Lewe ek in die Lig van God se Waarheid

God is in Beheer

7 Lewensbesluite vir geestelike krag

Net ek en U Here, getrouheid in die geheime plek - PC Pretorius

Die krag van ’n biddende vrou

Beweeg Mense deur God Alleen

Groei elke dag

Is ek sout en lig soos die Woord van my vra?

Die Krag van die Woord en die Koning se Gesag

Die sin van die lewe

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkNUM">
 <div class="chapter ch10" data-usfm="NUM.10">
 <div class="label">10</div><div class="s1">Die silwertrompette</div><div class="p"> 1Die Here het vir Moses ges&#234;: 2&#8220;Maak nou twee trompette van geslae silwer, en gebruik dit om die vergadering bymekaar te roep en om die kamp te laat opbreek. 3Wanneer julle op albei blaas, moet die hele vergadering by jou bymekaarkom by die ingang van die tent van ontmoeting. 4Maar as net op een geblaas word, moet net die leiers, die familiehoofde van Israel, by jou bymekaarkom. 5As julle die eerste keer hard blaas, moet die stamme wat aan die oostekant kampeer, vertrek. 6As julle 'n tweede keer hard blaas, moet die stamme aan die suidekant vertrek. As daar hard geblaas word, sal hulle weet om te vertrek. 7Om die vergadering bymekaar te roep, moet julle die trompette blaas, maar julle moet nie hard blaas nie. 8A&#228;ron se seuns, die priesters, moet die trompette blaas. Dit moet vir julle en julle nageslag 'n vaste instelling wees. 9As julle in julle land wil gaan veg teen 'n vyand wat julle verdruk, moet julle hard op die trompette blaas. Ek, die Here julle God, sal dan op julle ag slaan en julle van julle vyande red. 10Ook op 'n dag van vreugde of op julle vasgestelde feestye of aan die begin van julle nuwemaansfeeste moet julle by julle brandoffers en maaltydoffers op die trompette blaas. Dit sal My, julle God, aan julle herinner. Ek is die Here julle God.&#8221;</div><div class="s1">Die Israeliete trek verder</div><div class="p"> 11In die tweede jaar, op die twintigste van die tweede maand, het die wolk opgetrek van die tabernakel met die getuienis af. 12Die Israeliete het hulle reis toe van die Sinaiwoestyn af verder voortgesit, totdat die wolk in die Paranwoestyn gaan staan het. 13Hulle het begin trek op bevel van die Here deur Moses. 14Die vaandel van die afdelings onder leiding van die stam Juda het eerste vertrek. Nagson seun van Amminadab was hier in bevel. 15Netanel seun van Suar was in bevel van die afdeling van die stam Issaskar, 16en Eliab seun van Gelon was oor die afdeling van die stam Sebulon.</div><div class="p"> 17Daarna is die tabernakel afgebreek, en het die Gersongroep en die Merarigroep wat dit moes dra, ook vertrek.</div><div class="p"> 18Die volgende wat vertrek het, was die vaandel van die afdelings onder leiding van die stam Ruben. Elisur seun van Sede&#252;r was in bevel van hierdie afdeling. 19Selumi&#235;l seun van Suri-Saddai was in bevel van die afdeling van die stam Simeon, 20en Eljasaf seun van Re&#252;el was oor die afdeling van die stam Gad.</div><div class="p"> 21Daarna het die Kehatgroep vertrek. Hulle het die gewyde voorwerpe gedra. Die tabernakel moes opgerig wees teen die tyd dat hulle daar aankom.</div><div class="p"> 22N&#225; hulle het die vaandel van die afdelings onder leiding van die stam Efraim vertrek. Elisama seun van Ammihud was in bevel van hierdie afdeling. 23Gamli&#235;l seun van Pedasur was in bevel van die afdeling van die stam Manasse, 24en Abidan seun van Gidoni oor die afdeling van die stam Benjamin.</div><div class="p"> 25Die volgende wat vertrek het, was die vaandel van die afdelings onder leiding van die stam Dan wat die agterhoede van al die afdelings gevorm het. Agi&#235;ser seun van Ammi-Saddai was in bevel van hierdie afdeling. 26Pagi&#235;l seun van Okran was in bevel van die afdeling van die stam Aser, 27en Agira seun van Enan oor die afdeling van die stam Naftali.</div><div class="p"> 28Dit was die volgorde waarin die afdelings van Israel op hulle reis vertrek het.</div><div class="p"> 29Moses het vir Gobab seun van sy skoonpa Re&#252;el, die Midianiet, ges&#234;: &#8220;Ons trek na die land waarvan die Here ges&#234; het: &#8216;Ek sal dit aan julle gee.&#8217; Kom saam met ons. Ons sal jou goed behandel, want die Here het goeie dinge aan Israel beloof.&#8221; 30Maar Gobab het vir Moses ges&#234;: &#8220;Ek sal nie saam gaan nie, ek sal teruggaan na my eie land en familie toe.&#8221;</div><div class="p"> 31Moses het toe by hom aangedring: &#8220;Moet ons tog nie verlaat nie. Jy ken die plekke in die woestyn waar ons kamp kan opslaan, en jy moet ons gids wees. 32As jy met ons saam kom, sal ons die goeie dinge wat die Here aan ons gee, met jou deel.&#8221;</div><div class="p"> 33Die Israeliete het van die berg van die Here af weggetrek, drie dagreise ver. Die verbondsark van die Here het gedurende die drie dae voor hulle uit getrek om vir hulle 'n plek te vind waar hulle kon oorbly. 34Die wolk van die Here was bedags oor hulle as hulle van die kampplek af wegtrek.</div><div class="p"> 35Elke keer wanneer die ark vertrek, het Moses ges&#234;:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Trek op, Here,</div><div class="q1">verstrooi u vyande!</div><div class="q1">Laat hulle wat vir U haat,</div><div class="q1">voor U wegvlug!&#8221;</div><div class="b"></div><div class="p"> 36En wanneer die ark neergesit word, s&#234; Moses:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Kom terug, Here,</div><div class="q1">na die ontelbare menigtes van Israel toe.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkNUM">
 <div class="chapter ch11" data-usfm="NUM.11">
 <div class="label">11</div><div class="s1">Tabera: vuur brand onder die volk</div><div class="p"> 1Dit het sleg gegaan met die volk, en hulle het die Here daaroor verwyt. Toe die Here dit hoor, het Hy kwaad geword en vuur onder hulle in gestuur. Dit het 'n deel van die kamp verbrand. 2Die volk het hulle nood by Moses gekla, en hy het tot die Here gebid, en die vuur het doodgegaan. 3Hulle het die plek Tabera genoem, omdat die vuur van die Here onder hulle gebrand het.</div><div class="s1">Die volk kla oor kos en word gestraf. Die Gees kom op sewentig leiers</div><div class="p"> 4Die mense van ander afkoms wat saam met die Israeliete getrek het, het 'n onweerstaanbare lus vir vleis gekry, en toe het die Israeliete self ook begin kla en ges&#234;: &#8220;As ons tog net vleis gehad het om te eet! 5Ons onthou nog die vis wat ons in Egipte verniet kon eet, ook die komkommers, waatlemoene, prei, uie en knoffel. 6Maar nou wurg ons. Daar is niks behalwe hierdie manna voor ons nie!&#8221;</div><div class="p"> 7Die manna was soos koljandersaad en het gelyk soos balsemgom. 8Die volk het die manna oral vandaan bymekaargemaak, dit op maalklippe gemaal of in vysels gestamp en dan in panne gebak of roosterkoeke daarvan gemaak. Dit het soos oliekoeke gesmaak.</div><div class="p"> 9Die manna het snags saam met die dou by die kamp geval.</div><div class="p"> 10Moses het die volk hoor kla, elke familie by die ingang van sy tent. Die Here het hieroor baie kwaad geword, en dit was ook verkeerd in Moses se o&#235;. 11Moses s&#234; toe vir die Here: &#8220;Waarom behandel U my so sleg, waarom is U my nie goedgesind nie, dat U die verantwoordelikheid vir hierdie hele volk op my gelaai het? 12Het ek dan swanger geword en hierdie hele volk in die w&#234;reld gebring, dat U vir my s&#234;: &#8216;Dra hulle aan jou bors soos 'n oppasser met 'n suigeling doen, en bring hulle na die land toe wat Ek met 'n eed aan hulle voorvaders beloof het&#8217;? 13Waar sal ek die vleis vandaan haal om aan hierdie hele volk te gee, hulle wat by my kla en s&#234;: &#8216;Gee vir ons vleis dat ons kan eet!&#8217; 14Ek sien nie langer kans om hierdie hele volk alleen te dra nie, want dit is te swaar vir my. 15As U so met my wil maak, kan U my gerus maar om die lewe bring as U my goedgesind is. Hierdie slegte behandeling kan ek nie meer verduur nie.&#8221;</div><div class="p"> 16Die Here het vir Moses ges&#234;: &#8220;Bring vir My sewentig van Israel se leiers, mense van wie jy weet dat hulle leiers en ampsdraers van die volk is. Neem hulle na die tent van ontmoeting toe en laat hulle daar by jou staan. 17Ek sal dan afkom en daar met jou praat, en Ek sal van die Gees wat op jou is, op hulle laat kom. Hulle sal dan saam met jou die verantwoordelikheid vir die volk dra, sodat jy dit nie alleen hoef te doen nie. 18Vir die volk moet jy s&#234;: Reinig julle vir m&#244;reoggend, dan sal julle vleis eet. Die Here het gehoor hoe julle kla en s&#234;: &#8216;As ons tog net vleis gehad het om te eet; in Egipte was dit vir ons goed!&#8217; Die Here sal vir julle vleis gee, en julle sal eet! 19Julle sal nie net een dag of twee of vyf of tien of twintig dae eet nie, 20maar 'n hele maand lank, totdat julle daarvan naar word en daarvan walg, omdat julle die Here wat by julle is, getart het, en Hom verwyt het met die woorde: Waarom is ons tog uit Egipte weg?&#8221;</div><div class="p"> 21Moses het toe ges&#234;: &#8220;Hier is ek tussen ses honderd duisend mense, almal te voet, en U s&#234; U sal vir hulle vleis gee, sodat hulle 'n hele maand lank daarvan kan eet! 22Sal daar genoeg skape en beeste vir hulle geslag kan word? Sal hulle genoeg h&#234; as al die vis in die see vir hulle gevang word?&#8221;</div><div class="p"> 23Maar die Here het vir Moses ges&#234;: &#8220;Dink jy Ek het nie die mag nie? Jy sal nou self sien of my woord bewaarheid word of nie.&#8221;</div><div class="p"> 24Moses het vir die volk gaan vertel wat die Here ges&#234; het. Hy het sewentig leiers van die volk bymekaar laat kom en hulle rondom die tent laat staan. 25Die Here het toe in die wolk afgekom, met Moses gepraat en 'n deel van die Gees wat op Moses was, op die sewentig laat kom. Toe die Gees op hulle kom, het hulle as profete begin optree, maar daarna nie meer nie.</div><div class="p"> 26Twee van die manne onder di&#233; wat opgeskryf was, het nie na die tent toe uitgegaan nie, maar het in die kamp agtergebly. Die een se naam was Eldad en die ander s'n Medad. Terwyl die Gees op hulle gerus het, het hulle in die kamp as profete opgetree.</div><div class="p"> 27'n Jongman het toe gehardloop en vir Moses gaan vertel: &#8220;Eldad en Medad tree as profete op in die kamp!&#8221;</div><div class="p"> 28Josua seun van Nun, van jongs af Moses se assistent, het ges&#234;: &#8220;Laat hulle tog ophou, Meneer!&#8221;</div><div class="p"> 29Maar Moses s&#234; vir hom: &#8220;Bekommer jy jou oor my posisie? Ek sou wou wens dat die hele volk van die Here profete was, en dat Hy sy Gees op almal mag l&#234;.&#8221;</div><div class="p"> 30Daarna het Moses en die leiers na die kamp toe teruggegaan.</div><div class="p"> 31Die Here het toe 'n wind gestuur en dit het kwartels van die see se kant af aangebring en hulle rondom die kamp laat val, omtrent 'n dagreis ver na alle kante toe en omtrent 'n meter diep op die grond. 32Die volk het daardie hele dag en die hele nag en ook die volgende dag uitgegaan en kwartels bymekaargemaak. Elkeen het minstens 'n ton vleis bymekaargemaak en dit rondom die kamp oopgegooi. 33Die vleis was nog tussen hulle tande, hulle het nog nie begin kou nie, toe ontvlam die toorn van die Here teen die volk. Hy het baie van hulle om die lewe gebring. 34Hulle het di&#233; plek Kibrot-Ta&#228;wa genoem, omdat hulle die gulsige mense daar begrawe het. 35Van Kibrot-Ta&#228;wa af het die volk na Gaserot toe weggetrek en daar gebly.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkNUM">
 <div class="chapter ch12" data-usfm="NUM.12">
 <div class="label">12</div><div class="s1">Mirjam se straf</div><div class="p"> 1Mirjam en A&#228;ron het vir Moses aangespreek oor die Kussitiese vrou wat hy gevat het, want hy het met 'n Kussitiese vrou getrou. 2&#8220;Het die Here dan net deur Moses gepraat,&#8221; wou hulle ook nog weet, &#8220;en nie ook deur ons nie?&#8221;</div><div class="p">Die Here het dit gehoor.</div><div class="p"> 3Moses was 'n uiters sagmoedige man, meer as enigiemand anders op die aarde.</div><div class="p"> 4Die Here het onmiddellik vir Moses, A&#228;ron en Mirjam ges&#234;: &#8220;Gaan julle aldrie na die tent van ontmoeting toe!&#8221; En hulle drie het gegaan. 5Die Here het toe in 'n wolk afgekom, by die ingang van die tent gaan staan en A&#228;ron en Mirjam nader geroep. Toe hulle twee nader kom, 6het die Here ges&#234;:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Luister na wat Ek s&#234;:</div><div class="q1">As daar 'n profeet van die Here onder julle is,</div><div class="q1">maak Ek My aan hom bekend deur visioene</div><div class="q1">en praat Ek met hom in drome.</div><div class="q1"> 7Maar met my dienaar Moses is dit anders.</div><div class="q1">Hy is die betroubaarste in my diens.</div><div class="q1"> 8Met h&#243;m praat Ek direk en persoonlik,</div><div class="q1">nie in raaisels nie.</div><div class="q1">Hy sien selfs die gestalte van die Here.</div><div class="q1">Waarom was julle dan nie bang</div><div class="q1">om s&#243; met my dienaar Moses te praat nie?&#8221;</div><div class="b"></div><div class="p"> 9Die toorn van die Here het teen hulle ontvlam en Hy het van hulle af weggegaan. 10Toe die wolk van die tent af optrek, staan Mirjam daar melaats soos sneeu. Toe A&#228;ron na Mirjam toe draai, is sy melaats. 11Hy het vir Moses ges&#234;: &#8220;Asseblief, Meneer, moet tog nie die sonde wat ons in dwaasheid begaan het, teen ons hou nie. 12Laat sy tog nie wees soos 'n doodgebore kind waarvan die liggaam by geboorte al halfpad verteer is nie.&#8221;</div><div class="p"> 13Toe het Moses die Here aangeroep en ges&#234;: &#8220;Maak haar tog gesond, o God!&#8221;</div><div class="p"> 14Die Here het vir Moses geantwoord: &#8220;As haar pa haar in die gesig gespoeg het, sou dit nie vir sewe dae lank vir haar 'n skande gewees het nie? Laat sy dan nou sewe dae lank uit die kamp uitgesluit word, en daarna kan sy terugkom.&#8221;</div><div class="p"> 15Hulle het Mirjam toe sewe dae lank uit die kamp uitgesluit, en die volk het nie verder getrek voordat sy teruggekom het nie. 16Daarna het die volk van Gaserot af weggetrek en in die Paranwoestyn kamp opgeslaan.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkNUM">
 <div class="chapter ch13" data-usfm="NUM.13">
