروه اَبیّا هَستَه. کاهنُ عالموی معبد هَستَرِن. اِلیزابِت زنِ زکریا اَ طِیفه هارون کاهنَ. 6اُشُ دو تاشُ تو چِهم خدا صالح هَستَرِن و همۀ حکمُ و فَرمُنوی خداوندُ بی کم و کاست اَنجُم شادا. 7ولی اُشُ چَک و چوکی شُنَهَه، وا خاطریکه اِلیزابِت نازارَ، و هر دو تاشُ پیر هَستَرِن.
8یه بار که نوبت خذمت گروه زکریا توو معبدهَ، و اُ توو محضر خدا کاهنی شَکِه، 9طِبکِ رسم کاهنُ، کُرعه داخل بودِن به معبدِ خداوند و سوزُندِنِ گِشتَه به نُم اُ کَ. 10موکِع سوزُندِنِ گِشتَه، مردم همه صَرا ووستادَرِن و دعا شاکِه 11یَکهو یه فرشته خداوند، سمتِ راست جائی که گِشتَه شاسوزُند ووستادَه، به زکریا نَمایُن بو. 12زکریا تا به فرشته ایدی پریشون بو و تِرس وا جُنی کَفت. 13ولی فرشته به زکریا ایگو: «زکریا، مَتِرس! وا خاطریکه دعات کبول بودِن، و زَنت اِلیزابِت به تو پُس اَتارِه و تو نُمی یحیی اَنوسی. 14غَرک شادی و خاشی اِبی، و خیلیُ اَ به دنیا هُندِنِ اُ خاش اَبِن. 15چونکه تو چِهمِ خداوند آدم گِپی اِبو. اُ نبایه هیچِوَه به شراب یا عَرَک لُو بِزَنت. حتی اَ موکعی که تو اُشکُمِ مُمِشِن، اَ روح قدّوس خدا پُر اِبو، 16و اُ به خیلیُ اَ چوکُنِ کوم یهود وا طَرَه خداوند، خداشُ بَراَگَردُنه. 17اُ جلوتِه اَ خداوند در روح و کُدرَت الیاس پیغُمبَر اَتات، تا دل بَپ ئُو وا طَرَه چوکُ بَربِگَردُنه، و تا به سرکشُ یاد هادِه مثه جدُشُ به خداوند دوست شُبَشِت و مردمی بَشَن که اَ خدا اَتِرسِن.
18زکریا به فرشته ایگو: «مه اَ کا بُدُنُم؟ چون که مه و زَنُم پیریم.» 19فرشته به اُ جواب ایدا: «مه جبرئیلُم. مه در حضور خدا اِووستُم. و فرستادَه بودَم تا با تو گَپ بِزَنُم و ایی خبر خاشُ وازِت بیارُم. 20بیگین، تو گُنگ اِبی و تا اُ روزی که ایی چیزُ اَنجُم نِبو، تو ناتونی گَپ بِزِنی، چونکه تو گَپوی مه ئو که توو زَمُن خوش اَنجُم اِبو، باور اِتنَکِه.
21مردم منتظر زکریا هَستَرِن و حیرون بودَرِن که به چه ایکَک موندِنی تو معبد طول ایکِشیدَه. 22وختی که زکریا صَرا هُند ایناتونِست که وا مردم گَپ بِزَنت، اُشُ شُفَهمی که اُ توو معبد رؤیا ایدیدِن، وا خاطریکه ایما و اشاره شَکِه و ایناتونِست گَپ بِزَنت. 23وختی که زکریا نوبت خذمتی تَمُن بو، وا لَهَر خو برگشت.
24بعد اَ ایی روزُ، زنی اِلیزابِت اُشکُمی بو و پنج ماه به خویی اَ مردم زَفت شَکِه و شَگُو: 25«توو روزوئی که خداوند به مه نگاه ایکِردِن، ایی کار به مه ایکه تا سرافکندگی مه ئو اَ میونِ مردم واگِرِه.»
