เพลงคร่ำครวญ 4
4
สำเร็จการลงโทษศิโยน
1นี่อย่างไรหนอ ทองคำจึงมีสีสลัว
และทองนพคุณก็เปลี่ยนไป
เพชรพลอยศักดิ์สิทธิ์ทิ้งอยู่เกลื่อนกลาด
ตามทุกหัวถนน
2บุตราผู้ประเสริฐของกรุงศิโยน
มีค่าเปรียบได้กับทองนพคุณนั้น
ถูกตีราคาเพียงเท่าหม้อดิน
ที่ปั้นขึ้นด้วยมือของช่างหม้อเท่านั้นหนอ
3แม้แต่หมาป่ายังได้เอานมออก
ให้ลูกของมันดูด
แต่ธิดาแห่งชนชาติของข้าพเจ้าก็ใจร้าย
ดุจนกกระจอกเทศในถิ่นทุรกันดาร
4ลิ้นของทารกที่ยังไม่หย่านม
กระหายจนติดเพดาน
พวกเด็กได้ขออาหาร
แต่ไม่มีใครยื่นให้เขา
5คนทั้งปวงที่เคยรับประทานอาหารอย่างวิเศษ
กลับต้องพินาศอยู่ตามถนน
คนทั้งหลายที่เคยสวมเสื้อสีม่วง
กลับต้องนอนบนกองขยะ
6เพราะโทษผิดของธิดาแห่งชนชาติข้าพเจ้านั้นก็ใหญ่โต
กว่าโทษของเมืองโสโดม#ปฐก. 19:24
ที่ต้องคว่ำทลายลงในพริบตาเดียว
โดยไม่มีมือใครได้แตะต้องเลย
7พวกเจ้านายนั้นบริสุทธิ์กว่าหิมะ
และขาวกว่าน้ำนม
ผิวพรรณของเขาเปล่งปลั่งยิ่งกว่าปะการัง
เขามีรูปร่างงามดั่งไพฑูรย์
8บัดนี้ผิวพรรณของเขาก็ดำยิ่งกว่าเขม่า
ใครๆตามถนนก็จำเขาไม่ได้
หนังของเขาเหี่ยวหุ้มกระดูก
และซูบราวกับไม้เสียบ
9คนที่ตายด้วยคมดาบยังดีกว่า
คนที่ต้องอดอยากตาย
เพราะคนเหล่านี้ค่อยผอมค่อยตายไป
เพราะขาดผลจากท้องนา
10มือของหญิงที่ใจอ่อน
กลับเอาลูกของตัวต้มกิน#ฉธบ. 28:57; อสค. 5:10
ลูกที่ถูกต้มเป็นอาหารนั้น
กินกันเมื่อยามหายนะมาสู่ธิดาแห่งชนชาติของข้าพเจ้า
11พระเจ้าทรงบันดาลโทโสออกมาแล้ว
พระองค์ทรงเทพระพิโรธอันเกรี้ยวกราดของพระองค์ลงแล้ว
และได้ทรงจุดไฟขึ้นในกรุงศิโยน
ซึ่งเผาผลาญกระทั่งรากของเมืองนั้น
12กษัตริย์ทั้งปวงแห่งแผ่นดินโลก
และบรรดาชาวพิภพพากันไม่เชื่อว่า
คู่อริหรือศัตรูจะได้เข้าไป
ในประตูกรุงเยรูซาเล็มได้
13เพราะความผิดบาปของพวกผู้เผยพระวจนะของกรุงศิโยน
และเพราะการบาปผิดของพวกปุโรหิตของกรุงนั้น
ที่ได้กระทำโลหิตของผู้ชอบธรรม
ให้ไหลออกในท่ามกลางกรุง
14เขาทั้งหลายเดินเปะปะและตาบอดไปตามถนน
ทำตัวให้มลทินด้วยโลหิต
จนคนจะจับต้องไม่ได้
ที่เสื้อผ้าของเขา
15คนทั้งหลายร้องบอกเขาว่า <<ไปซิ มลทินจริง
ไปเถอะ ไป๊ อย่ามาถูกต้องนะ>>
เมื่อเขาเหล่านั้นหนีไปเป็นคนพเนจร
พลเมืองของประชาชาติพูดกันว่า
<<เขาต้องไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไป>>
16พระเจ้าเองทรงกระทำให้เขาทั้งปวงกระจัดกระจายไป
พระองค์จะไม่ทรงสนพระทัยในเขาอีกเลย
คนทั้งหลายจึงไม่นับถือพวกปุโรหิต
ไม่ทำคุณต่อพวกผู้ใหญ่
17นัยน์ตาของพวกเรามองหาความช่วยเหลือ
การช่วยเหลือนั้นเป็นลมเป็นแล้ง
ส่วนการเฝ้ารอคอย พวกเราได้คอยเมืองที่ไม่อาจช่วยเราได้
18มีคนสะกดรอยตามเรา
จนพวกเราเดินที่ลานเมืองของพวกเราไม่ได้
เบื้องปลายของพวกเราก็ใกล้เข้ามาแล้ว
วันเดือนทั้งหลายของพวกเราก็จะจบอยู่
เพราะบั้นปลายของพวกเรามาถึง
19พวกที่ไล่ตามจับเราก็เร็วกว่า
นกอินทรีในท้องฟ้า
เขาทั้งหลายวิ่งไล่กวดพวกเราบนภูเขา
เขาทั้งหลายซุ่มคอยจับเราในถิ่นทุรกันดาร
20เจ้าชีวิตของพวกข้าพเจ้าคือกษัตริย์ที่พระเจ้าทรงเจิมไว้นั้น
ก็ตกหลุมพรางของเขาทั้งหลายแล้ว
คือพวกเรากล่าวขวัญถึงพระองค์ท่านว่า <<เราจะดำรงชีวิตของเรา
ท่ามกลางประชาชาติได้ ก็ด้วยอาศัยร่มเงาของพระองค์ท่าน>>
21โอ ธิดาแห่งเมืองเอโดม ที่อาศัยอยู่ในประเทศอูส
จงเปรมปรีดิ์และยินดีเถิด
ขันใบนั้นคงจะส่งผ่านมาถึงเจ้าด้วยเป็นแน่
เจ้าจะต้องเมาไป และจะต้องแก้ผ้าตัวล่อนจ้อน
22โอ ธิดาแห่งกรุงศิโยนเอ๋ย
การลงโทษเพราะการอสัตย์อธรรมของเจ้าก็ครบแล้ว
พระองค์จะไม่ทรงพาเจ้าออกไปให้เป็นเชลยอีกต่อไป
โอ ธิดาแห่งเมืองเอโดมเอ๋ย พระองค์จะทรงลงโทษ เพราะความบาปผิดของเจ้า
พระองค์จะทรงเผยบาปของเจ้าให้ประจักษ์
Currently Selected:
เพลงคร่ำครวญ 4: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in