YUHANNA 1:2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18

Başlangıçta O, Tanrı'yla birlikteydi.

Her şey O'nun aracılığıyla var oldu, var olan hiçbir şey O'nsuz olmadı.

Yaşam O'ndaydı ve yaşam insanların ışığıydı.

Işık karanlıkta parlar. Karanlık onu alt edemedi.

Tanrı'nın gönderdiği Yahya adlı bir adam ortaya çıktı.

Tanıklık amacıyla, ışığa tanıklık etsin ve herkes onun aracılığıyla iman etsin diye geldi.

Kendisi ışık değildi, ama ışığa tanıklık etmeye geldi.

Dünyaya gelen, her insanı aydınlatan gerçek ışık vardı.

O, dünyadaydı, dünya O'nun aracılığıyla var oldu, ama dünya O'nu tanımadı.

Kendi yurduna geldi, ama kendi halkı O'nu kabul etmedi.

Kendisini kabul edip adına iman edenlerin hepsine Tanrı'nın çocukları olma hakkını verdi.

Onlar ne kandan, ne beden ne de insan isteğinden doğdular; tersine, Tanrı'dan doğdular.

Söz, insan olup aramızda yaşadı. O'nun yüceliğini –Baba'dan gelen, lütuf ve gerçekle dolu biricik Oğul'un yüceliğini– gördük.

Yahya O'na tanıklık etti. Yüksek sesle şöyle dedi: “ ‘Benden sonra gelen benden üstündür. Çünkü O benden önce vardı’ diye sözünü ettiğim kişi budur.”

Nitekim hepimiz O'nun doluluğundan lütuf üzerine lütuf aldık.

Kutsal Yasa Musa aracılığıyla verildi, ama lütuf ve gerçek İsa Mesih aracılığıyla geldi.

Tanrı'yı hiçbir zaman hiç kimse görmedi. Baba'nın bağrında bulunan ve Tanrı olan biricik Oğul O'nu tanıttı.