โยเอล 2
2
1จงเป่าเขาสัตว์ที่ในศิโยน
จงเปล่งเสียงปลุกบนภูเขาบริสุทธิ์ของข้าพเจ้า
ให้ชาวแผ่นดินทั้งสิ้นตัวสั่น
เพราะวันแห่งพระเจ้ากำลังมาแล้ว ใกล้เข้ามาแล้ว
2เป็นวันแห่งความมืดและความมืดครึ้ม
เป็นวันที่มีเมฆและความมืดทึบ
ประชากรจำนวนมากและมีกำลังยิ่ง
ปกคลุมอยู่บนภูเขาดำทะมื่นไปหมด
ตั้งแต่สมัยโบราณก็ไม่เคยมีเหมือนอย่างนี้
และตั้งแต่นี้ไปก็จะไม่มีอีก
ตลอดปีทั้งหลายชั่วชาติพันธุ์
3ไฟเผาผลาญอยู่ข้างหน้ามันทั้งหลาย
และเปลวไฟไหม้อยู่ข้างหลัง
แผ่นดินนั้นเหมือนสวนเอเดน ก่อนหน้ามันทั้งหลาย
พอให้หลังมันไปแล้วก็เป็นถิ่นทุรกันดารที่ร้างเปล่า
ไม่มีอะไรรอดพ้นมันเลย
4ร่างของมันทั้งหลายเหมือนร่างของพวกม้า
มันวิ่งเหมือนกับม้าสงคราม
5เหมือนอย่างเสียงรถรบ
มันเผ่นอยู่บนยอดเขา
เหมือนเสียงแตกของเปลวไฟ
ที่ไหม้ตอข้าว
เหมือนกองทัพอันเข้มแข็ง
แปรกระบวนเข้าสงคราม#วว. 9:7-9
6เมื่อชนชาติทั้งหลายเห็นมันก็กระสับกระส่าย
ใบหน้าทุกคนก็ซีดเซียว
7มันทั้งหลายวิ่งเหมือนทหาร
และปีนกำแพงเหมือนนักรบ
ต่างก็เดินไปตามทางของตัว
มันไม่แตกแถวออกไป
8มันทั้งหลายไม่รวนกันเลย
ต่างก็เดินอยู่ในทางของตน
มันตะลุยฝ่าอาวุธ
ไม่มีอะไรยับยั้ง
9มันกระโดดเข้าในเมือง
มันวิ่งอยู่บนกำแพงเมือง
มันปีนเข้าไปในบ้านเรือน
มันเข้าไปทางหน้าต่างเหมือนกับโจร
10แผ่นดินโลกหวั่นไหวต่อหน้ามัน
ฟ้าสวรรค์สั่นสะเทือน
ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ก็มืดไป
ดวงดาวก็อับแสง#วว. 8:12
11พระเจ้าทรงส่งพระสุรเสียง
ต่อกองทัพของพระองค์
กองทัพของพระองค์ใหญ่โตยิ่งนัก
ผู้ที่กระทำตามพระวจนะของพระองค์นั้นมีเดชานุภาพมาก
เพราะว่าวันของพระเจ้าเป็นวันใหญ่โตและน่ากลัวยิ่งนัก
ผู้ใดเล่าจะทนอยู่ได้#วว. 6:17
พระกรุณาธิคุณของพระเจ้า
12พระเจ้าตรัสว่า <<ถึงกระนั้นก็ดี
เจ้าทั้งหลายจงกลับมาหาเราเสียเดี๋ยวนี้ ด้วยความเต็มใจ
ด้วยการอดอาหาร ด้วยการร้องไห้ และด้วยการโอดครวญ
13จงฉีกใจของเจ้า มิใช่ฉีกเสื้อผ้าของเจ้า>>
จงหันกลับมาหาพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านทั้งหลาย
เพราะว่าพระองค์ทรงกอปรด้วยพระคุณและทรงพระกรุณา
ทรงกริ้วช้าและบริบูรณ์ด้วยความรักมั่นคง
และทรงกลับพระทัยไม่ลงโทษ
14ใครจะรู้ได้ พระองค์อาจจะทรงกลับและเปลี่ยนพระทัย
และทรงอำนวยพระพรไว้
คือให้มีธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาสำหรับถวาย
แด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านแล้ว
15จงเป่าเขาสัตว์ที่ในศิโยน
จงเตรียมทำพิธีอดอาหาร
จงเรียกประชุมตามพิธี
16จงรวบรวมบรรดาประชาชน
จงชำระชุมนุมชนให้บริสุทธิ์
จงประชุมบรรดาผู้ใหญ่
จงรวบรวมเด็กๆ
แม้ว่าเด็กที่ยังกินนม
จงให้เจ้าบ่าวออกจากเรือนหอ
และเจ้าสาวออกจากห้องของตน
17ให้ปุโรหิต คือผู้ปรนนิบัติพระเจ้า
คร่ำครวญอยู่ระหว่างเฉลียงและแท่นบูชา
ให้ทูลว่า <<ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเวทนาประชากรของพระองค์
ขออย่าทรงกระทำให้มรดกของพระองค์ที่เขาประณามกัน
และเป็นที่เยาะเย้ยในท่ามกลางประชาชาติ
ควรหรือที่เขาจะกล่าวท่ามกลางชนชาติทั้งหลายว่า
<พระเจ้าของเขาอยู่ที่ไหน> >>
18แล้วพระเจ้าทรงหวงแหนแผ่นดินของพระองค์
และทรงสงสารประชากรของพระองค์
19พระเจ้าทรงตอบประชากรของพระองค์ว่า
<<ดูเถิด เราจะส่ง ข้าว เหล้าองุ่น
และน้ำมันให้แก่เจ้า
เจ้าทั้งหลายจะได้อิ่มหนำสำราญ
เราจะไม่กระทำให้เจ้า
เป็นที่เขาประณามกันท่ามกลางประชาชาติต่อไปอีก
20<<เราจะถอนศัตรูทิศเหนือไปให้ห่างไกลจากเจ้า
และขับไล่มันเข้าไปในแผ่นดินแห้งแล้งและร้างเปล่า
กองหน้าของมันจะเข้าไปในทะเลด้านตะวันออก
และกองหลังของมันเข้าไปในทะเลด้านตะวันตก
กลิ่นเหม็นคลุ้งของมันจะขึ้นมา
และกลิ่นเหม็นเน่าของมันก็ขึ้นมา
เพราะมันทำการใหญ่โตมาก
21<<โอ แผ่นดินเอ๋ย อย่ากลัวเลย
จงยินดีและเปรมปรีดิ์เถิด
เพราะพระเจ้าทรงทำการใหญ่โตมาก
22เจ้าที่เป็นสัตว์ป่าเอ๋ย อย่ากลัวเลย
เพราะว่าทุ่งหญ้าในถิ่นทุรกันดารนั้นเขียวสด
ต้นไม้เกิดผล
ต้นมะเดื่อและเถาองุ่นออกผลอย่างบริบูรณ์
23<<โอ บุตรทั้งหลายของศิโยนเอ๋ยจงยินดีเถิด
จงเปรมปรีดิ์ในพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า
เพราะว่าพระองค์ทรงช่วยกู้เจ้าด้วยฝนต้นฤดู
พระองค์ทรงเทฝนลงมาให้เจ้า
คือฝนต้นฤดูและฝนชุกปลายฤดูอย่างแต่ก่อน
24<<ลานนวดข้าวจะมีข้าวอยู่เต็ม
จะมีเหล้าองุ่นและน้ำมันอยู่เต็มล้นบ่อเก็บ
25เราจะให้บรรดาปีของเจ้าคืนสู่สภาพเดิม
คือที่ตั๊กแตนวัยบินได้กินเสีย
ที่ตั๊กแตนวัยกระโดด ตั๊กแตนวัยคลาน และตั๊กแตนวัยเดินได้กิน
คือกองทัพใหญ่ของเราที่เราส่งมาท่ามกลางเจ้านั้น
26<<เจ้าทั้งหลายจงรับประทานอย่างบริบูรณ์และอิ่มหนำ
และสรรเสริญพระนามพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า
ผู้ทรงกระทำแก่เจ้าอย่างมหัศจรรย์
ประชากรของเราจะไม่ต้องขายหน้าอีก
27เจ้าจะรู้ว่าเราอยู่ท่ามกลางอิสราเอล
และเรานี่แหละคือพระเยโฮวาห์เป็นพระเจ้าของเจ้า ไม่มีอื่นใดอีก
ประชากรของเราจะไม่ต้องขายหน้าอีก
พระเจ้าทรงเทพระวิญญาณ
28<<ต่อมาภายหลังจะเป็นอย่างนี้
คือเราจะเทพระวิญญาณของเรามาเหนือมนุษย์ทั้งปวง
บุตรชายบุตรหญิงของเจ้าทั้งหลายจะเผยพระวจนะ
คนชราของเจ้าจะฝัน
และคนหนุ่มของเจ้าจะเห็นนิมิต
29ในกาลครั้งนั้น เราจะเทพระวิญญาณของเรา
มาเหนือกระทั่งคนใช้ชายหญิง
30<<เราจะสำแดงลางอัศจรรย์ในท้องฟ้าและบนดิน เป็นเลือดและไฟและลำควัน 31ดวงอาทิตย์จะกลายเป็นความมืด ดวงจันทร์เป็นเลือด#มธ. 24:29; มก. 13:24-25; ลก. 21:25; วว. 6:12-13 ก่อนวันใหญ่ยิ่งและน่าสยดสยองของพระเจ้ามาถึง 32และอยู่มาจะเป็นอย่างนี้ คือผู้ที่ร้องทูลออกพระนามของพระเยโฮวาห์จะ รอด#กจ. 2:17-21#รม. 10:13 เพราะจะมีคนรอดพ้นในภูเขาศิโยนและใน เยรูซาเล็มตามที่พระเจ้าตรัสไว้ และในพวกคนที่รอดนั้นจะมีบรรดาบุคคล ที่พระเจ้าทรงเรียกด้วย
Currently Selected:
โยเอล 2: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in