ມັດທາຍ 23

ພຣະເຢຊູເຈົ້າເຕືອນໃຫ້ລະວັງພວກທຳມະຈານແລະພວກຟາຣີຊາຍ

(ມຣກ 12:38-40; ລກ 11:43,46; 20:45-46)

1ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍກ່າວແກ່ປະຊາຊົນ ແລະພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າ, 2“ພວກທຳມະຈານແລະພວກຟາຣີຊາຍ ມີຄວາມຊຳນິຊຳນານທາງດ້ານກົດບັນຍັດຂອງໂມເຊ. 3ສະນັ້ນ ພວກເຈົ້າຈົ່ງເຊື່ອຟັງ ແລະເຮັດຕາມທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາບອກ, ແຕ່ຢ່າຮຽນແບບການກະທຳຂອງພວກເຂົາ ເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ພວກເຂົາໄດ້ສອນໄວ້. 4ພວກເຂົາມັດຂອງໜັກມາວາງເທິງບ່າຂອງປະຊາຊົນ, ສ່ວນພວກເຂົາແລ້ວ ແມ່ນແຕ່ນິ້ວກ້ອຍກໍບໍ່ຍອມຈັບຍົກໄປ. 5ພວກເຂົາເຮັດທຸກໆຢ່າງ ເພື່ອໃຫ້ຄົນເຫັນພວກເຂົາ, ມີແອບໜັງທີ່ບັນຈຸຂໍ້ພຣະຄຳພີມັດໄວ້ທີ່ໜ້າຜາກ ແລະທີ່ແຂນຂອງພວກເຂົາ ສ່ວນຍອຍແຄມເສື້ອຄຸມ ຂອງພວກເຂົາກໍເຮັດໃຫ້ຍາວອອກໄປ 6ພວກເຂົາມັກນັ່ງບ່ອນອັນມີກຽດໃນງານກິນລ້ຽງຕ່າງໆ ແລະນັ່ງໃນທຳມະສາລາ, 7ພວກເຂົາມັກໃຫ້ຄົນຄຳນັບໃນກາງຕະຫລາດ ແລະໃຫ້ຄົນເອີ້ນຕົນວ່າ, ‘ທ່ານອາຈານ.’ 8ແຕ່ພວກເຈົ້າຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດເອີ້ນວ່າ, ‘ທ່ານອາຈານ’ ເພາະພວກເຈົ້າທັງໝົດເປັນພີ່ນ້ອງກັນ ແລະ ມີອາຈານແຕ່ຜູ້ດຽວ. 9ຢ່າເອີ້ນຜູ້ໃດເທິງແຜ່ນດິນໂລກນີ້ວ່າ, ‘ບິດາ’ ເພາະພວກເຈົ້າມີພຣະບິດາເຈົ້າອົງດຽວໃນສະຫວັນ. 10ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດເອີ້ນພວກເຈົ້າວ່າ, ‘ນາຍ’ ເພາະນາຍຜູ້ດຽວຂອງພວກເຈົ້າຄືພຣະຄຣິດ. 11ຜູ້ເປັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນພວກເຈົ້ານັ້ນ ຕ້ອງເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ພວກເຈົ້າ. 12ຜູ້ໃດທີ່ຍົກຕົວຂຶ້ນ ຜູ້ນັ້ນຈະຖືກລົດໃຫ້ນ້ອຍລົງ ແລະຜູ້ໃດທີ່ຖ່ອມຕົວລົງ ຜູ້ນັ້ນຈະຖືກຍົກຂຶ້ນ.”

