ອົບພະຍົບ 21
21
ການປະຕິບັດຕໍ່ທາດຮັບໃຊ້
(ພບຍ 15:12-18)
1“ຈົ່ງອອກກົດບັນຍັດຕ່າງໆໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນປະຕິບັດ ດັ່ງນີ້: 2ຖ້າພວກເຈົ້າຊື້ທາດຮັບໃຊ້ຊາຍ ຊຶ່ງເປັນຄົນເຮັບເຣີ ລາວຈະຢູ່ຮັບໃຊ້ເຈົ້າຫົກປີ. ໃນປີທີເຈັດເຈົ້າຕ້ອງປ່ອຍລາວໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະ ໂດຍລາວບໍ່ຕ້ອງຈ່າຍຫຍັງເລີຍ. 3ຖ້າລາວບໍ່ມີເມຍຂະນະທີ່ມາເປັນທາດຮັບໃຊ້ຂອງພວກເຈົ້ານັ້ນ, ເມື່ອລາວໄດ້ເປັນອິດສະຫລະແລ້ວ ລາວກໍບໍ່ຕ້ອງເອົາເມຍໄປນຳ, ແຕ່ຖ້າລາວມີເມຍມານຳ ເມື່ອລາວມາເປັນທາດຮັບໃຊ້ຂອງພວກເຈົ້ານັ້ນ ລາວກໍຕ້ອງເອົາເມຍໄປນຳ. 4ແຕ່ຖ້ານາຍຫາເມຍໃຫ້ ແລະນາງໄດ້ເກີດລູກບໍ່ວ່າຊາຍຫລືຍິງກໍດີ ຍິງນັ້ນແລະລູກຂອງນາງຈະຕ້ອງເປັນຄົນຂອງນາຍ ແລະຊາຍຜູ້ທີ່ເປັນທາດຮັບໃຊ້ນັ້ນ ຈະໜີໄປເປັນອິດສະຫລະໄດ້ແຕ່ຕົວຄົນດຽວ. 5ແຕ່ຖ້າທາດຮັບໃຊ້ນັ້ນມາກ່າວຢ່າງເປີດເຜີຍແລະບໍຣິສຸດໃຈວ່າ ລາວຮັກນາຍຂອງຕົນ, ຮັກເມຍ ແລະລູກຂອງລາວ ແລະບໍ່ຢາກໜີໄປເປັນອິດສະຫລະ 6ເວລານັ້ນໃຫ້ນາຍພາທາດຮັບໃຊ້ຜູ້ນັ້ນໄປຕໍ່ໜ້າຜູ້ພິພາກສາ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນນາຍຈະໃຫ້ທາດຮັບໃຊ້ຢືນແນບຢູ່ກັບປະຕູຫລືວົງປະຕູ ແລະບ່ອງຫູໃຫ້ລາວ. ແລ້ວລາວກໍຈະເປັນທາດຮັບໃຊ້ຂອງນາຍຕະຫລອດຊີວິດ.”
7“ຖ້າຊາຍຄົນໃດຂາຍລູກສາວຂອງຕົນໄປເປັນທາດຮັບໃຊ້, ທາດຮັບໃຊ້ຍິງຜູ້ນີ້ ຈະບໍ່ໄດ້ເປັນອິດສະຫລະເໝືອນດັ່ງທາດຮັບໃຊ້ຊາຍ. 8ຖ້ານາງຖືກຂາຍຕໍ່ໃຫ້ອີກຄົນໜຶ່ງທີ່ຢາກໄດ້ນາງໄປເປັນເມຍ, ແຕ່ລາວບໍ່ຮັກນາງ ກໍໃຫ້ຜູ້ເປັນພໍ່ຊື້ເອົານາງຄືນ. ຜູ້ເປັນນາຍຈະຂາຍນາງຕໍ່ໃຫ້ແກ່ຄົນຕ່າງດ້າວບໍ່ໄດ້ ເພາະລາວໄດ້ປະຕິບັດຕໍ່ນາງຢ່າງບໍ່ເປັນທຳ. 9ຖ້າຊາຍຄົນໃດຊື້ທາດຮັບໃຊ້ຍິງມາໃຫ້ລູກຊາຍຂອງຕົນ ຊາຍຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງປະຕິບັດຕໍ່ນາງ ເໝືອນດັ່ງທີ່ປະຕິບັດຕໍ່ລູກສາວຂອງຕົນ. 10ຖ້າຊາຍຄົນໃດເອົາເມຍຄົນທີສອງ ລາວຕ້ອງສືບຕໍ່ເບິ່ງແຍງເມຍຄົນທີໜຶ່ງດ້ານອາຫານ, ເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ ແລະສິດທິຢູ່ໃນລະດັບເດີມຕາມທີ່ນາງເຄີຍໄດ້ຮັບມາກ່ອນ. 11ຖ້າລາວບໍ່ປະຕິບັດຕໍ່ນາງໃຫ້ຫລ້ອນໜ້າທີ່ ນາງກໍຈະໄດ້ຮັບອິດສະຫລະ ໂດຍບໍ່ຕ້ອງຈ່າຍເງິນໃດໆທັງນັ້ນ.”
ກົດບັນຍັດກ່ຽວກັບການທາລຸນ
12“ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ທຸບຕີຄົນໜຶ່ງໃຫ້ເຖິງຕາຍ ຈະຕ້ອງຮັບໂທດເຖິງຕາຍຄືກັນ. 13ຖ້າຜູ້ໃດບໍ່ໄດ້ມີເຈດຕະນາຂ້າເຂົາ, ແຕ່ເຂົາຕາຍເພາະພຣະເຈົ້າຊົງອະນຸຍາດໃຫ້ເຂົາຕາຍ. ຖ້າເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ລາວກໍສາມາດປົບໜີໄປບ່ອນທີ່ເຮົາກຳນົດໄວ້ໃຫ້ໄດ້ ແລະໃນທີ່ນັ້ນລາວຈະປອດໄພ. 14ແຕ່ຖ້າຄົນໜຶ່ງເກີດໂມໂຫ ແລະຂ້າຄົນຕາຍໂດຍເຈດຕະນາ ເຖິງແມ່ນຜູ້ນັ້ນຈະແລ່ນໜີມາທີ່ແທ່ນບູຊາຂອງເຮົາ ເພື່ອຂໍຫລົບລີ້ໄພກໍຕາມ ລາວຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບໂທດເຖິງຕາຍ.
15ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ຕົບຕີພໍ່ແມ່ຂອງຕົນ ຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບໂທດເຖິງຕາຍ.
16ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ລັກພາເອົາຄົນໄປ ບໍ່ວ່າຈະເອົາໄປຂາຍຕໍ່ ຫລືເອົາໄວ້ເປັນທາດຮັບໃຊ້ກໍຕາມ ຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບໂທດເຖິງຕາຍ.
17ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ສາບແຊ່ງພໍ່ແມ່ຂອງຕົນ ຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບໂທດເຖິງຕາຍ.
18ຖ້າມີການຕົບຕີຕໍ່ສູ້ກັນ ແລະຝ່າຍໜຶ່ງໃຊ້ກ້ອນຫີນຕີຫລືຊົກຕ່ອຍ, ແຕ່ອີກຝ່າຍໜຶ່ງບໍ່ເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ ລາວຈະບໍ່ໄດ້ຮັບໂທດ. ຖ້າຜູ້ທີ່ຖືກຕີນັ້ນເຈັບເຖິງຂັ້ນນອນປ່ວຍ, 19ແຕ່ຕໍ່ມາ ລາວສາມາດໃຊ້ໄມ້ຄ້ອນເທົ້າລຸກຍ່າງໄປມາໄດ້ ຝ່າຍຜູ້ຕີນັ້ນຈະຕ້ອງຈ່າຍຄ່າປ່ວຍການ ແລະເບິ່ງແຍງລາວຈົນຫາຍດີເປັນປົກກະຕິ.
20ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງໃຊ້ໄມ້ຂ້ຽນຕີທາດຮັບໃຊ້ຂອງຕົນຕາຍຄາມື ລາວຕ້ອງຖືກລົງໂທດ.
21ແຕ່ຖ້າທາດຮັບໃຊ້ຜູ້ນັ້ນລອດຕາຍມາໄດ້ເຖິງວັນໜຶ່ງຫລືສອງວັນ ຜູ້ເປັນນາຍກໍບໍ່ໄດ້ຮັບໂທດ. ການສູນເສຍຊັບສົມບັດຂອງລາວ ກໍແມ່ນການລົງໂທດລາວພຽງພໍແລ້ວ.
22ຖ້າມີຜູ້ຊາຍຕີກັນ ແລະໄປຕີຖືກຍິງຖືພາ ຈົນເປັນເຫດໃຫ້ລູກໃນທ້ອງຕາຍ ແຕ່ຜູ້ເປັນແມ່ບໍ່ໄດ້ເປັນອັນຕະລາຍແຕ່ປະການໃດ. ຜູ້ຕີນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກປັບໄໝຕາມແຕ່ຜົວຂອງນາງຮຽກຮ້ອງເອົາ ໂດຍຄວາມເຫັນຊອບຂອງຜູ້ຕັດສິນຄວາມ. 23ແຕ່ຖ້າຍິງນັ້ນບາດເຈັບເປັນອັນຕະລາຍ ການລົງໂທດນັ້ນຈະຕ້ອງແມ່ນຊີວິດແທນຊີວິດ, 24ຕາແທນຕາ, ແຂ້ວແທນແຂ້ວ, ມືແທນມື, ຕີນແທນຕີນ, 25ຮອຍໄຟໄໝ້ແທນຮອຍໄຟໄໝ້, ບາດແຜແທນບາດແຜ, ຮອຍບວມຊໍ້າແທນຮອຍບວມຊໍ້າ.”
