1
خداوند ادوم را مجازات می کند
1خداوند متعال سرنوشت آیندۀ ادوم را در رؤیائی به عوبَدیا نشان داد.
از جانب خداوند قاصدی با این پیام پیش اقوام جهان فرستاده شده است: «برای جنگ با ادوم آماده شوید!» 2خداوند به ادوم می فرماید: «من ترا در بین ملل دنیا خوار و ضعیف می سازم. 3تکبر و غرورت ترا گمراه کرده است. تو چون بر صخره های بلند ساکن هستی و جایت بر فراز کوه ها است، بخود می بالی و با غرور می گوئی: «کیست که بتواند دست دراز کند و مرا پائین آورد؟» 4اگر مانند عقاب در اوج آسمان پرواز کنی و آشیانه ات را در بین ستارگان بسازی، من ترا فرود می آورم.
5اگر دزدی در شب بخانه ای وارد شود، فقط چیزی را می برد که به آن ضرورت دارد، و اگر انگور چین برای چیدن انگور بیاید، مقداری از انگور را بجا می گذارد، اما دشمنان تو ترا بکلی غارت و نابود می کنند. 6ای اولادۀ عیسو، وقتی دشمنان بیایند، تمام ثروتت را به یغما می برند. 7متحدینت به تو خیانت کردند و ترا از کشورت بیرون راندند. کسانی که با تو در صلح بودند بر تو غلبه یافتند و دوستانی که نمکِ ترا خوردند برایت دام گستردند و می گویند: «کجاست آنهمه عقل و خِرَد او؟»»
8خداوند می فرماید: «در آن روز ادوم را مجازات می کنم. تمام اشخاص دانا را از سرزمینش نابود می سازم و همه حکیمانش را از بین می برم. 9جنگجویان شجاعِ تیمان هراسان می شوند و تمام سربازان ادوم بقتل می رسند.
دلیل مجازات ادوم
10بخاطر ظلمی که در حق برادرانت، یعنی اولادۀ یعقوب کردی با رسوائی و برای همیشه نابود می شوی. 11در آن روزی که دشمنان به دروازه های شان داخل شدند و بیگانگان مال دارائی اورشلیم را بین خود تقسیم کردند و با خود بردند، تو به یکسو ایستادی و تماشا کردی. 12تو نباید از بدبختی برادرانت خوش شوی، در روز مصیبت قوم یهودا خوشحالی کنی و در هنگام غم و اندوه به آن ها بخندی. 13تو در روز سختی قوم برگزیدۀ من با غرور به دروازه های شهر داخل نشو، در روز مصیبت آن ها ثروت شان را غارت منما و از غم آن ها خوشی نکن. 14بر سر چهار راه ایستاده نشو، تا آنهائی را که می خواهند فرار کنند گرفتار کنی و در آن روز مصیبت آن ها را به دست دشمنان تسلیم نکن.
مجازات قومها
15زیرا روز خداوند برای تمام اقوام نزدیک است. طبق عمل و کردارت با تو رفتار می کنم. آنچه را داده ای واپس می گیری. 16قوم برگزیدۀ من بر کوه مقدس از جام تلخ مجازات نوشیدند، اما به کام اقوام دیگر تلختر از آن ریخته می شود. آن ها آن را می نوشند و از بین می روند.
پیروزی اسرائیل
17اما قوم اسرائیل بر کوه مقدس من، در صَهیون، پناه می برند و آن سرزمین را که میراث اجداد شان است تصاحب می کنند. 18خاندان یعقوب و یوسف مانند آتش، ادوم را می سوزاند و اثری از قوم ادوم باقی نمی ماند. این را من، خداوند می گویم. 19مردم از سمت جنوب یهودا، ادوم را تصرف می کنند. اهالی جلگه های غربی، فلسطین را اشغال می نمایند، قوم اسرائیل سرزمین افرایم و سامره را و قبیلۀ بنیامین جِلعاد را به دست می آورند. 20تبعیدشدگان از شمال اسرائیل بر می گردند و فینیقیه را تا زَرِفت در قسمت شمال، متصرف می شوند. تبعیدشدگان اورشلیم که در ساردِس صغیر بسر می برند، به وطن خود مراجعت کرده شهرهای جنوب را اشغال می کنند. 21پیروزمندان به کوه صَهیون برآمده، بر کوه عیسو «سرزمین ادوم» داوری می کنند و پادشاهی از آن خداوند است.»