 <div class="label">13</div><div class="s1">Kana&#228;n word verken</div><div class="r">(Vgl. Deut. 1:19-25)</div><div class="p"> 1Die Here het vir Moses ges&#234;: 2&#8220;Stuur manne om Kana&#228;n, wat Ek aan die Israeliete sal gee, te verken. Uit elke voorvaderlike stam moet jy een stuur wat 'n leier onder hulle is.&#8221;</div><div class="p"> 3Op die bevel van die Here het Moses hulle toe van die Paranwoestyn af uitgestuur. Al die manne was leiers onder die Israeliete.</div><div class="p"> 4Hulle was</div><div class="b"></div><div class="li1">Sammua, seun van Sakkur uit die stam Ruben,</div><div class="li1"> 5Safat, seun van Gori uit die stam Simeon,</div><div class="li1"> 6Kaleb, seun van Jefunne uit die stam Juda,</div><div class="li1"> 7Jigal, seun van Josef uit die stam Issaskar,</div><div class="li1"> 8Hosea, seun van Nun uit die stam Efraim,</div><div class="li1"> 9Palti, seun van Rafu uit die stam Benjamin,</div><div class="li1"> 10Gaddi&#235;l, seun van Sodi uit die stam Sebulon,</div><div class="li1"> 11Gaddi, seun van Susi uit die stam Manasse, 'n Josefstam,</div><div class="li1"> 12Ammi&#235;l, seun van Gemalli uit die stam Dan,</div><div class="li1"> 13Setur, seun van Migael uit die stam Aser,</div><div class="li1"> 14Nagbi, seun van Wofsi uit die stam Naftali, en</div><div class="li1"> 15Ge&#252;el, seun van Maki uit die stam Gad.</div><div class="b"></div><div class="p"> 16Dit is die name van die manne vir wie Moses gestuur het om die land te verken. Moses het aan Hosea seun van Nun die naam Josua gegee.</div><div class="p"> 17Moses het hulle gestuur om Kana&#228;n te verken, en vir hulle ges&#234;: &#8220;Trek deur die Suidland en op na die bergw&#234;reld toe. 18Bekyk die land, hoe dit is, en of die mense wat daar woon, sterk of swak, min of baie is, 19of die land waarin hulle woon, goed of sleg is, en of die mense se stede oop of versterk is, 20of die grond vrugbaar of skraal is, of dit bome het of nie. Doen julle bes om van die land se vrugte saam te bring.&#8221;</div><div class="p">Dit was juis die tyd van die eerste ryp druiwe.</div><div class="p"> 21Hulle het toe die land gaan verken, van die Sinwoestyn af tot by Regob, by Lebo-Hamat. 22Hulle het deur die Suidland getrek en by Hebron gekom, waar Agiman, Sesai en Talmai, afstammelinge van Enak, gewoon het. Hebron is reeds sewe jaar voor die Egiptiese stad Soan gebou.</div><div class="p"> 23Toe hulle by Eskolspruit kom, het hulle daar 'n rank met een druiwetros afgesny. Twee van hulle het dit aan 'n stok gedra, saam met 'n paar granate en vye. 24As gevolg van die tros wat die Israeliete daar afgesny het, het hulle die plek Eskolspruit genoem. 25Nadat hulle die land veertig dae lank verken het, het hulle teruggegaan.</div><div class="s1">'n Meerderheids- en minderheidsverslag</div><div class="p"> 26Die verkenners het toe by Moses en A&#228;ron en die hele vergadering van die Israeliete by Kades in die Paranwoestyn aangekom. Daar het hulle aan Moses-hulle en aan die hele vergadering verslag gedoen en vir hulle die vrugte van die land gewys. 27Hulle het aan Moses gerapporteer en ges&#234;: &#8220;Ons het in die land gekom waarheen u ons gestuur het. Dit loop oor van melk en heuning, en hier is van sy vrugte. 28Maar die mense wat in die land woon, is sterk, en die stede is versterk en baie groot. Ons het ook die nasate van Enak daar gesien. 29Die Amalekiete woon in die Suidland, die Hetiete, Jebusiete en Amoriete in die Bergw&#234;reld, en die Kana&#228;niete by die see en langs die Jordaan.&#8221;</div><div class="p"> 30Kaleb het egter die manne wat met Moses praat, stilgemaak en ges&#234;: &#8220;Ons moet beslis optrek en die land in besit neem, want ons k&#225;n dit doen.&#8221;</div><div class="p"> 31Maar die manne wat saam met hom gegaan het, het ges&#234;: &#8220;Nee, ons kan nie teen daardie mense optrek nie, want hulle is sterker as ons.&#8221;</div><div class="p"> 32Die manne het toe 'n slegte gerug onder die Israeliete versprei oor die land wat hulle verken het. Hulle het ges&#234;: &#8220;Die land wat ons gaan verken het, is 'n land wat die lewe vir sy inwoners onmoontlik maak, en die mense wat ons daarin gesien het, is almal baie groot. 33Ons het daar ook die reuse gesien. Die Enakiete stam van hulle af. Ons was soos sprinkane in ons eie o&#235;, en so was ons ook in hulle o&#235;.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkNUM">
