ມັດທາຍ 27
27
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຖືກນຳຕົວໄປຫາປີລາດ
(ມຣກ 15:1; ລກ 23:1-2; ຢຮ 18:28-32)
1ວັນຕໍ່ມາແຕ່ເຊົ້າໆ ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດກັບພວກເຖົ້າແກ່ທຸກຄົນໄດ້ວາງແຜນຕໍ່ສູ້ພຣະເຢຊູເຈົ້າ ເພື່ອປະຫານຊີວິດພຣະອົງ. 2ພວກເຂົາລ່າມໂສ້ພຣະອົງ ແລະນຳພຣະອົງໄປມອບໃຫ້ປີລາດຜູ້ປົກຄອງຊາວໂຣມ.
ຢູດາຂ້າຕົວຕາຍ
(ກຈກ 1:18-19)
3ເມື່ອຢູດາຄົນທໍລະຍົດ ໄດ້ຮູ້ວ່າພຣະເຢຊູເຈົ້າຕ້ອງຖືກໂທດເຖິງຕາຍ ລາວກໍສຳນຶກຜິດກິນແໜງໃຈ. ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງນຳເງິນສາມສິບຫລຽນ ໄປຄືນໃຫ້ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດແລະພວກເຖົ້າແກ່. 4ແລະກ່າວວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍຜິດໄປແລ້ວ ໂດຍມອບຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຜິດໃຫ້ເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ.”
ພວກເຂົາຕອບວ່າ, “ເລື່ອງນັ້ນເປັນທຸລະອັນໃດກັບເຮົາ ແມ່ນທຸລະຂອງເຈົ້າເອງ.”
5ຢູດາໄດ້ຖິ້ມເງິນໄວ້ໃນພຣະວິຫານ ແລະອອກໜີໄປ ແລ້ວລາວກໍໄປຜູກຄໍຕາຍ.
6ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດຈັບເອົາເງິນຫລຽນຂຶ້ນມາ ແລະເວົ້າວ່າ, “ນີ້ແມ່ນເງິນເລືອດ ແລະ ເປັນການຜິດກົດບັນຍັດ ທີ່ພວກເຮົາຈະເອົາໄປໄວ້ໃນຄັງຂອງວິຫານ.” 7ຫລັງຈາກພວກເຂົາໄດ້ປຶກສາກັນເປັນທີ່ຕົກລົງແລ້ວ ກໍເອົາເງິນນີ້ໄປຊື້ນາຂອງຊ່າງປັ້ນໝໍ້ ເພື່ອໃຫ້ເປັນບ່ອນຝັງສົບສຳລັບຄົນຕ່າງດ້າວ. 8ດັ່ງນັ້ນແຫລະ ນາທົ່ງນີ້ຈຶ່ງມີຊື່ວ່າ, “ນາເລືອດ” ຈົນເຖິງທຸກວັນນີ້.
9ເຫດການນີ້ ກໍສຳເລັດຕາມທີ່ຜູ້ທຳນວາຍເຢເຣມີຢາໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ, “ພວກເຂົາໄດ້ເອົາເງິນສາມສິບຫລຽນ ຊຶ່ງເປັນລາຄາຜູ້ທີ່ພວກເຂົາຄາດລາຄາໄວ້ ຄືປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຕີລາຄານັ້ນ 10ແລະ ພວກເຂົາໃຊ້ເງິນນັ້ນເພື່ອຊື້ນາຂອງຊ່າງປັ້ນໝໍ້ ຕາມທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສັ່ງຂ້າພະເຈົ້າໄວ້.”
ປີລາດຖາມພຣະເຢຊູເຈົ້າ
(ມຣກ 15:2-5; ລກ 23:3-5; ຢຮ 18:33-38)
11ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ມາຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າຜູ້ປົກຄອງຊາວໂຣມແລ້ວ ເພິ່ນຈຶ່ງຖາມພຣະອົງວ່າ, “ເຈົ້າເປັນກະສັດຂອງຊາວຢິວບໍ?”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບວ່າ, “ທ່ານເວົ້າດັ່ງນັ້ນແລ້ວ.” 12ແຕ່ຂໍ້ກ່າວໂທດຂອງພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດແລະພວກເຖົ້າແກ່ນັ້ນ ພຣະອົງບໍ່ຕອບຫຍັງເລີຍ.
