तबे हनन्याह तेसी घरह् दा हुटा, अरह् ज़ाँऐयों तेने शाऊल गाशी आप्णा हाथ थऐयों बुलो, “हे भाऐ शाऊल, प्रभू यीशू ऐं, जिन्ऐं ताँव्खे ईथै आँदे बाटो पुडा ही दर्शण दिया थिया; तिन्ऐं ही मुँह ताँव कैई डेयाल़ी थुवा, के ताँव हजों आप्णी आखी खे रोष्णीं भेटी ज़ाँव, अरह् तू पबित्र-आत्त्मा लंई भरी ज़ाँऐ।” तबे: तेख्णीं ही तेस्की आखी शे फुफ्ड़ै जिऐ छुटे, अरह् तेस्के तेख्णीं आगू देखिदों लागो: तबे से बीऊँजा अरह् तेने तेख्णीं ही नहाँण-नहाँव