حزقیال 46
46
فرمانروا و جشن‌ها
1خداوند متعال چنین می‌گوید: «دروازۀ شرقی حیاط درونی باید شش روز هفته بسته باشد ولی در روز سَبَّت و در روز جشن ماه نو باز باشد. 2فرمانروا از حیاط خارجی از راه دروازه، داخل اتاق ورودی شود و در کنار چهارچوب دروازه بایستد، در‌حالی‌که کاهنان مراسم قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های مشارکت و سلامتی او را به‌جا می‌آورند. آنجا در آستانۀ دروازه، مراسم ستایش را انجام دهد و سپس از آنجا خارج شود. دروازه نباید تا شامگاه بسته شود. 3در روزهای سَبَّت و جشن ماه نو، همۀ مردم نیز در برابر دروازه سجده کنند و خدا را ستایش نمایند. 4در روز سَبَّت، فرمانروا شش برّه و یک قوچ بدون عیب برای قربانی سوختنی به خداوند تقدیم کند. 5با قوچ چهارده کیلوگرم آرد و برای هر برّه هراندازه که دوست دارد، آرد بیاورد و برای هر چهارده کیلوگرم آرد باید سه لیتر روغن زیتون بیاورد. 6در جشن ماه نو، یک گاو نر جوان، شش برّه و یک قوچ بدون عیب تقدیم کند. 7با هر گاو و قوچ چهارده کیلوگرم آرد و برای هر برّه هرآنچه که فرمانروا می‌خواهد آرد هدیه کند و با هر چهارده کیلوگرم آرد، سه لیتر روغن زیتون هدیه کند. 8فرمانروا باید از اتاق ورودی از راهی که وارد شده بود، خارج گردد.
9«هنگامی‌که مردم در جشن‌ها برای ستایش خداوند می‌آیند، هر‌کس که از دروازۀ شمالی وارد شود، باید از دروازۀ جنوبی خارج شود و هر‌کس از دروازۀ جنوبی وارد شود، باید از دروازۀ شمالی خارج گردد. ایشان نباید از دروازه‌ای که وارد شدند، بازگردند بلکه از روبه‌رو خارج شوند. 10فرمانروا باید با مردم وارد شود و هنگامی‌که ایشان خارج می‌شوند، بازگردد. 11در جشن‌ها و روزهای معیّن‌شده، برای هر گاو و هر قوچ چهارده کیلوگرم هدایای آردی و برای هر برّه هر چقدر که شخص می‌خواهد هدایای آردی تقدیم شود، و در ازای هر چهارده کیلوگرم آرد، سه لیتر روغن زیتون تقدیم شود.
12«هنگامی‌که فرمانروا می‌خواهد داوطلبانه به خداوند قربانی بدهد، چه قربانی سوختنی یا قربانی سلامتی، دروازۀ شرقی به حیاط درونی برای او باز می‌شود. او باید قربانی‌های خود را مانند روز سَبَّت تقدیم کند و هنگامی‌که خارج می‌شود، باید دروازه را پشت سر او ببندند.»
هدایای روزانه
13خداوند می‌گوید: «هر روز باید یک برّۀ بدون عیب برای قربانی سوختنی جهت خداوند قربانی کنید. این قربانی باید هر روز تقدیم شود. 14همچنین هر روز صبح باید دو کیلوگرم هدیهٔ غلّات و یک لیتر روغن زیتون اهدا شود. قوانین این قربانی همیشگی خواهد بود. 15برّه، هدیهٔ غلّات و روغن زیتون باید در هر سحرگاه برای همیشه به خداوند تقدیم شود.»
فرمانروا و زمین
16خداوند متعال می‌گوید: «هرگاه فرمانروا قطعه زمینی را که به او تعلّق دارد به یکی از پسرانش هدیه کند، آن زمین جزء املاک خانوادگی به آن پسر تعلّق خواهد داشت. 17امّا اگر فرمانروا از زمین خود به کسانی که به او خدمت می‌کنند، بدهد، هنگامی‌که سال یوبیل#46:17 هر پنجاه سال یک‌بار اسرائیلیان می‌بایست کسانی را که به‌خاطر قرض‌هایشان به بردگی گرفته بودند آزاد کنند؛ آن‌ها همچنین می‌بایست هر زمینی را که به‌خاطر پس‌دادن قرض‌ها فروخته شده بود به صاحبان اصلی و یا وارثین‌شان پس بدهند. فرارسد، زمین به فرمانروا تعلّق خواهد گرفت و فقط او و پسرانش می‌توانند به‌صورت دائمی مالک زمین باشند. 18فرمانروا نباید املاک مردم را از ایشان بگیرد. هر ملکی را که به پسرانش می‌دهد، باید از سهم خودش باشد تا با گرفتن زمین از قوم من، به ایشان ظلم نکند.»
آشپزخانۀ معبدِ بزرگ
19سپس آن مرد مرا از طریق دری که پهلوی دروازه بود به اتاق‌های قسمت شمالی که مخصوص کاهنان بود، برد؛ در آنجا مکانی را در انتهای قسمت غربی حیاط درونی، به اتاق ورودی که به‌طرف اتاق‌هایی که در آن‌ها به‌سوی شمال باز می‌شود، برد. این اتاق‌های مقدّس برای کاهنان است. او به قسمت غربی اتاق اشاره کرد. 20او گفت: «اینجا مکانی است که کاهنان گوشت قربانی گناه و جبران خطا را می‌جوشانند و هدایای غلّات را می‌پزند تا چیز مقدّسی به حیاط خارجی حمل نشود تا مردم با لمس آن صدمه نبینند.»
21آنگاه آن مرد مرا به حیاط بیرونی برد و چهارگوشۀ آن را به من نشان داد. در هر گوشه آن، حیاط کوچکی بود 22به درازای بیست متر و پهنای پانزده متر. همۀ این حیاط‌ها یک اندازه بودند. 23دورتادور، در درون چهار صحن، طاقچه‌هایی بود و زیر طاقچه‌ها، دورتادور، اجاق‌هایی برای پخت‌و‌پز قرار داشتند. 24آن مرد به من گفت: «اینجا آشپزخانه‌ای است که خادمان معبد بزرگ گوشت قربانی اهدایی مردم را در آن می‌پزند.»
Currently Selected:
حزقیال 46: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