 <div class="chapter ch14" data-usfm="NUM.14">
 <div class="label">14</div><div class="s1">'n Opstand en sy gevolge</div><div class="r">(Vgl. Deut. 1:26-46)</div><div class="p"> 1Daardie nag het die hele volksvergadering aanhoudend gekla. 2Al die Israeliete was in verset teen Moses en A&#228;ron, en die hele vergadering het vir hulle ges&#234;: &#8220;As ons maar in Egipte of in hierdie woestyn gesterf het! 3Waarom het die Here ons na hierdie land toe gebring? Net om doodgemaak te word? Ons vrouens en kinders sal krygsgevangenes word. Is dit nie vir ons beter om na Egipte toe terug te gaan nie?&#8221;</div><div class="p"> 4Hulle het toe vir mekaar ges&#234;: &#8220;Kom ons kies 'n leier en gaan terug Egipte toe!&#8221;</div><div class="p"> 5Moses en A&#228;ron het toe voor die hele vergadering van Israeliete wat daar saam was, op hulle knie&#235; geval. 6Ook het Josua seun van Nun, en Kaleb seun van Jefunne, manne wat saam die land verken het, hulle klere geskeur, 7en vir die hele vergadering Israeliete ges&#234;: &#8220;Die land wat ons gaan verken het, is 'n buitengewoon goeie land. 8As die Here ons goedgesind is, sal Hy ons na hierdie land toe bring en dit aan ons gee, 'n land wat oorloop van melk en heuning. 9Julle moet net nie teen die Here in opstand kom nie. Moet ook nie vir die mense van die land bang wees nie, want ons sal hulle maklik verslaan. Hulle gode sal hulle nie kan beskerm nie. Die Here is by ons. Moenie vir hulle bang wees nie!&#8221;</div><div class="p"> 10Maar die hele vergadering het gedreig om vir Josua en Kaleb met klippe dood te gooi.</div><div class="p">Toe het die magtige teenwoordigheid van die Here by die tent van ontmoeting vir al die Israeliete sigbaar geword. 11Die Here het vir Moses ges&#234;: &#8220;Hoe lank sal hierdie volk my almag bly onderskat? Hoe lank sal hulle weier om op My te vertrou ten spyte van al die wonders wat Ek onder hulle gedoen het? 12Ek gaan hulle tref met die pes en hulle uitroei, en dan sal Ek jou 'n volk maak, groter en sterker as hulle!&#8221;</div><div class="p"> 13-14Maar Moses het vir die Here ges&#234;: &#8220;Die Egiptenaars sal dit hoor en dit vir die inwoners van hierdie land vertel. Dit is tog U wat hierdie volk deur u mag uit Egipte laat wegtrek het, en die inwoners van hierdie land het reeds gehoor dat U, Here, onder hierdie volk is, dat U duidelik waarneembaar verskyn het, dat u wolk oor hulle is, en dat U bedags in 'n wolkkolom en snags in 'n vuurkolom voor hulle uit gaan. 15As U hierdie volk soos een man om die lewe bring, sal die nasies wat van u dade gehoor het, s&#234;: 16&#8216;Die Here was nie in staat om hierdie volk in te bring in die land wat Hy met 'n eed aan hulle beloof het nie, daarom het Hy hulle in die woestyn omgebring.&#8217;</div><div class="p"> 17&#8220;Laat u groot mag nou bekend word, Here, soos U ges&#234; het: 18&#8216;Ek, die Here, is lankmoedig en vol liefde; Ek vergewe ongeregtigheid en oortreding, maar Ek spreek niemand sonder meer vry nie. Ek reken kinders die sondes van vaders toe selfs tot in die derde en vierde geslag.&#8217; 19Vergewe dan tog die sonde van hierdie volk in u groot liefde, soos U hulle van Egipte af tot hiertoe vergewe het!