Psalltiri 102
102
Të falurit’ e dorë-hollit, kur ka të dhëmburë, edhe derth rëkimn’ e ti përpara Zotit.
1O Zot, ndigjo të falurit t’im, edhe të klithuritë t’im le të vinjë te ti.
2Mos kthe mbë-nj’-anë faqenë tënde prej meje; atë ditë që kam shtrëngim, kërrus veshnë tënt tek unë, atë ditë që thërres mbë ty, ndigjo-më shpejt.
3Se ditt’ e mia humpnë porsi tym, edhe eshtërat’ e mia u thanë posi shkarpa.
4Zëmëra ime u plagua, e u tha posi bar, kaqë sa harrova të haje bukënë t’ime.
5Prej zërit psherëtimësë s’ime, eshtëratë m’u ngjitnë ndë misht.
6U bëshë posi pelekan i shkretëtirësë, u bëshë posi korb’ i natësë ndë vënt të shkretë.
7Rri pa gjumë, edhe jam posi një zok që rri vetëmë ndë dhomë.
8Gjithë ditënë më çpërnderonjënë arëmiqt’ e mi, të çmënduritë bënjënë be kundrë meje.
9Se hëngra hi posi bukë, edhe përzieva me lot të pirëtë t’im.
10Për punët të zëmërimit tënt edhe të mërisë s’ate, se më ngrite e më hodhe poshtë.
11Ditt’ e mia shkonjënë posi hije, edhe unë u thava posi bar.
12Po ti, o Zot, mbete për gjithë jetënë, edhe kujtimi yt bres pas brezi.
13Ti do të ngrihesh, e do të vinjë keq për Sionënë, se është kohë t’e përdëllyejsh, se i erdhi koha.
14Se shërbëtorëvet tu u pëlqyenë gurët’ e asaj, edhe u dhëmbetë për pluhurin’ e asaj.
15Atëhere kombetë do t’i kenë frikënë emërit Zotit, edhe gjithë mbëretrit’ e dheut lavdisë s’ate.
16Se Zoti do të ndërtonjë Sionënë, edhe do të duketë ndë lavdit të ti.
17Do të shtierë sytë mbë të falurit e të përgjunjurit, edhe nukë do të hedhë tej të luturit’ e atyreve.
18Këjo do të shkruhetë për brezë që vien, edhe ay llauzi që do të krijonetë, do të lavduronjë Zotnë.
19Se u kërrus prej së larti të shënjtëruarit vendit ti, Zoti shtyri sytë prej qielli mbi dhet,
20që të ndigjonjë psherëtimën e të lidhurëvet, që të cgjithnjë ata që u dëmëtuanë për vdekëje,
21që të dëftenjënë emërin’ e Zotit ndë Sionë, edhe lavdurimn’ e ti ndë Jerusallimë,
22kur të mblidhenë llauzetë bashkë, edhe mbëretritë, për të shërbyerë Zotit.
23Më preu fuqinë mb’udhë, më shkurtoi dittë.
24Unë thashë: Mos më mer, o Perëndia im, ndë gjysmët të ditvet mia; viet’ e tu janë bres pas brezash.
25Që ndë krye të herësë ti, o Zot, themelove dhenë, edhe punët’ e duaret tua janë qiejtë.
26Ata do të vdirenë, po ti mbete; edhe të gjithë do të vietëronenë posi petkë; edhe posi të veshurë do t’i pshtiellç ata, edhe do të ndërronenë,
27po ti je vetë ay, edhe viet’e tu nukë do të shterenë.
28Të bijt e shërbëtorëvet tu do të rrinë, edhe far’ e atyre do të qëndronjë përpara teje.
Currently Selected:
Psalltiri 102: PSTOKK1868
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The text is an open source, but the transliteration and digitalisation is a copyright of IBSA
© Interconfessional Bible Society of Albania
© Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë