4
بِیج بون والے دی تمثِیل
1تے اوہ فیر سمُندر دے کنڈھے تعلِیم دین لگّا تے ایڈی وڈّی بِھیڑ اوہدے کول اکٹّھی ہوئی پئی اوہ سمُندر وِچ اِک بیڑی اُتّے چڑھ بَیٹھا۔ تے ساری بِھیڑ خُشکی اُتّے سمُندر دے کنڈھے رہی۔ 2تَد اوس اوہناں نُوں تمثِیلاں وِچ بتھیریاں گلّاں سِکھائِیاں۔ تے اپنی تعلِیم وِچ اوہناں نُوں آکھیا۔ 3سُنو! ویکھو اِک بِیجن والا بِیجن نُوں نِکلیا۔ 4تے اوہدے بی پاندیاں ایویں ہویا پئی کُجھ راہ دے کنڈھے کِر پیا۔ تے پنچھی آ کے اوہنوں چُگ گئے۔ 5تے ہور کُجھ پتّھریلی زمین اُتّے کِریا۔ جِتّھے اوہنوں بُہت مِٹّی نا مِلی تے بُہتی مِٹّی نا مِلن کر کے اوہ چھیتی اُگ پیا۔ 6پر جد سُورج چڑھیا تے اوہ جُھلس گیا۔ تے جڑ نا ہون دے سبّب سُک گیا۔ 7تے ہور کُجھ ملہیاں وِچ کِریا۔ تے ملہیاں وَدّھ کے اوہنوں دَبا لیا۔ تے اوہ نا پَھلیا۔ 8تے ہور کُجھ چنگی زمین وِچ کِریا۔ تے اُگیا تے وَدّھ کے پَھلیا کُجھ تَرِیہہ گُنا۔ کُجھ سَٹّھ گُنا۔ کُجھ سَو گُنا۔ 9تَد اوس آکھیا جِہدے سُنن دے کنّ ہون سو سُنے۔
تمثِیلاں دا مقصد
10تے جد اوہ اکلّا ہو یا تے اوہدے نال دیاں باراں سَنے اوہدے کولوں تمثِیلاں ولّوں پُچھیا۔ 11تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ خُدا دی بادشاہی دا بھید تُہانوں دِتّا گیا اے پر اوہناں دے لئی جیہڑے باہر نیں سارِیاں گلّاں تمثِیلاں وِچ ہوندیاں نیں۔ 12پئی
اوہ ویکھن نُوں تے ویکھن پر اوہناں نُوں سُجھّے نا۔
تے سُنن نُوں تے سُنن پر اوہ بُجھّن نا۔
تے اجیہا نا ہوئے پئی اوہ کدی مُڑ آؤن تے اوہناں نُوں مُعافی مِلے۔
یِسُوع بی بِیجن والے دی تمثِیل سمجھاؤندا اے
13تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ تُسی ایہہ تمثِیل نئیں سمجھدے تے سارِیاں تمثِیلاں نُوں کِیویں سمجھو گے؟ 14بِیجن والا کلام بِیجدا اے۔ 15تے راہ دے کنڈھے والے جِتّھے کلام بِیجیا جاندا اے سو اوہ لوک نیں۔ پئی جد اوہناں نیں سُن لیا۔ تَد شیطان اونویں آ کے اوس کلام نُوں لے جاندا اے جیہڑا اوہناں وِچ بِیجیا گیا سی۔ 16تے ایسے طرح جیہڑے پتّھریلیاں تھانواں وِچ بِیجے جاندے نیں سو اوہ نیں۔ جیہڑے کلام نُوں سُندیاں سار خُوشی نال مَن لَیندے نیں۔ 17تے اپنے وِچ جڑ نئیں رکھ دے۔ پر تھوڑا چِر رہندے نیں۔ تے جد کلام صدقے تکلیف پاندے یا ستائے جاندے نیں۔ تے جھٹ ٹھوکر کھاندے نیں۔ 18تے ہور نیں جیہڑے ملہیاں وِچ بِیجے جاندے نیں۔ ایہہ اوہ لوک نیں جِنہاں کلام سُنیا۔ 19تے دُنیا دے فِکر۔ تے دَولت دا دھوکھا۔ تے ہورناں شیواں دا لالچ آ کے کلام نُوں دَبا لَیندا اے۔ تے اوہ اپّھل ہو جاندا اے۔ 20تے جیہڑے چنگی زمین وِچ بِیجے گئے سن۔ سو اوہ لوک نیں جیہڑے کلام نُوں سُندے۔ تے قبول کر دے۔ تے پَھل لیاؤندے نیں۔ کُجھ تَرِیہہ گُنا۔ کُجھ سَٹّھ گُنا۔ کُجھ سَو گُنا۔
ٹوپے دے ہیٹھ دِیوا
21تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ کِیہ دِیوے نُوں ٹوپے دے ہیٹھ یا مَنجی دے ہیٹھ رکھن لئی لیاؤندے نیں؟ تے ڈیوڑی اُتّے رکھن واسطے نئیں؟ 22کیوں جو کوئی شے چُھپی نئیں جیہڑی سامھنے نا آوے۔ تے نا لُکائی گئی پر ایس لئی پئی ظاہر ہوئے۔ 23جے کِسے دے سُنن دے کنّ ہون تے سُنے۔ 24تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ خبردار رہو پئی تُسی کِیہ سُندے اوہ۔ جِس ناپ نال تُسی مِندے ہو اوسے ناپ نال تُہاڈے لئی مِنیا جائے گا۔ تے تُہانوں ودِھیک دِتّا جائے گا۔ 25ایس لئی پئی جِہدے کول اے اوہنوں دِتّا جائے گا۔ تے جِہدے کول نئیں اے اوہدے توں جو کُجھ اے سو اوہ وی لے لیا جائے گا۔
اُگن تے وَدھن والے بی دی تمثِیل
26تے اوس آکھیا خُدا دی بادشاہی اِنج اے۔ جیویں کوئی جَنا زمین اُتّے بی پاوے۔ 27تے راتِیں سویں تے دِنیں جاگے۔ تے بی اُگ پَوے تے وَدھے۔ پر اوہ نئیں جان دا پئی کِس طرح۔ 28زمین تے اپنے آپ پَھل لے آؤندی اے۔ پہلاں انگُوری۔ فیر سِٹّا فیر سِٹّے وِچ ثابت دانہ۔ 29تے جد پَھل پکّ گیا تَد اوہ اونویں داتری لاندا اے پئی واڈھی دا ویلا آگیا اے۔
رائی دے بی دی تمثِیل
30تے اوس آکھیا۔ اسی خُدا دی بادشاہی نُوں کِہدے وانگ دسیئے۔ یا اوہدے لئی کیہڑی تمثِیل لیا دیئے؟ 31اوہ رائی دے دانے وانگُوں اے۔ پئی جد زمین وِچ بِیجیا جاندا اے۔ بھانویں زمین دے ساریاں بِیّاں نالوں نِکّا اے۔ 32پر جد بِیجیا گیا تَد اُگدا اے تے سارِیاں سبزیاں نالوں وَڈا ہو جاندا اے۔ تے وڈّیاں ٹہنِیاں کڈھ دا اے۔ ایتھوں تِیکر پئی اسمان دے پنچھی اوہدی چھانویں وسیرا کر سکدے نیں۔
33تے ایہو جِہیاں بتھیریاں تمثِیلاں وِچ اوہناں دے سُنن دی سمجھ دے سببّوں اوہ اوہناں نُوں کلام سُناندا سی۔ 34تے تمثِیل بِناں اوہ اوہناں نال نئیں سی بولدا۔ تے اکلّا ہو کے اپنے شاگِرداں نُوں سارِیاں گلّاں کھول کے دسدا سی۔
یِسُوع جھکڑ نُوں روک دیندا اے
35تے اوسے دِن جد شام ہوئی اوس اوہناں نُوں آکھیا پئی اسی پار چلّئے۔ 36تے بِھیڑ نُوں چھڈ کے اوہ اوہنوں جیویں اوہ سی بیڑی اُتّے نال لے گئے۔ تے ہور وی بیڑیاں اوہدے نال سن۔ 37تَد بڑی ہنیری وَگّی۔ تے ٹَھلّاں بیڑی اُتّے ایتھوں تِیکر لگِیاں۔ پئی بیڑی پانی نال بھر چلّی سی۔ 38تے اوہ بیڑی دے پِچّھلے سِرے ولّ سرہانا رکھ کے سُتّا پیا سی۔ تَد اوہناں اوہنوں جگایا تے اوہنوں آکھیا۔ اے اُستاد تینُوں فِکر نئیں پئی اسی مر چلّے آں؟
39تَد اوس اُٹھ کے وَا نُوں دَبکایا تے سمُندر نُوں آکھیا۔ چُپ کر تھم جا۔ تَد وَا تھم گئی تے بڑا آرام ہوگیا۔ 40فیر اوہناں نُوں آکھیا تُسی کاہِنُوں ڈر دے اوہ؟ تُسی ہُن تِیکر اِیمان نئیں رکھدے؟
41تے اوہناں نُوں بڑا ڈر لگّا۔ تے آپو وِچ آکھن لگّے پئی ایہہ کون اے۔ پئی اوہدی وَا تے سمُندر وی مَن دے نیں؟
