ΨΑΛΜΟΙ 73 [72]
73 [72]
ΒΙΒΛΙΟ ΤΡΙΤΟ
(Ψλ 73–89)
Όταν φαίνεται πως οι κακοί σε όλα πετυχαίνουν
1Ψαλμός του Ασάφ.
Πόσο καλός είν’ ο Θεός για τον Ισραήλ,
για όσους έχουν καθαρή καρδιά!
2Ωστόσο θα κλονίζονταν, παρά λίγο,
τα πόδια μου·
λίγο ακόμη και θα γλίστραγαν τα βήματά μου.
3Γιατί τους αλαζόνες ζήλεψα,
την ευτυχία βλέποντας των ασεβών.
4Αυτοί δεν δοκιμάζουν λύπες!
Κι είναι όλο υγεία κι ευεξία το σώμα τους.
5Οι μόχθοι των θνητών
σ’ εκείνους δεν υπάρχουν·
σκληρά δεν τιμωρούνται
καθώς οι άλλοι άνθρωποι.
6Για τούτο στο λαιμό τους
σαν περιδέραιο φορούν την έπαρση·
και σαν χιτώνας τούς σκεπάζει η αδικία.
7Απ’ την αναισθησία πηγάζει η κακία τους
και φαίνονται οι αμαρτωλές επιθυμίες της καρδιάς τους.
8Ειρωνεύονται τους άλλους, εγκωμιάζουν το κακό,
με αναίδεια μιλάνε κι απειλητικά.
9Ως και τους ουρανούς τούς έπιασαν στο στόμα τους,
κι η γλώσσα τους τη γη σαρώνει.
10Για τούτο ξεστρατίζει του Θεού ο λαός
και σ’ αυτούς βρίσκει
ικανοποίηση η δίψα τους.
11Και λένε: «Πώς θα το ξέρει ο Θεός;»
Κι ακόμη λένε: «Τάχα λαβαίνει γνώση ο Ύψιστος;»
12Να, αυτοί είναι οι ασεβείς
και οι αιώνια αμέριμνοι:
Αυξάνουνε σε δύναμη.
13Άραγε άσκοπα καθάρισα, Κύριε, την καρδιά μου
κι έπλυνα τα χέρια μου
για να δείξω την αθωότητά μου;
14Τιμωρημένος ήμουν κάθε μέρα·
και παιδευόμουν τα πρωινά.
15Αν συλλογιόμουν: «Θα μιλήσω σαν κι αυτούς»,
τη γενιά τότε των παιδιών σου
θα την πρόδινα.
16Προσπάθησα το θέμα αυτό να το σκεφτώ
και να το καταλάβω,
αλλά στα μάτια μου φαινόταν πράγμα δύσκολο·
17ωσότου μπήκα στο άγιο του Θεού
και κατανόησα ποιο θα είν’ το τέλος τους.
18Αχ, τους έβαλες, αλήθεια, σ’ έδαφος ολισθηρό,
τους έκανες να πέσουν σε ερείπια.
19Πώς έγιναν σε μια στιγμή συντρίμμια!
Χάθηκαν κι είχαν τέλος τρομερό.
20Σαν τ’ όνειρο που χάνεται στο ξύπνημα,
έτσι θα εξαφανίσεις, Κύριε, την εικόνα τους,
όταν θα επέμβεις.
21Όσο καιγόταν η καρδιά μου,
και στα νεφρά μου πόνοι μ’ έσφαζαν,
22ήμουν ανόητος
και τίποτα δεν καταλάβαινα·
στεκόμουνα μπροστά σου σαν το ζώο.
23Ωστόσο, εγώ πάντα κοντά σου βρίσκομαι
και με κρατάς απ’ το δεξί μου χέρι.
24Με τις δικές σου συμβουλές με οδηγείς,
κοντά στη δόξα σου με παίρνεις.
25Ποιον άλλον έχω, αν όχι εσένανε, στον ουρανό;
Τι άλλο ακόμα να ποθήσω πάνω στη γη
αφού έχω εσένα;
26Η σάρκα μου εξαντλήθηκε, το ίδιο κι η καρδιά μου
μα της καρδιάς μου βράχος
και μερίδα μου, ο Θεός
για τους αιώνες θα ’ναι.
27Γιατί να, καταστρέφονται
όσοι από σένα ξεμακραίνουν·
τους εξοντώνεις όλους αυτούς
που σου είναι άπιστοι.
28Αλλά εγώ, να προσηλώνομαι στο Θεό,
αυτή ’ναι η ευτυχία μου·
την ελπίδα μου απόθεσα στον Κύριο και Θεό,
όλα για να εξιστορώ τα θαυμαστά σου τα έργα.
Currently Selected:
ΨΑΛΜΟΙ 73 [72]: TGVD
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.