&#8221;</div><div class="p"> 20Toe het die Here geantwoord: &#8220;Ek vergewe hulle, soos jy gevra het. 21Nogtans, so seker as Ek leef en die hele aarde vol sal word van my magtige teenwoordigheid, 22nie een van die manne wat my mag en die wonders wat Ek in Egipte en in die woestyn gedoen het, gesien het, en wat My nou oor en oor getart het en nie na my woorde geluister het nie, 23sal die land wat Ek met 'n eed aan hulle voorvaders beloof het, sien nie. Nie een van hulle wat My geminag het, sal die land sien nie. 24Maar omdat my dienaar Kaleb 'n ander gesindheid het en My getrou gevolg het, sal Ek hom inbring in die land wat hy gaan verken het, en sy nageslag sal dit besit.</div><div class="p"> 25&#8220;Die Amalekiete en die Kana&#228;niete woon in die laagte. Draai m&#244;re om en trek weg na die woestyn toe met die Rietseepad.&#8221;</div><div class="p"> 26Die Here het vir Moses en A&#228;ron ges&#234;: 27&#8220;Hoe lank sal hierdie slegte volk nog aanhou met hulle verset teen My? Ek het opgemerk hoe die Israeliete hulle teen My verset. 28S&#234; vir hulle: &#8216;So seker as Ek leef,&#8217; s&#234; die Here, &#8216;Ek sal met julle maak soos Ek julle hoor s&#234; het. 29In hierdie selfde woestyn sal die lyke bly l&#234; van julle almal van twintig jaar en ouer wat in die sensus opgeneem is en wat teen My in verset gekom het. 30Nie een van julle sal die land betree wat Ek met 'n eed aan julle as woonplek beloof het nie, behalwe Kaleb seun van Jefunne, en Josua seun van Nun. 31En wat julle kinders betref, van wie julle ges&#234; het dat hulle krygsgevangenes sal word, vir hulle sal Ek inbring, en hulle sal die land wat deur julle verwerp is, lief kry. 32Maar julle lyke sal in hierdie woestyn bly l&#234;. 33Julle kinders sal veertig jaar lank in die woestyn rondtrek. Hulle sal die gevolge van julle ontrou moet dra totdat julle almal se lyke in die woestyn l&#234;. 34Julle het die land veertig dae lank verken. Julle sal veertig jaar, een jaar vir elke dag, die gevolge van julle ongeregtigheid moet dra. Dan sal julle besef wat dit beteken om My teen julle te h&#234;.&#8217; 35Ek, die Here, het dit ges&#234;, Ek sal dit beslis doen aan hierdie slegte volk wat teen My saamgespan het: hulle sal in hierdie woestyn omkom en hier sterf.&#8221;</div><div class="p"> 36Die manne vir wie Moses gestuur het om die land te verken en wat n&#225; hulle terugkoms die hele volk teen Moses in verset laat kom het deur die slegte gerug oor die land te versprei, 37almal wat vir die slegte gerug oor die land verantwoordelik was, het gesterwe deur 'n plaag wat deur die Here gestuur is. 38Van die manne wat die land gaan verken het, het net Josua seun van Nun, en Kaleb seun van Jefunne bly lewe.</div><div class="p"> 39Toe Moses vir al die Israeliete s&#234; wat die Here ges&#234; het, het die volk begin kerm en huil. 40Hulle het toe die oggend vroeg klaargemaak en na die ho&#235; Bergland toe begin trek. &#8220;Ons was verkeerd,&#8221; het hulle ges&#234;, &#8220;ons wil nou optrek na die plek toe wat die Here beloof het.&#8221;</div><div class="p"> 41Maar Moses het ges&#234;: &#8220;Waarom oortree julle die bevel van die Here? Julle sal nie die land verower nie. 42Moenie gaan nie, want die Here is nie by julle nie. Julle sal deur julle vyande verslaan word, 43want die Amalekiete en Kana&#228;niete sal julle daar inwag, en julle sal om die lewe gebring word. Die Here sal nie by julle wees nie, omdat julle van Hom af weggedraai het.&#8221;</div><div class="p"> 44Hulle was egter vermetel genoeg om tog na die ho&#235; Bergland toe te begin trek. Maar Moses en die verbondsark van die Here het nie die kamp verlaat nie. 45Die Amalekiete en Kana&#228;niete wat in daardie Bergland woon, het afgekom en hulle verslaan en uitmekaar gejaag tot by Gorma.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Read Through the Bible in 6 Months - Thomas Road Baptist ChurchVoorbeeld

Skrif

Aangaande hierdie leesplan

Verwante Leesplanne