13ດັ່ງນັ້ນ ປີລາດຈຶ່ງເວົ້າຕໍ່ພຣະອົງວ່າ, “ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຍິນເລື່ອງທັງຫລາຍທີ່ພວກເຂົາກ່າວຫາບໍ?”
14ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າບໍ່ຕອບຈັກຄຳຈົນຜູ້ປົກຄອງປະຫລາດໃຈຫລາຍ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຖືກຕັດສິນໃຫ້ປະຫານຊີວິດ
(ມຣກ 15:6-15; ລກ 23:13-25; ຢຮ 18:39–19:16)
15ໃນເທດສະການປັດສະຄາທຸກໆປີ ຜູ້ປົກຄອງຊາວໂຣມເຄີຍປ່ອຍນັກໂທດຄົນໜຶ່ງໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະ ຕາມທີ່ປະຊາຊົນຂໍຮ້ອງ. 16ໃນສະໄໝນັ້ນ ມີນັກໂທດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຄົນຮູ້ຈັກທົ່ວໄປຊື່ວ່າເຢຊູບາຣາບາ. 17ເມື່ອປະຊາຊົນມາຮ່ວມຊຸມນຸມກັນ ແລ້ວປີລາດຈຶ່ງຖາມວ່າ, “ພວກທ່ານຢາກໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າປ່ອຍຜູ້ໃດ? ເຢຊູບາຣາບາ ຫລືເຢຊູຜູ້ທີ່ເອີ້ນວ່າພຣະຄຣິດ?” 18ເພາະປີລາດຮູ້ດີວ່າ ພວກຜູ້ນຳສາສະໜາຢິວໄດ້ມອບພຣະເຢຊູເຈົ້າໄວ້ດ້ວຍໃຈອິດສາ.
19ຂະນະທີ່ປີລາດນັ່ງຢູ່ບ່ອນຕັດສິນຄວາມນັ້ນ ເມຍຂອງເພິ່ນກໍໃຊ້ຄົນມາບອກເພິ່ນວ່າ, “ຢ່າໄດ້ພົວພັນກັບເລື່ອງຂອງຄົນບໍ່ມີຄວາມຜິດນັ້ນ ເພາະວັນນີ້ນ້ອງເປັນທຸກໜັກໃຈ ຍ້ອນຄວາມຝັນກ່ຽວກັບຜູ້ນັ້ນ.”
20ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດກັບພວກເຖົ້າແກ່ໄດ້ຍຸຍົງປະຊາຊົນ ຂໍໃຫ້ປ່ອຍບາຣາບາ ແລະໃຫ້ປະຫານພຣະເຢຊູເຈົ້າ. 21ແຕ່ປີລາດຖາມປະຊາຊົນວ່າ, “ໃນສອງຄົນນີ້ ພວກທ່ານຢາກໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າປ່ອຍຜູ້ໃດໃຫ້ພວກທ່ານ?”
ພວກເຂົາຕອບວ່າ, “ບາຣາບາ”.
22ແລ້ວປີລາດຈຶ່ງຖາມພວກເຂົາວ່າ, “ຖ້າຢ່າງນັ້ນ ພວກທ່ານຈະໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດຢ່າງໃດ ແກ່ເຢຊູຜູ້ທີ່ເອີ້ນວ່າ ພຣະຄຣິດ?”
ພວກເຂົາພາກັນຕອບວ່າ, “ໃຫ້ຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ.”
23ແຕ່ປີລາດຖາມວ່າ, “ຄົນຜູ້ນີ້ໄດ້ເຮັດຜິດຫຍັງ?”
ແລ້ວພວກເຂົາກໍຮ້ອງດັງແຮງຂຶ້ນຈົນສຸດສຽງວ່າ, “ຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ.”
24ເມື່ອປີລາດເຫັນວ່າບໍ່ມີຜົນຫຍັງ ມີແຕ່ການວຸ້ນວາຍກຳລັງເກີດຂຶ້ນ. ສະນັ້ນ ເພິ່ນຈຶ່ງເອົານໍ້າມາລ້າງມືຕໍ່ໜ້າປະຊາຊົນ ແລະເວົ້າວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຂໍຮັບຜິດຊອບໃດໆ ສຳລັບຄວາມຕາຍຂອງຊາຍຄົນນີ້ ແຕ່ແມ່ນພວກທ່ານເອງທີ່ຕ້ອງຮັບຜິດຊອບ.”
25ປະຊາຊົນທັງໝົດຕອບວ່າ, “ໃຫ້ໂທດເລື່ອງຄວາມຕາຍຂອງລາວ ຕົກຖືກພວກເຮົາ ແລະລູກຫລານຂອງພວກເຮົາ.” 26ແລ້ວປີລາດກໍປ່ອຍບາຣາບາໃຫ້ພວກເຂົາ ແລະເມື່ອໃຫ້ພວກເຂົາຂ້ຽນພຣະເຢຊູເຈົ້າແລ້ວ ເພິ່ນໄດ້ມອບພຣະອົງໃຫ້ຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ.
ພວກທະຫານເຢາະເຢີ້ຍພຣະເຢຊູເຈົ້າ
(ມຣກ 15:16-20; ຢຮ 19:2-3)
27ແລ້ວພວກທະຫານຂອງປີລາດກໍນຳພຣະເຢຊູເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນເດີ່ນບ້ານຂອງຜູ້ປົກຄອງ ແລະໃຫ້ທະຫານທັງກອງຮ້ອຍມາເຕົ້າໂຮມກັນອ້ອມພຣະອົງ. 28ພວກເຂົາດຶງເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພຣະອົງອອກ ແລະເອົາເສື້ອຄຸມສີແດງສົດມານຸ່ງໃຫ້ພຣະອົງ. 29ພວກເຂົາໄດ້ເອົາເຄືອໜາມຖັກເປັນໂຄ້ງແທນມົງກຸດ ສຸບໃສ່ຫົວຂອງພຣະອົງ ແລະເອົາໄມ້ອໍ້ໃສ່ມືເບື້ອງຂວາໃຫ້ພຣະອົງຖື ແລ້ວພວກເຂົາກໍຄຸເຂົ່າລົງຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ ແລະ ເວົ້າເຢາະເຢີ້ຍວ່າ, “ຂໍໃຫ້ກະສັດຂອງຊາດຢິວ ຈົ່ງຊົງພຣະຈະເລີນເທີ້ນ.” 30ພວກເຂົາໄດ້ຖົ່ມນໍ້າລາຍໃສ່ພຣະອົງ ແລະດຶງເອົາໄມ້ອໍ້ທີ່ພຣະອົງຖືນັ້ນ ມາຕີຫົວຂອງພຣະອົງ. 31ເມື່ອເຢາະເຢີ້ຍພຣະອົງແລ້ວ ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ຖອດເສື້ອຄຸມອອກ ແລະໄດ້ເອົາເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພຣະອົງມານຸ່ງໃຫ້ພຣະອົງຄືນ ແລ້ວພວກເຂົາກໍພາພຣະອົງອອກໄປ ເພື່ອຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຖືກຄຶງທີ່ໄມ້ກາງແຂນ
(ມຣກ 15:21-32; ລກ 23:26-43; ຢຮ 19:17-27)
32ຂະນະທີ່ກຳລັງອອກໄປນັ້ນ ພວກເຂົາໄດ້ພົບຊາຍຊາວກີເຣເນຄົນໜຶ່ງຊື່ວ່າ ຊີໂມນ, ຈຶ່ງເກນລາວໃຫ້ແບກໄມ້ກາງແຂນຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ. 33ເມື່ອມາເຖິງບ່ອນໜຶ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າ ໂຄລະໂຄທາ ຊຶ່ງໝາຍຄວາມວ່າ, “ບ່ອນທີ່ມີກະໂຫລກຫົວ.” 34ພວກເຂົາໄດ້ເອົາເຫຼົ້າອະງຸ່ນສົ້ມ ປະສົມກັບນໍ້າບີໃຫ້ພຣະອົງດື່ມ, ແຕ່ເມື່ອຊີມເບິ່ງແລ້ວພຣະອົງບໍ່ຍອມດື່ມ. 35ເມື່ອໄດ້ຄຶງພຣະອົງທີ່ໄມ້ກາງແຂນແລ້ວ ພວກເຂົາກໍໄດ້ແບ່ງປັນເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພຣະອົງໂດຍໃຊ້ສະຫລາກ. 36ຫລັງຈາກນັ້ນ ກໍພາກັນນັ່ງຢູ່ທີ່ນັ້ນ ເພື່ອເຝົ້າເບິ່ງພຣະອົງ. 37ຢູ່ເທິງຫົວຂອງພຣະອົງ ພວກເຂົາໄດ້ເອົາປ້າຍຄຳກ່າວໂທດຕອກຕິດໃສ່ໄວ້ໂດຍມີຂໍ້ຂຽນວ່າ, “ຜູ້ນີ້ແມ່ນເຢຊູ ກະສັດຂອງຊາດຢິວ.” 38ໃນຂະນະດຽວກັນນັ້ນ ກໍໄດ້ຄຶງໂຈນສອງຄົນໃສ່ໄມ້ກາງແຂນໄວ້ກັບພຣະອົງ ເບື້ອງຂວາຄົນໜຶ່ງ ແລະເບື້ອງຊ້າຍຄົນໜຶ່ງ.
39ຝ່າຍປະຊາຊົນທີ່ຜ່ານໄປມານັ້ນສັ່ນຫົວ ແລະກ່າວໝິ່ນປະໝາດໃສ່ພຣະອົງວ່າ, 40“ເຮີຍ ເຈົ້າຜູ້ທີ່ມ້າງພຣະວິຫານ ແລະສ້າງໃໝ່ໃນສາມວັນ ຖ້າເຈົ້າເປັນລູກຂອງພຣະເຈົ້າແທ້ ຊ່ວຍຕົນເອງແມ ຈົ່ງລົງມາຈາກໄມ້ກາງແຂນເບິ່ງດູ.”
41ໃນທຳນອງດຽວກັນ ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດແລະພວກທຳມະຈານກັບພວກເຖົ້າແກ່ ກໍໄດ້ເວົ້າໝິ່ນປະໝາດພຣະອົງວ່າ, 42“ລາວຊ່ວຍຄົນອື່ນໄດ້ ແຕ່ລາວຊ່ວຍຕົນເອງບໍ່ໄດ້ ຖ້າລາວເປັນກະສັດຂອງຊາດອິດສະຣາເອນ, ໃຫ້ລາວລົງຈາກໄມ້ກາງແຂນດຽວນີ້ ແລ້ວພວກເຮົາຈະເຊື່ອໃນລາວ 43ລາວໄດ້ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະເຈົ້າ ແລະໄດ້ອ້າງຕົນວ່າເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ເບິ່ງດູວ່າ ພຣະເຈົ້າຈະພໍພຣະໄທຊ່ວຍລາວໃຫ້ພົ້ນດຽວນີ້ຫລືບໍ່.”