26“ຖ້ານາຍຕີຕາແກ່ນໜຶ່ງຂອງທາດຮັບໃຊ້ໃຫ້ບອດໄປ ລາວຕ້ອງປ່ອຍທາດຮັບໃຊ້ນັ້ນໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະ ເທົ່າກັບເປັນການຈ່າຍຄ່າຕາຂອງລາວ. 27ຖ້າລາວຕີຖືກແຂ້ວຂອງທາດຮັບໃຊ້ຫັກໄປ ລາວຕ້ອງປ່ອຍທາດຮັບໃຊ້ນັ້ນໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະ ເທົ່າກັບການຈ່າຍຄ່າແຂ້ວຂອງທາດຮັບໃຊ້ຜູ້ນັ້ນ.”
ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງ
28“ຖ້າງົວເຖິກໂຕໜຶ່ງຊົນຄົນຕາຍ ຈົ່ງເອົາຫີນແກວ່ງໃສ່ງົວນັ້ນໃຫ້ຕາຍ ແລະຢ່າກິນຊີ້ນຂອງມັນ, ແຕ່ເຈົ້າຂອງງົວຈະບໍ່ໄດ້ຮັບໂທດ. 29ຖ້າງົວເຖິກນັ້ນເຄີຍຊົນຄົນມາແລ້ວ ແລະເຈົ້າຂອງງົວກໍໄດ້ຮັບການຕັກເຕືອນມາແລ້ວ ແຕ່ບໍ່ຜູກມັດງົວຂອງຕົນໄວ້. ຕໍ່ມາ ຖ້າມັນຊົນຄົນຕາຍ ຈົ່ງເອົາກ້ອນຫີນແກວ່ງໃສ່ງົວໂຕນັ້ນໃຫ້ຕາຍ ແລະເຈົ້າຂອງງົວຈະຕ້ອງຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍເໝືອນກັນ. 30ເຖິງຢ່າງໃດກໍດີ ຖ້າເຈົ້າຂອງງົວຍອມເສຍຄ່າຫົວເພື່ອແລກເອົາຊີວິດຂອງຕົນໄວ້ ລາວຕ້ອງຍອມຈ່າຍຕາມຈຳນວນເງິນທີ່ຖືກຮຽກຮ້ອງເອົາ. 31ຖ້າງົວເຖິກຊົນເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍ ຫລືເດັກນ້ອຍຜູ້ຍິງຕາຍ ໃຫ້ລົງໂທດເຈົ້າຂອງງົວນັ້ນຕາມກົດນີ້ເຊັ່ນດຽວກັນ. 32ຖ້າງົວເຖິກຊົນທາດຮັບໃຊ້ຊາຍຕາຍ ເຈົ້າຂອງງົວຕ້ອງຈ່າຍຄ່າຫົວໃຫ້ແກ່ນາຍຂອງທາດຮັບໃຊ້ ເປັນເງິນສາມສິບຫລຽນ ແລະຈົ່ງເອົາກ້ອນຫີນແກວ່ງໃສ່ງົວໂຕນັ້ນໃຫ້ເຖິງຕາຍ.”
33“ຖ້າຜູ້ໃດເປີດນໍ້າສ້າງ ຫລືຂຸດບໍ່ນໍ້າ ແລະບໍ່ອັດໄວ້ ຖ້າງົວຫລືລໍຕົກລົງໃນບໍ່ນໍ້ານັ້ນ; 34ຜູ້ນັ້ນຕ້ອງຈ່າຍຄ່າຫົວໃຫ້ແກ່ເຈົ້າຂອງສັດ ແລະສັດໂຕທີ່ຕາຍນີ້ໃຫ້ຕົກເປັນຂອງເຈົ້າຂອງນໍ້າສ້າງ. 35ຖ້າງົວເຖິກຂອງຄົນໜຶ່ງຊົນງົວເຖິກຂອງອີກຄົນໜຶ່ງຕາຍ ລາວຕ້ອງຂາຍງົວເຖິກໂຕທີ່ຊົນນັ້ນ ແລະເອົາເງິນແບ່ງປັນກັນ ທັງໃຫ້ເອົາຊີ້ນງົວໂຕທີ່ຕາຍນັ້ນແບ່ງປັນກັນດ້ວຍ. 36ແຕ່ຖ້າຮູ້ວ່າງົວຂອງຕົນເຄີຍຊົນມາແລ້ວ ແລະເຈົ້າຂອງບໍ່ຮັກສາຫລືຜູກໄວ້ ລາວຕ້ອງເອົາງົວໂຕເປັນໃຊ້ແທນ ສ່ວນງົວໂຕຕາຍນັ້ນໃຫ້ຕົກເປັນຂອງຕົນ.”
Currently Selected:
ອົບພະຍົບ 21: ພຄພ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2012 United Bible Societies. All Rights Reserved.