Nehemiasza 9
9
Nehemiasza 9
Modliwa pokutna
1W tym samym miesiącu, w dwudziestym czwartym jego dniu,#9:1 Wydarzenie to miało miejsce w miesiącu siódmym (wrzesień/październik) 444 r. p. Chr. synowie Izraela zgromadzili się ponownie. Byli w trakcie postu, przybyli odziani we włosiennice i posypani prochem. 2Potomkowie#9:2 Lub: nasienie. Izraela odcięli się od obcych plemion i stanęli, aby wyznać swoje grzechy oraz winy swoich ojców. 3Stojąc na swoich miejscach, przez czwartą część dnia czytali zwój z Prawem PANA, swojego Boga, a przez kolejną czwartą część dnia wyznawali grzechy i składali pokłony PANU, swojemu Bogu. 4Na stopniu przeznaczonym dla Lewitów stanęli: Jeszua, Bani,#9:4 synowieKadmielaG. Kadmiel, Szebaniasz, Buni, Szerebiasz, Bani i Kenani i donośnie wołali do PANA, swojego Boga. 5Lewici zaś, Jeszua i Kadmiel, Bani, Chaszabnejasz, Szerebiasz, Hodiasz, Szebaniasz i Petachiasz, wezwali: Powstańcie! Błogosławcie PANA, waszego Boga!
[Błogosławiony niech będzie PAN,
Bóg Izraela]#9:5 Za G: εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ, pod. hbr. בָּרוּךְ יְהוָה אֱלֹהֵי יִשְׂרָאֵל. w Ps 41:14; 106:48.
Od wieków — i na wieki!
Błogosławili więc chwalebne Jego imię, wspanialsze niż wszystko, co można by ująć we wszelkim błogosławieństwie i uwielbieniu:#9:5 Wg G Ne 9:6 rozpoczyna się słowami: I powiedział Ezdrasz, gr. καὶ εἶπεν Εσδρας.
6Ty jesteś PAN, ten jedyny!
Ty stworzyłeś niebiosa,
stworzyłeś niebiosa niebios
i wszystkie ich zastępy,
wszystko, co wypełnia ziemię
i wszystko, co mieszka w morzach,
Ty także wszystko utrzymujesz przy życiu,
a cały zastęp niebios Tobie składa pokłon!
7Ty jesteś PAN — ten Bóg,
który wybrał Abrama,
wyprowadził go z Ur chaldejskiego
i nadał mu imię Abraham.
8Gdy stwierdziłeś, że jego serce
jest Tobie wierne,
zawarłeś z nim przymierze,
że dasz mu ziemię Kananejczyków,
Chetytów, Amorytów,
Peryzytów, Jebuzytów
i Girgaszytów,
że dasz ją jego potomstwu,#9:8 Lub: nasieniu.
i dotrzymałeś słowa,#9:8 Lub: swojej obietnicy.
bo jesteś sprawiedliwy.
9Wejrzałeś potem na niedolę
naszych ojców
w Egipcie
i wysłuchałeś ich wołania nad
Morzem Czerwonym.
10Dokonałeś znaków i cudów#9:10 znaków i cudów, hbr. אֹתֹת וּמֹפְתִים: hendiadys (?).
na faraonie,
na wszystkich jego sługach,
na ludzie jego
ziemi,
bo widziałeś, z jaką butą traktowali
Twój lud,
rozsławiłeś więc swoje imię,
podobnie jak to jest
dzisiaj.
11Rozdzieliłeś przed nimi morze,
przeszli jego środkiem jak
po suchej ziemi,
tych zaś, którzy ich ścigali,
wrzuciłeś w głębiny,
jak kamień w potężne odmęty.
12Potem w słupie obłoku wiodłeś
ich za dnia,
a w słupie ognia nocą,
by oświetlić przed nimi drogę,
po której mieli iść.
13Zstąpiłeś też na górę Synaj,
rozmawiałeś z nimi z nieba,
nadałeś im sprawiedliwe
prawa,
sprawdzone pouczenia,
dobre ustawy i przykazania.
14Ogłosiłeś im też swój święty szabat,
nadałeś przykazania i ustawy —
całe Prawo
za pośrednictwem swego sługi,
Mojżesza.
15Gdy byli głodni, karmiłeś ich
chlebem z nieba,
a gdy spragnieni, wydobyłeś
wodę ze skały,
pozwoliłeś im wejść
i wziąć w dziedzictwo ziemię,
o której przysiągłeś, że dasz im ją
w posiadanie.
16Lecz oni, nasi ojcowie, okazali się
hardzi,
nie chcieli zgiąć swoich karków#9:16 nie chcieli zgiąć swoich karków, hbr. וַיַּקְשׁוּ אֶת־עָרְפָּם: stali się uparci.
i przestrzegać Twoich przykazań.
17Byli nieposłuszni,
nie pamiętali o cudach,
których dokonywałeś z nimi.
Przeciwnie, byli uparci,
wybrali sobie przywódcę,
by wrócić z nim
do niewoli —
do Egiptu!#9:17 Lub: w swoim buncie.
Lecz Ty okazałeś się Bogiem
wielkiego
przebaczenia,
miłosiernym i litościwym,
cierpliwym i wielce łaskawym —
i ich nie porzuciłeś.
18Nawet gdy uczynili sobie
lanego cielca
i powiedzieli: To jest twój Bóg,
który cię wyprowadził z Egiptu!
