हितोपदेश 19
19
1गरीब भए तापनि कलङ्करहित भई हिँड्नु कुटिल मतिका ओठ भएको मूर्ख हुनुभन्दा उत्तम हो।
2विनाज्ञानको उत्साह असल हुँदैन। हतार गर्नेले बाटो बिराउँछ।
3मानिसको आफ्नै मूर्खताले त्यसको जीवन नष्ट हुन्छ, तरै पनि त्यसको हृदयले परमप्रभुको विरुद्ध रोष प्रकट गर्छ।
4धनले धेरै मित्र बनाउँछ, तर गरीब मानिसको मित्रले उसलाई त्याग्छ।
5झूटो गवाही दिने दण्डविना उम्कनेछैन,
र झूटको ओइरो लाउने स्वतन्त्र भएर जान पाउनेछैन।
6धेरैले शासकको निगाह खोज्छन्,
र प्रत्येक जना उपहार दिने व्यक्तिको मित्र हुन्छ।
7गरीब मानिस आफ्ना सबै आफन्तहरूबाट त्यागिन्छ, त्यसका मित्रहरूले त झन् कत्ति बेसरी त्यसलाई त्याग्लान्! त्यसले बिन्तीभाउ गर्दै तिनीहरूका पछि लागे पनि, तिनीहरू कहीँ फेला पर्दैनन्।
8बुद्धि प्राप्त गर्नेले आफ्नै प्राणलाई प्रेम गर्छ, समझदारीको कदर गर्ने व्यक्तिको फलिफाप हुन्छ।
9झूटो गवाही दिने दण्डविना उम्कनेछैन,
र झूटको ओइरो लाउने मानिस नष्ट हुन्छ।
10मूर्खलाई ऐशआरामसँग जिउनु सुहाउँदैन— कमाराले राजकुमारमाथि हुकुम चलाउनु झन् कत्ति नराम्रो हो!
11मानिसको बुद्धिले त्यसलाई धैर्य दिन्छ, चित्त दुखाइका कुराप्रति आँखा चिम्लनु त्यसको लागि महिमा हो।
12राजाको क्रोध सिंहको गर्जनजस्तै हुन्छ, तर तिनको निगाहचाहिँ घाँसमाथिको शीतजस्तै हो।
13मूर्ख छोरा त्यसका बुबाको लागि सर्वनाश हो,
र मुखाले पत्नी नित्य परिरहने तपतपे झरीजस्तै हो।
14घरहरू र सम्पत्ति आमा-बुबाबाट आएका हुन्छन्, तर विवेकी पत्नीचाहिँ परमप्रभुबाटै आएकी हो।
15अल्छीपनले घोर निद्रा ल्याउँछ, अल्छी मानिस भोकै रहन्छ।
16अर्ती-उपदेश पालन गर्नेले आफ्नो जीवन रक्षा गर्छ, तर आफ्नो चालको बेवास्ता गर्ने मर्नेछ।
17गरीबप्रति दयालु हुनु परमप्रभुलाई सापट दिनु हो,
र त्यसले जे गरेको छ, त्यसको इनाम उहाँले त्यसलाई दिनुहुनेछ।
18आफ्नो छोरालाई ताड़ना दे, किनकि त्यसमा आशा हुन्छ, त्यसको मृत्युमा राजीखुशीले सहभागी नहोऊ।
19गरम मिजास भएको मानिसले सजाय भोग्नैपर्छ, त्यसलाई उम्कन दिइस् भने त्यो फेरि तैंले गर्नुपर्ने हुनेछ।
20सुझाव सुन्, र अर्ती ग्रहण गर्,
र अन्त्यमा तँ बुद्धिमान् बन्नेछस्।
21मानिसको हृदयमा धेरै योजनाहरू हुन्छन्, तर परमप्रभुकै उद्देश्य विजयी रहन्छ।
22मानिसले अचूक प्रेमको चाहना गर्छ, झूटो बोल्नुभन्दा त गरीब हुनु नै बेस हो।
23परमप्रभुको भयले जीवनतिर डोर्याउँछ, तब मानिस ढुक्कसँग बस्नेछ,
र दु:खले त्यसलाई छुँदैन।
24अल्छेले आफ्नो हात थालमा गाड्छ,
र त्यसले आफ्नो हात उठाएर मुखमा समेत ल्याउँदैन!
