MEZMURLAR 141
141
141. Mezmur
Davut'un mezmuru
1Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş!
Sana yakarınca sesime kulak ver!
2 #
Va.5:8
Duam önünde yükselen buhur gibi,
El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!
3Ya RAB, ağzıma bekçi koy,
Dudaklarımın kapısını koru!
4Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin,
Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım;
Onların nefis yemeklerini tatmayayım.
5Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır,
Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir,
Başım reddetmez onu.
Çünkü duam hep kötülere karşıdır.
6Önderleri kayalardan aşağı atılınca,
Dinleyecekler tatlı sözlerimi.
7Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi,
Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.
8Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB,
Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!
9Koru beni kurdukları tuzaktan,
Suç işleyenlerin kapanlarından.
10Ben güvenlik içinde geçip giderken,
Kendi ağlarına düşsün kötüler.
Currently Selected:
MEZMURLAR 141: TCL02
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Kutsal Kitap © The Bible Society in Turkey (Kitabı Mukaddes Şirketi), The Translation Trust / Yeni Yaşam Yayınları 2001, 2008