ПошукіУзор

Прачытай Мацьвея 8:23-27.

Калі тваё ўяўленьне ня мокрае ад азёрнае вады, калі яно не слабое на ногі, ня бледнае і ня церпіць ад марской хваробы, то табе трэба вярнуцца й прачытаць гэны ўрывак зноў.

Ведаючы, што нейкая гісторыя заканчваецца добра, лёгка падумаць, што яна ўжо не цікавая.

Бушуе бура. Такая, што можа забіць цябе. Такая, што можа прымусіць прафэсійных маракоў адчуць сябе бездапаможнымі й лёгка перакуліць човен дужага чалавека, нібыта цацку маленькага хлопчыка. Вецер гэткі моцны, што амаль не чуваць, што крычыць чалавек, які знаходзіцца за некалькі сантымэтраў ад цябе. Хвалі захлістваюць човен, утвараючы басэйн на корпусе. Човен моцна нахіляецца налева. Яшчэ адна хваля. Вецер ударае па ветразях нібыта кулакамі мітычных багоў, кідаючы цябе й тваіх напарнікаў па ўсім чоўне.

А Ісус сьпіць, як мёртвы.

Заўваж незвычайную пасьлядоўнасьць падзеяў. Ісус не супакоіў мора найперш, а потым задаў пытаньне. Найперш Ён задаў пытаньне, а потым супакоіў мора. Але што бянтэжыць найбольш, дык гэта тое, што Ён нават і ня ўстаў, каб задаць пытаньне. Ён яго задаў, а потым устаў ды забараніў вятрам і мору.

Ягонае пытаньне да вучняў зьяўляецца чацьвертым у нашым жыцьцезьмяняльным дасьледаваньні. Паспрабуй прыгадаць яго ў кароткай форме зь першага дня гэтага пляну. Чаму вы спалохаліся?

Зьмена нашага бачаньня ляндшафту ў гэтых пошуках веры часткова датычыцца пераадольваньня розных страхаў, якія пагражаюць паралізаваць нас або скруціць нас у зародкавую позу на абочыне. Розныя людзі баяцца розных рэчаў, але, пэўна ж, няма ніводнага чалавека, які не баяўся б анічога. Аднак, на дзіва, няўмольнасьць страху здолее мець адваротны вынік.

Разуменьне таго, што страх, калі яго не чапаць, будзе бязьмежным, здолее альбо прыгнесьці нас, альбо заахвоціць нас супраціўляцца, як тое дзіця, што ўдарае вялікага задзіру кулакамі ў жывот.

Божыя словы да Каіна ў Быцьці 4:7 могуць прагучаць знаёма. Страх ляжыць пад дзьвярыма. Грэх, вядома, таксама. Але, магчыма, што наш першы крок да волі - гэта ўсьвядоміць, што ад нашых страхаў запачаткваюцца шматлікія грахі. Страх вабіць мяне да сябе. Словы “Сардэчна запрашаю” на маіх дзьвярох пачынаюць выглядаць як пытаньне. Што я гасьцінна прыму? Што не? Страх ляжыць, гатовы скочыць. Ці дазволім мы яму зьесьці нас жыўцом?

Бог загадвае Сваім пасьлядоўнікам не даваць месца страху.