Psalltiri 107
107
1Lavduroni Zonë, se ësht’ i mirë, se përdëllim’ i ati është për gjithë jetënë.
2Le të thonë (kështu) ata qi janë çpërblyerë prej Zotit, të cilët’ i çpërbleu prej dorësë arëmikut,
3edhe i mbëlodhi prei vëndesh, nga të lerët’ e diellit, e nga të perënduarëtë, e nga an’ e borësë, e nga an’ e detit.
4Shkoninë andej e këndej ndë shkretëtirë, mbë udhë pa ujë, nukë gjenin qytet për të ndënjturë,
5kishinë u e et, nuk u mbeti shpirt.
6Atëhere bërtitnë mbë Zonë ndë shtrëngimt të tyre, edhe ay i shpëtoi prej nevolavet atyreve.
7Edhe u hoqi udhënë drejtë, që të vinë ndë qytet për të ndënjturë.
8Le të lavduronjënë Zonë për përdëllimet e ati, edhe për punët e ati të maniçimetë, që bëri ndë të bijt’ e njierëzet,
9se nginji shpirt të eçim, edhe mbushi me të mira shpirt të urëtë.
10Ata që rrinë ndë errëcirë e ndë hije të vdekëjesë, të lidhuritë ndë shtrëngim e ndë hekura,
11se nukë ndigjuanë fjalët’ e Perëndisë, edhe nuk’ e zunë për gjë këshillën’ e të Lartit,
12përandaj përgjunji zëmërën’ e atyre ndë mundime; ranë, e nukë kish kush t’u ndihtej.
13Atëhere bërtitnë mbë Zonë ndë shtrëngimt të tyre, edhe ay i shpëtoj prej nevolavet atyre,
14edhe i nxori prej errëcirësë e prej hijesë vdekëjesë, edhe këputi të lidhurat’ e atyreve.
15Le të lavduronjënë Zotnë për përdëllimet e ati, edhe për punët e ati të maniçimetë, që bëri ndë të bijt’ e njierëzet,
16se theu dyer të ramëta, edhe këputi shule të hekurtë.
17Të marrëtë mundonenë për të dalat prej udhësë, e për pa-udhërit e tyre.
18Ç’do gjellë e ka të ndohtë shpirti i atyre, edhe afronenë gjer ndë dyert të vdekëjesë.
19Atëhere bërtasënë mbë Zonë ndë shtrëngimt të tyre, edhe ay i shpëton prej nevolavet atyre,
20dërgon fjalën’ e ti, edhe i shëron, edhe i ruan prej prishëjes atyre.
21Le të lavduronjënë Zonë për përdëllimet e ati, edhe për punët e ati të maniçimetë, që bëri ndë të bijt’ e njierëzet,
22edhe le t’i bënjënë kurban lavdurimi, edhe le të tregonjënë punët’ e ati me gas.
23Ata që shkonjënë ndë det me magje, edhe bënjënë punë ndër shumë ujëra,
24këta shohënë punët’e Zotit, edhe punët’ e ati të maniçimetë ndë thellëcirat.
25Sepse thotë, edhe ngrihetë thëllim ere, edhe ngre lart valët’ e detit.
26Hipënjënë gjer ndë qiejt, e cbresënë gjer ndë avyssat; shpirt’ i atyreve tretetë nga e keqeja,
27tundenë e lëkundenë posi i dejturi, edhe gjithë dituri e atyreve përpihetë.
28Atëhere bërtasnë mbë Zotnë ndë shtrëngimt të tyre, edhe ay i nxier prej nevolavet atyre.
29Bën thëllimnë veri, edhe pushon valët’ e detit.
30Edhe gëzonenë se pushuanë, edhe u heq udhënë ndë liman që dëshëronjënë.
31Le të lavduronjënë Zonë për përdëllimet e ati, edhe për punët e ati të maniçimetë, që bëri ndë të bijt’ e njierëzet,
32edhe le t’e lartonjënë Zonë për ndë mbëledhëje të llauzit, edhe le t’e lavduronjënë ndë të ndënjturë të pleqësisë.
33Bën lumenjtë të shkretë, edhe burimet’ e ujëravet të thatë,
34dhenë që bën pemë, shëllirë, për të keqen’ e atyre që rrinë ndë atë.
35Bën shkretëtirënë liqere ujërash, edhe dhen’ e thatë, burime ujërash.
36Edhe atie vë të rrinë të urëtuarëtë, edhe ngrehnjënë qytete për të ndënjurë,
37edhe mbiellënë ara, e vënë vëreshta, edhe bënenë pemë e drithë.
38Edhe i bekon, e shumonenë fort, edhe nuk’u pakëson bagëtinë.
39Pastaj pakësonenë, edhe përgjunjenë prej shtrëngimit, e së keqesë, e mundimit.
40Derth çpërnderim mbi të parët edhe i bën të sillenë atej e këtej ndë vënt të pa-shkelurë e pa udhë.
41Po të nevojishimin’ e ngre prej varfërisë, edhe ja bën fëmijt’ e shtëpisë, si tufë.
42Të drejtëtë shohënë, edhe gëzonenë, po ç’do pa-udhërie do t’i mpçeletë goj’ e ti.
43Kush ësht’ i mënçurë, e vë re këto, ay ka për të kupëtuarë përdëllimet’ e Zotit.
Currently Selected:
Psalltiri 107: PSTOKK1868
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The text is an open source, but the transliteration and digitalisation is a copyright of IBSA
© Interconfessional Bible Society of Albania
© Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë