2 සාමුවෙල් 21:1-6

දාවිත්ගේ රාජ සමයේ තුන් අවුරුද්දක් එක දිගට අවුරුද්දෙන් අවුරුද්ද සාගතයක් විය. එබැවින් දාවිත් ස්වාමින්වහන්සේගේ මුහුණ සෙවී ය. ස්වාමින්වහන්සේ කතා කරමින්, “මෙය සාවුල් හා ලේ තැවරුණු ඔහුගේ වංශය නිසා ය. මන්ද ඔහු ගිබෙයොන්වරුන් මරා දැමූ බැවිනැ” යි කී සේක. රජු එබැවින් ගිබෙයොන්වරුන් කැඳවා, ඔවුන් ඇමතී ය. (ගිබෙයොන්වරු ඉශ්‍රායෙල් ජන කොටසක් නො ව, අමෝරිවරුන්ගෙන් ඉතිරි ව ජීවත් ව සිටි පිරිසක් වූහ. ඔවුන් නො මරා ඉතිරි කරන්නට ඉශ්‍රායෙල්වරු දිවුරුම් දී තිබිණ. එහෙත් සාවුල්, ඉශ්‍රායෙල් හා යූදා වෙත තිබූ තම උද්වේගය නිසා, ඔවුන් සමූලඝාතන කර දැමීමට වැර දැරී ය.) දාවිත් ගිබෙයොන්වරුන් අමතමින්, “නුඹලා උදෙසා මා කුමක් කළ යුතු ද? ස්වාමින්වහන්සේගේ උරුමය වන ජනතාවට ඔබ විසින් ආශිර්වාද කරන පිණිස, වරද නිවාරණ වන්දියක් වශයෙන් මා කළ යුත්තේ කුමක් දැ?” යි ඇසී ය. ගිබෙයොන්වරු ඔහුට පිළිතුරු දෙමින්, “සාවුල් හෝ ඔහුගේ පවුල හෝ සමඟ අපට ඇති කාරණය රිදීයෙන් හෝ රනින් හෝ බේරුමක් කළ හැක්කක් නො වේ. ඉශ්‍රායෙල්හි අන් කෙනකු මරා දැමීමේ වුවමනාවක් ද අපට නැතැ” යි කීහ. “එසේ නම් නුඹලා ඉල්ලා සිටින්නේ නුඹලා උදෙසා මා කුමක් කළ යුතු ය කියා දැ?” යි එවිට දාවිත් ඇසී ය. ඔවුහු රජුට පිළිතුරු දෙමින්, “අප විනාශ කර දැමූ මිනිසා, අප නැති-භංග කර දමන්නටත්, ඉශ්‍රායෙල්හි කොතැනක හෝ අපට උන්හිටි තැන් නැති කර දමන්නටත් අපට එරෙහිව උපා යෙදූ මිනිසා, ඔහුගෙන් පැවත එන පිරිමින්ගෙන් හත්දෙනකු අපට දෙනු ලැබේවා! ස්වාමින්වහන්සේගේ ආලේප ලද්දාණන් වන සාවුල්ගේ ගිබෙයාහි දී ස්වාමින්වහන්සේ ඉදිරිපිට අපි ඔවුන් එල්ලා තබන්නෙමු” යි කීහ. එවිට රජු කතා කරමින්, “මම ඔවුන් දෙන්නෙමි” යි කීවේ ය.