ພຣະເຢຊູເຈົ້າປະນາມຄວາມໜ້າຊື່ໃຈຄົດຂອງພວກເຂົາ

(ມຣກ 12:40; ລກ 11:39-42,44,52; 20:47)

13“ວິບັດແກ່ເຈົ້າ ພວກທຳມະຈານແລະພວກຟາຣີຊາຍເອີຍ ຄົນໜ້າຊື່ໃຈຄົດ ພວກເຈົ້າອັດປະຕູອານາຈັກສະຫວັນຕັນມະນຸດ, ທີ່ຈິງແລ້ວພວກເຈົ້າເອງກໍບໍ່ເຂົ້າໄປ, ແຕ່ຍັງກັ້ນກາງຜູ້ທີ່ຢາກເຂົ້າໄປ. [14ວິບັດແກ່ເຈົ້າ ພວກທຳມະຈານ ແລະ ພວກຟາຣີຊາຍເອີຍ ຄົນໜ້າຊື່ໃຈຄົດ ພວກເຈົ້າສໍ້ໂກງເອົາສິ່ງຂອງ ຂອງບັນດາແມ່ໝ້າຍ ແລະແກ້ງອະທິຖານຢ່າງຍືດຍາວ ໂທດຂອງຄົນເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນໜັກທີ່ສຸດ.”]

15“ວິບັດແກ່ເຈົ້າ ພວກທຳມະຈານແລະພວກຟາຣີຊາຍເອີຍ ຄົນໜ້າຊື່ໃຈຄົດ ພວກເຈົ້າເດີນທາງບົກແລະທາງນໍ້າ, ເພື່ອຈະໄດ້ຄົນຜູ້ໜຶ່ງມາເຂົ້າສາສະໜາ ແລະເມື່ອໄດ້ເຂົ້າແລ້ວ ເຈົ້າກໍເຮັດໃຫ້ຄົນນັ້ນ ສົມກັບຕົກນະຣົກຫລາຍກວ່າເຈົ້າເອງເຖິງສອງເທົ່າ.”

16“ວິບັດແກ່ເຈົ້າ ພວກຜູ້ນຳທາງຕາບອດທີ່ສອນວ່າ, ‘ຖ້າຜູ້ໃດສາບານໂດຍອ້າງໃສ່ພຣະວິຫານ ຄຳສາບານຂອງລາວກໍບໍ່ມີຂໍ້ຜູກມັດ, ແຕ່ຖ້າຜູ້ໃດສາບານໂດຍອ້າງໃສ່ຄຳໃນພຣະວິຫານ ຜູ້ນັ້ນຕ້ອງເຮັດຕາມຄຳທີ່ຕົນໄດ້ສາບານໄວ້.’ 17ພວກຕາບອດທີ່ໂງ່ຈ້າເອີຍ ສິ່ງໃດທີ່ສຳຄັນກວ່າກັນ ຄຳຫລືພຣະວິຫານ ທີ່ເຮັດໃຫ້ຄຳນັ້ນສັກສິດ? 18ພວກເຈົ້າຍັງສອນວ່າ ‘ຖ້າຜູ້ໃດສາບານໂດຍອ້າງໃສ່ແທ່ນບູຊາ ຄຳສາບານຂອງລາວກໍບໍ່ມີຂໍ້ຜູກມັດ, ແຕ່ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງສາບານໂດຍອ້າງໃສ່ເຄື່ອງຖວາຍເທິງແທ່ນບູຊາ ລາວຈະຕ້ອງເຮັດຕາມທີ່ຕົນໄດ້ສາບານໄວ້.’ 19ພວກຄົນຕາບອດເອີຍ ສິ່ງໃດທີ່ສຳຄັນກວ່າກັນ ເຄື່ອງຖະຫວາຍຫລືວ່າແທ່ນບູຊາທີ່ເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງຖວາຍນັ້ນສັກສິດ? 20ເຫດສະນັ້ນ ເມື່ອຄົນໜຶ່ງສາບານໃສ່ແທ່ນບູຊາ ລາວກໍສາບານໂດຍອ້າງໃສ່ແທ່ນບູຊາກັບເຄື່ອງຖວາຍທັງໝົດ ທີ່ຢູ່ເທິງແທ່ນບູຊານັ້ນເໝືອນກັນ 21ແລະ ເມື່ອຄົນໜຶ່ງສາບານໂດຍອ້າງໃສ່ພຣະວິຫານ ລາວກໍສາບານໂດຍອ້າງໃສ່ພຣະວິຫານ ແລະໃສ່ພຣະເຈົ້າຜູ້ສະຖິດໃນສະຫວັນເໝືອນກັນ, 22ແລະເມື່ອຄົນໜຶ່ງສາບານໂດຍອ້າງໃສ່ສະຫວັນ ລາວກໍສາບານໂດຍອ້າງໃສ່ບັນລັງຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະໃສ່ພຣະອົງຜູ້ທີ່ນັ່ງເທິງບັນລັງນັ້ນເໝືອນກັນ.”

