เฉลยธรรมบัญญัติ 32
32
1“โอ ฟ้าสวรรค์ จงเงี่ยหู ข้าพเจ้าจะพูด
ขอแผ่นดินโลกจงฟังถ้อยคำจากปากของข้าพเจ้า
2ขอให้คำสอนของข้าพเจ้าหยดลงอย่างเม็ดฝน
และคำปราศรัยของข้าพเจ้ากลั่นตัวลงอย่างน้ำค้าง
อย่างหยาดฝนอยู่เหนือหญ้าอ่อน
อย่างห่าฝนตกลงเหนือพรรณพืช
3เพราะข้าพเจ้าจะประกาศพระนามของพระยาห์เวห์
จงถวายความยิ่งใหญ่แด่พระเจ้าของเรา
4“พระศิลา พระราชกิจของพระองค์ก็สมบูรณ์
พระมรรคาทั้งสิ้นของพระองค์ก็ยุติธรรม
พระเจ้าผู้ทรงเที่ยงธรรมและปราศจากความอธรรม
พระองค์ทรงยุติธรรมและทรงเที่ยงตรง
5เขาทั้งหลายประพฤติชั่วช้าต่อพระองค์ เขาจึงไม่ได้เป็นบุตรของพระองค์ต่อไป เพราะเขามีตำหนิ
เขาเป็นพงศ์พันธุ์ที่วิปริตและคดโกง
6ชนชาติโง่เขลาและเบาปัญญาเอ๋ย
ท่านจะตอบสนองพระยาห์เวห์อย่างนี้หรือ?
พระองค์ไม่ใช่พระบิดา ผู้ทรงสร้างท่าน
ผู้ทรงสรรค์ท่าน และสถาปนาท่านไว้หรือ?
7จงระลึกถึงอดีตกาล
จงตรองถึงจำนวนปีที่ผ่านมาหลายชั่วอายุคน
จงถามบิดาของท่าน แล้วเขาจะบอกท่าน
จงถามพวกผู้อาวุโสของท่าน แล้วเขาจะตอบท่าน
8เมื่อผู้สูงสุดประทานมรดกแก่บรรดาประชาชาติ
เมื่อพระองค์ทรงแยกพงศ์พันธุ์ของมนุษย์
พระองค์ทรงกั้นเขตของชนชาติทั้งหลาย
ตามจำนวนคนอิสราเอล# กจ.17:26
9เพราะว่าส่วนของพระยาห์เวห์คือประชากรของพระองค์
ยาโคบเป็นส่วนมรดกของพระองค์
10“พระองค์ทรงพบเขาในแผ่นดินทุรกันดาร
ในที่ร้างเปล่าวังเวง
พระองค์ทรงโอบล้อมเขา และทรงดูแลเขา
ทรงรักษาเขาไว้ดังแก้วพระเนตรของพระองค์
11เหมือนนกอินทรีที่กวนรังของมัน กระพือปีกเหนือลูกนก
กางปีกออกรองรับลูกไว้ให้เกาะอยู่บนปีก
12พระยาห์เวห์องค์เดียวทรงนำเขา
ไม่มีพระต่างด้าวองค์ใดอยู่กับเขา
13พระองค์ทรงให้เขาขี่ไปบนที่สูงของโลก
ให้เขาบริโภคพืชผลที่ได้จากนา
พระองค์ทรงให้เขาดูดน้ำผึ้งจากศิลา
และน้ำมันจากหินแข็ง
14ให้ได้นมข้นจากโคและน้ำนมจากแพะแกะ
ได้ไขมันจากลูกแกะ
และแกะผู้พันธุ์บาชานและจากแพะ
กับข้าวสาลีอย่างดีที่สุด
และจากเลือดขององุ่น ท่านได้ดื่มเหล้าองุ่น
15“แต่เยชูรูนอ้วนขึ้นแล้วมีพยศ
เจ้าอ้วนใหญ่ เนื้อหนานุ่ม
แล้วเขาได้ทอดทิ้งพระเจ้าผู้ทรงสร้างเขามา
และดูหมิ่นพระศิลาแห่งความรอดของเขา
16เขาทำให้พระองค์ทรงหวงแหนด้วยพระต่างด้าว
เขายั่วยุให้พระองค์กริ้วด้วยสิ่งน่ารังเกียจทั้งหลาย
17เขาบูชาพวกปีศาจซึ่งไม่ใช่พระเจ้า# 1 คร.10:20
บูชาพระซึ่งไม่รู้จักมาก่อน
บูชาพระใหม่ๆ ซึ่งเพิ่งจะเกิดขึ้น
ซึ่งบรรพบุรุษของท่านไม่เกรงกลัว
18ท่านไม่ใส่ใจในพระศิลาที่ให้กำเนิดท่าน
ท่านลืมพระเจ้าซึ่งให้ท่านเกิดมา
19“พระยาห์เวห์ทอดพระเนตรและทรงชังเขา
เพราะการยั่วยุจากบุตรชายหญิงของพระองค์
20และพระองค์ตรัสว่า ‘เราจะซ่อนหน้าของเราจากพวกเขา
เราจะคอยดูว่าปลายทางของเขาจะเป็นอย่างไร
เพราะเขาเป็นชาติพันธุ์ที่วิปริต
เป็นลูกหลานที่ไม่ซื่อสัตย์
21เขาทั้งหลายทำให้เราอิจฉา# 1 คร.10:22ด้วยสิ่งที่ไม่ใช่พระ
เขาได้ยั่วยุเราด้วยสิ่งไร้สาระของเขา
ดังนั้นเราจะทำให้เขาอิจฉาผู้ที่ไม่ใช่ชนชาติ
และจะยั่วโทสะเขาด้วยประชาชาติโง่เขลาชาติหนึ่ง# รม.10:19
22เพราะความกริ้วของเราจึงมีไฟก่อขึ้น
มันไหม้ลุกลามไปจนถึงก้นลึกของแดนคนตาย
เผาแผ่นดินโลกและพืชผลในนั้น
และลุกไหม้ถึงรากฐานแห่งขุนเขา
23“ ‘เราจะสุมสิ่งร้ายไว้บนเขาทั้งหลาย
และปล่อยลูกธนูของเรายิงไปยังเขา
24เขาจะสิ้นแรงเพราะความหิว
ความร้อนอันแรงกล้าและโรคร้ายจะเผาผลาญเขา
เราจะส่งฟันของสัตว์ร้ายมายังเขา
กับพิษของสัตว์เลื้อยคลานในผงคลี
25ที่ภายนอกจะมีดาบคร่าชีวิต
ที่ในห้องจะมีความกลัว
ทำลายทั้งชายหนุ่มและหญิงพรหมจารี
ทั้งเด็กที่ยังดูดนมและคนแก่ผมหงอก
26เราพูดแล้วว่า “เราจะให้เขากระจัดกระจายไป
เราจะให้ชื่อของเขาสูญไปจากความทรงจำของมนุษย์”
27แต่เราก็กลัวการยุยงของศัตรู
เกรงว่าพวกศัตรูของเขาจะคิดผิดไป
เกรงว่าพวกเขาจะพูดว่า “กำลังมือของเราที่มีชัย
พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงทำการนี้” ’
28“เพราะเขาทั้งหลายเป็นประชาชาติที่ขาดคำปรึกษา
ในพวกเขาไม่มีความเข้าใจ
29โอ ถ้าเขาฉลาดแล้วเขาจะเข้าใจเรื่องนี้
และพิจารณาถึงวาระสุดท้ายของตน
30คนเดียวจะไล่พันคนได้อย่างไร
สองคนจะทำให้หมื่นคนหนีได้อย่างไร
นอกจากพระศิลาของเขาได้ขายเขาเสียแล้ว
และพระยาห์เวห์ได้ทรงทอดทิ้งเขาเสีย
31เพราะศิลาของเขาไม่เหมือนพระศิลาของเรา
แม้ศัตรูของเราก็ตัดสินอย่างนั้น
32เพราะว่าเถาองุ่นของเขาคือเถาองุ่นเมืองโสโดม
และมาจากไร่เมืองโกโมราห์
ผลองุ่นของเขาเป็นองุ่นขม
ทั้งพวงองุ่นก็ขมด้วย
33เหล้าองุ่นของเขาเป็นพิษงู
เป็นพิษร้ายแรงของงูเห่า
34“เรื่องนี้ไม่ได้สะสมไว้กับเรา
และประทับตราไว้ในคลังของเราหรือ?
35การแก้แค้นและการตอบสนองเป็นของเรา# รม.12:19; ฮบ.10:30
รอเวลาเมื่อเท้าของเขาจะลื่นพลาด
เพราะว่าวันหายนะของเขามาใกล้แล้ว
และมันจะมาถึงเขาอย่างฉับพลัน
36เพราะพระยาห์เวห์จะทรงพิพากษาประชากรของพระองค์
และทรงเมตตาผู้รับใช้ของพระองค์# สดด.135:14
เมื่อทอดพระเนตรว่ากำลังของเขาสิ้นลง
ไม่มีใครเหลือแล้ว ไม่ว่าทาสหรือไท
37แล้วพระองค์จะตรัสว่า ‘พระทั้งหลายของพวกเขาอยู่ที่ไหน
ศิลาที่เขาลี้ภัยนั้นอยู่ที่ไหน?’
38คือผู้ที่รับประทานไขมันของเครื่องสัตวบูชาของเขา
และดื่มเหล้าองุ่นที่เป็นเครื่องดื่มบูชาของเขา
ให้พระเหล่านั้นลุกขึ้นช่วยเจ้า
ให้พระเหล่านั้นเป็นผู้ปกป้องเจ้า
39“ ‘จงดูเถิด บัดนี้ ตัวเรา คือเรานี่แหละเป็นผู้นั้น
นอกจากเราไม่มีพระเจ้าอื่นใด
เราฆ่าให้ตายและเราก็ให้มีชีวิตอยู่
เราทำให้บาดเจ็บ และเราก็รักษาให้หาย
ไม่มีผู้ใดจะช่วยให้พ้นมือเราได้
40เพราะเราชูมือขึ้นถึงสวรรค์
และปฏิญาณว่า ดังที่เราดำรงอยู่เป็นนิตย์
41ถ้าเราลับดาบอันวาววับของเรา
และมือของเรายึดการพิพากษาไว้
เราจะแก้แค้นศัตรูของเรา
และตอบแทนผู้ที่เกลียดชังเรา
42เราจะให้ลูกธนูของเราเมาโลหิต
และดาบของเราจะกินเนื้อหนัง
ด้วยโลหิตของผู้ที่ถูกฆ่าและของเชลย
จากศีรษะเจ้านายศัตรู’
43“จงยินดีเถิด ประชาชาติทั้งหลาย กับประชากรของพระองค์# รม.15:10
เพราะพระองค์จะทรงแก้แค้นแทนโลหิตของผู้รับใช้ของพระองค์# วว.19:2
และจะทรงทำการแก้แค้นศัตรูของพระองค์
และจะทรงลบมลทินแผ่นดินแห่งประชากรของพระองค์”
44โมเสสได้มาบอกเนื้อเพลงบทนี้ทั้งหมดให้ประชาชนฟัง ทั้งตัวท่านพร้อมกับโยชูวาบุตรนูน 45และเมื่อโมเสสบอกถ้อยคำเหล่านี้ทั้งสิ้นแก่คนอิสราเอลทุกคนจบแล้ว 46ท่านก็กล่าวแก่เขาว่า “จงใส่ใจในถ้อยคำซึ่งข้าพเจ้าเป็นพยานแก่ท่านในวันนี้ เพื่อท่านจะได้บัญชาลูกหลานของท่าน ให้เขาระวังที่จะทำตามถ้อยคำทั้งหมดของธรรมบัญญัตินี้ 47เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยสำหรับพวกท่าน แต่เป็นเรื่องชีวิตของท่านทั้งหลาย โดยเรื่องนี้จะทำให้ท่านมีชีวิตยืนนานในแผ่นดินซึ่งท่านกำลังจะข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปยึดครองนั้น”
การทำนายถึงมรณกรรมของโมเสส
48และพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสในวันเดียวกันนั้นว่า 49“จงขึ้นไปบนภูเขาอาบาริมถึงยอดเขาเนโบ ซึ่งอยู่ในแผ่นดินโมอับตรงข้ามเมืองเยรีโค และดูแผ่นดินคานาอันซึ่งเราให้แก่ประชาชนอิสราเอลเป็นกรรมสิทธิ์ 50และสิ้นชีวิตเสียบนภูเขาซึ่งเจ้าขึ้นไปนั้น และถูกรวบไปอยู่กับประชาชนของเจ้า ดังอาโรนพี่ชายของเจ้าได้สิ้นชีวิตที่ภูเขาโฮร์ และถูกรวบไปอยู่กับประชาชนของเขา 51เพราะเจ้าทั้งสองได้ละเมิดต่อเราท่ามกลางคนอิสราเอลเรื่องน้ำแห่งเมรีบาห์ที่คาเดชในถิ่นทุรกันดารศิน เพราะเจ้าไม่ให้เกียรติเราในหมู่คนอิสราเอล 52เจ้าจะได้เห็นแผ่นดินซึ่งอยู่ต่อหน้าเจ้า แต่เจ้าจะไม่ได้เข้าไปในแผ่นดินซึ่งเราให้แก่คนอิสราเอล”# กดว.27:12-14; ฉธบ.3:23-27
Currently Selected:
เฉลยธรรมบัญญัติ 32: THSV11
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in