25खिल्ली उड़ाउनेलाई कोर्रा लगाउनू, अनि निर्बुद्धि मानिसले बुद्धि सिक्नेछ। विवेकशील मानिसलाई हप्काउनू, अनि त्यसले आफ्नो ज्ञान बढ़ाउनेछ।
26आफ्ना बुबालाई लुट्ने र आफ्नी आमालाई बाहिर निकाल्ने छोराले शर्म र बेइज्जत ल्याउँदछ।
27ए मेरो छोरा, अर्ती सुन्न छोडिस् भने, तँ ज्ञानका वचनहरूदेखि बहकिनेछस्।
28भ्रष्ट साक्षीले न्यायको खिल्ली उडाउँछ,
र दुष्टको मुखले खराबी स्वात्तै निलिहाल्छ।
29सजायहरू खिल्ली उठाउनेहरूकै लागि तयार पारिएका हुन्छन्,
र चुटाइ मूर्खहरूको पिठिउँको लागि हो।
Currently Selected:
हितोपदेश 19: NNRV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Nepali New Revised Version © Nepal Bible Society 1997, 2006, 2009, 2012
हितोपदेश 19
19
1गरीब भए तापनि कलङ्करहित भई हिँड्नु कुटिल मतिका ओठ भएको मूर्ख हुनुभन्दा उत्तम हो।
2विनाज्ञानको उत्साह असल हुँदैन। हतार गर्नेले बाटो बिराउँछ।
3मानिसको आफ्नै मूर्खताले त्यसको जीवन नष्ट हुन्छ, तरै पनि त्यसको हृदयले परमप्रभुको विरुद्ध रोष प्रकट गर्छ।
4धनले धेरै मित्र बनाउँछ, तर गरीब मानिसको मित्रले उसलाई त्याग्छ।
5झूटो गवाही दिने दण्डविना उम्कनेछैन,
र झूटको ओइरो लाउने स्वतन्त्र भएर जान पाउनेछैन।
6धेरैले शासकको निगाह खोज्छन्,
र प्रत्येक जना उपहार दिने व्यक्तिको मित्र हुन्छ।
7गरीब मानिस आफ्ना सबै आफन्तहरूबाट त्यागिन्छ, त्यसका मित्रहरूले त झन् कत्ति बेसरी त्यसलाई त्याग्लान्! त्यसले बिन्तीभाउ गर्दै तिनीहरूका पछि लागे पनि, तिनीहरू कहीँ फेला पर्दैनन्।
8बुद्धि प्राप्त गर्नेले आफ्नै प्राणलाई प्रेम गर्छ, समझदारीको कदर गर्ने व्यक्तिको फलिफाप हुन्छ।
9झूटो गवाही दिने दण्डविना उम्कनेछैन,
र झूटको ओइरो लाउने मानिस नष्ट हुन्छ।
10मूर्खलाई ऐशआरामसँग जिउनु सुहाउँदैन— कमाराले राजकुमारमाथि हुकुम चलाउनु झन् कत्ति नराम्रो हो!
11मानिसको बुद्धिले त्यसलाई धैर्य दिन्छ, चित्त दुखाइका कुराप्रति आँखा चिम्लनु त्यसको लागि महिमा हो।
12राजाको क्रोध सिंहको गर्जनजस्तै हुन्छ, तर तिनको निगाहचाहिँ घाँसमाथिको शीतजस्तै हो।
13मूर्ख छोरा त्यसका बुबाको लागि सर्वनाश हो,
र मुखाले पत्नी नित्य परिरहने तपतपे झरीजस्तै हो।
14घरहरू र सम्पत्ति आमा-बुबाबाट आएका हुन्छन्, तर विवेकी पत्नीचाहिँ परमप्रभुबाटै आएकी हो।
15अल्छीपनले घोर निद्रा ल्याउँछ, अल्छी मानिस भोकै रहन्छ।
16अर्ती-उपदेश पालन गर्नेले आफ्नो जीवन रक्षा गर्छ, तर आफ्नो चालको बेवास्ता गर्ने मर्नेछ।
17गरीबप्रति दयालु हुनु परमप्रभुलाई सापट दिनु हो,
र त्यसले जे गरेको छ, त्यसको इनाम उहाँले त्यसलाई दिनुहुनेछ।
18आफ्नो छोरालाई ताड़ना दे, किनकि त्यसमा आशा हुन्छ, त्यसको मृत्युमा राजीखुशीले सहभागी नहोऊ।
19गरम मिजास भएको मानिसले सजाय भोग्नैपर्छ, त्यसलाई उम्कन दिइस् भने त्यो फेरि तैंले गर्नुपर्ने हुनेछ।
20सुझाव सुन्, र अर्ती ग्रहण गर्,
र अन्त्यमा तँ बुद्धिमान् बन्नेछस्।
21मानिसको हृदयमा धेरै योजनाहरू हुन्छन्, तर परमप्रभुकै उद्देश्य विजयी रहन्छ।
22मानिसले अचूक प्रेमको चाहना गर्छ, झूटो बोल्नुभन्दा त गरीब हुनु नै बेस हो।
23परमप्रभुको भयले जीवनतिर डोर्याउँछ, तब मानिस ढुक्कसँग बस्नेछ,
र दु:खले त्यसलाई छुँदैन।
24अल्छेले आफ्नो हात थालमा गाड्छ,
र त्यसले आफ्नो हात उठाएर मुखमा समेत ल्याउँदैन!
25खिल्ली उड़ाउनेलाई कोर्रा लगाउनू, अनि निर्बुद्धि मानिसले बुद्धि सिक्नेछ। विवेकशील मानिसलाई हप्काउनू, अनि त्यसले आफ्नो ज्ञान बढ़ाउनेछ।
26आफ्ना बुबालाई लुट्ने र आफ्नी आमालाई बाहिर निकाल्ने छोराले शर्म र बेइज्जत ल्याउँदछ।
27ए मेरो छोरा, अर्ती सुन्न छोडिस् भने, तँ ज्ञानका वचनहरूदेखि बहकिनेछस्।
28भ्रष्ट साक्षीले न्यायको खिल्ली उडाउँछ,
र दुष्टको मुखले खराबी स्वात्तै निलिहाल्छ।
29सजायहरू खिल्ली उठाउनेहरूकै लागि तयार पारिएका हुन्छन्,
र चुटाइ मूर्खहरूको पिठिउँको लागि हो।
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Nepali New Revised Version © Nepal Bible Society 1997, 2006, 2009, 2012