44ແມ່ນແຕ່ໂຈນທີ່ຖືກຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນກັບພຣະອົງ ກໍເວົ້າໝິ່ນປະໝາດພຣະອົງເໝືອນກັນ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງສິ້ນພຣະຊົນ
(ມຣກ 15:33-41; ລກ 23:44-49; ຢຮ 19:28-30)
45ຕັ້ງແຕ່ເວລາທ່ຽງວັນ ທົ່ວແຜ່ນດິນກໍເກີດມືດມົວເປັນເວລາສາມຊົ່ວໂມງ. 46ພໍເຖິງບ່າຍສາມໂມງ ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຮ້ອງຂຶ້ນດ້ວຍສຽງດັງວ່າ, “ເອລີ ເອລີ ແລມາ ສາບັກທານີ?” ຊຶ່ງແປວ່າ, “ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ, ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍເອີຍ, ດ້ວຍເຫດໃດພຣະອົງຈຶ່ງປະຖິ້ມຂ້ານ້ອຍເສຍ?”
47ມີບາງຄົນທີ່ຢືນຢູ່ໃນທີ່ນັ້ນ ເມື່ອໄດ້ຍິນພຣະອົງຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, “ລາວຮ້ອງຫາເອລີຢາ.” 48ໃນທັນໃດນັ້ນ ມີຄົນໜຶ່ງໃນພວກເຂົາ ໄດ້ແລ່ນໄປເອົາຟອງນໍ້າຈຸ່ມໃສ່ເຫຼົ້າອະງຸ່ນສົ້ມ, ສຽບໃສ່ປາຍໄມ້ອໍ້ ແລະຍື່ນໃຫ້ພຣະອົງດື່ມ.
49ແຕ່ຄົນອື່ນເວົ້າວ່າ, “ຄອຍຖ້າກ່ອນ ຖ້າເບິ່ງວ່າເອລີຢາຈະມາຊ່ວຍລາວໃຫ້ພົ້ນຫລືບໍ່.”
50ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຮ້ອງສຽງດັງອີກເທື່ອໜຶ່ງ ແລ້ວກໍສິ້ນລົມຫາຍໃຈ.
51ແລ້ວຜ້າກັ້ງໃນພຣະວິຫານ ກໍໄດ້ຈີກອອກເປັນສອງຕ່ອນແຕ່ເທິງຮອດລຸ່ມ ແຜ່ນດິນກໍສະທ້ານຫວັ່ນໄຫວ ແລະໂງ່ນຫີນກໍແຕກອອກເປັນປ່ຽງໆ 52ອຸບມຸງຝັງສົບທັງຫລາຍໄດ້ໄຂອອກ ແລ້ວສົບໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າຫລາຍຄົນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວ ກໍຄືນສູ່ຊີວິດ 53ຫລັງຈາກພຣະເຢຊູເຈົ້າເປັນຄືນມາຈາກຕາຍແລ້ວ ເຂົາທັງຫລາຍຈຶ່ງໄດ້ອອກຈາກອຸບມຸງ ແລະໄດ້ເຂົ້າໄປໃນນະຄອນສັກສິດ ແລະປາກົດໃຫ້ຫລາຍຄົນໄດ້ເຫັນ.
54ເມື່ອນາຍທະຫານກັບພວກທະຫານທີ່ເຝົ້າພຣະເຢຊູເຈົ້າ ໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນຫວັ່ນໄຫວ ແລະເຫດການທັງໝົດທີ່ເກີດຂຶ້ນນັ້ນ ພວກເຂົາກໍສະທ້ານຢ້ານກົວຫລາຍ ຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, “ເພິ່ນແມ່ນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າແທ້ຈິງ.”
55ໃນທີ່ນັ້ນ ມີແມ່ຍິງຫລາຍຄົນເບິ່ງຢູ່ຫ່າງໆ ແມ່ຍິງເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຕິດຕາມພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະບົວລະບັດພຣະອົງ ມາແຕ່ແຂວງຄາລີເລ. 56ໃນພວກແມ່ຍິງເຫຼົ່ານີ້ມີ: ມາຣີໄທມັກດາລາ, ມາຣີຜູ້ເປັນແມ່ຂອງຢາໂກໂບ ແລະ ໂຢເຊັບ ແລະເມຍຂອງເຊເບດາຍ.