23“ວິບັດແກ່ເຈົ້າ ພວກທຳມະຈານແລະພວກຟາຣີຊາຍເອີຍ ຄົນໜ້າຊື່ໃຈຄົດ. ດ້ວຍວ່າ, ພວກເຈົ້າແບ່ງຜັກຫອມລາບ, ຜັກຊີ ແລະຂີ້ໝິ້ນເປັນສິບສ່ວນ ເອົາສ່ວນໜຶ່ງເປັນຂອງຖວາຍ ແຕ່ສ່ວນຂໍ້ສຳຄັນຂອງກົດບັນຍັດ ຄືຄວາມຍຸດຕິທຳ, ຄວາມເມດຕາ, ຄວາມສັດຊື່ນັ້ນໄດ້ປະເສຍ ແມ່ນສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແຫຼະ ທີ່ພວກເຈົ້າຄວນປະຕິບັດຢູ່ໂດຍບໍ່ຕ້ອງປະຖິ້ມສິ່ງອື່ນນັ້ນ. 24ພວກຜູ້ນຳຕາບອດເອີຍ ພວກເຈົ້ານັ້ນເອົາແມງມີ່ອອກ ແຕ່ກືນກິນອູດທັງໂຕ.”

25“ວິບັດແກ່ເຈົ້າ ພວກທຳມະຈານແລະພວກຟາຣີຊາຍເອີຍ ຄົນໜ້າຊື່ໃຈຄົດ ພວກເຈົ້າລ້າງຖ້ວຍຊາມໃຫ້ສະອາດແຕ່ຂ້າງນອກ ສ່ວນຂ້າງໃນແລ້ວເຕັມໄປແຕ່ການຂູ່ເຂັນເອົາ ແລະການເຫັນແກ່ຕົວ. 26ຄົນຟາຣີຊາຍຕາບອດເອີຍ ຈົ່ງລ້າງຖ້ວຍຊາມຂ້າງໃນກ່ອນ ເພື່ອຂ້າງນອກຈະສະອາດເໝືອນກັນ.”

27“ວິບັດແກ່ເຈົ້າ ພວກທຳມະຈານແລະພວກຟາຣີຊາຍເອີຍ ຄົນໜ້າຊື່ໃຈຄົດ ພວກເຈົ້າເປັນເໝືອນອຸບມຸງຝັງສົບທີ່ທາດ້ວຍປູນຂາວ ຊຶ່ງເບິ່ງຂ້າງນອກງົດງາມ, ແຕ່ຂ້າງໃນແລ້ວພັດເຕັມໄປດ້ວຍກະດູກຄົນຕາຍ ແລະສິ່ງສາລະພັດຂີ້ດຽດສົກກະປົກ. 28ພວກເຈົ້າກໍເປັນຢ່າງດຽວກັນນັ້ນແຫຼະ ຄົນເບິ່ງພວກເຈົ້າພາຍນອກຄືເປັນຄົນຊອບທຳ ແຕ່ພາຍໃນພວກເຈົ້າເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມໜ້າຊື່ໃຈຄົດ ແລະການບາບ.”

ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວລ່ວງໜ້າເຖິງໂທດກຳຂອງພວກເຂົາ

(ລກ 11:47-51)