I kiedy popełniali przerażające
bluźnierstwa,
19Ty w ogromnym swoim
miłosierdziu
nie porzuciłeś ich na pustyni!
Słup obłoku nie odstąpił od nich,
prowadził ich za dnia;
nie odstąpił słup ognia w nocy,
wciąż im oświetlał drogę,
po której mieli iść.
20Swojego dobrego Ducha
dałeś, by ich pouczał,
swojej manny nie odjąłeś
od ich ust,
a gdy byli spragnieni,
nie odmówiłeś
im wody.
21Przez czterdzieści lat
ich utrzymywałeś,
byli na pustyni, lecz nie
odczuli braku:
nie zużyły się ich ubrania
i nie opuchły nogi.
22Poddałeś im królestwa i ludy,
przydzieliłeś odległe
zakątki,#9:22 zakątek, hbr. פֵּאָה (pe’aʰ), lub: granica, brzeg, tj. i przydzieliłeś im jako granice.
stąd wzięli w posiadanie
ziemię Sychona,
ziemię króla Cheszbonu,
i ziemię Oga, króla Baszanu.
23Ich synów pomnożyłeś
jak gwiazdy na niebie
i sprowadziłeś do ziemi,
o której powiedziałeś ich ojcom,
że do niej wejdą i że ją
posiądą.
24I rzeczywiście przybyli synowie,
objęli ziemię w posiadanie,
a Ty upokorzyłeś przed nimi
jej mieszkańców,
Kananejczyków.
Wydałeś w ich ręce
królów i ludy tej ziemi,
by mogli postąpić z nimi według
swojej woli.
25Zdobyli warowne miasta,
przejęli żyzną ziemię,
posiedli domy pełne wszelkich
dóbr,
drążone cysterny, winnice,
oliwne gaje
i drzewa owocowe — w obfitości.
Wówczas jedli i stali się syci,
utyli, pławiąc się w Twojej
wielkiej dobroci.
26I wkrótce zhardzieli,
zbuntowali się przeciw Tobie.
Twoje Prawo rzucili za siebie,
zabijali Twoich proroków,
którzy przychodzili ich ostrzec,
aby wrócili do Ciebie!
Jednak nie odstąpili od swych
okropnych bluźnierstw.
27Dlatego wydałeś ich w ręce
ich wrogów,
a ci ich ciemiężyli.
Lecz gdy w ucisku wołali do Ciebie,
Ty wysłuchiwałeś ich z nieba
i według Twego ogromnego
miłosierdzia słałeś im
wybawicieli, którzy im nieśli
ratunek.
28Ledwie jednak zaznali spokoju,
znów dopuszczali się zła
wobec Ciebie,
dlatego znów wydawałeś ich
w ręce wrogów,
którzy ich brali we władanie.
Wtedy kolejny raz zawracali,
znów wołali o pomoc do Ciebie,
a Ty wysłuchiwałeś ich z nieba
i wyrywałeś z niewoli.
Czyniłeś to zgodnie z Twym
ogromnym
miłosierdziem —
wiele razy.
29Ostrzegałeś ich, chcąc by wrócili
do Twojego Prawa,
lecz oni byli hardzi, nie słuchali
Twoich przykazań.
Grzeszyli przeciw Twoim
rozstrzygnięciom —
dzięki którym żyje ten,
kto je wypełnia —
pokazywali swe nieugięte
ramię,
wystawiali swój usztywniony kark —
i nie słuchali.
30Znosiłeś ich tak przez wiele lat,
ostrzegałeś przez swego Ducha,
czyniłeś to przez swoich proroków,
ale nie chcieli słuchać,
więc wydałeś ich
w ręce ludów różnych ziem.
31W swym ogromnym miłosierdziu
nie położyłeś im jednak kresu,
nie porzuciłeś ich, bo jesteś
Bogiem
miłosiernym i litościwym.
32A teraz, Boże nasz, Boże wielki,
potężny, wzbudzający lęk,
dotrzymujący przymierza i łaski,#9:32 przymierza i łaski, hbr. הַבְּרִית וְהַחֶסֶד: hendiadys (?).
weź pod uwagę wszystkie
te trudności,
które spotkały nas i naszych królów,
naszych książąt
i naszych kapłanów, naszych proroków
i naszych ojców — cały Twój lud,
i to od dni królów Asyrii
aż po dzień dzisiejszy.
33Bo Ty jesteś sprawiedliwy
we wszystkim,
co nas spotkało —
tak, postępowałeś wiernie.
To my byliśmy bezbożni.
34Nasi królowie i książęta,
nasi kapłani
i ojcowie
nie wypełniali Twojego Prawa
i nie zważali na Twe przykazania,
lekceważyli Twoje przestrogi,
przez które ich ostrzegałeś!
35Gdy jeszcze byli w swoim królestwie
i opływali w Twe wielkie dostatki,
które im dałeś w ziemi rozległej i żyznej,
roztaczającej się przed ich oczami —
już wtedy nie służyli Ci i nie odeszli
od swych niegodziwości.
36Oto my dzisiaj jesteśmy niewolnikami
w ziemi, którą dałeś naszym ojcom,
aby korzystali z jej plonów i dóbr —
my w niej jesteśmy niewolnikami!
37Jej obfite plony służą królom,
których ustanowiłeś nad nami
za nasze grzechy.
Oni panują nad naszymi ciałami,
nad naszym bydłem według
swojej woli —
a my jesteśmy w wielkim ucisku!
Currently Selected:
Nehemiasza 9: SNP
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej