حزقیال 44
44
دروازۀ بسته
1آنگاه او مرا به دروازۀ شرقی حیاط بیرونی معبدِ بزرگ رهبری کرد. دروازه بسته بود. 2خداوند به من گفت: «این دروازه بسته خواهد ماند و هرگز باز نخواهد شد. هیچ‌کس از آن وارد نخواهد شد، زیرا یَهْوه، خدای اسرائیل از آن وارد شده، بنابراین بسته خواهد ماند. 3تنها پادشاه می‌تواند به آنجا برای خوردن غذای مقدّس در حضور من برود. او باید برای داخل و خارج شدن در آستانۀ دروازه از در انتهای اتاق ورودی استفاده کند.»
مقرّرات پذیرش به معبدِ بزرگ
4آنگاه آن مرد مرا از دروازۀ شمالی به روبه‌روی معبدِ بزرگ آورد. چون به آن‌سو نگاه کردم، دیدم که معبدِ بزرگ خداوند از نور درخشان حضور خدا پُر شده است. با صورت خود را به خاک انداختم. 5خداوند به من گفت: «ای انسان فانی، به آنچه که می‌بینی و می‌شنوی توجّه کن! من به تو مقرّرات و آیین‌های معبدِ بزرگ را می‌گویم. دقّت کن که چه کسانی می‌توانند به معبدِ بزرگ وارد شوند و چه کسانی اجازه ندارند.
6«به مردم سرکش اسرائیل بگو که من، خداوند متعال، دیگر کارهای پلیدی را که تاکنون انجام داده‌اند، تحمّل نخواهم کرد. 7ایشان با آوردن بیگانگان نامختون به معبد بزرگ در زمان تقدیم قربانی چربی و خون به من، آنجا را آلوده کرده‌اند. قوم من با کردارهای پلید خود پیمان مرا شکسته‌اند. 8آن‌ها انجام مراسم مقدّس در معبدِ بزرگ را به عهده نگرفته‌اند، بلکه درعوض، بیگانگان را مأمور آن کرده‌اند.
9«من، خداوند متعال، اعلام می‌کنم که هیچ بیگانۀ نامختونی، چه در جسم چه در قلب، اجازهٔ داخل شدن به معبد مرا ندارد.»
لاویان صلاحیّت کهانت را ندارند
10خداوند به من گفت: «من لاویانی را که همراه دیگر مردم اسرائیل مرا ترک کردند تا بُت‌پرستی کنند، مجازات می‌کنم. 11ایشان می‌توانند مسئول دروازه‌ها و انجام خدمات در معبدِ بزرگ باشند و می‌توانند حیواناتی را که مردم برای قربانی سوختنی می‌آورند ذبح کنند و باید برای خدمت مردم آماده باشند. 12ولی چون با انجام مراسم بُت‌پرستی برای مردم اسرائیل ایشان را به گناه کشاندند، من، خداوند متعال، سوگند می‌خورم که ایشان را مجازات کنم. 13ایشان نباید به من نزدیک شوند و مرا در مقام کاهن خدمت کنند و به هدایای مقدّس و اشیایی که مقدّس هستند، نزدیک نشوند، بلکه آن‌ها باید شرمساری خود را تحمّل کنند و به سزای کردارهای پلید خود برسند. 14بااین‌وجود، ایشان را برای سرپرستی معبدِ بزرگ و انجام کارهای آن و کارهای لازمی که باید انجام شوند، می‌گمارم.»
کاهنان
15یَهْوه خدا می‌گوید: «امّا لاویان کاهن که از خاندان صادوق هستند، هنگامی‌که بقیّۀ قوم اسرائیل از من روی گرداندند، مرا با وفاداری در معبدِ بزرگ خدمت کردند. بنابراین اکنون ایشان کسانی هستند که مرا خدمت خواهند کرد و در حضور من قربانی چربی و خون را تقدیم خواهند نمود. 16فقط ایشان وارد معبدِ بزرگ خواهند شد و در قربانگاه خدمت خواهند کرد و مراسم نیایش را انجام خواهند داد. 17هنگامی‌که وارد دروازۀ حیاط درونی می‌شوند، باید لباس کتانی به تن کنند و در هنگام خدمت در حیاط درونی یا معبدِ بزرگ نباید لباس پشمی به تن داشته باشند. 18برای این‌که عرق نکنند، باید دستار و زیرلباسی نخی بدون کمربند بپوشند. 19پیش از این‌که ایشان به حیاط بیرونی، آنجا که مردم هستند بروند، نخست باید لباس‌های کار خود را از تن در‌آورده و در اتاق‌های مقدّس بگذارند. ایشان باید جامۀ دیگری به تن کنند تا لباس‌های مقدّس ایشان به مردم صدمه‌ای نزند.
20«کاهنان نباید موی سَرخود را بتراشند و یا موی بلند داشته باشند، بلکه باید آن را کوتاه نگه دارند. 21کاهنان نباید پیش از رفتن به حیاط داخلی شراب بنوشند. 22هیچ کاهنی نباید با زن بیوه و مطلقه‌ای ازدواج کند، بلکه باید با دختر باکره‌ای از قوم اسرائیل یا با بیوۀ کاهن دیگری ازدواج کند.
23«کاهنان باید به قوم من فرق بین مقدّس و غیرمقدّس و فرق بین پاکی و ناپاکی را بیاموزند. 24هنگامی‌که منازعه‌ای پیش می‌آید، کاهنان باید به‌عنوان قاضی عمل کرده مطابق قوانین من داوری و قضاوت نمایند. ایشان باید جشن‌های مرا مطابق احکام و آیین‌های من برگزار کنند و روز سَبَّت مرا مقدّس نگه دارند.
25«کاهن نباید با لمس جسد ناپاک گردد، مگر این‌که جنازۀ پدرش، مادرش، خواهری که شوهر نکرده و یا برادرش باشد. 26پس از این‌که دوباره پاک شد، باید هفت روز صبر کند 27و سپس وارد حیاط درونی معبدِ بزرگ شود و برای پاکی خود قربانی تقدیم کند تا دوباره بتواند در معبدِ بزرگ خدمت کند.» خداوند متعال چنین سخن می‌گوید.
28«مقام کهانت، میراثی است که من به کاهنان داده‌ام. ایشان نباید در سرزمین اسرائیل ملکی داشته باشند؛ من دارایی ایشان هستم. 29هدایای غلّه، قربانی گناه و جبران خطا خوراک کاهنان خواهد بود و آنچه که قوم اسرائیل برای من می‌آورند، از آن کاهنان خواهد بود. 30بهترین نوبر محصولات و هرچه به من تقدیم می‌شود، به کاهنان تعلّق دارد. هرگاه مردم نان می‌پزند، اوّلین نان را باید به‌عنوان هدیه به کاهنان بدهند تا برکت من برخانه‌های ایشان باشد. 31کاهنان نباید هیچ پرنده یا حیوانی را که با مرگ طبیعی مُرده باشد و یا به‌وسیلهٔ حیوانی دیگر کشته شده باشد، بخورند.»
Currently Selected:
حزقیال 44: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
حزقیال 44
44
دروازۀ بسته
1آنگاه او مرا به دروازۀ شرقی حیاط بیرونی معبدِ بزرگ رهبری کرد. دروازه بسته بود. 2خداوند به من گفت: «این دروازه بسته خواهد ماند و هرگز باز نخواهد شد. هیچ‌کس از آن وارد نخواهد شد، زیرا یَهْوه، خدای اسرائیل از آن وارد شده، بنابراین بسته خواهد ماند. 3تنها پادشاه می‌تواند به آنجا برای خوردن غذای مقدّس در حضور من برود. او باید برای داخل و خارج شدن در آستانۀ دروازه از در انتهای اتاق ورودی استفاده کند.»
مقرّرات پذیرش به معبدِ بزرگ
4آنگاه آن مرد مرا از دروازۀ شمالی به روبه‌روی معبدِ بزرگ آورد. چون به آن‌سو نگاه کردم، دیدم که معبدِ بزرگ خداوند از نور درخشان حضور خدا پُر شده است. با صورت خود را به خاک انداختم. 5خداوند به من گفت: «ای انسان فانی، به آنچه که می‌بینی و می‌شنوی توجّه کن! من به تو مقرّرات و آیین‌های معبدِ بزرگ را می‌گویم. دقّت کن که چه کسانی می‌توانند به معبدِ بزرگ وارد شوند و چه کسانی اجازه ندارند.
6«به مردم سرکش اسرائیل بگو که من، خداوند متعال، دیگر کارهای پلیدی را که تاکنون انجام داده‌اند، تحمّل نخواهم کرد. 7ایشان با آوردن بیگانگان نامختون به معبد بزرگ در زمان تقدیم قربانی چربی و خون به من، آنجا را آلوده کرده‌اند. قوم من با کردارهای پلید خود پیمان مرا شکسته‌اند. 8آن‌ها انجام مراسم مقدّس در معبدِ بزرگ را به عهده نگرفته‌اند، بلکه درعوض، بیگانگان را مأمور آن کرده‌اند.
9«من، خداوند متعال، اعلام می‌کنم که هیچ بیگانۀ نامختونی، چه در جسم چه در قلب، اجازهٔ داخل شدن به معبد مرا ندارد.»