29“ວິບັດແກ່ເຈົ້າ ພວກທຳມະຈານແລະພວກຟາຣີຊາຍເອີຍ ຄົນໜ້າຊື່ໃຈຄົດ ພວກເຈົ້າສ້າງອຸບມຸງຝັງສົບໃຫ້ພວກຜູ້ທຳນວາຍ ແລະຕົບແຕ່ງອຸບມຸງຝັງສົບຂອງຄົນສິນທຳໃຫ້ງົດງາມ. 30ແລະກ່າວອ້າງໃສ່ວ່າ ‘ຖ້າພວກເຮົາໄດ້ຢູ່ໃນສະໄໝບັນພະບຸລຸດຂອງເຮົານັ້ນ ກໍຄົງຈະບໍ່ມີສ່ວນກັບພວກເຂົາໃນການຂ້າພວກຜູ້ທຳນວາຍ.’ 31ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້າຈຶ່ງເປັນພະຍານວ່າ ພວກເຈົ້າເປັນເຊື້ອສາຍຂອງຄາດຕະກອນ ທີ່ຂ້າພວກຜູ້ທຳນວາຍເຫຼົ່ານັ້ນ. 32ເຫດສະນັ້ນ ຈົ່ງເຮັດສິ່ງທີ່ບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດນັ້ນ ໃຫ້ສຳເລັດຄົບຖ້ວນສາ. 33ພວກຊາດງູ ແນວງູຮ້າຍເອີຍ ພວກເຈົ້າຈະໜີພົ້ນຈາກໂທດແຫ່ງໄຟນະຣົກໄດ້ຢ່າງໃດ? 34ເພາະສະນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງໃຊ້ພວກຜູ້ທຳນວາຍ, ພວກຜູ້ມີປັນຍາ ແລະທຳມະຈານທັງຫລາຍມາຫາພວກເຈົ້າ, ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະຂ້າບາງຄົນແດ່, ຄຶງບາງຄົນທີ່ໄມ້ກາງແຂນແດ່, ຂ້ຽນຕີບາງຄົນໃນທຳມະສາລາຂອງພວກເຈົ້າແດ່ ແລະຂົ່ມເຫັງພວກເຂົາໄລ່ຈາກເມືອງນີ້ໄປເມືອງນັ້ນແດ່. 35ດັ່ງນັ້ນ ໂທດກຳສຳລັບການຂ້າທຸກຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຜິດນັ້ນ ຈະຕົກຖືກພວກເຈົ້າ ນັບແຕ່ການຂ້າອາເບັນຜູ້ບໍ່ມີຄວາມຜິດ ຈົນເຖິງການຂ້າເຊກາຣີຢາ ລູກຊາຍຂອງເບເຣກີຢາ ທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຂ້າລະຫວ່າງພຣະວິຫານແລະແທ່ນບູຊາ. 36ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ, ເຫດການເຫຼົ່ານີ້ຈະຕົກຖືກຄົນໃນສະໄໝນີ້.”

ພຣະເຢຊູເຈົ້າເສຍໃຈຍ້ອນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ

(ລກ 13:34-35)

37“ໂອ ເຢຣູຊາເລັມ ເຢຣູຊາເລັມເອີຍ ເຈົ້າຂ້າບັນດາຜູ້ທຳນວາຍ ເອົາຫີນແກວ່ງໃສ່ພວກຜູ້ທຳນວາຍທີ່ໃຊ້ມາຫາເຈົ້າ ຫລາຍເທື່ອແລ້ວເຮົາຢາກຈະຮວບຮວມເອົາປະຊາຊົນທັງໝົດຂອງເຈົ້າໄວ້ ເໝືອນດັ່ງແມ່ໄກ່ຮວບຮວມລູກຂອງຕົນໄວ້ໃຕ້ປີກ ແຕ່ເຈົ້າບໍ່ຍິນຍອມ. 38ເບິ່ງແມ! ພຣະວິຫານຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ຖືກປະຖິ້ມໃຫ້ຮ້າງເປົ່າຢ່າງໝົດສິ້ນ. 39ຕັ້ງແຕ່ນີ້ຕໍ່ໄປ ເຮົາບອກພວກເຈົ້າວ່າ, ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ເຫັນເຮົາອີກຈົນກວ່າພວກເຈົ້າອອກປາກເວົ້າວ່າ, ‘ຂໍພຣະເຈົ້າອວຍພອນທ່ານ ຜູ້ທີ່ສະເດັດມາໃນນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.”’

Currently Selected:

ມັດທາຍ 23: ພຄພ

Highlight

Copy