මීකා 7:1-10

අහෝ, මගේ කාලකණ්ණිකමෙක මහත! ගිම්හාන පලතුරු නෙළා ගෙන ගිය පසු, මිදි නෙළා ගත් පසු, මට දැනෙන්නේ, කන්නට එක පොකුරක් ඉතිරි ව නැති තත්වයකට මා පත් ව ඇති සෙයකි. මා ආශා කරන නාඹුල් අත්තික්කා එහි නැත. ධාර්මිකයින් දේශයෙන් විනාශ ව ගොසිනි. මිනිස් වර්ගයා අතරේ අවංක කෙනකු නැත. හැම කෙනෙක් ම ලේ හැලීමට සැඟවී රැක සිටිති; හැම කෙනෙක් ම අනෙකාට දැලක් එළති. ඔවුන්ගේ දෑත, දුෂ්ටකම හරියට කරන්නට එක සේ හුරු ය, අධිපතියා හා විනිසුරුවා, අල්ලස් ඉල්ලති; බලවත් මනුෂ්‍යයා තම ජීවයේ දුෂ්ට චේතනාව පවසයි. ඒ සියල්ල එකට ගෙතී පවතී. ඔවුන්ගෙන් හොඳ ම අය කටු ගසක් වැන්න, ඔවුන්ගෙන් අවංක අය කටු පඳුරකටත් අන්ත ය. ඔබේ මුරකරුවන් අනතුරු ඇඟවූ, ඔබේ දඬුවමේ දවස උදාව ඇත. ඔවුන්ගේ වියවුල් සමය අත ළඟ ය. අසල්වැසියකු තුළ විශ්වාසය නො තබන්න. මිතුරකු විශ්වාස නො කරන්න. ළයට ළය දී සිටින ඇත්තීගෙන් පවා කට පරෙස්සම් කර ගන්න. මන්ද, පුතා තම පියාට නින්දා සහගත ව සලකයි. දුව තම මවට එරෙහිව ද ලේළි තම නැන්දණියට එරෙහිව ද නැගී සිටියි. මිනිසකුගේ එදිරිවාදීන් වන්නේ තමන්ගේ ම නිවැසියන් ය. එහෙත් මම, ස්වාමින්වහන්සේ ගැන බලා සිටින්නෙමි. මගේ ගැලවීමේ දෙවියන්වහන්සේ ගැන බලා හිඳින්නෙමි. මගේ දෙවියන්වහන්සේ මට සවන් දෙන සේක. මගේ සතුරනි, මගේ වැටීම ගැන සොම්නසින් නො බලනු! මා වැටී සිටිය ද, මම නැගිටින්නෙමි. මා අඳුරේ හිඳ සිටිය ද, ස්වාමින්වහන්සේ මට ආලෝකය වන සේක. උන්වහන්සේට එරෙහිව මා පව් කළ බැවින්, මම ස්වාමින්වහන්සේගේ උදහස දරන්නෙමි. ඒ, උන්වහන්සේ මා වෙනුවෙන් කතා කොට, මට යුක්තිය ඉටු කර දෙන තෙක් ය. උන්වහන්සේ ආලෝකයට මා ගෙන එන සේක; මම උන්වහන්සේගේ ධර්මිෂ්ඨකම දකින්නෙමි. එවිට මගේ සතුරා එය දකිනු ඇත; දැක, ලජ්ජාවෙන් පිරෙනු ඇත. මන්ද, “කෝ! නුඹේ දෙවියන්වහන්සේ වන ස්වාමින්වහන්සේ කොහේ දැ?” යි මට සමච්චල් කළේ ඒ අයයි. ඇගේ වැටී යෑම මගේ ම දෑසින් මම දකින්නෙමි; වීථිවල ගොහොරු මඩ මෙන් දැන් ඈ පාගා දැමේ.