حزقیال 45
45
ناحیهٔ مقدّس خداوند
1هنگامی‌که زمین‌ها را به‌عنوان میراث بین طایفه‌های اسرائیل تقسیم می‌کنید، یک قسمت باید به‌عنوان ناحیهٔ مقدّس برای خداوند باشد. درازای آن دوازده و نیم کیلومتر و پهنای آن ده کیلومتر باشد. تمام این زمین مقدّس خواهد بود. 2در این ناحیه مربّعی به ضلع دویست و پنجاه متر برای معبدِ بزرگ و در اطراف این مربّع، فضایی باز به پهنای بیست و پنج متر خواهد بود. 3نیمی از این ناحیهٔ مقدّس قسمتی به درازای دوازده و نیم کیلومتر و پهنای پنج کیلومتر معبد بزرگ را دربر خواهد گرفت و مقدّس‌ترین مکان خواهد بود. 4این قسمتِ مقدّسِ سرزمین خواهد بود و برای کاهنانی که خداوند را در معبدِ بزرگ خدمت می‌کنند، در نظر گرفته شده است. در این زمین خانه‌های ایشان و معبدِ بزرگ خواهد بود. 5نیم دیگر این زمین به لاویانی که در معبدِ بزرگ کار می‌کنند، تعلّق دارد. در آنجا شهرهایی برای سکونت ایشان خواهد بود.
6در کنار ناحیهٔ مقدّس، قسمتی به درازای شانزده کیلومتر و پهنای تقریباً سه کیلومتر برای سکونت مردم دیگر اسرائیل خواهد بود.
زمین برای فرمانروا
7همچنین زمینی برای فرمانروای سرزمین در نظر گرفته شود. از مرز غربی ناحیهٔ مقدّس به‌طرف غرب تا دریای مدیترانه و از مشرق تا مرز شرقی و درازای آن به‌اندازۀ درازای سرزمین یکی از طایفه‌های قوم اسرائیل باشد. 8این قسمت، سهم فرمانروای سرزمین اسرائیل است تا دیگر مردم را سرکوب نکند و بگذارد تا بقیّۀ زمین‌ها به طایفه‌های اسرائیل متعلّق باشد.
قوانین برای فرمانروا
9خداوند متعال می‌گوید: «ای زمامداران اسرائیل، شما مدّت‌ها است که گناه ورزیده‌اید! از خشونت و سرکوب مردم دست بردارید. آنچه را درست و عادلانه است، انجام دهید. شما هرگز نباید مردم مرا از زمین خود بیرون کنید.» خداوند متعال چنین سخن می‌گوید.
10«همه باید از وزنه و اندازه‌های دقیق استفاده کنید.
11«ایفَه که پیمانۀ موّاد خشک و بَت که پیمانه‌ٔ مایعات است، به یک اندازه باشد. حومِر واحد اندازه‌گیری است. پس اندازه‌ها به‌این‌ترتیب باشد:
«یک حومِر مساوی ده ایفَه مساوی ده بَت
12«واحدهای اندازه‌گیری از این قرار می‌باشند:
بیست گراه مساوی یک تکّه نقره،
و شصت تکّه نقره مساوی یک منا می‌باشد.
13-15«مقدار هدایایی که تقدیم می‌کنید به‌این‌ترتیب باشد:
یک شصتم محصول جو و گندمی را که برداشت می‌کنید.
یک صدم روغن زیتونی که از درختان زیتون به دست می‌آورید.
از هر دویست گوسفند، یک گوسفند از چراگاه‌های اسرائیل.
«این‌ها هدایای غلّه و قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های مشارکت و سلامتی هستند که مردم اسرائیل باید برای کفّارۀ گناهان خود بیاورند.» خداوند متعال چنین سخن می‌گوید.
16«همۀ مردم اسرائیل باید هدایای خود را به فرمانروای اسرائیل بدهند. 17این مسئولیّت او خواهد بود که قربانی‌های سوختنی، هدایای غلّه و هدیۀ نوشیدنی را برای همۀ قوم اسرائیل در جشن‌های ماه نو و سَبَّت و دیگر جشن‌ها فراهم آورد. او باید هدایای قربانی گناه، هدایای غلّه، قربانی سوختنی و قربانی‌های مشارکت و سلامتی را برای کفّارۀ گناهان قوم اسرائیل تهیّه کند.»
جشن‌ها
(خروج 12:1-20؛ لاویان 23:33-43)
18خداوند متعال می‌گوید: «در نخستین روزِ نخستین ماه سال، باید گاو نر بی‌عیبی را برای پاکسازی معبد بزرگ قربانی کنید. 19کاهن مقداری از خون قربانی گناه را بردارد و بر معبدِ بزرگ و به چهار شاخ قربانگاه و بر پایه‌های دروازه‌های ورودی حیاط بپاشد. 20در روز هفتم ماه نیز برای هر‌کس که ناخواسته یا از روی نادانی گناه کرده باشد، همین کار را انجام دهید، بدین‌سان معبدِ بزرگ را پاک نگاه می‌دارید.
21«در چهاردهمین روز نخستین ماه، عید فِصَح را آغاز خواهید کرد. به مدّت هفت روز همه نان بدون خمیرمایه خواهند خورد. 22در روز اوّل برگزاری جشن، فرمانروا باید گاو نری را برای گناهانِ خود و مردم دیگر قربانی کند. 23در مدّت هفت روز جشن، او باید هفت گاو نر و هفت قوچ بدون عیب برای قربانی سوختنی قربانی کند و همچنین هر روز یک بُز نر برای قربانی گناه تقدیم کند. 24در ازای هر گاو نر و قوچی که قربانی می‌شود، باید چهارده کیلوگرم آرد و چهار لیتر روغن زیتون اهدا کند.
25«در روز پانزدهم ماه هفتم سال، در عید خیمه‌ها که به مدّت هفت روز برگزار می‌شود، فرمانروا باید مانند این‌ها قربانی گناه، قربانی سوختنی، هدایای آردی و روغن را فراهم کند.»
Currently Selected:
حزقیال 45: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
حزقیال 45
45
ناحیهٔ مقدّس خداوند
1هنگامی‌که زمین‌ها را به‌عنوان میراث بین طایفه‌های اسرائیل تقسیم می‌کنید، یک قسمت باید به‌عنوان ناحیهٔ مقدّس برای خداوند باشد. درازای آن دوازده و نیم کیلومتر و پهنای آن ده کیلومتر باشد. تمام این زمین مقدّس خواهد بود. 2در این ناحیه مربّعی به ضلع دویست و پنجاه متر برای معبدِ بزرگ و در اطراف این مربّع، فضایی باز به پهنای بیست و پنج متر خواهد بود. 3نیمی از این ناحیهٔ مقدّس قسمتی به درازای دوازده و نیم کیلومتر و پهنای پنج کیلومتر معبد بزرگ را دربر خواهد گرفت و مقدّس‌ترین مکان خواهد بود. 4این قسمتِ مقدّسِ سرزمین خواهد بود و برای کاهنانی که خداوند را در معبدِ بزرگ خدمت می‌کنند، در نظر گرفته شده است. در این زمین خانه‌های ایشان و معبدِ بزرگ خواهد بود. 5نیم دیگر این زمین به لاویانی که در معبدِ بزرگ کار می‌کنند، تعلّق دارد. در آنجا شهرهایی برای سکونت ایشان خواهد بود.
6در کنار ناحیهٔ مقدّس، قسمتی به درازای شانزده کیلومتر و پهنای تقریباً سه کیلومتر برای سکونت مردم دیگر اسرائیل خواهد بود.
زمین برای فرمانروا
7همچنین زمینی برای فرمانروای سرزمین در نظر گرفته شود. از مرز غربی ناحیهٔ مقدّس به‌طرف غرب تا دریای مدیترانه و از مشرق تا مرز شرقی و درازای آن به‌اندازۀ درازای سرزمین یکی از طایفه‌های قوم اسرائیل باشد. 8این قسمت، سهم فرمانروای سرزمین اسرائیل است تا دیگر مردم را سرکوب نکند و بگذارد تا بقیّۀ زمین‌ها به طایفه‌های اسرائیل متعلّق باشد.
قوانین برای فرمانروا
9خداوند متعال می‌گوید: «ای زمامداران اسرائیل، شما مدّت‌ها است که گناه ورزیده‌اید! از خشونت و سرکوب مردم دست بردارید. آنچه را درست و عادلانه است، انجام دهید. شما هرگز نباید مردم مرا از زمین خود بیرون کنید.» خداوند متعال چنین سخن می‌گوید.
10«همه باید از وزنه و اندازه‌های دقیق استفاده کنید.
11«ایفَه که پیمانۀ موّاد خشک و بَت که پیمانه‌ٔ مایعات است، به یک اندازه باشد. حومِر واحد اندازه‌گیری است. پس اندازه‌ها به‌این‌ترتیب باشد:
«یک حومِر مساوی ده ایفَه مساوی ده بَت
12«واحدهای اندازه‌گیری از این قرار می‌باشند:
بیست گراه مساوی یک تکّه نقره،
و شصت تکّه نقره مساوی یک منا می‌باشد.
13-15«مقدار هدایایی که تقدیم می‌کنید به‌این‌ترتیب باشد:
یک شصتم محصول جو و گندمی را که برداشت می‌کنید.
یک صدم روغن زیتونی که از درختان زیتون به دست می‌آورید.
از هر دویست گوسفند، یک گوسفند از چراگاه‌های اسرائیل.
«این‌ها هدایای غلّه و قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های مشارکت و سلامتی هستند که مردم اسرائیل باید برای کفّارۀ گناهان خود بیاورند.» خداوند متعال چنین سخن می‌گوید.
16«همۀ مردم اسرائیل باید هدایای خود را به فرمانروای اسرائیل بدهند. 17این مسئولیّت او خواهد بود که قربانی‌های سوختنی، هدایای غلّه و هدیۀ نوشیدنی را برای همۀ قوم اسرائیل در جشن‌های ماه نو و سَبَّت و دیگر جشن‌ها فراهم آورد. او باید هدایای قربانی گناه، هدایای غلّه، قربانی سوختنی و قربانی‌های مشارکت و سلامتی را برای کفّارۀ گناهان قوم اسرائیل تهیّه کند.»
جشن‌ها
(خروج 12:1-20؛ لاویان 23:33-43)
18خداوند متعال می‌گوید: «در نخستین روزِ نخستین ماه سال، باید گاو نر بی‌عیبی را برای پاکسازی معبد بزرگ قربانی کنید. 19کاهن مقداری از خون قربانی گناه را بردارد و بر معبدِ بزرگ و به چهار شاخ قربانگاه و بر پایه‌های دروازه‌های ورودی حیاط بپاشد. 20در روز هفتم ماه نیز برای هر‌کس که ناخواسته یا از روی نادانی گناه کرده باشد، همین کار را انجام دهید، بدین‌سان معبدِ بزرگ را پاک نگاه می‌دارید.
21«در چهاردهمین روز نخستین ماه، عید فِصَح را آغاز خواهید کرد. به مدّت هفت روز همه نان بدون خمیرمایه خواهند خورد. 22در روز اوّل برگزاری جشن، فرمانروا باید گاو نری را برای گناهانِ خود و مردم دیگر قربانی کند. 23در مدّت هفت روز جشن، او باید هفت گاو نر و هفت قوچ بدون عیب برای قربانی سوختنی قربانی کند و همچنین هر روز یک بُز نر برای قربانی گناه تقدیم کند. 24در ازای هر گاو نر و قوچی که قربانی می‌شود، باید چهارده کیلوگرم آرد و چهار لیتر روغن زیتون اهدا کند.
25«در روز پانزدهم ماه هفتم سال، در عید خیمه‌ها که به مدّت هفت روز برگزار می‌شود، فرمانروا باید مانند این‌ها قربانی گناه، قربانی سوختنی، هدایای آردی و روغن را فراهم کند.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023