ගීතාවලිය 77:1-20

කෑ ගසා මම දෙවියන්වහන්සේට හඬ ගසමි; උන්වහන්සේ මට කන්දෙන සේක. කරදර අසීරුතාහි දී මම ස්වාමින් සෙවීමි; රැයේදී වෙහෙස නො බලා, මම දෑත දිගු කර ගෙන සිටියෙමි, එහෙත් මට සැනසිල්ලක් ලැබුණේ නැත. අහෝ දෙවියන්වහන්ස මම, ඔබ සිහි කරමින්, කෙඳිරි ගෑවෙමි; මම ඕනෑකමින් සිතා බැලුවෙමි; එවිට මගේ ආත්ම ශක්තිය පිරිහී යන්නට විය. සෙලා නිදන පිණිස දෑස පියාගන්නට ඔබ මට ඉඩ නො දුන් සේක; මට කතා කරගන්නටවත් නො හැකි විය. යටගිය දවස් ගැන මම සිතුවෙමි, ඈත අතීත අවුරුදු ගැන කල්පනා කළෙමි. රැයේදී මම මගේ ගීත සිහි කළෙමි. මගේ හදින් ඕනෑකමින් සිතා බැලූ මම මෙසේ විමසීමි: “ස්වාමින් සදහට ම ප්‍රතික්ෂේප කරන සේක් ද? යළි කිසි දින එතුමාණෝ කරුණා නො කරන සේක් ද? එතුමන්ගේ නොමියෙන පෙම සදහට ම අතුරුදහන් වී ද? එතුමන්ගේ පොරොන්දු සැම කලට ම ඇනහිටියේ ද? දයා පෑමට දෙවියන්වහන්සේට අමතක වී ද? එතුමෝ කෝපයෙන් තම අනුකම්පාව යටපත් කළ සේක් ද?” සෙලා එවිට මම කතා කොට, “මට වේදනා දෙන්නේ මෙය වේ: මහෝත්තමයාණන්ගේ දකුණත පෙර තිබූ අයුරු නො වේ” යි කීවෙමි. ස්වාමින්වහන්සේගේ ක්‍රියා ගැන මම සිහි කරන්නෙමි; සැබවින් ම ඈත අතීතයේ ඔබ සිදු කළ හාස්කම් ගැන මම සිහි කරන්නෙමි. ඔබ සිදු කළ සියලු දේ මම මෙනෙහි කරන්නෙමි, ඔබගේ සියලු බලවත් ක්‍රියා කල්පනාවට ගන්නෙමි. අහෝ දෙවියන්වහන්ස, ඔබගේ මාර්ග ශුද්ධ ය; අපගේ දෙවියන්වහන්සේ මෙන් උතුම් අන් කවර දෙවියන් ද? ඔබවහන්සේ හාස්කම් කරන දෙවියන්වහන්සේ ය; ජනයා අතරේ ඔබ, ඔබගේ බලය විදහා දක්වන සේක. ඔබගේ බලවත් හස්තයෙන් ඔබ, ඔබගේ ජනයා වන යාකොබ්ගෙන් ද යෝසෙප්ගෙන් ද පැවත එන්නන් මුදන සේක. සෙලා ජල කඳන් ඔබ දුටු විට, අහෝ දෙවියන්වහන්ස, ජල කඳන් ඔබ දුටු කල ඇඹරුණේ ය; මහා ගැඹුර ගැහෙන්නට වන්නේ ය. වලාකුළු ජලය වැගිරවී ය, අහස ගිගුරුම් හඬින් රැව් දුන්නේ ය; ඔබගේ විදුලි, හී මෙන් ඒ මේ අත විහිදිණි. සුළි සුළඟ මැද්දේ ඔබගේ හෙණ හඬ ඇසිණ, ඔබගේ විදුලියෙන් ලොවට ම එළිය විහිදිණ; පොළොව වෙවුලා දෙදරිණ. ඔබගේ අඩි පාර, මුහුද ඔස්සේ විය, ඔබගේ මාවත මහා සාගර ජලය ඔස්සේ ගිය නමුදු, ඔබගේ පියසටහන් දක්නට නො විණි. මෝසෙස්ගේ ද ආරොන්ගේ ද අත යටතේ බැටළු රැළක් පරිදි, ඔබ, ඔබගේ ජනයාට මග පෙන් වූ සේක.