لاویان صلاحیّت کهانت را ندارند
10خداوند به من گفت: «من لاویانی را که همراه دیگر مردم اسرائیل مرا ترک کردند تا بُت‌پرستی کنند، مجازات می‌کنم. 11ایشان می‌توانند مسئول دروازه‌ها و انجام خدمات در معبدِ بزرگ باشند و می‌توانند حیواناتی را که مردم برای قربانی سوختنی می‌آورند ذبح کنند و باید برای خدمت مردم آماده باشند. 12ولی چون با انجام مراسم بُت‌پرستی برای مردم اسرائیل ایشان را به گناه کشاندند، من، خداوند متعال، سوگند می‌خورم که ایشان را مجازات کنم. 13ایشان نباید به من نزدیک شوند و مرا در مقام کاهن خدمت کنند و به هدایای مقدّس و اشیایی که مقدّس هستند، نزدیک نشوند، بلکه آن‌ها باید شرمساری خود را تحمّل کنند و به سزای کردارهای پلید خود برسند. 14بااین‌وجود، ایشان را برای سرپرستی معبدِ بزرگ و انجام کارهای آن و کارهای لازمی که باید انجام شوند، می‌گمارم.»
کاهنان
15یَهْوه خدا می‌گوید: «امّا لاویان کاهن که از خاندان صادوق هستند، هنگامی‌که بقیّۀ قوم اسرائیل از من روی گرداندند، مرا با وفاداری در معبدِ بزرگ خدمت کردند. بنابراین اکنون ایشان کسانی هستند که مرا خدمت خواهند کرد و در حضور من قربانی چربی و خون را تقدیم خواهند نمود. 16فقط ایشان وارد معبدِ بزرگ خواهند شد و در قربانگاه خدمت خواهند کرد و مراسم نیایش را انجام خواهند داد. 17هنگامی‌که وارد دروازۀ حیاط درونی می‌شوند، باید لباس کتانی به تن کنند و در هنگام خدمت در حیاط درونی یا معبدِ بزرگ نباید لباس پشمی به تن داشته باشند. 18برای این‌که عرق نکنند، باید دستار و زیرلباسی نخی بدون کمربند بپوشند. 19پیش از این‌که ایشان به حیاط بیرونی، آنجا که مردم هستند بروند، نخست باید لباس‌های کار خود را از تن در‌آورده و در اتاق‌های مقدّس بگذارند. ایشان باید جامۀ دیگری به تن کنند تا لباس‌های مقدّس ایشان به مردم صدمه‌ای نزند.
20«کاهنان نباید موی سَرخود را بتراشند و یا موی بلند داشته باشند، بلکه باید آن را کوتاه نگه دارند. 21کاهنان نباید پیش از رفتن به حیاط داخلی شراب بنوشند. 22هیچ کاهنی نباید با زن بیوه و مطلقه‌ای ازدواج کند، بلکه باید با دختر باکره‌ای از قوم اسرائیل یا با بیوۀ کاهن دیگری ازدواج کند.
23«کاهنان باید به قوم من فرق بین مقدّس و غیرمقدّس و فرق بین پاکی و ناپاکی را بیاموزند. 24هنگامی‌که منازعه‌ای پیش می‌آید، کاهنان باید به‌عنوان قاضی عمل کرده مطابق قوانین من داوری و قضاوت نمایند. ایشان باید جشن‌های مرا مطابق احکام و آیین‌های من برگزار کنند و روز سَبَّت مرا مقدّس نگه دارند.
25«کاهن نباید با لمس جسد ناپاک گردد، مگر این‌که جنازۀ پدرش، مادرش، خواهری که شوهر نکرده و یا برادرش باشد. 26پس از این‌که دوباره پاک شد، باید هفت روز صبر کند 27و سپس وارد حیاط درونی معبدِ بزرگ شود و برای پاکی خود قربانی تقدیم کند تا دوباره بتواند در معبدِ بزرگ خدمت کند.» خداوند متعال چنین سخن می‌گوید.
28«مقام کهانت، میراثی است که من به کاهنان داده‌ام. ایشان نباید در سرزمین اسرائیل ملکی داشته باشند؛ من دارایی ایشان هستم. 29هدایای غلّه، قربانی گناه و جبران خطا خوراک کاهنان خواهد بود و آنچه که قوم اسرائیل برای من می‌آورند، از آن کاهنان خواهد بود. 30بهترین نوبر محصولات و هرچه به من تقدیم می‌شود، به کاهنان تعلّق دارد. هرگاه مردم نان می‌پزند، اوّلین نان را باید به‌عنوان هدیه به کاهنان بدهند تا برکت من برخانه‌های ایشان باشد. 31کاهنان نباید هیچ پرنده یا حیوانی را که با مرگ طبیعی مُرده باشد و یا به‌وسیلهٔ حیوانی دیگر کشته شده باشد، بخورند.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023