โยบ 37
37
1“เรื่องนี้ทำให้หัวใจของข้าพเจ้าสั่นรัว
สะทกสะท้านขวัญหนีดีฝ่อ
2จงฟัง จงฟังเสียงกัมปนาทของพระองค์
และเสียงกระหึ่มที่ออกมาจากพระโอษฐ์ของพระองค์
3พระองค์ทรงปล่อยให้ไปทั่วใต้ฟ้าทั้งสิ้น
และฟ้าแลบของพระองค์ไปถึงสุดปลายแผ่นดินโลก
4หลังจากนั้น พระสุรเสียงของพระองค์ครางกระหึ่มตามไป
พระองค์แผดพระสุรเสียงอันทรงอำนาจ
พระองค์มิได้ทรงหน่วงเหนี่ยวฟ้าแลบ เมื่อพระสุรเสียงของพระองค์กังวานไป
5พระเจ้าเปล่งพระสุรเสียงกัมปนาทของพระองค์อย่างอัศจรรย์
พระองค์ทรงทำการใหญ่โตซึ่งเราเข้าใจไม่ได้
6เพราะพระองค์ตรัสกับหิมะว่า ‘ตกลงบนแผ่นดินซี’
และในทำนองเดียวกันก็ตรัสกับฝน
และกับห่าฝนอันหนักของพระองค์
7พระองค์ทรงมัดมือของมนุษย์ทุกคน
เพื่อทุกคนจะรู้พระราชกิจของพระองค์#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า เพื่อทุกคนซึ่งพระองค์ทรงสร้างจะรู้ได้
8แล้วสัตว์ป่าจึงเข้าไปสู่รังของมัน
และพักอยู่ในถ้ำของมัน
9พายุออกมาจากห้องทิศใต้#ฉบับฮีบรูไม่มีคำ ทิศใต้
และความหนาวมาจากลมเหนือ#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ลมที่ทำให้กระจัดกระจาย
10พระเจ้าประทานน้ำแข็งด้วยลมหายใจของพระองค์
และน้ำกว้างใหญ่ก็แข็งตัว
11พระองค์ทรงบรรทุกความชุ่มชื้นไว้ที่เมฆทึบ
ทรงกระจายเมฆที่มีฟ้าแลบออกไป
12เมฆหันไปรอบๆ ตามการทรงนำของพระองค์
เพื่อให้สำเร็จกิจทั้งสิ้นซึ่งพระองค์ทรงบัญชามัน
เหนือผิวพิภพที่มนุษย์อาศัยอยู่ได้
13ไม่ว่าจะเพื่อการตีสอน หรือเพื่อแผ่นดินของพระองค์
หรือเพื่อความรักมั่นคง พระองค์ทรงทำให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น
14“ท่านโยบ ขอฟังข้อนี้
จงนิ่งพิจารณาพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระเจ้า
15ท่านทราบหรือว่าพระเจ้าทรงกำชับเมฆ
และทำให้ฟ้าแลบจากเมฆของพระองค์อย่างไร?
16ท่านทราบถึงการทรงตัวของเมฆ
ว่าเป็นพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระองค์ผู้รอบรู้หรือ?
17ตัวท่าน ผู้ที่เสื้อผ้าของตนร้อน
เมื่อแผ่นดินสงบนิ่งเพราะลมร้อนแห่งทิศใต้หรือ?
18ท่านแผ่ฟ้าออกไปอย่างพระองค์
ให้แข็งอย่างคันฉ่อง#โลหะขัดเงามีด้าม ใช้เป็นกระจกส่องหน้าที่หลอมด้วยโลหะได้หรือ?
19จงสอนเรามาว่าเราควรจะทูลพระองค์อย่างไร
เพราะความมืด เราจึงร่างสำนวนของเราไม่ได้
20จะทูลพระองค์ได้ไหมว่า ข้าพระองค์อยากจะทูล?
มีผู้ใดเคยพูดไหมว่าเขาอยากจะตาย?
21“ส่วนมนุษย์เพ่งดูแสงสว่างไม่ได้
เมื่อมันสุกใสอยู่ในท้องฟ้า
เมื่อลมผ่านและกวาดกลุ่มเมฆไป
22แสงทองส่องมาจากทิศเหนือ
พระเจ้าทรงฉลองพระองค์ด้วยความโอ่อ่าตระการอย่างน่าเกรงขาม
23องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์นั้น เราไม่อาจค้นพบพระองค์ได้
พระองค์ใหญ่ยิ่งในเรื่องฤทธานุภาพ
และโดยความยุติธรรมและความชอบธรรมเป็นอันมากยิ่ง พระองค์จะไม่ทรงกดขี่
24เพราะฉะนั้นมนุษย์จึงยำเกรงพระองค์
พระองค์ไม่ทรงนับถือผู้ใดที่ถือตัวว่ามีปัญญา”
Currently Selected:
โยบ 37: THSV11
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
