«وختی کی روزه دأریدی، ریاکارأنٚ مأنستن خودتأنَ پریشأن احوال نیشأن ندید. اوشأن، اَ کارٚ مره خوشأنٚ سرمچهیَ ایجوری چأکونیدی کی خوشأنَ روزهدار نیشأن بدید. آمین شمرَ گم کی اوشأن هوطویی خوشأنٚ تومامٚ پاداشَ فیگیفتیدی. امّا تو، وختی روزه دأری، تی سرَ روغن وسین و تی دیمَ آب بزن تا تی روزه مردومٚ رِه معلوم نبه بلکی فقط تی آسمانی پئرٚ رِه کی هیچی اونٚ ورجأ قایمٚ بوستنی نییه. بأزین تی پئر ترَ پاداش فده.