مزامیر ۱۳
۱۳
درمانده مردأکٚ دوعا
پیله رهبرٚ وأسی کی سرود خوأنأنَ هیدایت کونه. داوودٚ مزمور.
۱ خوداوندأ تا کِی؟ ینی مرَ تا اَبد جٚه خأطر بری؟
تا کِی خوأیی تی رویَ می جأ قایمَ کونی؟
۲ تا کِی وأستی می فیکر و خیالٚ اَمرأ مشغول ببم،
و شبنده روز می دیلم غم بیگیره؟
تا کِی می دوشمن مرَ پیروزَ به؟
۳ اَی یهوه، می خودا، مرَ فَندر و می دوعایَ جواب بدن.
می چومأنَ سو فأدن، نوکونه کی مرگٚ میأن بوخوسم؛
۴ نوکونه می دوشمن بگه: «اونَ پیروزَ بوستم»
و می بد خوأ‌یأن می شکستٚ جأ شادی بوکونید.
۵ ولی من تی موحبتَ توکل دأرم؛
می دیل تی نجاتٚ وأسی‌یم شادی کونه.
۶ خوداوندٚ رِه سرود خوأنم
چونکی مرَ خوروم پاداش فأدَه.
Currently Selected:
مزامیر ۱۳: گیلکی (رشتی)
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 2010-2019 Gilak Media