پیشگویی تولد عیسی
26وختی که اِلیزابِت شیش ماهه اُشکُمِشَه، جبرئیل فرشته اَ طَرَه خدا به شهر ناصِرَه تو منطکه جلیل فرستادَه بو، 27پهلو یه دُهت باکره ای که نُمی میریَمَ. میریَم نُمزادِ مردی به نُم ایسُف هَستَه. ایسُف اَ طِیفه داوود پادشاهَ. 28فرشته پهلو میریَم هُند و ایگو: «سلام به تو، ای تو که تو چِهمِ خدا عزیزی، خداوند باتون.» 29ولی میریَم اَ اُ چیزی که فرشته ایگو خیلی پریشون بو و با خوش فکر شَزَه که ایی چطوکا سلامیَ. 30فرشته به میریَم ایگُفت: «میریَم، مَتِرس! چونکه توو چِهمِ خدا عزیز بودِی. 31بیگین، تو اُشکُمِت اِبو، پُسی اَتاری و نُمی عیسی اَنوسی. 32اُ شخص گِپی اِبو و پُسِ خدای متعال خونده اِبو. خداوند خدا تخت پادشاهی جَدّی داوودُ به اُ اَدِت. 33اُ تا ابد به کوم یهود که اَ نسل یَعکوبَن حکومت اَکُنت و پادشاهی اُ ابدین.» 34میریَم اَ فرشته ایپُرسی: «ایی چطو ممکنِن چونکه مه باکره اَم.» 35فرشته جواب ایدا: «روح قدّوس خدا بر تو اَتا و کُدرَت خدای متعال بر تو سایه اَکَردُنه. وا ایی خاطر، اُ چوک که وا دنیا اَتا بهش مقدّس و پُسِ خدا اَگَن. 36بیگین، اِلیزابِت که اَ کومُودونتِن، توو پیری اُشکُمِشِن و پُس ایشَه. کسی که ایناتونِست چوک بیارِه، الان شیش ماهِن که اُشکُمِشِن. 37وا خاطریکه به خدا هیچ چیزی غیر ممکن نینِ!» 38میریَم ایگُفت: «بیگین، مه نزیله خداوندُم؛ بُوال هرچه که در مورد مه اِتگُو اِتفاک بِکِت.» و فرشته اَ پهلو میریَم رَه.
میریَم وا دیدِن اِلیزابِت اَرِت
39توو همو روزُ میریَم پا بو و وا شتاب به شهری توو کوهستُنِ یهودیه رَه. 40اُ وا لَهَر زکریا رَه و به اِلیزابِت سلام ایکه. 41وختی اِلیزابِت سلام میریَمُ شِشنُت چوک توو اُشکُمی تکون ایخا و اِلیزابِت اَ روح قدّوس خدا پُر بو. 42اِلیزابِت وا صدای بلند ایگُفت: «اَ میونِ زنُ خدا به تو برکت ایدادِن و به چوکِ توو اُشکُمِت هم برکت ایدادِن! 43مه که بَشُم که مُمِ سرورُم پهلوم بیاد؟ 44چونکه وختی صدای سلام تو وا گوشُم رِسی چوک اَ شادی توو اُشکُمُم تَکون ایخا. 45خوش به حال اُ کسی که باور ایکه، هرچه اَ طَرَه خداوند به اُ گُفتَه بودِن اَنجُم اِبو.
سرود میریَم
46میریَم ایگو:
«جُن مه به خداوند ستایش اَکُنت
47و روح مه در نجات‌دهندم خدا، خاش اِبو.
48چون اُ به حال حَقیر نزیله خو نگاه ایکِردِن،
وا خاطریکه، اَ ایی به بعد همۀ نَسلُ به مه اَگَن، ایی همو کِسین که خدا به اُ برکت ایدادِن.
49چون اُ که خدای کادِرِن،
کاروی گِپی به مه ایکِردِن. نُم اُ قدّوسِن.
50اُ به تَمُن اُشُویی که اَزِش اَتِرسَن، نسل وا نسل رحمت اَکُنت.
51اُ دَسُ خو با کُدرَت دراز ایکِردِن،
و به کسوئی که توو نیت ئُوی دلشُ مغرورَن، پخش و پلا ایکِردِن؛
52اُ به کُدرَتمندُ اَ تختشُ زیر ایواردِن
و به اُشُویی که افتاده‌اَن سربلند ایکِردِن؛
53اُ به گُشنه‌ئُون وا چیزُی خُب سیر ایکِردِن
ولی به پولدارُ دَس خالی ایفِرِستادِن.
