مزامیر ۳۰
۳۰
خروس خوأنأنٚ وخت، شادی و خوشحالی فأرسه
داوودٚ مزمور. ایتأ سرود او زمأتی کی معبدَ خوداوندٚ رِه وقف بوکودید.
۱ اَی خوداوند، ترَ ستایش کونم،
چونکی مرَ جولفٚ جیگا جأ بوجور فأکشه‌یی،
و ونأشتی می دوشمنأن می شکستٚ وأسی شادی بوکونید.
۲ اَی یهوه، می خودا، تی ورجأ کومکٚ وأسی ایجگره بزم
و مرَ شفا بدَیی.
۳ خوداوندأ، تو می جانَ مورده‌یأنٚ دونیا جأ بیرون فأکشه‌یی؛
من گیلٚ جیر شوئون دوبوم ولی مرَ زنده بدأشتی.
۴ اَی تومامٚ کسأنی کی خودتأنَ به خوداوند بیسپردیدی، اونٚ رِه سرود بخوأنید؛
اونٚ قدوسٚ نامَ ستایش بوکونید!
۵ چونکی اونٚ غیظ ایتأ لحظه‌یه،
ولی اونٚ لطف تا آخرٚ اینسأنأنٚ عمر، اوشأنٚ اَمرأیه.
ایتأ شب مومکنه گریه زاری اَمرأ بوگذره،
ولی صُبٚ سر شادی خو دیمَ نیشأن دهه.
۶ ولی من، می خأطر جمعی اَمرأ بوگفتم:
«هیوخت تکان نوخورم.»
۷ اَی خوداوند، او وختی کی تو مرَ لطف بوکودی،
مرَ ایتأ کوه مأنستن قورص و قایم بدأشتی.
ولی وختی تی دیمَ جیگا بدَیی،
می دیلَ ترس دکفته.
۸ اَی خوداوند، ترَ دوخوأنم؛
تی جأ، اَی سرور، رحمت خوأیم.
۹ «می مردن و می گیلٚ جیر شوئون
چی بدرد خوره؟
ینی خاک ترَ ستایش کونه؟
و تی وفاداری جأ خبر دهه؟
۱۰ خوداوندأ، گوش بدن و مرَ لطف بوکون؛
اَی خوداوند، می یار و یاور بوبو!»
۱۱ تو کاری بوکودی کی بجایٚ گریه زاری، رقص بوکونم؛
می عزاداری لیباسَ می تنٚ جأ بیرون بأوردی
و شادی اَمرأ مرَ بپوشأنه‌یی،
۱۲ هَنٚ وأسی می دیل و وجودٚ اَمرأ تِره سرود بخوأنم و ساکیت نِیسم.
اَی یهوه، می خودا، ترَ تا اَبد شوکر کونم!
Currently Selected:
مزامیر ۳۰: گیلکی (رشتی)
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 2010-2019 Gilak Media