ການວາງພຣະສົບພຣະເຢຊູເຈົ້າ
(ມຣກ 15:42-47; ລກ 23:50-56; ຢຮ 19:38-42)
57ເມື່ອເຖິງຕອນຄໍ່າ ຊາຍຮັ່ງມີຄົນໜຶ່ງຈາກບ້ານອາຣີມາທາຍກໍມາເຖິງ ລາວຊື່ວ່າໂຢເຊັບ ແລະເປັນສາວົກຄົນໜຶ່ງຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າເໝືອນກັນ. 58ທ່ານຜູ້ນີ້ໄດ້ໄປຫາປີລາດ ເພື່ອຂໍເອົາພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ, ປີລາດຈຶ່ງໄດ້ສັ່ງໃຫ້ເຂົາ ມອບພຣະສົບຂອງພຣະອົງນັ້ນໃຫ້ແກ່ລາວ. 59ເມື່ອໂຢເຊັບໄດ້ຮັບເອົາພຣະສົບລົງແລ້ວ ກໍໃຊ້ຜ້າປ່ານໃໝ່ອ່ຽມຫໍ່ພຣະສົບໄວ້, 60ແລະ ນຳໄປວາງໄວ້ໃນອຸບມຸງຂອງຕົນ ຊຶ່ງຫາກໍເຈາະໄວ້ໃນໂງ່ນຫີນ ແລະເມື່ອກື່ງກ້ອນຫີນຂະໜາດໃຫຍ່ ອັດປາກອຸບມຸງໄວ້ແລ້ວ ລາວກໍໜີໄປ. 61ມາຣີໄທມັກດາລາ ກັບມາຣີຄົນໜຶ່ງອີກ ກໍນັ່ງຢູ່ທີ່ນັ້ນຕໍ່ໜ້າອຸບມຸງ.
ທະຫານເຝົ້າຍາມອຸບມຸງ
62ວັນຕໍ່ມາເປັນວັນຊະບາໂຕ ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດກັບພວກຟາຣີຊາຍໄດ້ໄປພົບປີລາດ 63ແລະເວົ້າວ່າ, “ທ່ານເອີຍ ພວກຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ວ່າ ເມື່ອຄົນຫລອກລວງຜູ້ນັ້ນຍັງມີຊີວິດຢູ່ ໄດ້ເວົ້າວ່າ, ‘ຫລັງຈາກສາມວັນແລ້ວ ເຮົາຈະເປັນຄືນມາສູ່ຊີວິດ.’ 64ດ້ວຍເຫດນັ້ນ ຂໍທ່ານຈົ່ງອອກຄຳສັ່ງໃຫ້ວາງມາດຕະການ ເຝົ້າຍາມອຸບມຸງຢ່າງເຂັ້ມງວດ ຈົນເຖິງວັນທີສາມ ຢ້ານວ່າພວກສາວົກຂອງລາວຈະມາລັກເອົາສົບນັ້ນໄປ ແລະມາບອກປະຊາຊົນວ່າ ລາວເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ ການຫລອກລວງຄັ້ງສຸດທ້າຍນີ້ ຈະຮ້າຍແຮງຍິ່ງກວ່າຄັ້ງທຳອິດ.”
65ປີລາດຈຶ່ງຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ພວກທ່ານມີທະຫານຍາມ ຈົ່ງເອົາໄປຍາມອຸບມຸງໃຫ້ດີ ຕາມຄວາມເຫັນຂອງພວກທ່ານ.”
66ດັ່ງນັ້ນ ຄົນເຫຼົ່ານີ້ຈຶ່ງຈາກໄປ ແລະໄດ້ຈັດວາງຄົນເຝົ້າຍາມອຸບມຸງໄວ້ຢ່າງເຂັ້ມແຂງ ພ້ອມທັງຕີຕາປະທັບໃສ່ກ້ອນຫີນໄວ້ດ້ວຍ.
Currently Selected:
ມັດທາຍ 27: ພຄພ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2012 United Bible Societies. All Rights Reserved.
