غزل‌غزل‌ها 7
7
1در شولمیت چه میبینی؟ مثل محفل دولشکر. 2ناف تو مثل کاسه مدور است که شراب ممزوج در آن کم نباشد. بر تو توده گندم است که سوسنها آن را احاطه کرده باشد. 3دو پستان تومثل دو بچه توام غزال است. 4گردن تو مثل برج عاج و چشمانت مثل برکه های حشبون نزددروازه بیت ربیم. بینی تو مثل برج لبنان است که بسوی دمشق مشرف میباشد. 5سرت بر تو مثل کرمل و موی سرت مانند ارغوان است. و پادشاه در طره هایش اسیر میباشد. 6ای محبوبه، چه بسیار زیبا و چه بسیار شیرین بهسبب لذتهاهستی. 7این قامت تو مانند درخت خرما وپستانهایت مثل خوشه های انگور میباشد. 8گفتم که به درخت خرما برآمده، شاخه هایش راخواهم گرفت. و پستانهایت مثل خوشه های انگور و بوی نفس تو مثل سیبها باشد. 9و دهان تومانند شراب بهترین برای محبوبم که به ملایمت فرو رود و لبهای خفتگان را متکلم سازد. 10من از آن محبوب خود هستم و اشتیاق وی بر من است. 11بیاای محبوب من به صحرا بیرون برویم، و در دهات ساکن شویم. 12و صبح زود به تاکستانها برویم و ببینیم که آیا انگور گل کرده وگلهایش گشوده و انارها گل داده باشد. در آنجامحبت خود را به تو خواهم داد. 13مهر گیاههابوی خود را میدهد و نزد درهای ما هر قسم میوه نفیس تازه و کهنه هست که آنها را برای توای محبوب من جمع کردهام.
Currently Selected:
غزل‌غزل‌ها 7: POV-FAS
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
2011 Elam Ministries