54اُ رحمت خو وا یاد اَتارِه،
و به خادمُ خو، یعنی کوم خویی کمک ایکِردِن.
55همطو که به جدمُ، اِبرائیم و نسل اُ
وعده ایدادَه که تا ابد ایطو بُکنت.»
56میریَم تقریباً سه ماه پهلو اِلیزابِت مُند و بعد به لَهَر خو برگشت.
تولد یحیی تعمیددهنده
57وختی موکِع زادمُنِ اِلیزابِت بو، یه پُس وا دنیا ایوا. 58وختی که هَمسادَئُن و کومودونی شُشنُت خداوند چه رحمت گَپی به اِلیزابِت ایکِردِن، وا اُ شادی شُکِه.
59و توو روز هشتم، اُشُ هُندِن تا به چوک سُنَّت بُکنِن و شاواستَه که نُم بَپی زکریا رو اُ بُنوسِن، 60ولی مُمِش ایگو: «نه؛ نُمی بایه یحیی بَشِت.» 61مردم به اِلیزابِت شُگُفت: «توو کومودونِتُ کسی به ایی نُم نِبودِن.» 62و اُشُ به بَپ چوک اشاره شُکِه و اَزی شُپُرسی که شَوات نُم چوک چه بُنوسِه. 63زکریا یه تا تخته بِی نِوِشتِن ایخواست، اینِوشت: «نُم اُ یحیان و هَمَشُ تعجب شُکِه!» 64همو موکَع، لُو و زَبُنی واز بو و به خدا حمد و ثنا ایکه. 65همۀ هَمسادَه‌ئُش تِرسیدَن. و توو تَمُن کوهستُن یهودیه در مورد تَمُن ایی چیزُ گَپ شازَه. 66و تَمُن کسوئی که ایی گَپُنُ شاشنُوت تو دل خو شاگو که: «ایی چوک چطو آدمی اِبو؟» چونکه دَسِ خداوند وا اُ هَستَه.
نبوّت زکریا
67بَپ چوک زکریا، اَ روح قدّوس خدا پُر بو و نبوّت ایکه و ایگو:
68«ستایش بر خداوند بَشِت، خدای کومِمُ،
چونکه اُ به کمک کوم خو هُندِن و آزادی اُشُ ایخریدِن.
69اُ اَ نسل خادم خو داوود پادشاه به ما نجات دهندۀ کِوی ایفِرِستادِن،
70همطو که اَ کِدیم
اَ زَبُن پیغُمبَرونِ مقدّس خو وعده ایدادِن،
71که به ما اَ دشمَنُمُ
و اَ دَسِ تَمُن کسوئی که اَ ما نفرت شُهَستِن، نجات اَدِت؛
72تا اُ رحمتی که به جدُمُ وعده ایدادَه نِشُن هادِه
و عهد مقدّس خو وا یاد بیارِه؛
73همو کَسَمیُ که
اُ به جدِمُ اِبرائیم ایخا؛
74که به ما، اَ دَسِ دشمَنُمُ نجات هادِه،
اَنجُم اَدِت، تا بدون تِرس به اُ خذمت بُکنیم،
75همۀ روزُی زندگیمُ وا قدّوسیت و صالحی توو محضر خدا.
76و تو، ای چوک، پیغُمبَر خدای متعال خونده اِبی
به چه که جلوتِه اَ خداوند حرکت اَکُنی تا راهُ بِی اُ آماده بُکنی،
77تا به کوم اُ یاد هادِی نجات توو ایین که،
اَ گناهُنِشُ، بخشیده بَشِن.
78ایشُ همه وا خاطر رحمت بی حد خدامُن.
به همی زودیُ اَفتُوِ صُحب اَ بالائُو در اَتا.
79تا به اُشُویی که توو تُریکی و سایۀ مرگ نِشتَن، نور هادِه
و کَدَموی مائو به راه صُل راهبِری بُکنت.»
80و اُ چوک گَپ بو و در روح، کِوی شِبو و تا اُ روز که به خوش به کوم یهود نِشُن هادِه، توو لَردِکی زندگی شَکِه.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company