Перапоўнена маімі дабраславеннямі (Частка 5)Узор

Вы памятаеце, калі вы апошні раз падбадзёрвалі сваё дзіця? Падумайце пра гэта.

Павінна прызнаць, у мяне таксама гэта не вельмі добра атрымліваецца. Пазітыўнасць і падбадзёрванне - гэта тое, над чым мне прыходзілася працаваць.

У мяне выдатна атрымлівалася гаварыць сваім дзецям, каб яны прыбраліся ў сваім пакоі, завязалі шнуркі на чаравіках, прыбралі ногі з канапы. Я часта гаварыла:"Цішэй!" "Калі ласка, больш не спявай гэтую песню!" "Абувайся!" "Хутчэй! Мы спазняемся!" "Хопіць спрачацца!" У нас выдатна атрымліваецца аддаваць каманды, выстаўляць патрабаванні і сыпаць папрокі, але як часта мы, насамрэч, заахвочваем сваіх дзяцей, дадаём ім смеласці?

Задайце сабе пытанне, што майму дзіцяці трэба пачуць ад мяне? Якім страхам ці хлусні аб сабе ён верыць нават у сваім малым узросце? З якой перашкодай сутыкаецца мой падлетак? Якія словы падбадзёрвання і ўпэўненасці я магу сказаць, каб дапамагчы ім супрацьстаяць хлусні ў гэтыя складаныя гады?

Мы настолькі прызвычаіліся да нашай штодзённай працы мамы, што мы забылі, як знаходзіць час, каб падбадзёрыць нашых дзяцей. Мы павінны памятаць, што так, як мы размаўляем з нашымі дзецьмі, нашыя дзеці буду размаўляць самі з сабой. Гэта цвярозая думка.

Давайце складзём план. Гэтая ідэя настолькі чужая і забытая для некаторых з нас, што нам, магчыма, прыйдзецца запісаць некаторыя сцвярджэнні.

"Я так ганаруся тым, як ты справілася з канфліктам з тваёй сястрой!"

"Мне падабаецца, калі ты так старанна падстрыгаеш газон!"

"Я заўважыла, што ты выконваеш хатнія абавязкі без напаміну. Ты сапраўды расцеш!"

“Ты праяўляеш сілу характару, калі сутыкаешся са складанымі пытаннямі ў сяброўстве. Я так ганаруся, што я твая мама."

“Было так міла з твайго боку падзяліцца цукеркамі з тваім братам. У цябе такое шчодрае сэрца."

"Правільны настрой!"

"Дзякуй за тваю ўважлівасць."

"Класны ўбор!"

Хваліце развіццё іх характару, а не іх дасканаласць. Твае словы падбадзёрвання дадуць ім больш, чым ты думаеш, і ты пачнеш заўважаць, як яны сталеюць. Я абяцаю!

Ойча, я прызнаю, што ў працэсе спробаў навучання маіх дзяцей, мае словы больш датычацца таго, што рабіць і не рабіць, чым пазітыўных словаў падбадзёрвання. Я прашу новых думак, новых творчых ідэй, каб даць маім дзецям жыватворчыя словы падтрымкі. Нагадай мне, калі я вярнуся да старых шаблонаў каманд і інструкцый. Я зноў змагаюся з адчуваннем віны, якое хоча паглынуць мяне, таму што я прызнала гэтую слабасць у сваім сэрцы, вырашыўшы замест гэтага выбіраць словы, якія будуць умацоўваць маіх дзяцей і спрыяць іх росту. Я ведаю, што Ты пашлеш мне гэтыя словы, калі я буду слухаць Тваё сэрца. Дзякуй за Тваю любоў.