اَوان نی شیخان ویندنه پَش و مشورت کردن پَش، سربازانشان پِره پولی آدا، و باتشانه: «مردم نه گه باجا، که ”چَوه شاگرده شَوانه بامنده و اَ زمانی که آما خُته بمان، چَوه جنازشان بدزی.“ و اگم اِم خبر والی گوش آرَسه، آما اِشتن اَوه راضی کرام تا شاما را مشکلی پیش ماییَه.» پس اَوه پولشان اَرَکته و هه کاری که اَوان نه واتشان به بکردشانه. تا اِسا نی اِم داستان یهودیان میانک اِسه.